- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Lloyd's of LondonFrom Wikipedia, th
Lloyd's of London
From Wikipedia, the free encyclopedia
Not to be confused with Lloyds Banking Group, Lloyd's Register, or Lloyd's List.
This article is about the insurance market. For the film, see Lloyd's of London (film).
"Lloyd's" redirects here. For other uses, see Lloyd.
Lloyd's of London Lloyd's of London
"The world's specialist insurance market"
Type
Insurance market
Founded London, England
1688; 327 years ago
Founder Edward Lloyd
Headquarters Lloyd's building, Lime Street
London, United Kingdom
Key people
John Nelson (Chairman)
Inga Beale (chief executive officer)
Website lloyds.com
The Lloyd's building in Lime Street is the current home of Lloyd's of London.
Lloyd's of London, generally known simply as Lloyd's, is an insurance market located in London's primary financial district, the City of London. Unlike most of its competitors in the industry, it is not a company but instead a corporate body governed by the Lloyd's Act of 1871 and subsequent Acts of Parliament. Lloyd's serves as a partially mutualised marketplace within which multiple financial backers come together to pool and spread risk. These underwriters or "members" are both corporations and individuals (the latter being traditionally known as Lloyd's "Names").
The insurance business underwritten at Lloyd's is predominantly general insurance and reinsurance, although in 2013 there were five syndicates writing term life assurance. The market has its roots in marine insurance and was founded by Edward Lloyd at his coffee house on Tower Street in the 17th century. Today, it is based at the Lloyd's building on Lime Street. Its motto is Fidentia, Latin for "confidence".[1]
In 2011, over £23.44 billion of gross premiums were transacted in the Lloyd's market and in the aggregate it made a pre-tax loss of £516 million, driven by a number of significant natural disasters which gave rise to its highest-ever annual level of claims.[2] In 2012, Lloyd's made a pre-tax profit of £2.77 billion on a record £25.50 billion of gross written premiums.[3]
Contents
1 History
1.1 Formation
1.2 First Lloyd's Act
1.3 Changes in the UK financial markets
1.4 Second Lloyd's Act
1.5 Traumas of the eighties and nineties
1.5.1 Asbestosis and unforeseen risk
1.6 'Recruit to dilute'
1.6.1 Reinsurance to close
1.6.2 Dilution of liabilities and the consequences
2 Structure
2.1 Council of Lloyd's
2.2 Businesses at Lloyd's
2.2.1 Members
2.2.2 Managing agents
2.2.3 Members' agents
2.2.4 Lloyd's coverholder
2.2.5 Lloyd's brokers
2.2.6 Integrated Lloyd's vehicles
2.3 Market structure
2.4 Financial security
3 Timeline of significant events at Lloyd's
4 Types of policies
5 Miscellaneous
6 See also
7 Footnotes
8 Further reading
9 External links
9.1 Data
History
Formation
The Subscription Room in the early 19th century.
The market began in Lloyd's Coffee House, opened by Edward Lloyd in around 1688 on Tower Street in the historic City of London. This establishment was a popular place for sailors, merchants, and ship owners, especially those involved in the slave trade, and Lloyd catered to them with reliable shipping news. Historian Eric Williams notes, "Lloyd's, like other insurance companies, insured slaves and slave ships, and was vitally interested in legal decisions as to what constituted 'natural death' and 'perils of the sea.'"[4] Lloyd's quickly obtained a monopoly on maritime insurance related to the slave trade and maintained it up through the early 19th century.[5] Just after Christmas 1691, the shop relocated to Lombard Street (a blue plaque commemorates this location). This arrangement carried on until 1774, long after Lloyd's death in 1713, when the participating members of the insurance arrangement formed a committee and moved to the Royal Exchange on Cornhill as The Society of Lloyd's.
First Lloyd's Act
The Royal Exchange was destroyed by fire in 1838 and, although the building was rebuilt by 1844, many of Lloyd's early records were lost. In 1871, the first Lloyd's Act was passed in Parliament which gave the business a sound legal footing. The Lloyd's Act of 1911[6] set out the Society's objectives, which include the promotion of its members' interests and the collection and dissemination of information.
It was realised that the membership of the Society, which had been largely made up of market participants, was too small in relation to the market's capitalisation and the risks that it was underwriting. Lloyd's response was to commission a secret internal inquiry, which produced the Cromer report in 1968. This report advocated the widening of membership to non-market participants, including non-British subjects and women, and to reduce the onerous capitalisation requirements (which created a more minor investor known as a "mini-Name"). The report also drew attention to the danger of conflicts of interest.
Changes in the UK financial markets
During the 1970s, a number of issues arose which were to have significant influence on the course of the Society. The first was the tax structure in the UK: capital gains were taxed at 40% (0% on gilts), earned income was taxed in the top bracket at 83%, and investment income in the top bracket at 98%. Lloyd's income counted as earned income, even for Names who did not work at Lloyd's, and this heavily influenced the direction of underwriting: in short, it was desirable for syndicates to make a (small) underwriting loss but a (larger) investment profit. The investment profit was typically achieved by 'bond washing' or 'gilt stripping': buying the gilt or other bond 'ex dividend' and selling it 'cum dividend', creating an income loss and a tax-free capital gain. Syndicate funds were also moved offshore (which later created problems through fraud and self-dealing).
Because Lloyd's acted as a tax shelter in addition to being an insurance market, the second issue affecting Lloyd's was an increase in its external membership, such that, by the end of the decade, the number of passive investors dwarfed the number of underwriters working in the markets. Thirdly, during the decade a number of scandals had come to light, including the collapse of the Sass syndicate, which had highlighted both the lack of regulation and the lack of legal powers of the Committee of Lloyd's (as it was then) to manage the Society.
Arising simultaneously with these developments were wider issues: firstly, in the United States, an ever-widening interpretation by the courts of insurance coverage in relation to workers' compensation for asbestos-related losses, which created a huge, and initially not recognised and then not acknowledged, hole in Lloyd's reserves. Secondly, by the end of the decade, almost all of the market agreements, such as the Joint Hull Agreement, which were effectively cartels mandating minimum terms, had been abandoned under pressure of competition. Thirdly, new specialised policies had arisen which had the effect of concentrating risk: these included "run-off policies", under which the liability of previous underwriting years would be transferred to the current year, and "time and distance" policies, whereby reserves would be used to buy a guarantee of future income.
Second Lloyd's Act
In 1980, Sir Henry Fisher was commissioned by the Council of Lloyd's to produce the foundation for a new Lloyd's Act. The recommendations of his report addressed the 'democratic deficit' and the lack of regulatory muscle.
The Lloyd's Act of 1982[7] further redefined the structure of the business, and was designed to give the 'external Names', introduced in response to the Cromer report, a say in the running of the business through a new governing Council. The main purpose of the 1982 Act was to separate the ownership of the managing agents of the Lloyd's underwriting syndicates from the ownership of the insurance broking firms (which acted as intermediaries, not as underwriters) with the objective of removing conflicts of interest.
Immediately after the passing of the 1982 Act, evidence came to light, and internal disciplinary proceedings were commenced against a number of individual underwriters who had siphoned sums from their businesses to their own accounts. These individuals included a deputy chairman of Lloyd's, Ian Posgate, and a chairman, Sir Peter Green.
In 1986 the British government commissioned Sir Patrick Neill to report on the standard of investor protection available at Lloyd's. His report was produced in 1987 and made a large number of recommendations but was never implemented in full.
Traumas of the eighties and nineties
In the late 1980s and early to mid 1990s, Lloyd's went through perhaps the most traumatic period in its history. Unexpectedly large legal awards in US courts for punitive damages led to large claims by insureds, especially on APH (asbestos, pollution and health hazard) policies, some dating as far back as the 1940s. Many of these policies were designed to cover all liabilities that were typically excluded on broad-form (wide cover) liability policies.
In the 1980s, Lloyd's was also accused of fraud by several American states and external Names (investors in underwriting syndicates).
Some of the more high-profile accusations included:
Lloyd's withheld their knowledge of asbestosis and pollution claims until they could recruit more investors to take on these liabilities that were unknown to investors prior to investing in Lloyd's;
enforcement officials in 11 US states charged Lloyd's and some of its associates with various wrongs such as fraud and selling unregistered securities;
Ian Posgate, one of Lloyd's leading underwriters and its deputy chairman, was charged with skimming money from investors and secretly trying to buy a Swiss bank; he was later acquitted.
From Wikipedia, the free encyclopedia
Not to be confused with Lloyds Banking Group, Lloyd's Register, or Lloyd's List.
This article is about the insurance market. For the film, see Lloyd's of London (film).
"Lloyd's" redirects here. For other uses, see Lloyd.
Lloyd's of London Lloyd's of London
"The world's specialist insurance market"
Type
Insurance market
Founded London, England
1688; 327 years ago
Founder Edward Lloyd
Headquarters Lloyd's building, Lime Street
London, United Kingdom
Key people
John Nelson (Chairman)
Inga Beale (chief executive officer)
Website lloyds.com
The Lloyd's building in Lime Street is the current home of Lloyd's of London.
