While I was thinking of all this, I

While I was thinking of all this, I heard my name called. It was my turn to recite. What would I not have given to be able to say that dreadful rule for the participle all through, very loud and clear, and without one mistake? But I got mixed up on the first words and stood there, holding on to my desk, my heart beating, and not daring to look up. I heard M. Hamel say to me:

"I won't scold you, little Franz; you must feel bad enough. See how it is! Every day we have said to ourselves: 'Bah! I've plenty of time. I'll learn it to-morrow.' And now you see where we've come out. Ah, that's the great trouble with Alsace; she puts off learning till to-morrow. Now those fellows out there will have the right to say to you: 'How is it; you pretend to be Frenchmen, and yet you can neither speak nor write your own language?' But you are not the worst, poor little Franz. We've all a great deal to reproach ourselves with.

"Your parents were not anxious enough to have you learn. They preferred to put you to work on a farm or at the mills, so as to have a little more money. And I? I've been to blame also. Have I not often sent you to water my flowers instead of learning your lessons? And when I wanted to go fishing, did I not just give you a holiday?"

Then, from one thing to another, M. Hamel went on to talk of the French language, saying that it was the most beautiful language in the world--the clearest, the most logical; that we must guard it among us and never forget it, because when a people are enslaved, as long as they hold fast to their language it is as if they had the key to their prison. Then he opened a grammar and read us our lesson. I was amazed to see how well I understood it. All he said seemed so easy, so easy! I think, too, that I had never listened so carefully, and that he had never explained everything with so much patience. It seemed almost as if the poor man wanted to give us all he knew before going away, and to put it all into our heads at one stroke.

After the grammar, we had a lesson in writing. That day M. Hamel had new copies for us, written in a beautiful round hand: France, Alsace, France, Alsace. They looked like little flags floating everywhere in the school-room, hung from the rod at the top of our desks. You ought to have seen how every one set to work, and how quiet it was! The only sound was the scratching of the pens over the paper. Once some beetles flew in; but nobody paid any attention to them, not even the littlest ones, who worked right on tracing their fish-hooks, as if that was French, too. On the roof the pigeons cooed very low, and I thought to myself:

"Will they make them sing in German, even the pigeons?"

Whenever I looked up from my writing I saw M. Hamel sitting motionless in his chair and gazing first at one thing, then at another, as if he wanted to fix in his mind just how everything looked in that little school-room. Fancy! For forty years he had been there in the same place, with his garden outside the window and his class in front of him, just like that. Only the desks and benches had been worn smooth; the walnut-trees in the garden were taller, and the hop-vine, that he had planted himself twined about the windows to the roof. How it must have broken his heart to leave it all, poor man; to hear his sister moving about in the room above, packing their trunks! For they must leave the country next day.

But he had the courage to hear every lesson to the very last. After the writing, we had a lesson in history, and then the babies chanted their ba, be, bi, bo, bu. Down there at the back of the room old Hauser had put on his spectacles and, holding his primer in both hands, spelled the letters with them. You could see that he, too, was crying; his voice trembled with emotion, and it was so funny to hear him that we all wanted to laugh and cry. Ah, how well I remember it, that last lesson!

All at once the church-clock struck twelve. Then the Angelus. At the same moment the trumpets of the Prussians, returning from drill, sounded under our windows. M. Hamel stood up, very pale, in his chair. I never saw him look so tall.

"My friends," said he, "I--I--" But something choked him. He could not go on.

Then he turned to the blackboard, took a piece of chalk, and, bearing on with all his might, he wrote as large as he could:

"Vive La France!"

