It was dark now, and getting pretty

It was dark now, and getting pretty late, and I still wasn’t at the spot that I had decided to make my campsite for the night.
“It’s gotta be around here somewhere...” I muttered to myself. I pulled out my map and stopped walking, intently searching for the place I had marked earlier. How had I managed to get lost so quickly? Just my luck, I supposed.
Just then, the area was lit up with a bright flash of light. “____, is that you? Fancy meeting you here!” The voice was familiar... could it be? I looked up to see a very familiar silver-haired man walking towards me. The same man I’d pretty much given up on seeing ever again. After all, it had been months since I last saw him, when he told me we’d meet again!
“Steven? Hi!” This time, Metagross’s flash was welcome; my flashlight had run out of batteries over an hour ago.
“It’s been quite a while, how have you been? How is your journey progressing?” Steven asked.
“Great! I have 5 badges now!” I opened the side of my vest where I had sewn in the badges, and grinned triumphantly.
“Ah,” he smiled. “I suppose you’re heading to Fortree, then?”
“Yep! So how’ve you been?”
“I’ve been well, thank you. I’m actually headed to my hometown, Rustboro, to help my father with work. But I got a bit sidetracked, as I heard there were some rare stones around here somewhere!” He grinned sheepishly, and I laughed. He sure did like rocks, didn’t he? “Anyway, you look a bit lost. Would you like to stay at my campsite for the night?”
I felt my cheeks heat up. Stay at Steven’s campsite? Sleep near him? But... he was right. I was lost. And it would be stupid of me to refuse. So I said, “Actually, that’d be great!”
“Wonderful! Follow me!”
As we walked down the dirt path, Steven talked about the different rocks that he had been looking for. Whenever he turned back to look at me, his face was absolutely lit up. Something about people talking about their passions in life was... very intriguing. And it made him look, well, even more attractive. His silver eyes practically sparkled with excitement, and his smile lit up the night.
Pretty soon, we had reached his campsite, which was just a tent pitched near the mouth of a cave. Steven insisted that I sleep in the tent, and he would sleep outside. After some protesting, I gave up, changed into my pajamas, and fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นสีเข้มตอนนี้ และรับสวยสาย และฉันยังไม่ได้จุดที่ฉันได้ตัดสินใจทำ campsite ของฉันสำหรับกลางคืน"ก็จำต้องมีสถานที่ใดที่หนึ่งที่นี่..." ผม muttered กับตัวเอง ดึงแผนที่ของฉัน และหยุดเดิน intently หาผมได้ทำเครื่องหมายก่อนหน้านี้ ว่ามีฉันจัดการให้อย่างรวดเร็ว เพียงโชคของฉัน ฉันควร เพียงแล้ว บริเวณที่สว่างขึ้นแสงสว่างของแสงสี "___, ว่าคุณ นึกคิดประชุมคุณนี่" เสียงคุ้นเคย...