Lloyd's of London, generally known simply as Lloyd's, is an insurance market located in London's primary financial district, the City of London. Unlike most of its competitors in the industry, it is not a company but instead a corporate body governed by the Lloyd's Act of 1871 and subsequent Acts of Parliament. Lloyd's serves as a partially mutualised marketplace within which multiple financial backers come together to pool and spread risk. These underwriters or "members" are both corporations and individuals (the latter being traditionally known as Lloyd's "Names").
The insurance business underwritten at Lloyd's is predominantly general insurance and reinsurance, although in 2013 there were five syndicates writing term life assurance. The market has its roots in marine insurance and was founded by Edward Lloyd at his coffee house on Tower Street in the 17th century. Today, it is based at the Lloyd's building on Lime Street. Its motto is Fidentia, Latin for "confidence".[1]
In 2011, over £23.44 billion of gross premiums were transacted in the Lloyd's market and in the aggregate it made a pre-tax loss of £516 million, driven by a number of significant natural disasters which gave rise to its highest-ever annual level of claims.[2] In 2012, Lloyd's made a pre-tax profit of £2.77 billion on a record £25.50 billion of gross written premiums.[3]
Contents
1 History
1.1 Formation
1.2 First Lloyd's Act
1.3 Changes in the UK financial markets
1.4 Second Lloyd's Act
1.5 Traumas of the eighties and nineties
1.5.1 Asbestosis and unforeseen risk
1.6 'Recruit to dilute'
1.6.1 Reinsurance to close
1.6.2 Dilution of liabilities and the consequences
2 Structure
2.1 Council of Lloyd's
2.2 Businesses at Lloyd's
2.2.1 Members
2.2.2 Managing agents
2.2.3 Members' agents
2.2.4 Lloyd's coverholder
2.2.5 Lloyd's brokers
2.2.6 Integrated Lloyd's vehicles
2.3 Market structure
2.4 Financial security
3 Timeline of significant events at Lloyd's
4 Types of policies
5 Miscellaneous
6 See also
7 Footnotes
8 Further reading
9 External links
9.1 Data
History
Formation
The Subscription Room in the early 19th century.
The market began in Lloyd's Coffee House, opened by Edward Lloyd in around 1688 on Tower Street in the historic City of London. This establishment was a popular place for sailors, merchants, and ship owners, especially those involved in the slave trade, and Lloyd catered to them with reliable shipping news. Historian Eric Williams notes, "Lloyd's, like other insurance companies, insured slaves and slave ships, and was vitally interested in legal decisions as to what constituted 'natural death' and 'perils of the sea.'"[4] Lloyd's quickly obtained a monopoly on maritime insurance related to the slave trade and maintained it up through the early 19th century.[5] Just after Christmas 1691, the shop relocated to Lombard Street (a blue plaque commemorates this location). This arrangement carried on until 1774, long after Lloyd's death in 1713, when the participating members of the insurance arrangement formed a committee and moved to the Royal Exchange on Cornhill as The Society of Lloyd's.
First Lloyd's Act
The Royal Exchange was destroyed by fire in 1838 and, although the building was rebuilt by 1844, many of Lloyd's early records were lost. In 1871, the first Lloyd's Act was passed in Parliament which gave the business a sound legal footing. The Lloyd's Act of 1911[6] set out the Society's objectives, which include the promotion of its members' interests and the collection and dissemination of information.
It was realised that the membership of the Society, which had been largely made up of market participants, was too small in relation to the market's capitalisation and the risks that it was underwriting. Lloyd's response was to commission a secret internal inquiry, which produced the Cromer report in 1968. This report advocated the widening of membership to non-market participants, including non-British subjects and women, and to reduce the onerous capitalisation requirements (which created a more minor investor known as a "mini-Name"). The report also drew attention to the danger of conflicts of interest.
Changes in the UK financial markets
During the 1970s, a number of issues arose which were to have significant influence on the course of the Society. The first was the tax structure in the UK: capital gains were taxed at 40% (0% on gilts), earned income was taxed in the top bracket at 83%, and investment income in the top bracket at 98%. Lloyd's income counted as earned income, even for Names who did not work at Lloyd's, and this heavily influenced the direction of underwriting: in short, it was desirable for syndicates to make a (small) underwriting loss but a (larger) investment profit. The investment profit was typically achieved by 'bond washing' or 'gilt stripping': buying the gilt or other bond 'ex dividend' and selling it 'cum dividend', creating an income loss and a tax-free capital gain. Syndicate funds were also moved offshore (which later created problems through fraud and self-dealing).
Because Lloyd's acted as a tax shelter in addition to being an insurance market, the second issue affecting Lloyd's was an increase in its external membership, such that, by the end of the decade, the number of passive investors dwarfed the number of underwriters working in the markets. Thirdly, during the decade a number of scandals had come to light, including the collapse of the Sass syndicate, which had highlighted both the lack of regulation and the lack of legal powers of the Committee of Lloyd's (as it was then) to manage the Society.
Arising simultaneously with these developments were wider issues: firstly, in the United States, an ever-widening interpretation by the courts of insurance coverage in relation to workers' compensation for asbestos-related losses, which created a huge, and initially not recognised and then not acknowledged, hole in Lloyd's reserves. Secondly, by the end of the decade, almost all of the market agreements, such as the Joint Hull Agreement, which were effectively cartels mandating minimum terms, had been abandoned under pressure of competition. Thirdly, new specialised policies had arisen which had the effect of concentrating risk: these included "run-off policies", under which the liability of previous underwriting years would be transferred to the current year, and "time and distance" policies, whereby reserves would be used to buy a guarantee of future income.
Second Lloyd's Act
In 1980, Sir Henry Fisher was commissioned by the Council of Lloyd's to produce the foundation for a new Lloyd's Act. The recommendations of his report addressed the 'democratic deficit' and the lack of regulatory muscle.
The Lloyd's Act of 1982[7] further redefined the structure of the business, and was designed to give the 'external Names', introduced in response to the Cromer report, a say in the running of the business through a new governing Council. The main purpose of the 1982 Act was to separate the ownership of the managing agents of the Lloyd's underwriting syndicates from the ownership of the insurance broking firms (which acted as intermediaries, not as underwriters) with the objective of removing conflicts of interest.
Immediately after the passing of the 1982 Act, evidence came to light, and internal disciplinary proceedings were commenced against a number of individual underwriters who had siphoned sums from their businesses to their own accounts. These individuals included a deputy chairman of Lloyd's, Ian Posgate, and a chairman, Sir Peter Green.
In 1986 the British government commissioned Sir Patrick Neill to report on the standard of investor protection available at Lloyd's. His report was produced in 1987 and made a large number of recommendations but was never implemented in full.
Traumas of the eighties and nineties
In the late 1980s and early to mid 1990s, Lloyd's went through perhaps the most traumatic period in its history. Unexpectedly large legal awards in US courts for punitive damages led to large claims by insureds, especially on APH (asbestos, pollution and health hazard) policies, some dating as far back as the 1940s. Many of these policies were designed to cover all liabilities that were typically excluded on broad-form (wide cover) liability policies.
In the 1980s, Lloyd's was also accused of fraud by several American states and external Names (investors in underwriting syndicates).
Some of the more high-profile accusations included:
Lloyd's withheld their knowledge of asbestosis and pollution claims until they could recruit more investors to take on these liabilities that were unknown to investors prior to investing in Lloyd's;
enforcement officials in 11 US states charged Lloyd's and some of its associates with various wrongs such as fraud and selling unregistered securities;
Ian Posgate, one of Lloyd's leading underwriters and its deputy chairman, was charged with skimming money from investors and secretly trying to buy a Swiss bank; he was later acquitted.