Then he stopped and leaned his head against the wall, and, without a word, he made a gesture to us with his hand; "School is dismissed--you may go."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ผมคิดทั้งหมดนี้ ผมได้ยินชื่อของฉัน ฉันกลับไปได้ อะไรจะฉันไม่ได้กำหนดให้ได้ว่า กฎที่ dreadful สำหรับพัก หัวใจ เสียงดัง และชัดเจน และไม่ มีความผิดพลาดหนึ่งหรือไม่ แต่ผมได้ผสมขึ้นคำแรก และยืน กดไปยังโต๊ะของฉัน ของฉันเต้นหัวใจ และไม่อันหา ผมได้ยิน Hamel เมตรพูดกับฉัน:"ฉันจะประชุมเพลิงคุณ ฟรานซ์น้อย คุณต้องรู้สึกไม่ดีพอ ดูว่ามันถูก ทุกวันที่เราได้กล่าวกับตัวเอง: ' บาท ผมถึงเวลามากมาย ฉันจะเรียนรู้มันไปเหล่านั้น ' และตอนนี้ คุณเห็นที่เราได้ออกมา อา ที่เป็นปัญหามากกับ Alsace หล่อนวางปิดเรียนจนถึงการเหล่า ตอนนี้เฟลโล่ส์เหล่านั้นค่ะจะมีสิทธิที่จะพูดกับคุณ: ' คือ คุณทำเป็นจะ Frenchmen และยัง คุณไม่สามารถพูด หรือเขียนภาษาของคุณเอง? " แต่คุณไม่ได้ฟรานซ์น้อยเลว ไม่ดี เราได้ทั้งหมดมากก่นด้วยตนเอง"พ่อแม่ไม่ได้กังวลมากให้คุณเรียนรู้ พวกเขาต้องการให้คุณทำงาน ในฟาร์ม หรือโรง งาน เพื่อให้ได้เงินน้อย และฉันได้อย่างไร ผมเคยตำหนิยัง ฉันมักจะไม่ส่งถึงคุณน้ำดอกไม้ของฉันแทนที่จะเรียนรู้บทเรียนของคุณหรือไม่ และเมื่ออยากจะไปตกปลา ได้ฉันไม่ให้คุณวันหยุดหรือไม่"แล้ว จากสิ่งหนึ่งไปยังอีก M. Hamel ได้พูดภาษาฝรั่งเศส บอกว่า เป็นภาษาที่สวยที่สุดในโลก - ชัดเจน สุดทางตรรกะ ว่า เราต้องปกป้องในหมู่พวกเรา และไม่เคยลืมมัน เมื่อคนที่ enslaved ตราบเท่า พวกเขาถืออย่างรวดเร็วกับภาษาของพวกเขาก็ว่า พวกเขามีคีย์การเข้าคุกของพวกเขา แล้วเขาเปิดเป็นไวยากรณ์ และอ่านบทเรียนของเรา ผมตั้งใจดูวิธีที่ดีที่ฉันเข้าใจ ทั้งหมดเขากล่าวว่า ดูเหมือนง่าย ง่าย ผมคิดว่า เกินไป ฉันก็ไม่เคยฟังให้รอบคอบ และเขาก็ไม่อธิบายทุกอย่าง ด้วยความอดทนมาก มันดูเหมือนเกือบจะเป็นคนยากจนอยากให้เขารู้ก่อนออกไปทั้งหมด การใส่ทั้งหมดลงไปในหัวของเราที่จังหวะหนึ่งหลังจากไวยากรณ์ เรามีบทเรียนในการเขียน วันที่ M. Hamel มีสำเนาใหม่เรา เขียนในมือกลมสวยงาม: ฝรั่งเศส Alsace ฝรั่งเศส Alsace พวกเขาดูเหมือนลอยทุกธงน้อยในโรงเรียนห้องพัก แขวนจากท่อนไม้ด้านบนของโต๊ะทำงานของเรา คุณควรจะได้เห็นวิธีตั้งทุกคนทำงาน และวิธีเงียบมันเป็น เสียงเท่านั้นเกาของปากกาที่มากกว่ากระดาษ เมื่อด้วงบางบินใน แต่ไม่มีใครจ่ายความสนใจใด ๆ พวกเขา แม้ไม่ littlest คน ที่ทำงานบนติดตามของปลาตะขอ ว่าที่ถูกฝรั่งเศส เกินไป บนดาดฟ้า cooed นกต่ำมาก และคิดไปเอง:"พวกเขาให้ร้องเพลงในเยอรมัน แม้แต่นก"เมื่อใดก็ ตามที่ผมหาจากเขียนฉันเห็น Hamel เมตรที่นั่งแบบเก้าอี้ของเขาและพร้อมก่อนที่สิ่งหนึ่ง แล้วที่อื่น ว่าจะต้องแก้ไขในจิตใจของเขา เพียงวิธีทุกอย่างดูที่โรงเรียนห้องพักน้อย แฟนซี สี่สิบปี เคยมีในสถานที่เดียวกัน มีสวนอยู่นอกหน้าต่างและชั้นของเขาหน้าเขา ของเขาเพียงเช่นนั้น โต๊ะและม้านั่งได้ถูกสวมใส่ราบรื่น วอลนัทต้นไม้ในสวนได้สูง และตู้ไวน์ ที่เขาก็ปลูกเอง twined เกี่ยวกับ windows ไปยังดาดฟ้า ว่ามันต้องมีเสียหัวใจไปให้คนยากจนทั้งหมด ได้ยินน้องย้ายเกี่ยวกับในห้องข้าง ส่งกางเกงของพวกเขา