III. Evidence from Leveraged Buyout

III. Evidence from Leveraged Buyout and Going Private Transactions
Many of the benefits in going private and leveraged buyout (LBO) transactions seem to be due to the control function of debt. These transactions are creating a new organizational form that competes successfully with the open corporate form because of advantages in controlling the agency costs of free cash flow. In 1984, going private transactions totaled $10.8 billion and represented 27 percent of all public acquisitions (by number, see Grimm, 1984, 1985, 1986, Figs. 36 and 37). The evidence indicates premiums paid average over 50 percent. Desirable leveraged buyout candidates are frequently firms or divisions of larger firms that have stable business histories and substantial free cash flow (i.e., low growth
prospects and high potential for generating cash flows)—situations where agency costs of free cash flow are likely to be high. The LBO transactions are frequently financed with high debt; 10 to 1 ratios of debt to equity are not uncommon. Moreover, the use of strip financing and the allocation of equity in the deals reveal a sensitivity to incentives, conflicts of interest, and bankruptcy costs. Strip financing, the practice in which risky nonequity securities are held in approximately equal proportions, limits the conflict of interest among such securities’ holders and therefore limits bankruptcy costs. A somewhat oversimplified example illustrates the point. Consider two firms identical in every respect except financing. Firm
A is entirely financed with equity, and firm B is highly leveraged with senior subordinated debt, convertible debt and preferred as well as equity. Suppose firm B securities are sold only in strips, that is, a buyer purchasing X percent of any security must purchase X percent of all securities, and the securities are “stapled” together so they cannot be separated later. Security holders of both firms have identical unleveraged claims on the cash flow distribution, but organizationally the two firms are very different. If firm B managers withhold dividends to invest in value-reducing projects or if they are