0/5000
ลอยด์ของของลอนดอนจากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีไม่ให้สับสน กับ กลุ่มธนาคารลอยด์ ลอยด์ของทะเบียน ลอยด์ของรายการบทความนี้เกี่ยวกับตลาดประกันได้ สำหรับฟิล์ม ดูลอยด์ของของลอนดอน (ฟิล์ม)"ลอยด์ของ" เปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้งานอื่น ๆ ดูลอยด์ลอยด์ของของลอยด์ของของลอนดอน"การตลาดในโลกผู้เชี่ยวชาญด้านประกันภัย"ชนิด ตลาดประกันภัยลอนดอน ประเทศอังกฤษก่อตั้งขึ้น1688 327 ปีผู้ก่อตั้งเอ็ดเวิร์ดลอยด์สำนักงานใหญ่อาคารของลอยด์ ถนนปูนลอนดอน สหราชอาณาจักรคนสำคัญ จอห์นเนลสัน (ประธาน)สุทธา Beale (ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร)เว็บไซต์ lloyds.comของลอยด์อาคารถนนปูนคือ ปัจจุบันบ้านของลอยด์ของของลอนดอนลอนดอนของของลอยด์ เพียงเป็นลอยด์ของ เป็นตลาดประกันภัยอยู่ในลอนดอนหลักเงินอำเภอ เมืองลอนดอน ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่คู่แข่งในอุตสาหกรรม มันไม่ใช่บริษัท แต่แทน ตัวองค์กรภายใต้พระราชบัญญัติพ.ศ. 1871 และกระทำต่อมารัฐสภาของลอยด์ ของลอยด์ทำหน้าที่เป็นตลาดบางส่วน mutualised ที่ซึ่งหลาย backers เงินมากันสระว่ายน้ำ และกระจายความเสี่ยง Underwriters หรือ "สมาชิก" เหล่านี้มีองค์กรและบุคคล (หลังเป็นประเพณีเรียกว่าลอยด์ของ "ชื่อ")ปัจจุบันที่ลอยด์ของธุรกิจประกันคือ ประกันทั่วไปส่วนใหญ่และประกันพันธไมตรี แม้ว่าในปี 2013 มีเขียนคำว่าประกันชีวิตจากองค์กรอาชญากรรม 5 ตลาดมีความเชี่ยวในการประกันภัยทางทะเล และก่อตั้งขึ้น โดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ที่บ้านกาแฟบนทาวเวอร์ถนนในศตวรรษที่ 17 วันนี้ มันอยู่ที่อาคารของลอยด์ในมะนาว คำขวัญของมันคือ Fidentia ละตินสำหรับ "มั่นใจ" [1]ใน 2011 กว่า £23.44 ล้านรวมค่าเบี้ยได้ทำรายการในตลาดของลอยด์ และ in aggregate มันขาดทุนก่อนภาษีของ 516 ล้านปอนด์ ขับเคลื่อน โดยภัยธรรมชาติอย่างมีนัยสำคัญซึ่งให้ระดับประจำปีสูงสุดเคยของร้อง [2] ใน 2012 ของลอยด์ได้กำไรก่อนภาษีของ £2.77 พันล้านบนระเบียน £25.50 พันล้านของเบี้ยรวมเขียน [3]เนื้อหา ประวัติศาสตร์ 1 1.1 ก่อ 1.2 พระราชบัญญัติแรกลอยด์ 1.3 การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักร 1.4 ลอยด์สองพระราชบัญญัติ 1.5 ปัญหาอันดับและ nineties 1.5.1 ผลและความเสี่ยงที่ไม่คาดฝัน 1.6 'สรรหาการ dilute' 1.6.1 ประกันพันธไมตรีเพื่อปิด 1.6.2 เจือจางของหนี้สินและผล โครงสร้าง 2 2.1 สภาของลอยด์ 2.2 ธุรกิจที่ของลอยด์ 2.2.1 สมาชิก 2.2.2 การจัดการตัวแทน 2.2.3 สมาชิกตัวแทน 2.2.4 ลอยด์ coverholder 2.2.5 ลอยด์โบรกเกอร์ 2.2.6 ยานพาหนะรวมลอยด์ 2.3 โครงสร้างตลาด 2.4 ทางการ เส้นเวลา 3 เหตุการณ์สำคัญที่ของลอยด์ 4 ประเภทของนโยบาย 5 เบ็ดเตล็ด 6 ดู เชิงอรรถ 7 8 อ่านเพิ่มเติม เชื่อมโยงภายนอก 9 9.1 ข้อมูลประวัติผู้แต่งห้องสมาชิกในศตวรรษที่ 19 ต้นตลาดเริ่มในบ้านกาแฟของลอยด์ เปิด โดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ประมาณ 1688 ในหอในประวัติศาสตร์ของเมืองลอนดอน แห่งนี้เป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับชาวเรือ ร้านค้า และเจ้า ของเรือ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับการค้าทาส และลอยด์ catered เพื่อให้ข่าวสารการจัดส่งที่เชื่อถือได้ หมายเหตุวิลเลียมส์ Eric นักประวัติศาสตร์ "ลอยด์ของ คนอื่น ๆ บริษัทประกัน ประกันทาส และทาสเรือ และเกิดความสนใจในการตัดสินใจทางกฎหมายเป็นสิ่งทะลัก 'ธรรมชาติตาย' และ 'ภัยทะเล' นสิ่ง" [4] ลอยด์รับผูกขาดการประกันภัยทางทะเลที่เกี่ยวข้องกับการค้าทาสอย่างรวดเร็ว และรักษาค่าผ่านศตวรรษก่อน เพียง [5] หลังจากคริสต์มาส 1691 ร้านย้ายไปถนนลอมบาร์ด (หินปูนบลู commemorates ตำแหน่งนี้) ดำเนินการจัดเรียงนี้จน 1774 ยาวหลังความตายของลอยด์ใน 1713 เมื่อสมาชิกเข้าร่วมจัดการประกันภัยรูปแบบคณะกรรมการ และย้ายไปแลกเปลี่ยนพระราช Cornhill เป็นสังคมของลอยด์ของพระราชบัญญัติแรกลอยด์อัตราแลกเปลี่ยนรอยัลถูกทำลาย ด้วยไฟใน 1838 และ แม้ว่าอาคารที่ถูกสร้าง โดย 1844 หลายระเบียนแรกของลอยด์ได้หายไป ใน 1871 พระราชบัญญัติของลอยด์แรกถูกส่งผ่านในรัฐสภาซึ่งให้ธุรกิจหลักกฎหมายเป็นเสียง พระราชบัญญัติของลอยด์ของ 1911 [6] กำหนดวัตถุประสงค์ของสังคม การส่งเสริมผลประโยชน์ของสมาชิก และเก็บรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูลมันเป็นเองก็ยังคิดว่า เป็นสมาชิกของสังคม ซึ่งมีการมากขึ้นของผู้เข้าร่วมตลาด เล็กเกินไปเกี่ยวกับ capitalisation ของตลาดและความเสี่ยงที่มีการรับประกันภัย การตอบสนองของลอยด์มีไปที่ลับภายในสอบถาม การผลิตรายงาน Cromer ในปี 2511 รายงานนี้ advocated ขยับขยายสมาชิกผู้เข้า ร่วมไม่ใช่ตลาด รวมเรื่อง-อังกฤษและหญิง และลดความต้องการ onerous capitalisation (ซึ่งสร้างนักลงทุนที่น้อยมากที่เป็น "ชื่อมินิ") นอกจากนี้รายงานยังวาดความอันตรายของความขัดแย้งทางผลประโยชน์การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักรในช่วงทศวรรษ 1970 จำนวนของปัญหาที่เกิดขึ้นซึ่งได้มีอิทธิพลสำคัญในหลักสูตรของสังคม แรกมีโครงสร้างภาษีใน UK: กำไรทุนก็คิด 40% (0% ในแม่สุกร) ได้รับรายได้ที่คิดในวงเล็บด้านบนที่ 83% และเงินลงทุนในวงเล็บด้านบน 98% นับเป็นรายได้ของลอยด์ได้รับรายได้ แม้ในชื่อที่ไม่ได้ทำงานที่ลอยด์ และของนี้มากมีอิทธิพลต่อทิศทางของการรับประกันภัย: ในระยะสั้น มันเป็นการจากองค์กรอาชญากรรมจะทำให้สูญเสีย underwriting (ขนาดเล็ก) แต่กำไรการลงทุน (ขนาดใหญ่) กำไรลงทุนมักจะสำเร็จ โดย 'พันธบัตรล้าง' หรือ 'ทองปอก': ซื้อปีกหรือพันธะอื่น ๆ 'อดีตเงินปันผล" และขาย"พร้อมเงินปันผล" การสูญเสียรายได้และทุนไม่ต้องเสียภาษีได้รับการ กองทุนซินดิเคทก็ยังย้ายบริเวณชายฝั่ง (ซึ่งภายหลังสร้างปัญหาทุจริตและการจัดการด้วยตนเอง)เนื่องจากของลอยด์ได้ปฏิบัติเป็นกำบังภาษีนอกเหนือจากการตลาดประกันภัย ปัญหาที่สองกระทบของลอยด์มีการเพิ่มสมาชิกภายนอก ที่ โดยปลายทศวรรษ จำนวนนักลงทุนที่แฝง dwarfed จำนวน underwriters ที่ทำงานในตลาด ประการ ในระหว่างทศวรรษ จำนวน scandals หลอกลวงมาแสง รวมทั้งการล่มสลายของ Sass ซินดิเค ซึ่งได้เน้นการขาดระเบียบและขาดอำนาจทางกฎหมายของกรรมการลอยด์ (ก็แล้ว) การจัดการสังคมเกิดขึ้นพร้อมกับพัฒนาเหล่านี้มีปัญหากว้าง: ประการแรก ในสหรัฐอเมริกา เคยขยับขยายความ โดยศาลของประกันเกี่ยวกับแรงงาน'ผลตอบแทนที่เกี่ยวข้องกับแร่ใยหินขาดทุน ซึ่งสร้างใหญ่ และยังไม่เริ่มแล้ว ไม่ยอม รับ หลุมในส่วนสำรองของลอยด์ ประการที่สอง โดยจุดสิ้นสุดของทศวรรษ เกือบทั้งหมดของตลาดข้อตกลง เช่นตกลงร่วมกันของตัวเรือ ซึ่งมีประสิทธิภาพ cartels ทั้งการบังคับเงื่อนไขขั้นต่ำ มีการแข่งขันภายใต้แรงกดดันของการแข่งขัน ประการ นโยบายพิเศษใหม่ได้เกิดขึ้นซึ่งมีผลกระทบของความเสี่ยง concentrating: เหล่านี้รวม "run-off นโยบาย" ที่รับผิดชอบของการรับประกันภัยก่อนหน้านี้ปีจะถูกโอนย้ายไปปีปัจจุบัน และนโยบาย "เวลาและระยะทาง" โดยจะใช้ทุนสำรองซื้อรับประกันรายได้ในอนาคตSecond