สำหรับพวกเขาต้องออกจากประเทศวันถัดไปแต่เขากล้าฟังเรียนล่ามาก หลังจากเขียน เรามีบทเรียนในประวัติศาสตร์ แล้ว ทารกร้องบาของพวกเขา ได้ bi บ่อ bu. ลงมีทางห้องซังท์เก่าใส่แว่นตาของเขา และ ถือรองพื้นของเขาในมือทั้งสองข้าง สะกดตัวอักษรด้วย คุณสามารถดูว่า เขา เกินไป ไม่ร้องไห้ เสียงของเขา trembled ด้วย และก็ตลกให้ฟังเขาที่เราทุกคนต้องหัวเราะ และร้องไห้ อา วิธีที่ดีผมจำ บทเรียนสุดท้ายที่ทุกครั้งที่นาฬิกาโบสถ์หลง twelve แล้ว Angelus ในขณะเดียวกัน trumpets ของชนปรัสเซีย กลับจากสว่าน แต่เพียงแห่งภายใต้ windows ของเราด้วย ม. Hamel ยืน ซีดมาก ในเก้าอี้ของเขา ผมไม่เคยเห็นเขาดูสูงดังนั้น"เพื่อนของฉัน กล่าวว่า เขา "เรา - i-"แต่สิ่งที่ทำเขา คงไม่สามารถไปในแล้วเขาก็หันไปกระดานดำ เอาชิ้นส่วนของชอล์ก และ ลูกปืนบน ด้วยอาจของเขา เขาเขียนเป็นขนาดใหญ่ที่เขาสามารถ:"เวลาฝรั่งเศส"เขาหยุด แล้วก็เอนศีรษะกับผนัง และ โดยคำ เขาทำรูปแบบลายเส้นให้เรา ด้วยมือของเขา "โรงเรียนจะปิด - คุณไปได้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมกำลังคิดว่าทั้งหมดนี้ผมได้ยินชื่อของฉันเรียกว่า ได้มีการเปิดของฉันที่จะอ่าน สิ่งที่จะฉันไม่ได้ให้เพื่อให้สามารถที่จะบอกว่ากฎที่น่ากลัวสำหรับกริยาทั้งหมดผ่านดังมากและชัดเจนและไม่ผิดพลาด? แต่เมื่อผมได้ผสมขึ้นคำแรกและยืนอยู่ที่นั่นถือครองเพื่อโต๊ะของฉันหัวใจของฉันเต้นและไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมอง ฉันได้ยินเมตร Hamel พูดกับผม: "ผมจะไม่ด่าว่าคุณฟรานซ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณจะต้องรู้สึกไม่ดีพอมาดูกันว่ามันจะเป็นวันที่เราได้พูดกับตัวเอง: 'Bah ฉันมากมายของเวลาที่ฉัน.!. จะเรียนรู้มันพรุ่งนี้. และตอนนี้คุณดูว่าเราได้ออกมาอาว่าเป็นปัญหาที่ดีกับฝรั่งเศสเธอทำให้ปิดการเรียนรู้จนถึงพรุ่งนี้ตอนนี้พวกเหล่านั้นออกมีจะมีสิทธิที่จะพูดกับคุณ:. มันเป็นวิธีการที่คุณหลอก. จะเป็นฝรั่งเศสและยังคุณไม่สามารถพูดหรือเขียนภาษาของคุณเอง? แต่คุณไม่ได้อยู่ที่เลวร้ายที่สุดที่ไม่ดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ฟรานซ์. เราได้ทั้งหมดการจัดการที่ดีที่จะตำหนิตัวเองด้วย. "พ่อแม่ของคุณไม่ได้กังวลพอที่จะมีให้คุณเรียนรู้ พวกเขาต้องการที่จะนำคุณไปทำงานในฟาร์มหรือโรงงานเพื่อที่จะมีรายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ และฉัน? ฉันได้รับการตำหนิยัง เราได้ส่งคุณมักจะไปในน้ำดอกไม้ของฉันแทนของการเรียนรู้บทเรียนของคุณ? และเมื่อฉันอยากจะไปตกปลาไม่ฉันไม่เพียงให้คุณในวันหยุดหรือไม่ " จากนั้นจากสิ่งหนึ่งไปยังอีกเอ็ม Hamel ไปในการพูดคุยของภาษาฝรั่งเศสบอกว่ามันเป็นภาษาที่สวยที่สุดในโลก -The ชัดเจนตรรกะมากที่สุด. ว่าเราต้องรักษามันในหมู่พวกเราและไม่เคยลืมมันเพราะเมื่อคนที่ถูกกดขี่ตราบเท่าที่พวกเขายึดมั่นในภาษาของพวกเขาจะเป็นถ้าพวกเขามีความสำคัญในการติดคุกของพวกเขาแล้วเขาก็ เปิดไวยากรณ์และการอ่านเราบทเรียนของเรา. ฉันประหลาดใจที่จะเห็นวิธีที่ดีที่ผมเข้าใจมัน. ทั้งหมดที่เขากล่าวว่าดูเหมือนง่ายดังนั้นเรื่องง่ายผมคิดว่าเกินไปที่ฉันไม่เคยได้ฟังอย่างระมัดระวังและว่าเขาไม่เคยอธิบายทุกอย่าง