incompetent, strip holders have recourse to remedial powers not available to the equity holders of firm A. Each firm B security specifies the rights its holder has in the event of default on its dividend or coupon payment, for example, the right to take the firm into bankruptcy or to have board representation. As each security above the equity goes into default, the strip holder receives new rights to intercede in the organization. As a result, it is easier and quicker to replace managers in firm B. Moreover, because every security holder in the highly leveraged firm B has the same claim on the firm, there are no conflicts among senior and junior claimants over reorganization of the claims in the event of default; to the strip holder it is a matter of moving funds from one pocket to another. Thus firm B need never go into bankruptcy, the reorganization can be accomplished voluntarily, quickly, and with less expense and disruption than through bankruptcy proceedings. Strictly proportional holdings of all securities is not desirable, for example, because of IRS restrictions that deny tax deductibility of debt interest in such situations and limits on bank holdings of equity. However, riskless senior debt needn’t be in the strip, and it is advantageous to have top-level managers and venture capitalists who promote the transactions hold a larger share of the equity. Securities commonly subject to strip practice are often called “mezzanine” financing and include securities with priority superior to common stock yet subordinate to senior debt. Top-level managers frequently receive 15-20 percent of the equity. Venture capitalists and the funds they represent retain the major share of the equity. They control the board of directors and monitor managers. Managers and venture capitalists have a strong interest in making the venture successful because their equity interests are subordinate to other claims. Success requires (among other things) implementation of changes to avoid investment in low return projects to generate the cash for debt service and to increase the value of equity. Less than a handful of these ventures have ended in bankruptcy, although more have gone through private reorganizations. A thorough test of this organizational form requires the passage of time and another recession.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

III. หลักฐานจาก Leveraged ขยายระยะเวลาและธุรกรรมส่วนตัวไปหลายประโยชน์เข้าส่วนตัวและธุรกรรม leveraged ขยายระยะเวลา (LBO) ดูเหมือนจะไม่สามารถใช้ฟังก์ชันการควบคุมหนี้ ธุรกรรมเหล่านี้กำลังสร้างฟอร์มใหม่ที่องค์กรที่แข่งขันเสร็จเรียบร้อยแล้วพร้อมแบบฟอร์มของบริษัทเปิดเนื่องจากข้อดีในการควบคุมค่าใช้จ่ายตัวแทนของกระแสเงินสด ในปี 1984 ธุรกรรมส่วนตัวรวม 10.8 พันล้านเหรียญ และแสดงร้อยละ 