Lloyd's ActIn 1980, Sir Henry Fisher was commissioned by the Council of Lloyd's to produce the foundation for a new Lloyd's Act. The recommendations of his report addressed the 'democratic deficit' and the lack of regulatory muscle.The Lloyd's Act of 1982[7] further redefined the structure of the business, and was designed to give the 'external Names', introduced in response to the Cromer report, a say in the running of the business through a new governing Council. The main purpose of the 1982 Act was to separate the ownership of the managing agents of the Lloyd's underwriting syndicates from the ownership of the insurance broking firms (which acted as intermediaries, not as underwriters) with the objective of removing conflicts of interest.Immediately after the passing of the 1982 Act, evidence came to light, and internal disciplinary proceedings were commenced against a number of individual underwriters who had siphoned sums from their businesses to their own accounts. These individuals included a deputy chairman of Lloyd's, Ian Posgate, and a chairman, Sir Peter Green.In 1986 the British government commissioned Sir Patrick Neill to report on the standard of investor protection available at Lloyd's. His report was produced in 1987 and made a large number of recommendations but was never implemented in full.Traumas of the eighties and ninetiesในปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นถึงกลางทศวรรษ 1990 ของลอยด์ไปผ่านบางทีระยะเวลาเจ็บปวดมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของ โดยไม่คาดคิดรางวัลใหญ่ตามกฎหมายที่ศาลสหรัฐความเสียหาย punitive นำเพื่อเรียกร้องใหญ่ โดย insureds, APH (ใยหิน มลภาวะ และภัยสุขภาพ) นโยบาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบางนัด as far back as ทศวรรษ 1940 โดย หลายนโยบายเหล่านี้ถูกออกแบบมาเพื่อครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดที่ถูกแยกออกกว้างแบบฟอร์ม (ใบปะหน้ากว้าง) โดยทั่วไป นโยบายความรับผิดชอบในทศวรรษ 1980 ลอยด์ของถูกยังถูกกล่าวหาว่าทุจริตโดยหลายรัฐอเมริกันชื่อภายนอก (นักลงทุนจากองค์กรอาชญากรรมใน)บางส่วนของข้อมากทรงสูงรวม: ของลอยด์หักความรู้ผลและมลพิษร้องจนกว่าจะสามารถสรรหานักลงทุนเพิ่มเติมเพื่อใช้หนี้สินเหล่านี้ที่ไม่รู้จักลงทุนก่อนที่จะลงทุนในลอยด์ของ เจตนารมณ์ในสหรัฐอเมริกาเรียกเก็บของลอยด์ 11 และบางส่วนของสมาคมด้วยค้นต่าง ๆ เช่นฉ้อโกงและการขายหลักทรัพย์ไม่ได้ลงทะเบียน เอียน Posgate, underwriters ชั้นนำของลอยด์และเป็นรองประธาน คิดกับ skimming เงินจากนักลงทุนและพยายามแอบซื้อธนาคารสวิส เขาได้ในภายหลัง acquitted
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลอยด์แห่งลอนดอน
จากวิกิพีเดียสารานุกรมเสรี
เพื่อไม่ให้สับสนกับ Lloyds Banking Group, สมัครสมาชิกลอยด์หรือรายชื่อลอยด์.
บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับตลาดประกันภัย สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ดูลอยด์แห่งลอนดอน (ภาพยนตร์).
"ลอยด์" นี่นำไปสู่ สำหรับความหมายอื่นดูลอยด์.
ลอยด์แห่งลอนดอนลอยด์แห่งลอนดอน
"ตลาดประกันภัยผู้เชี่ยวชาญของโลก"
ประเภท
ตลาดประกันภัย
ก่อตั้งกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ
1688; 327 ปีที่ผ่านมา
ผู้ก่อตั้งเอ็ดเวิร์ดลอยด์
อาคารสำนักงานใหญ่ลอยด์, มะนาวถนน
ลอนดอนสหราชอาณาจักร
บุคคลสำคัญ
จอห์นเนลสัน (ประธาน)
อิงก้าบีลอ์ (ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร)
เว็บไซต์ lloyds.com
อาคารลอยด์ในถนนปูนเป็นบ้านปัจจุบันของลอยด์แห่งลอนดอน. ลอยด์ ของกรุงลอนดอนเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นเพียงลอยด์เป็นตลาดประกันภัยที่ตั้งอยู่ในย่านการเงินของกรุงลอนดอนหลักเมืองลอนดอน ซึ่งแตกต่างมากที่สุดของคู่แข่งในอุตสาหกรรมที่มันไม่ได้เป็น บริษัท แต่ร่างกายขององค์กรภายใต้พระราชบัญญัติลอยด์ 1871 และการปฏิบัติการตามมาของรัฐสภา ลอยด์ทำหน้าที่เป็นตลาด mutualised บางส่วนภายในที่สนับสนุนทางการเงินหลาย ๆ มาร่วมกันเพื่อสระว่ายน้ำและความเสี่ยงการแพร่กระจาย ผู้จัดการการจัดจำหน่ายเหล่านี้หรือ "สมาชิก" มีทั้งองค์กรและบุคคล (หลังเป็นที่รู้จักกันเป็นประเพณีลอยด์ "ชื่อ"). การประกอบธุรกิจประกันภัยที่รับประกันภัยลอยด์เป็นประกันภัยทั่วไปส่วนใหญ่และการประกันภัยต่อถึงแม้ว่าในปี 2013 มีห้าองค์กรเขียนประกันชีวิตระยะ ตลาดมีรากในการประกันภัยทางทะเลและก่อตั้งขึ้นโดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ที่ร้านกาแฟของเขาในทาวเวอร์ถนนในศตวรรษที่ 17 วันนี้ก็เป็นไปตามที่อาคารลอยด์บนถนนปูน คือคำขวัญของ Fidentia ละตินสำหรับ "ความเชื่อมั่น". [1] ในปี 2011 มากกว่า£ 23440000000 ของเบี้ยประกันขั้นต้นนั้นเกิดขึ้นในตลาดลอยด์และในการรวมมันจะทำให้สูญเสียก่อนหักภาษีของ£ 516,000,000 แรงหนุนจากจำนวน ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สำคัญที่ก่อให้เกิดระดับสูงสุดที่เคยประจำปีของการเรียกร้อง. [2] ในปี 2012 ลอยด์ทำกำไรก่อนหักภาษีของ£ 2770000000 ในบันทึก£ 25.50 พันล้านเบี้ยประกันภัยขั้นต้น. [3] สารบัญ1 ประวัติความเป็นมา1.1 สร้าง1.2 ครั้งแรกของลอยด์พระราชบัญญัติ1.3 การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักร1.4 พระราชบัญญัติสองลอยด์1.5 ตำแหน่งนี้ของแปดเก้าและ1.5.1 Asbestosis และความเสี่ยงที่ไม่คาดฝัน1.6 'รับสมัครเพื่อเจือจาง' 1.6.1 รับประกันภัยต่อเพื่อปิด1.6.2 Dilution ของหนี้สิน และผลกระทบที่2 โครงสร้าง2.1 สภาลอยด์2.2 ธุรกิจที่ลอยด์2.2.1 สมาชิก2.2.2 ตัวแทนผู้จัดการ2.2.3 สมาชิกตัวแทน2.2.4 ลอยด์ coverholder 2.2.5 โบรกเกอร์ลอยด์2.2.6 ยานพาหนะแบบบูรณาการของลอยด์2.3 โครงสร้างตลาด2.4 การรักษาความปลอดภัยทางการเงิน3 เส้นเวลาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ลอยด์4 ประเภทของนโยบาย5 เบ็ดเตล็ด6 ดูเพิ่มเติม7 เชิงอรรถ8 อ่านเพิ่มเติม9 การเชื่อมโยงภายนอก9.1 ข้อมูลประวัติศาสตร์การสร้างห้องพักจองซื้อในช่วงต้นศตวรรษที่ 19. ตลาดเริ่มต้นขึ้นในลอยด์คอฟฟี่เฮ้าส์เปิดโดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ใน รอบ 1688 ในทาวเวอร์ถนนในเมืองประวัติศาสตร์ของกรุงลอนดอน สถานประกอบการนี้เป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับชาวเรือพ่อค้าและเจ้าของเรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องในการค้าทาสและลอยด์เพื่อรองรับพวกเขาที่มีข่าวการจัดส่งสินค้าที่เชื่อถือได้ ประวัติศาสตร์เอริควิลเลียมส์โน้ต "ลอยด์เช่นเดียวกับ บริษัท ประกันภัยอื่น ๆ ทาสผู้ประกันตนและเรือทาสและเป็นที่สนใจอย่างจำเป็นในการตัดสินใจทางกฎหมายเป็นสิ่งที่บัญญัติ 'ตายตามธรรมชาติ' และ 'ภัยทะเล.'" [4] ลอยด์ได้อย่างรวดเร็ว