ด้วยความอดทนมาก. มันดูเหมือนเกือบจะเป็นถ้าคนยากจนอยากจะให้พวกเราทุกคนเขารู้ว่าก่อนที่จะออกไปและจะนำมันทั้งหมดลงในหัวของเราที่หนึ่งจังหวะ. หลังจากไวยากรณ์เรามีบทเรียนในการเขียน. วัน M . Hamel มีสำเนาใหม่สำหรับเราเขียนในมือรอบที่สวยงาม:. ฝรั่งเศสฝรั่งเศส, ฝรั่งเศส, ฝรั่งเศสพวกเขาดูเหมือนธงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ลอยอยู่ทุกที่ในโรงเรียนห้องพักห้อยลงมาจากคันที่ด้านบนของโต๊ะทำงานของเรา คุณควรจะได้เห็นว่าทุกคนพร้อมที่จะทำงานและวิธีการที่เงียบสงบมันเป็น! เสียงเพียง แต่เป็นรอยขีดข่วนของปากกามากกว่ากระดาษ เมื่อแมลงบินในบาง; แต่ไม่มีใครให้ความสนใจกับพวกเขาใด ๆ ที่ไม่แม้แต่คนเล็กที่ทำงานที่เหมาะสมในการติดตามปลาตะขอของพวกเขาเช่นหากที่ฝรั่งเศสอีกด้วย บนหลังคานกพิราบ cooed ที่ต่ำมากและฉันคิดกับตัวเอง: "พวกเขาจะทำให้พวกเขาร้องเพลงในภาษาเยอรมันแม้นกพิราบได้หรือไม่" เมื่อใดก็ตามที่ผมมองขึ้นจากการเขียนของฉันฉันเห็นเมตร Hamel นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ของเขาและจ้องเป็นครั้งแรกที่ สิ่งหนึ่งแล้วอย่างอื่นเช่นถ้าเขาต้องการที่จะแก้ไขปัญหาในใจของเขาเพียงแค่มองว่าทุกอย่างในการที่โรงเรียนห้องเล็ก ๆ แฟนซี! สี่สิบปีที่เขาเคยมีในสถานที่เดียวกันกับสวนของเขานอกหน้าต่างและชั้นเรียนของเขาในด้านหน้าของเขาเช่นเดียวกับที่ เพียงม้านั่งโต๊ะทำงานและได้รับการสวมใส่เรียบ วอลนัทต้นไม้ในสวนได้สูงและกระโดดเถาว่าเขาได้ปลูก twined ตัวเองเกี่ยวกับหน้าต่างขึ้นไปบนหลังคา วิธีการที่จะต้องมีการเสียหัวใจของเขาจะปล่อยให้มันทุกคนยากจน; จะได้ยินน้องสาวของเขาเกี่ยวกับการเคลื่อนย้ายในห้องพักข้างต้นบรรจุลำต้นของพวกเขา! สำหรับพวกเขาจะต้องออกจากประเทศในวันถัดไป. แต่เขามีความกล้าหาญที่จะได้ยินบทเรียนสุดท้ายทุก หลังจากที่เขียนเรามีบทเรียนในประวัติศาสตร์แล้วทารกปลุกเสกบริติชแอร์เวย์ของพวกเขาเป็นสอง, บ่อ, bu ลงไปที่นั่นที่ด้านหลังของห้อง Hauser เก่าได้วางอยู่บนแว่นตาของเขาและถือไพรเมอร์ของเขาในมือทั้งสองสะกดตัวอักษรกับพวกเขา คุณจะได้เห็นว่าเขาก็ร้องไห้; เสียงของเขาสั่นด้วยอารมณ์และมันก็ตลกมากที่จะได้ยินเขาว่าเราทุกคนต้องการที่จะหัวเราะและร้องไห้ อาวิธีที่ดีที่ผมจำได้ว่ามันว่าบทเรียนที่ผ่านมา! ทั้งหมดในครั้งเดียวนาฬิกาหลงสิบสองคริสตจักร แล้วน่าเสียดาย ในขณะเดียวกันเสียงแตรของปรัสเซียกลับมาจากการเจาะฟังภายใต้หน้าต่างของเรา เอ็ม Hamel ยืนขึ้นซีดมากในเก้าอี้ของเขา ฉันไม่เคยเห็นเขาดูสูงดังนั้น. "เพื่อนของฉัน" เขากล่าวว่า "ผม - I--" แต่สิ่งที่เขาสำลัก . เขาไม่สามารถไปในที่นั้นเขาก็หันไปกระดานดำเอาชิ้นส่วนของชอล์กและแบริ่งด้วยอานุภาพทั้งสิ้นเขาเขียนที่มีขนาดใหญ่เท่าที่จะทำได้: "Vive La France!" จากนั้นเขาก็หยุดและโน้มศีรษะของเขากับ ผนังและโดยไม่คำที่เขาทำท่าทางให้เราด้วยมือของเขา; "โรงเรียนมีออก - คุณอาจไป."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พอผมคิดแบบนี้ผมได้ยินชื่อของฉันโทรมา มันถูกเปิดอ่าน ผมไม่ได้ให้สามารถพูดกฎที่น่ากลัวสำหรับกริยาทั้งหมดผ่าน ดังและชัดเจนและปราศจากความผิดพลาด ? แต่ผมสับสนกับคำแรก และยืนถือบนโต๊ะทำงานของฉัน หัวใจของฉันเต้นแรง และ ไม่กล้าดู ฉันได้ยินมาว่าม. แฮเมิลพูดกับฉัน :