27 ของซื้อสาธารณะ (ตามหมายเลข ดูกริมม์ 1984, 1985, 1986 มะเดื่อ. 36 และ 37) หลักฐานบ่งชี้ว่า จ่ายเบี้ยประกันเฉลี่ยกว่า 50 เปอร์เซ็นต์ ผู้สมัครต้องขยายระยะเวลา leveraged มักจะบริษัทหรือหน่วยงานของบริษัทขนาดใหญ่ที่มีธุรกิจที่มั่นคงประวัติและสำคัญฟรีกระแสเงินสด (เช่น เจริญเติบโตต่ำแนวโน้มและศักยภาพสูงสำหรับการสร้างกระแสเงินสด) — สถานการณ์ที่หน่วยงานจ่ายของกระแสเงินสดมีแนวโน้มที่จะสูง ธุรกรรม LBO บ่อยมีทุน มีหนี้สูง อัตราส่วน 10 ต่อ 1 ไม่ใช่เรื่องแปลก นอกจากนี้ การใช้แถบการเงินและการจัดสรรหุ้นในสุดเปิดเผยมีความไวต่อแรงจูงใจ แย้ง และต้นทุนล้มละลาย การเงิน การปฏิบัติการหลักทรัพย์มีความเสี่ยง nonequity จะมีขึ้นในประมาณเท่ากับสัดส่วน แถบจำกัดความขัดแย้งในหมู่ผู้ถือหลักทรัพย์ดังกล่าว และดังนั้นจึง จำกัดต้นทุนล้มละลาย ตัวอย่างที่ค่อนข้าง oversimplified แสดงจุด พิจารณาบริษัทที่สองเหมือนกันทุกประการยกเว้นการจัดหาเงิน บริษัทA เป็นทุนกับหุ้นทั้งหมด และบริษัท B สูง leveraged มีอาวุโสดหนี้ หนี้แปลงสภาพ และต้องการเช่นเดียวกับหุ้น สมมติว่าหลักทรัพย์ของบริษัท B จะขายเฉพาะในแถบ คือ ผู้ซื้อที่ซื้อ X เปอร์เซ็นต์ของ ความปลอดภัยใด ๆ ต้องซื้อ X เปอร์เซ็นต์ของทุกหลักทรัพย์ และทรัพย์จะ "เย็บ" ร่วมกันเพื่อให้พวกเขาไม่สามารถแยกจากกันในภายหลัง ผู้ถือความปลอดภัยของบริษัททั้งสองมีสิทธิ unleveraged เหมือนการกระจายกระแสเงินสด แต่ organizationally บริษัททั้งสองมีความแตกต่าง ถ้าผู้จัดการบริษัทบีหักณที่จ่ายเงินปันผลไปลงทุนในโครงการลดค่าหรือถ้าพวกเขามีไร้ความสามารถ ผู้ถือแถบมีเบี้ยแก้ไขอำนาจที่ไม่มีการถือหุ้นของบริษัทก. ความปลอดภัยของแต่ละบริษัท B ระบุสิทธิถือได้ในกรณีที่จ่ายเงินปันผลหรือคูปอง เช่น สิทธิ เพื่อพิจารณาบริษัทที่ล้มละลาย หรือมีการแสดงบอร์ด เป็นความปลอดภัยแต่ละข้างส่วนไปเป็นค่าเริ่มต้น ผู้ถือแถบรับสิทธิใหม่เพื่อขอร้องให้ในองค์กร เป็นผล มันจะง่าย และเร็วแทนผู้จัดการในบริษัท b นอกจากนี้ เนื่องจากมีผู้ถือทุกความปลอดภัยในบริษัทเลเวอเรจสูง B เหมือนกันอ้างในบริษัท มีไม่มีความขัดแย้งระหว่างราย ๆ จูเนียร์ และอาวุโสกว่าปรับโครงสร้างองค์กรของการเรียกร้องในกรณีเริ่มต้น ใส่แถบจะเป็นเรื่องของการเคลื่อนย้ายเงินจากกระเป๋าหนึ่งไปยังอีก ดังนั้น บริษัท B ต้องไม่ไปล้มละลาย การปรับโครงสร้างสามารถทำได้โดยสมัครใจ รวด เร็ว และมีค่าใช้จ่ายน้อยลง และหยุดชะงักกว่าผ่านดำเนินคดีล้มละลาย สัดส่วนอย่างเคร่งครัดถือหลักทรัพย์ทั้งหมดไม่ได้ช เช่น เนื่องจากข้อจำกัดของ IRS ที่ปฏิเสธ deductibility ภาษีของดอกเบี้ยตราสารหนี้ในสถานการณ์และข้อจำกัดในการถือหุ้นธนาคารหุ้นดังกล่าว อย่างไรก็ตาม riskless อาวุโสหนี้ไม่จำเป็นต้องในเดอะสตริป และเป็น advantageous มีผู้จัดการระดับบนสุด และทุนที่ธุรกรรมการส่งเสริมถือหุ้นขนาดใหญ่ของส หลักทรัพย์ภายใต้แนวปฏิบัติทั่วไปมักเรียกว่า "ลอย" เงิน