การผูกขาดในการประกันทางทะเลที่เกี่ยวข้องกับการค้าทาสและการบำรุงรักษามันขึ้นมาถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 19. [5] หลังจากที่คริสมาสต์ 1691 ร้านย้ายไปถนนลอมบาร์ด (แผ่นฟ้าเอกราชสถานที่นี้) ข้อตกลงนี้ดำเนินการจนกว่า 1774 นานหลังจากการตายของลอยด์ใน 1713 เมื่อสมาชิกมีส่วนร่วมของการจัดประกันภัยจัดตั้งคณะกรรมการและย้ายไปยังตลาดหุ้นในคอร์นฮิลล์เป็นสังคมของลอยด์. พระราชบัญญัติแรกลอยด์Royal Exchange ถูกทำลายด้วยไฟใน 1838 และแม้ว่าอาคารที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่โดย 1844 หลายประวัติต้นลอยด์ถูกกลืนหายไป ในปี 1871, พระราชบัญญัติลอยด์เป็นครั้งแรกที่ถูกส่งผ่านในรัฐสภาซึ่งทำให้ธุรกิจฐานรากทางกฎหมายเสียง พรบลอยด์ของ 1911 [6] ที่กำหนดไว้ในวัตถุประสงค์ของสังคมซึ่งรวมถึงโปรโมชั่นของผลประโยชน์ของสมาชิกและการเก็บรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูล. มันก็รู้ว่าสมาชิกของสมาคมซึ่งได้รับส่วนใหญ่จะเป็นนักลงทุนในตลาด เป็นขนาดเล็กเกินไปที่เกี่ยวข้องกับตลาดทุนและความเสี่ยงที่จะได้รับการจัดจำหน่ายหลักทรัพย์ การตอบสนองของลอยด์เป็นคณะกรรมการสอบสวนภายในลับซึ่งผลิตรายงาน Cromer ในปี 1968 รายงานนี้สนับสนุนการขยับขยายของการเป็นสมาชิกผู้เข้าร่วมที่ไม่ใช่ตลาดรวมทั้งอาสาสมัครที่ไม่ใช่อังกฤษและหญิงและเพื่อลดความต้องการเงินทุนของหนัก (ซึ่งสร้างขึ้น นักลงทุนรายย่อยมากขึ้นเรียกว่า "มินิชื่อ") นอกจากนี้รายงานยังดึงความสนใจไปอันตรายจากการขัดแย้งทางผลประโยชน์. การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักรในช่วงปี 1970 ที่จำนวนของปัญหาที่เกิดขึ้นซึ่งจะมีอิทธิพลสำคัญในหลักสูตรของสังคม ครั้งแรกคือโครงสร้างภาษีในสหราชอาณาจักร: กำไรถูกหักภาษีที่ 40% (0% ในสุกร) รายได้ถูกเก็บภาษีได้ในวงเล็บสูงสุดที่ 83% และรายได้การลงทุนในวงเล็บสูงสุดที่ 98% รายได้ลอยด์นับเป็นรายได้ที่ได้รับแม้สำหรับรายชื่อผู้ที่ไม่ได้ทำงานที่ลอยด์และนี้อิทธิพลทิศทางของการจัดจำหน่าย: ในระยะสั้นมันเป็นที่พึงประสงค์สำหรับองค์กรที่จะทำให้ (เล็ก) ขาดทุนจากการรับประกันภัย แต่ (ขนาดใหญ่) กำไรการลงทุน กำไรการลงทุนประสบความสำเร็จโดยทั่วไป 'พันธบัตรซักผ้า' หรือ 'ลอกทอง': ซื้อพันธบัตรทองหรืออื่น ๆ ที่ 'อดีตเงินปันผลและการขายมันเงินปันผล ลบ.ม. ' สร้างการสูญเสียรายได้และได้รับทุนปลอดภาษี เงินซินดิเคถูกย้ายไปยังต่างประเทศ (ซึ่งต่อมาสร้างปัญหาผ่านการทุจริตและตนเองซื้อขาย). เพราะลอยด์ทำหน้าที่เป็นที่พักพิงภาษีนอกจากจะเป็นตลาดประกันภัย, ประเด็นที่สองมีผลกระทบต่อลอยด์เพิ่มขึ้นในการเป็นสมาชิกภายนอกเช่นนั้น ในตอนท้ายของทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของนักลงทุนเรื่อย ๆ แคระจำนวนผู้จัดการการจัดจำหน่ายการทำงานในตลาด ประการที่สามในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของเรื่องอื้อฉาวมาแสงรวมถึงการล่มสลายขององค์การ Sass ซึ่งเน้นทั้งการขาดการควบคุมและการขาดอำนาจทางกฎหมายของคณะกรรมการของลอยด์ (ขณะนั้น) ในการจัดการ . สังคมที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับการพัฒนาเหล่านี้เป็นปัญหาที่กว้างขึ้น: ประการแรกในประเทศสหรัฐอเมริกา, การตีความที่เคยขยับขยายโดยศาลของความคุ้มครองประกันภัยในความสัมพันธ์กับค่าตอบแทนแรงงานสำหรับความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับแร่ใยหินซึ่งสร้างขนาดใหญ่และครั้งแรกไม่เป็นที่รู้จัก แล้วไม่ได้รับการยอมรับในหลุมสำรองลอยด์ ประการที่สองในตอนท้ายของทศวรรษที่ผ่านมาเกือบทั้งหมดของข้อตกลงการตลาดเช่นข้อตกลงร่วมฮัลล์ซึ่งถูกแก๊งค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพอิงข้อกำหนดขั้นต่ำถูกทอดทิ้งภายใต้ความกดดันของการแข่งขัน ประการที่สามนโยบายเฉพาะใหม่เกิดขึ้นซึ่งมีผลกระทบของความเสี่ยงที่มุ่งเน้น: เหล่านี้รวมถึง "นโยบายวิ่งออก" ภายใต้ซึ่งความรับผิดของปีก่อนหน้าการจัดจำหน่ายจะถูกโอนไปยังปีปัจจุบันและ "เวลาและระยะทาง" นโยบายโดยสำรอง จะใช้ในการซื้อการรับประกันรายได้ในอนาคต. พรบลอยด์ที่สองในปี 1980 เซอร์เฮนรี่ฟิชเชอร์ได้รับมอบหมายจากสภาลอยด์ในการผลิตรากฐานสำหรับพระราชบัญญัติลอยด์ใหม่ของ คำแนะนำของรายงานของเขาที่ 'ขาดดุลประชาธิปไตยและการขาดของกล้ามเนื้อการกำกับดูแล. พรบลอยด์ 1982 [7] ต่อไปนิยามใหม่โครงสร้างของธุรกิจและได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ 'ชื่อภายนอก' นำมาใช้ในการตอบสนองต่อ รายงาน Cromer, การพูดในการทำงานของธุรกิจผ่านสภาการปกครองใหม่ วัตถุประสงค์หลักของปี 1982 พระราชบัญญัติคือการแยกกรรมสิทธิ์ของการจัดการตัวแทนของลอยด์ขององค์กรการจัดจำหน่ายจากเจ้าของ บริษัท นายหน้าประกันภัย (ซึ่งทำหน้าที่เป็นตัวกลางไม่เป็นผู้จัดการการจัดจำหน่าย) โดยมีวัตถุประสงค์ของการลบความขัดแย้ง. ทันทีหลังจากที่ ผ่าน 1982 พระราชบัญญัติหลักฐานมาแสงและดำเนินการทางวินัยภายในถูกเริ่มกับจำนวนของผู้จัดการการจัดจำหน่ายของแต่ละบุคคลที่ได้ดูดผลรวมจากธุรกิจของพวกเขาไปยังบัญชีของตัวเอง บุคคลเหล่านี้รวมถึงรองประธานของลอยด์เอียน Posgate และประธานเซอร์ปีเตอร์กรีน. ในปี 1986 รัฐบาลอังกฤษมอบหมายเซอร์แพทริคโอนีลจะรายงานเกี่ยวกับมาตรฐานการคุ้มครองผู้ลงทุนสามารถดูได้ที่ลอยด์ รายงานของเขาถูกผลิตในปี 1987 และทำให้จำนวนมากของคำแนะนำ แต่ก็ไม่เคยดำเนินการในเต็มรูปแบบ. ตำแหน่งนี้ของแปดเก้าและในช่วงปลายปี 1980 และต้นปี 1990 ที่จะกลางลอยด์ผ่านไปอาจจะเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดมากที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยไม่คาดคิดรางวัลตามกฎหมายที่มีขนาดใหญ่ในศาลสหรัฐสำหรับค่าเสียหายเชิงลงโทษนำไปสู่การเรียกร้องที่มีขนาดใหญ่โดยเอาประกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน APH (แร่ใยหินมลพิษและอันตรายต่อสุขภาพ) นโยบายบางเดทไกลกลับเป็นปี 1940 หลายนโยบายเหล่านี้ได้รับการออกแบบเพื่อให้ครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดที่ได้รับการยกเว้นโดยทั่วไปในรูปแบบวงกว้าง (กว้างปก) นโยบายรับผิด. ในช่วงปี 1980, ลอยด์ยังถูกกล่าวหาว่าทุจริตโดยรัฐอเมริกันหลายชื่อภายนอก (นักลงทุนในองค์กรการจัดจำหน่าย). บางคน ของข้อกล่าวหารายละเอียดสูงมากขึ้นรวมถึง: ลอยด์ระงับความรู้ของการเรียกร้อง asbestosis และมลพิษจนกว่าพวกเขาจะสามารถรับสมัครนักลงทุนมากขึ้นที่จะใช้ในหนี้สินเหล่านี้ที่ไม่รู้จักกับนักลงทุนก่อนที่จะมีการลงทุนในลอยด์; เจ้าหน้าที่บังคับใช้ใน 11 รัฐของสหรัฐอเมริกาเรียกเก็บลอยด์และบาง ของ บริษัท ร่วมกับความผิดต่าง ๆ เช่นการทุจริตและการขายหลักทรัพย์ที่ไม่ได้จดทะเบียน; เอียน Posgate ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้จัดจำหน่ายชั้นนำของลอยด์และรองประธานของมันถูกตั้งข้อหากับ skimming เงินจากนักลงทุนและแอบพยายามที่จะซื้อธนาคารสวิส; เขาพ้นผิดในภายหลัง
จากวิกิพีเดียสารานุกรมเสรี
เพื่อไม่ให้สับสนกับ Lloyds Banking Group, สมัครสมาชิกลอยด์หรือรายชื่อลอยด์.
บทความนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับตลาดประกันภัย สำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ดูลอยด์แห่งลอนดอน (ภาพยนตร์).
"ลอยด์" นี่นำไปสู่ สำหรับความหมายอื่นดูลอยด์.
ลอยด์แห่งลอนดอนลอยด์แห่งลอนดอน
"ตลาดประกันภัยผู้เชี่ยวชาญของโลก"
ประเภท
ตลาดประกันภัย
ก่อตั้งกรุงลอนดอนประเทศอังกฤษ
1688; 327 ปีที่ผ่านมา
ผู้ก่อตั้งเอ็ดเวิร์ดลอยด์
อาคารสำนักงานใหญ่ลอยด์, มะนาวถนน
ลอนดอนสหราชอาณาจักร
บุคคลสำคัญ
จอห์นเนลสัน (ประธาน)
อิงก้าบีลอ์ (ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร)
เว็บไซต์ lloyds.com
อาคารลอยด์ในถนนปูนเป็นบ้านปัจจุบันของลอยด์แห่งลอนดอน. ลอยด์ ของกรุงลอนดอนเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นเพียงลอยด์เป็นตลาดประกันภัยที่ตั้งอยู่ในย่านการเงินของกรุงลอนดอนหลักเมืองลอนดอน ซึ่งแตกต่างมากที่สุดของคู่แข่งในอุตสาหกรรมที่มันไม่ได้เป็น บริษัท แต่ร่างกายขององค์กรภายใต้พระราชบัญญัติลอยด์ 1871 และการปฏิบัติการตามมาของรัฐสภา ลอยด์ทำหน้าที่เป็นตลาด mutualised บางส่วนภายในที่สนับสนุนทางการเงินหลาย ๆ มาร่วมกันเพื่อสระว่ายน้ำและความเสี่ยงการแพร่กระจาย ผู้จัดการการจัดจำหน่ายเหล่านี้หรือ "สมาชิก" มีทั้งองค์กรและบุคคล (หลังเป็นที่รู้จักกันเป็นประเพณีลอยด์ "ชื่อ"). การประกอบธุรกิจประกันภัยที่รับประกันภัยลอยด์เป็นประกันภัยทั่วไปส่วนใหญ่และการประกันภัยต่อถึงแม้ว่าในปี 2013 มีห้าองค์กรเขียนประกันชีวิตระยะ ตลาดมีรากในการประกันภัยทางทะเลและก่อตั้งขึ้นโดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ที่ร้านกาแฟของเขาในทาวเวอร์ถนนในศตวรรษที่ 17 วันนี้ก็เป็นไปตามที่อาคารลอยด์บนถนนปูน คือคำขวัญของ Fidentia ละตินสำหรับ "ความเชื่อมั่น". [1] ในปี 2011 มากกว่า£ 23440000000 ของเบี้ยประกันขั้นต้นนั้นเกิดขึ้นในตลาดลอยด์และในการรวมมันจะทำให้สูญเสียก่อนหักภาษีของ£ 516,000,000 แรงหนุนจากจำนวน ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สำคัญที่ก่อให้เกิดระดับสูงสุดที่เคยประจำปีของการเรียกร้อง. [2] ในปี 2012 ลอยด์ทำกำไรก่อนหักภาษีของ£ 2770000000 ในบันทึก£ 25.50 พันล้านเบี้ยประกันภัยขั้นต้น. [3] สารบัญ1 ประวัติความเป็นมา1.1 สร้าง1.2 ครั้งแรกของลอยด์พระราชบัญญัติ1.3 การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักร1.4 พระราชบัญญัติสองลอยด์1.5 ตำแหน่งนี้ของแปดเก้าและ1.5.1 Asbestosis และความเสี่ยงที่ไม่คาดฝัน1.6 'รับสมัครเพื่อเจือจาง' 1.6.1 รับประกันภัยต่อเพื่อปิด1.6.2 Dilution ของหนี้สิน และผลกระทบที่2 โครงสร้าง2.1 สภาลอยด์2.2 ธุรกิจที่ลอยด์2.2.1 สมาชิก2.2.2 ตัวแทนผู้จัดการ2.2.3 สมาชิกตัวแทน2.2.4 ลอยด์ coverholder 2.2.5 โบรกเกอร์ลอยด์2.2.6 ยานพาหนะแบบบูรณาการของลอยด์2.3 โครงสร้างตลาด2.4 การรักษาความปลอดภัยทางการเงิน3 เส้นเวลาของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ลอยด์4 ประเภทของนโยบาย5 เบ็ดเตล็ด6 ดูเพิ่มเติม7 เชิงอรรถ8 อ่านเพิ่มเติม9 การเชื่อมโยงภายนอก9.1 ข้อมูลประวัติศาสตร์การสร้างห้องพักจองซื้อในช่วงต้นศตวรรษที่ 19. ตลาดเริ่มต้นขึ้นในลอยด์คอฟฟี่เฮ้าส์เปิดโดยเอ็ดเวิร์ดลอยด์ใน รอบ 1688 ในทาวเวอร์ถนนในเมืองประวัติศาสตร์ของกรุงลอนดอน สถานประกอบการนี้เป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับชาวเรือพ่อค้าและเจ้าของเรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องในการค้าทาสและลอยด์เพื่อรองรับพวกเขาที่มีข่าวการจัดส่งสินค้าที่เชื่อถือได้ ประวัติศาสตร์เอริควิลเลียมส์โน้ต "ลอยด์เช่นเดียวกับ บริษัท ประกันภัยอื่น ๆ ทาสผู้ประกันตนและเรือทาสและเป็นที่สนใจอย่างจำเป็นในการตัดสินใจทางกฎหมายเป็นสิ่งที่บัญญัติ 'ตายตามธรรมชาติ' และ 'ภัยทะเล.'" [4] ลอยด์ได้อย่างรวดเร็ว การผูกขาดในการประกันทางทะเลที่เกี่ยวข้องกับการค้าทาสและการบำรุงรักษามันขึ้นมาถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 19. [5] หลังจากที่คริสมาสต์ 1691 ร้านย้ายไปถนนลอมบาร์ด (แผ่นฟ้าเอกราชสถานที่นี้) ข้อตกลงนี้ดำเนินการจนกว่า 1774 นานหลังจากการตายของลอยด์ใน 1713 เมื่อสมาชิกมีส่วนร่วมของการจัดประกันภัยจัดตั้งคณะกรรมการและย้ายไปยังตลาดหุ้นในคอร์นฮิลล์เป็นสังคมของลอยด์. พระราชบัญญัติแรกลอยด์Royal Exchange ถูกทำลายด้วยไฟใน 1838 และแม้ว่าอาคารที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่โดย 1844 หลายประวัติต้นลอยด์ถูกกลืนหายไป ในปี 1871, พระราชบัญญัติลอยด์เป็นครั้งแรกที่ถูกส่งผ่านในรัฐสภาซึ่งทำให้ธุรกิจฐานรากทางกฎหมายเสียง พรบลอยด์ของ 1911 [6] ที่กำหนดไว้ในวัตถุประสงค์ของสังคมซึ่งรวมถึงโปรโมชั่นของผลประโยชน์ของสมาชิกและการเก็บรวบรวมและเผยแพร่ข้อมูล. มันก็รู้ว่าสมาชิกของสมาคมซึ่งได้รับส่วนใหญ่จะเป็นนักลงทุนในตลาด เป็นขนาดเล็กเกินไปที่เกี่ยวข้องกับตลาดทุนและความเสี่ยงที่จะได้รับการจัดจำหน่ายหลักทรัพย์ การตอบสนองของลอยด์เป็นคณะกรรมการสอบสวนภายในลับซึ่งผลิตรายงาน Cromer ในปี 1968 รายงานนี้สนับสนุนการขยับขยายของการเป็นสมาชิกผู้เข้าร่วมที่ไม่ใช่ตลาดรวมทั้งอาสาสมัครที่ไม่ใช่อังกฤษและหญิงและเพื่อลดความต้องการเงินทุนของหนัก (ซึ่งสร้างขึ้น นักลงทุนรายย่อยมากขึ้นเรียกว่า "มินิชื่อ") นอกจากนี้รายงานยังดึงความสนใจไปอันตรายจากการขัดแย้งทางผลประโยชน์. การเปลี่ยนแปลงในตลาดการเงินของสหราชอาณาจักรในช่วงปี 1970 ที่จำนวนของปัญหาที่เกิดขึ้นซึ่งจะมีอิทธิพลสำคัญในหลักสูตรของสังคม ครั้งแรกคือโครงสร้างภาษีในสหราชอาณาจักร: กำไรถูกหักภาษีที่ 40% (0% ในสุกร) รายได้ถูกเก็บภาษีได้ในวงเล็บสูงสุดที่ 83% และรายได้การลงทุนในวงเล็บสูงสุดที่ 98% รายได้ลอยด์นับเป็นรายได้ที่ได้รับแม้สำหรับรายชื่อผู้ที่ไม่ได้ทำงานที่ลอยด์และนี้อิทธิพลทิศทางของการจัดจำหน่าย: ในระยะสั้นมันเป็นที่พึงประสงค์สำหรับองค์กรที่จะทำให้ (เล็ก) ขาดทุนจากการรับประกันภัย แต่ (ขนาดใหญ่) กำไรการลงทุน กำไรการลงทุนประสบความสำเร็จโดยทั่วไป 'พันธบัตรซักผ้า' หรือ 'ลอกทอง': ซื้อพันธบัตรทองหรืออื่น ๆ ที่ 'อดีตเงินปันผลและการขายมันเงินปันผล ลบ.