" ผมไม่ตำหนิคุณน้อย ฟรานซ์ คุณต้องรู้สึกไม่ดีพอ ดูว่ามันเป็นยังไง ! ทุก ๆ วัน เราได้พูดกับตัวเอง : ' ฮึ่ม ! ฉันมีเวลาอีกเยอะ ฉันจะเรียนรู้มันพรุ่งนี้ " และตอนนี้คุณจะเห็นที่ที่เราเคยมา อา นั่นเป็นปัญหาใหญ่กับฝรั่งเศส เธอไม่ยอมเรียนจนถึงพรุ่งนี้ ตอนนี้เจ้าพวกนั้นจะไม่มีสิทธิที่จะพูดกับคุณ : ' มันเป็นยังไง คุณแกล้งทำเป็นฝรั่งเศส ,แต่คุณไม่สามารถพูดหรือเขียนภาษาของคุณเอง ? แต่คุณก็ไม่ได้แย่ น่าสงสาร ฟรานซ์ เราได้ทั้งหมดมากว่าตัวเราเองด้วย

" พ่อแม่ไม่กังวล พอคุณได้เรียนรู้ พวกเขาต้องการให้คุณทำงานในฟาร์ม หรือในโรงงาน เพื่อมีเงินมากกว่า และฉัน ? ผมถูกตำหนิด้วยฉันไม่ได้มักจะส่งน้ำดอกไม้ของฉันแทนที่จะเรียนรู้บทเรียนของคุณ และเมื่อฉันต้องการที่จะไปตกปลา ผมไม่เพียง แต่ช่วยให้คุณวันหยุด ?