และรวมหลักทรัพย์ที่ มีความสำคัญเหนือกว่าหุ้นสามัญ ยังย่อยหนี้อาวุโส ผู้จัดการระดับสูงได้รับร้อยละ 15-20 ของทุนบ่อยครั้ง ทุนและเงินที่พวกเขาเป็นตัวแทนรักษาส่วนแบ่งสำคัญของส พวกเขาควบคุมคณะกรรมการ และผู้จัดการตรวจสอบ ผู้จัดการและทุนมีสนใจในการทำให้กิจการประสบความสำเร็จเนื่องจากความสนใจส่วนย่อยของข้อเรียกร้องอื่น ๆ ต้องการความสำเร็จ (ระหว่างสิ่งอื่น ๆ) ผลการเปลี่ยนแปลงเพื่อหลีกเลี่ยงการลงทุนในโครงการคืนต่ำ เพื่อสร้างเงินสำหรับบริการตราสารหนี้ และ การเพิ่มมูลค่าของหุ้น น้อยกว่ากำมือของกิจการเหล่านี้ได้สิ้นสุดลงในล้มละลาย แม้เพิ่มเติมได้ผ่านการปรับองค์กรเอกชน การทดสอบอย่างละเอียดของแบบฟอร์มที่องค์กรนี้ต้องมีกาลเวลาและภาวะถดถอยอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

III หลักฐานจากการกู้ยืมเงินและไปใช้ประโยชน์จากการทำธุรกรรมเอกชน
ประโยชน์หลายประการในการที่จะกู้ยืมเงินส่วนตัวและ leveraged (LBO) รายการดูเหมือนจะเป็นเพราะการควบคุมการทำงานของหนี้ รายการดังกล่าวได้สร้างรูปแบบองค์กรใหม่ที่ประสบความสำเร็จในการแข่งขันที่มีรูปแบบขององค์กรเปิดเพราะข้อดีในการควบคุมค่าใช้จ่ายที่หน่วยงานของกระแสเงินสด ในปี 1984 จะมีมูลค่ารวมการทำธุรกรรมส่วนตัว 10800000000 $ และคิดเป็นร้อยละ 27 ของการซื้อกิจการส่วนกลางทั้งหมด (จากจำนวนให้ดูกริมม์ปี 1984 ปี 1985 ปี 1986 มะเดื่อ. 36 และ 37) หลักฐานที่บ่งชี้ว่าพรีเมี่ยมจ่ายเฉลี่ยมากกว่าร้อยละ 50 ที่พึงประสงค์ leveraged ผู้สมัครกู้ยืมเงินมักจะเป็น บริษัท หรือหน่วยงานของ บริษัท ขนาดใหญ่ที่มีประวัติศาสตร์ที่มีเสถียรภาพทางธุรกิจและการไหลเวียนของเงินสดที่สำคัญ (เช่นการเจริญเติบโตต่ำ
ลูกค้าและมีศักยภาพสูงในการสร้างกระแสเงินสด) -situations ที่ค่าใช้จ่ายหน่วยงานของกระแสเงินสดมีแนวโน้มที่จะสูง . การทำธุรกรรม LBO เป็นทุนบ่อยครั้งที่มีหนี้สูง 10-1 อัตราส่วนหนี้สินต่อทุนไม่ได้ผิดปกติ นอกจากนี้การใช้ของเงินทุนและการจัดสรรแถบของผู้ถือหุ้นในข้อตกลงที่จะเปิดเผยความไวต่อแรงจูงใจขัดแย้งทางผลประโยชน์และค่าใช้จ่ายการล้มละลาย การจัดหาเงินทุน Strip ปฏิบัติในการที่หลักทรัพย์ที่ไม่ใช่หุ้นสามัญที่มีความเสี่ยงที่จะมีขึ้นในสัดส่วนที่เท่ากันโดยประมาณข้อ จำกัด ความขัดแย้งทางผลประโยชน์ระหว่างผู้ถือหลักทรัพย์ดังกล่าวจึง จำกัด ค่าใช้จ่ายในการล้มละลาย ตัวอย่างที่ค่อนข้างสมจริงสมจังแสดงให้เห็นถึงจุด พิจารณาทั้งสอง บริษัท เหมือนกันในแง่เว้นแต่การจัดหาเงินทุนทุก บริษัท
จะถูกทุนทั้งหมดที่มีส่วนได้เสียและ บริษัท B เป็น leveraged อย่างมากกับตราสารหนี้ด้อยสิทธิอาวุโสหนี้แปลงสภาพและแนะนำเช่นเดียวกับผู้ถือหุ้น สมมติว่าหลักทรัพย์ของ บริษัท B ที่มีขายเฉพาะในแถบที่เป็นผู้ซื้อที่ซื้อร้อยละ X การรักษาความปลอดภัยใด ๆ ที่จะต้องซื้อร้อยละ X ของหลักทรัพย์ทั้งหมดและหลักทรัพย์ที่มีการ "เย็บ" ร่วมกันเพื่อให้พวกเขาไม่สามารถแยกออกจากกันในภายหลัง ผู้ถือหุ้นของทั้งสอง บริษัท มีสิทธิเรียกร้อง unleveraged เหมือนกันในการกระจายกระแสเงินสด แต่องค์กรทั้งสอง บริษัท มีความแตกต่างกันมาก ถ้าผู้จัดการ บริษัท บีระงับการจ่ายเงินปันผลให้แก่ผู้ลงทุนในโครงการที่มีมูลค่าลดหรือถ้าพวกเขาจะ