ม. ' สร้างการสูญเสียรายได้และได้รับทุนปลอดภาษี เงินซินดิเคถูกย้ายไปยังต่างประเทศ (ซึ่งต่อมาสร้างปัญหาผ่านการทุจริตและตนเองซื้อขาย). เพราะลอยด์ทำหน้าที่เป็นที่พักพิงภาษีนอกจากจะเป็นตลาดประกันภัย, ประเด็นที่สองมีผลกระทบต่อลอยด์เพิ่มขึ้นในการเป็นสมาชิกภายนอกเช่นนั้น ในตอนท้ายของทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของนักลงทุนเรื่อย ๆ แคระจำนวนผู้จัดการการจัดจำหน่ายการทำงานในตลาด ประการที่สามในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของเรื่องอื้อฉาวมาแสงรวมถึงการล่มสลายขององค์การ Sass ซึ่งเน้นทั้งการขาดการควบคุมและการขาดอำนาจทางกฎหมายของคณะกรรมการของลอยด์ (ขณะนั้น) ในการจัดการ . สังคมที่เกิดขึ้นพร้อมกันกับการพัฒนาเหล่านี้เป็นปัญหาที่กว้างขึ้น: ประการแรกในประเทศสหรัฐอเมริกา, การตีความที่เคยขยับขยายโดยศาลของความคุ้มครองประกันภัยในความสัมพันธ์กับค่าตอบแทนแรงงานสำหรับความเสียหายที่เกี่ยวข้องกับแร่ใยหินซึ่งสร้างขนาดใหญ่และครั้งแรกไม่เป็นที่รู้จัก แล้วไม่ได้รับการยอมรับในหลุมสำรองลอยด์ ประการที่สองในตอนท้ายของทศวรรษที่ผ่านมาเกือบทั้งหมดของข้อตกลงการตลาดเช่นข้อตกลงร่วมฮัลล์ซึ่งถูกแก๊งค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพอิงข้อกำหนดขั้นต่ำถูกทอดทิ้งภายใต้ความกดดันของการแข่งขัน ประการที่สามนโยบายเฉพาะใหม่เกิดขึ้นซึ่งมีผลกระทบของความเสี่ยงที่มุ่งเน้น: เหล่านี้รวมถึง "นโยบายวิ่งออก" ภายใต้ซึ่งความรับผิดของปีก่อนหน้าการจัดจำหน่ายจะถูกโอนไปยังปีปัจจุบันและ "เวลาและระยะทาง" นโยบายโดยสำรอง จะใช้ในการซื้อการรับประกันรายได้ในอนาคต. พรบลอยด์ที่สองในปี 1980 เซอร์เฮนรี่ฟิชเชอร์ได้รับมอบหมายจากสภาลอยด์ในการผลิตรากฐานสำหรับพระราชบัญญัติลอยด์ใหม่ของ คำแนะนำของรายงานของเขาที่ 'ขาดดุลประชาธิปไตยและการขาดของกล้ามเนื้อการกำกับดูแล. พรบลอยด์ 1982 [7] ต่อไปนิยามใหม่โครงสร้างของธุรกิจและได้รับการออกแบบมาเพื่อให้ 'ชื่อภายนอก' นำมาใช้ในการตอบสนองต่อ รายงาน Cromer, การพูดในการทำงานของธุรกิจผ่านสภาการปกครองใหม่ วัตถุประสงค์หลักของปี 1982 พระราชบัญญัติคือการแยกกรรมสิทธิ์ของการจัดการตัวแทนของลอยด์ขององค์กรการจัดจำหน่ายจากเจ้าของ บริษัท นายหน้าประกันภัย (ซึ่งทำหน้าที่เป็นตัวกลางไม่เป็นผู้จัดการการจัดจำหน่าย) โดยมีวัตถุประสงค์ของการลบความขัดแย้ง. ทันทีหลังจากที่ ผ่าน 1982 พระราชบัญญัติหลักฐานมาแสงและดำเนินการทางวินัยภายในถูกเริ่มกับจำนวนของผู้จัดการการจัดจำหน่ายของแต่ละบุคคลที่ได้ดูดผลรวมจากธุรกิจของพวกเขาไปยังบัญชีของตัวเอง บุคคลเหล่านี้รวมถึงรองประธานของลอยด์เอียน Posgate และประธานเซอร์ปีเตอร์กรีน. ในปี 1986 รัฐบาลอังกฤษมอบหมายเซอร์แพทริคโอนีลจะรายงานเกี่ยวกับมาตรฐานการคุ้มครองผู้ลงทุนสามารถดูได้ที่ลอยด์ รายงานของเขาถูกผลิตในปี 1987 และทำให้จำนวนมากของคำแนะนำ แต่ก็ไม่เคยดำเนินการในเต็มรูปแบบ. ตำแหน่งนี้ของแปดเก้าและในช่วงปลายปี 1980 และต้นปี 1990 ที่จะกลางลอยด์ผ่านไปอาจจะเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวดมากที่สุดในประวัติศาสตร์ โดยไม่คาดคิดรางวัลตามกฎหมายที่มีขนาดใหญ่ในศาลสหรัฐสำหรับค่าเสียหายเชิงลงโทษนำไปสู่การเรียกร้องที่มีขนาดใหญ่โดยเอาประกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน APH (แร่ใยหินมลพิษและอันตรายต่อสุขภาพ) นโยบายบางเดทไกลกลับเป็นปี 1940 หลายนโยบายเหล่านี้ได้รับการออกแบบเพื่อให้ครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดที่ได้รับการยกเว้นโดยทั่วไปในรูปแบบวงกว้าง (กว้างปก) นโยบายรับผิด. ในช่วงปี 1980, ลอยด์ยังถูกกล่าวหาว่าทุจริตโดยรัฐอเมริกันหลายชื่อภายนอก (นักลงทุนในองค์กรการจัดจำหน่าย). บางคน ของข้อกล่าวหารายละเอียดสูงมากขึ้นรวมถึง: ลอยด์ระงับความรู้ของการเรียกร้อง asbestosis และมลพิษจนกว่าพวกเขาจะสามารถรับสมัครนักลงทุนมากขึ้นที่จะใช้ในหนี้สินเหล่านี้ที่ไม่รู้จักกับนักลงทุนก่อนที่จะมีการลงทุนในลอยด์; เจ้าหน้าที่บังคับใช้ใน 11 รัฐของสหรัฐอเมริกาเรียกเก็บลอยด์และบาง ของ บริษัท ร่วมกับความผิดต่าง ๆ เช่นการทุจริตและการขายหลักทรัพย์ที่ไม่ได้จดทะเบียน; เอียน Posgate ซึ่งเป็นหนึ่งในผู้จัดจำหน่ายชั้นนำของลอยด์และรองประธานของมันถูกตั้งข้อหากับ skimming เงินจากนักลงทุนและแอบพยายามที่จะซื้อธนาคารสวิส; เขาพ้นผิดในภายหลัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ลอยด์ของลอนดอน
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ไม่ต้องสับสนกับกลุ่มธนาคารลอยด์ลอยด์ ลงทะเบียน หรือ รายการ .