แล้ว จากสิ่งหนึ่งไปยังอีก เมตร แฮเมิลเดินไปพูดคุยของภาษาฝรั่งเศส บอกว่า เป็นภาษาที่สวยงามที่สุดในโลก -- ชัดเจน , ตรรกะมากที่สุด ที่เราต้องปกป้องมันกับเรา และไม่เคยลืมเพราะเมื่อคนเป็นทาสตราบใดที่พวกเขายึดมั่นในภาษาของพวกเขาเป็นถ้าพวกเขาได้กุญแจคุกของพวกเขา แล้วเขาเปิดไวยากรณ์มาอ่านบทเรียนของเรา ฉันประหลาดใจเพื่อดูว่าผมเข้าใจมัน ทั้งหมดที่เขาพูด ดูง่ายจริงๆ คิดเหมือนกัน ว่าผมไม่เคยฟังอย่างระมัดระวังและเขาไม่เคยอธิบายทุกอย่าง มีความอดทนมากดูเหมือนว่าเกือบจะเหมือนคนจน อยากให้เขารู้ก่อนที่จะออกไป และใส่มันเข้าไปในหัวของเราที่จังหวะหนึ่ง

หลังจากไวยากรณ์ เรามีบทเรียนในการเขียน วันนั้นม. แฮเมิลมีเล่มใหม่ให้เราเขียนในมือสวยกลม : ฝรั่งเศส , ฝรั่งเศส , ฝรั่งเศส , ฝรั่งเศส . พวกเขาดูเหมือนเล็กน้อยธงลอยทุกที่ในห้องเรียนแขวนจากไม้เท้าที่ด้านบนของโต๊ะของเรา คุณควรจะได้เห็นทุกชุดหนึ่งทำงาน แล้วเงียบเลย เสียงเพียงอย่างเดียวคือเกาของปากกาบนกระดาษ เมื่อมีแมลงบิน แต่ไม่มีใครสนใจพวกเขาแม้แต่เล็กน้อยคนที่ทำงานอยู่ในการติดตามของตะขอเกี่ยวปลา เช่น ถ้าเป็นฝรั่งเศสด้วย บนหลังคานกพิราบ cooed ต่ำมากและฉันคิดกับตัวเอง :