ไร้ผู้ถือแถบมีสิทธิไล่เบี้ยกับอำนาจการแก้ไขไม่สามารถใช้ได้กับผู้ถือหุ้นของ บริษัท เอแต่ละรักษาความปลอดภัย บริษัท B ระบุสิทธิในฐานะผู้ถือที่มีในกรณีของ เริ่มต้นในการจ่ายเงินปันผลหรือคูปองชำระเงินตัวอย่างเช่นสิทธิที่จะมี บริษัท เข้าสู่ภาวะล้มละลายหรือมีกรรมการที่เป็นตัวแทน ขณะที่การรักษาความปลอดภัยดังกล่าวข้างต้นในแต่ละส่วนของผู้ที่จะเข้าสู่การเริ่มต้นในฐานะผู้ถือแถบที่ได้รับสิทธิการใหม่ในการไกล่เกลี่ยในองค์กร เป็นผลให้มันเป็นเรื่องง่ายและรวดเร็วในการเปลี่ยนผู้จัดการใน บริษัท บีนอกจากนี้ผู้ถือเพราะทุกการรักษาความปลอดภัยใน บริษัท leveraged สูง B มีการเรียกร้องเช่นเดียวกันกับ บริษัท ที่มีความขัดแย้งในหมู่ผู้เรียกร้องอาวุโสและจูเนียร์ในช่วงการปรับโครงสร้างของการเรียกร้อง ในกรณีของการเริ่มต้น; ให้ผู้ถือแถบจะเป็นเรื่องของการเคลื่อนย้ายเงินทุนจากกระเป๋าหนึ่งไปยังอีก ดังนั้น บริษัท B ไม่จำเป็นต้องไปเข้าสู่การล้มละลาย, การปรับโครงสร้างองค์กรสามารถทำได้โดยสมัครใจได้อย่างรวดเร็วและมีการหักค่าใช้จ่ายและการหยุดชะงักกว่าผ่านการดำเนินคดีล้มละลาย การถือครองสัดส่วนอย่างเคร่งครัดของหลักทรัพย์ทั้งหมดไม่ได้เป็นที่น่าพอใจเช่นเนื่องจากข้อ จำกัด ของกรมสรรพากรที่ปฎิเส ธ การลดหย่อนภาษีจากดอกเบี้ยในสถานการณ์ดังกล่าวและข้อ จำกัด ในการถือครองเงินฝากธนาคารของผู้ถือหุ้น อย่างไรก็ตามหนี้อาวุโส riskless ไม่จำเป็นต้องเป็นในแถบและมันเป็นข้อได้เปรียบที่จะมีผู้จัดการระดับบนสุดและร่วมทุนในกิจการที่ส่งเสริมการทำธุรกรรมถือหุ้นใหญ่ของผู้ถือหุ้น หลักทรัพย์ทั่วไปอาจมีการตัดการปฏิบัติมักจะถูกเรียกว่า "ลอย" การจัดหาเงินทุนและหลักทรัพย์ที่มีความสำคัญเหนือกว่าให้กับหุ้นสามัญยังผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อหนี้อาวุโส ผู้จัดการระดับบนสุดที่พบบ่อยได้รับร้อยละ 15-20 ของผู้ถือหุ้น นายทุนทุนและเงินทุนที่พวกเขาเป็นตัวแทนเก็บหุ้นรายใหญ่ของผู้ถือหุ้น พวกเขาควบคุมคณะกรรมการและผู้จัดการจอภาพ ผู้จัดการและผู้ร่วมทุนในกิจการที่มีความสนใจในการทำกิจการที่ประสบความสำเร็จเพราะผลประโยชน์ของผู้ถือหุ้นของพวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อเรียกร้องอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จต้อง (เหนือสิ่งอื่น) การดำเนินงานของการเปลี่ยนแปลงเพื่อหลีกเลี่ยงการลงทุนในโครงการผลตอบแทนต่ำเพื่อสร้างกระแสเงินสดสำหรับการชำระหนี้และการเพิ่มมูลค่าของผู้ถือหุ้น น้อยกว่ากำมือของกิจการเหล่านี้ได้สิ้นสุดลงในการล้มละลายแม้ว่าเพิ่มเติมได้ผ่าน reorganizations ส่วนตัว การทดสอบอย่างละเอียดของรูปแบบองค์กรนี้ต้องใช้กาลเวลาและภาวะเศรษฐกิจถดถอยอีก