เป็นบทความเกี่ยวกับ ตลาดประกันภัย สำหรับภาพยนตร์ดูลอยด์แห่งลอนดอน ( ภาพยนตร์ )
" ลอยด์ " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้อื่น ๆ ดู ลอยด์ ลอยด์ของลอนดอน
ลอยด์ของลอนดอน
" โลกผู้เชี่ยวชาญตลาดประกันภัยประเภทประกันภัย "
ก่อตั้งตลาดลอนดอนอังกฤษก็ได้ 327 ปีแล้ว
; ผู้ก่อตั้งเอ็ดเวิร์ดลอยด์
สำนักงานใหญ่อาคารลอยด์ , ถนนปูน
ลอนดอน , สหราชอาณาจักร
คนสำคัญ
จอห์นเนลสัน ( ประธาน )
อิงก้า บีล ( ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร )
เว็บไซต์แนะนำ . com ลอยด์อาคารถนนปูนหน้าบ้าน เป็นปัจจุบันของลอยด์แห่งลอนดอน
ของลอยด์ของลอนดอน , ที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นเพียงลอยด์ ,คือ ประกันภัยตลาดตั้งอยู่ในย่านการเงินของกรุงลอนดอนหลัก เมืองของกรุงลอนดอน ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของคู่แข่งในอุตสาหกรรม มันไม่ได้เป็น บริษัท แต่องค์กรร่างกายควบคุมโดยลอยด์กระทำ 2414 และภายหลังการกระทำของรัฐสภา ลอยด์ เป็นบางส่วน mutualised ตลาดภายในที่สนับสนุนทางการเงินหลายๆ มาร่วมกัน สระว่ายน้ำ และเสี่ยงต่อการแพร่กระจายอาการเหล่านี้หรือ " สมาชิก " มีทั้งองค์กรและบุคคล ( หลังเป็นผ้าที่เรียกว่า ลอยด์ " ชื่อ " )
( ในธุรกิจประกันภัยลอยด์จะต่อประกันและส่วนใหญ่ทั่วไป แม้ว่าในปี 2013 มีห้าองค์กรเขียนชีวิตในระยะประกันตลาดมีรากในการประกันภัยทางทะเลและก่อตั้งขึ้นโดย Edward Lloyd ร้านกาแฟของเขาบนตึกถนนในศตวรรษที่ 17 วันนี้ มันขึ้นอยู่ที่ลอยด์ของอาคารบนถนนปูน . คำขวัญของมันคือ fidentia ละตินสำหรับ " ความมั่นใจ " . [ 1 ]
ใน 2011 , เหนือกว่า 23.44 พันล้านของเบี้ยประกันเบื้องต้นมีมูลค่าในตลาดลอยด์และในรวมมันทำก่อนภาษีของรัฐบาลขาดทุน 516 ล้านบาทขับเคลื่อนโดยจำนวนของภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สำคัญให้ขึ้นไปสูงที่สุดที่เคยปีระดับของการเรียกร้อง [ 2 ] ในปี 2012 ของลอยด์ได้ก่อนภาษีกำไรลดลง 2.77 พันล้านบันทึกลดลง 25.50 ล้านของเบี้ยประกันภัยรับรวม [ 3 ]
เนื้อหา 1 ประวัติศาสตร์ 1.1 การพัฒนา
1.2 ก่อน ลอยด์ทำท่า
1.3 การเปลี่ยนแปลงใน UK ตลาดการเงิน
1.4 วินาทีลอยด์ทำท่า
1.5 การบาดเจ็บของ 80 และ 90
1
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ไม่ต้องสับสนกับกลุ่มธนาคารลอยด์ลอยด์ ลงทะเบียน หรือ รายการ .
เป็นบทความเกี่ยวกับ ตลาดประกันภัย สำหรับภาพยนตร์ดูลอยด์แห่งลอนดอน ( ภาพยนตร์ )
" ลอยด์ " การเปลี่ยนเส้นทางที่นี่ สำหรับการใช้อื่น ๆ ดู ลอยด์ ลอยด์ของลอนดอน
ลอยด์ของลอนดอน
" โลกผู้เชี่ยวชาญตลาดประกันภัยประเภทประกันภัย "
ก่อตั้งตลาดลอนดอนอังกฤษก็ได้ 327 ปีแล้ว
; ผู้ก่อตั้งเอ็ดเวิร์ดลอยด์
สำนักงานใหญ่อาคารลอยด์ , ถนนปูน
ลอนดอน , สหราชอาณาจักร
คนสำคัญ
จอห์นเนลสัน ( ประธาน )
อิงก้า บีล ( ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร )
เว็บไซต์แนะนำ . com ลอยด์อาคารถนนปูนหน้าบ้าน เป็นปัจจุบันของลอยด์แห่งลอนดอน
ของลอยด์ของลอนดอน , ที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็นเพียงลอยด์ ,คือ ประกันภัยตลาดตั้งอยู่ในย่านการเงินของกรุงลอนดอนหลัก เมืองของกรุงลอนดอน ซึ่งแตกต่างจากส่วนใหญ่ของคู่แข่งในอุตสาหกรรม มันไม่ได้เป็น บริษัท แต่องค์กรร่างกายควบคุมโดยลอยด์กระทำ 2414 และภายหลังการกระทำของรัฐสภา ลอยด์ เป็นบางส่วน mutualised ตลาดภายในที่สนับสนุนทางการเงินหลายๆ มาร่วมกัน สระว่ายน้ำ และเสี่ยงต่อการแพร่กระจายอาการเหล่านี้หรือ " สมาชิก " มีทั้งองค์กรและบุคคล ( หลังเป็นผ้าที่เรียกว่า ลอยด์ " ชื่อ " )
( ในธุรกิจประกันภัยลอยด์จะต่อประกันและส่วนใหญ่ทั่วไป แม้ว่าในปี 2013 มีห้าองค์กรเขียนชีวิตในระยะประกันตลาดมีรากในการประกันภัยทางทะเลและก่อตั้งขึ้นโดย Edward Lloyd ร้านกาแฟของเขาบนตึกถนนในศตวรรษที่ 17 วันนี้ มันขึ้นอยู่ที่ลอยด์ของอาคารบนถนนปูน . คำขวัญของมันคือ fidentia ละตินสำหรับ " ความมั่นใจ " . [ 1 ]
ใน 2011 , เหนือกว่า 23.44 พันล้านของเบี้ยประกันเบื้องต้นมีมูลค่าในตลาดลอยด์และในรวมมันทำก่อนภาษีของรัฐบาลขาดทุน 516 ล้านบาทขับเคลื่อนโดยจำนวนของภัยพิบัติทางธรรมชาติที่สำคัญให้ขึ้นไปสูงที่สุดที่เคยปีระดับของการเรียกร้อง [ 2 ] ในปี 2012 ของลอยด์ได้ก่อนภาษีกำไรลดลง 2.77 พันล้านบันทึกลดลง 25.50 ล้านของเบี้ยประกันภัยรับรวม [ 3 ]
เนื้อหา 1 ประวัติศาสตร์ 1.1 การพัฒนา
1.2 ก่อน ลอยด์ทำท่า
1.3 การเปลี่ยนแปลงใน UK ตลาดการเงิน
1.4 วินาทีลอยด์ทำท่า
1.5 การบาดเจ็บของ 80 และ 90
1
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ไปกับใครเหรอ
- คุณช่วยหาโปรแกรมการแข่งขันฟุตบอลให้ฉันได
- สีที่ชอบ สีส้ม น้ำเงิน
- required of
- Osteochondritis dissecans often abbrevia
- เฉย
- นางมารร้ายรอรัก
- You are my supporters as well.
- Neverland
- ดูหนังคนเดียวไม่สนุก
- Yep. So you refuse every time
- diamond glitter
- keep me love me again
- You are my supporters as well.
- ฉันกลัวค่าใช้จ่ายเยอะ
- รายงานพิเศษ
- ฉันคิดว่าคุณหลับก่อนที่ concert เลิกแน่น
- when it is explosed to atmospheres havjn
- My memorable trip is I went to travel &
- อยู่กับฉันแบบนี้ไปนานๆนะ ฉันเชื่อว่าไม่ม
- แว่นตา
- Can i see along with your belly I wonder
- Because of the high pressure needed, sev
- ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้น