" พวกเขาจะทำให้พวกเขาร้องเพลงในเยอรมัน แม้แต่นกพิราบ ?

เมื่อฉันเงยหน้าขึ้นจากการเขียนของฉันฉันเห็นม. แฮเมิลนั่งอยู่นิ่งในเก้าอี้ของเขาและมองแรกที่สิ่งหนึ่ง แล้วอีกอย่าง ถ้าเขาต้องการแก้ไขในจิตใจของเขาแล้ว ทุกอย่างดูที่โรงเรียนนี้ห้อง แฟนซี สี่สิบปีเขาได้อยู่ในสถานที่เดียวกันกับสวนของเขานอกหน้าต่างและชั้นเรียนของเขาต่อหน้าเขาแบบนี้ . . . เฉพาะโต๊ะและม้านั่งได้สวมใส่ราบรื่น ; วอลนัทต้นไม้ในสวนมีสูงขึ้น และกระโดดเถาที่เขาปลูกเองรัดเกี่ยวกับหน้าต่าง หลังคา ทำไมมันต้องทำลายหัวใจของเขาไปหมด คนยากจน ที่ได้ยินน้องสาวของเขาย้ายเกี่ยวกับในห้องข้างบน บรรจุกางเกงของพวกเขาพวกเขาต้องออกจากประเทศในวันถัดไป

แต่เขามีความกล้าหาญที่จะได้ยินทุกบทเรียน จนนาทีสุดท้าย หลังจากเขียน เราได้บทเรียนในประวัติศาสตร์ แล้วเด็กสวดมนต์ บา ของพวกเขาเป็น บี โบ บู ลงไปที่ด้านหลังของห้องเก่า เฮาเซอร์ ได้ใส่แว่นของเขาและถือหลักของเขาในมือทั้งสองสะกดอักษรด้วย คุณสามารถดูว่า เขาก็ร้องไห้ ;เสียงของเขาสั่นด้วยอารมณ์ และมันตลกมากที่ได้ยินเขา ว่าเราทุกคนต้องการที่จะหัวเราะและร้องไห้ อ่า ยังไงฉันก็จำมันได้ว่าบทเรียนสุดท้าย !

ที่โบสถ์ นาฬิกาตี 12 จากนั้น Angelus . ทันใดนั้นเองเสียงแตรของปรัสเซียน กลับมาจากเจาะเสียงภายใต้ Windows ของเรา เมตร แฮเมิลยืนหน้าซีดอยู่ในเก้าอี้ของเขา ผมไม่เคยเห็นเขาดูสูงจัง

" เพื่อนของฉัน" เขากล่าว " ฉัน . . . ฉัน . . . " แต่บางอย่างบีบคอเขา เขาไม่สามารถไป

จากนั้นเขาก็กลายเป็นกระดานดำ เอาชิ้นส่วนของชอล์ก และอดทนกับเขาได้เขียนมากที่สุดเท่าที่เขาสามารถ :

" Vive la France "

แล้วเขาก็หยุดและพิงศีรษะกับผนัง และ โดยไม่ต้องพูดอะไร เขาท่าทางเรากับมือของเขา โรงเรียน " ออก . . . . . คุณอาจไป "