มันอาจเป็นหรือไม่ ผมมองขึ้นเห็นคนเงิน haired คุ้นเคยเดินต่อฉัน คนเดียวที่ฉันสวยมากได้รับข้อมูลเกี่ยวกับการดูครับ หลังจากที่ทุก มันมีตั้งแต่เดือนล่าสุดเห็นเขา เมื่อเขาบอกเราจะพบอีก"Steven สวัสดี" เวลานี้ แฟลชของ Metagross ถูกต้อนรับ ไฟฉายของฉันได้ทำงานจากแบตเตอรี่ผ่านหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา"แล้วครู่ ว่าคุณมี วิธีคือการเดินทางความก้าวหน้าหรือไม่" Steven ถาม"ดี มีป้าย 5 ขณะนี้" เปิดด้านข้างของเสื้อของฉันที่ฉันได้เย็บในป้าย และ grinned ประสบความสำเร็จ"อา เขายิ้ม "ฉันคิดว่า คุณกำลังมุ่งหน้าไป Fortree แล้ว""ฮ่ะ ดังนั้นคุณเคยหรือไม่""ผมเคยดี ขอบคุณ ที่จริงฉันกำลังมุ่งหน้าไปบ้านของฉัน Rustboro เพื่อช่วยพ่อทำงาน แต่ผม sidetracked บิตผมได้ยินมีหินบางหายากเดินไหน" เขา grinned เจื่อน และฉันหัวเราะ แน่ใจว่าไม่ได้ชอบหิน ไม่เขาหรือไม่ "อย่างไรก็ตาม คุณดูหายไปเล็กน้อย คุณต้องการสำรองห้องพักที่ campsite ของฉันสำหรับกลางคืนหรือไม่"I felt my cheeks heat up. Stay at Steven’s campsite? Sleep near him? But... he was right. I was lost. And it would be stupid of me to refuse. So I said, “Actually, that’d be great!”“Wonderful! Follow me!”As we walked down the dirt path, Steven talked about the different rocks that he had been looking for. Whenever he turned back to look at me, his face was absolutely lit up. Something about people talking about their passions in life was... very intriguing. And it made him look, well, even more attractive. His silver eyes practically sparkled with excitement, and his smile lit up the night.Pretty soon, we had reached his campsite, which was just a tent pitched near the mouth of a cave. Steven insisted that I sleep in the tent, and he would sleep outside. After some protesting, I gave up, changed into my pajamas, and fell asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันมืดแล้ว ดึกมากแล้ว และผมก็ไม่ได้อยู่ที่จุดที่ฉันได้ตัดสินใจที่จะทำค่ายสำหรับคืน .
" มันต้องอยู่แถวนี้แหละ . . . . . . . " ฉันพึมพำกับตัวเอง ผมดึงออกแผนที่ของฉันและหยุดเดินดุ่มค้นหาสถานที่ที่ผมได้ทำเครื่องหมายไว้ก่อน แล้วผมจัดการให้หายไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นโชคของฉัน ฉันควร
จากนั้นพื้นที่ถูกไฟขึ้นด้วยแฟลชสว่างของแสง " ____ นั่นคุณเหรอ แปลกจังที่เจอคุณที่นี่ " เสียงที่คุ้นเคย . . . . . . . หรือว่า ? ? ? ผมมองขึ้นไปเห็นเงินมาก คุ้นเคย ผมเดินมาหาฉัน คนเดียวกัน ผมสวยมาก เลิกคบอีก หลังจากที่ทั้งหมดจะได้รับเดือนตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฉันเจอเขา ตอนที่เขาบอกว่าเราจะได้พบกันอีก
" สตีเว่น สวัสดี ! " คราวนี้เมตากรอสของแฟลชก็ยินดีต้อนรับ ไฟฉาย ก็วิ่งออกจากแบตเตอรี่เมื่อชั่วโมงที่แล้ว .
" มันค่อนข้างในขณะที่ คุณเป็นยังไงบ้าง ? วิธีการคือการเดินทางไปถึงไหนแล้ว ? " สตีเว่นถาม .
" เยี่ยม ! ผมมีป้าย 5 ตอนนี้ " ผมเปิดด้านข้างของเสื้อของฉันที่ฉันเย็บป้ายและสแยะยิ้มอย่างลิงโลด .
" อา " เขายิ้ม " ฉันคิดว่าคุณกำลังจะ fortree แล้ว ? "
" ใช่ ! แล้วคุณเป็นยังไงบ้าง ?"
" ผมสบายดี ขอบคุณ ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านเกิด rustboro เพื่อช่วยพ่อ กับงาน แต่ฉันมีบิตเขว ผมได้ยินว่ามีบางคนที่หายาก หินแถวนี้ ! " เขายิ้มจนเห็นฟันเจื่อน แล้วก็หัวเราะ เขาทำเหมือนก้อนหิน เขาไม่ได้ ? " อย่างไรก็ตาม คุณมองบิตสูญหาย คุณต้องการที่จะอยู่ที่ค่ายของฉันคืน "
ฉันรู้สึกความร้อนแก้มของฉันขึ้นอยู่ที่สตีเวน ค่าย ? นอนใกล้ๆเขา แต่ . . . . . . . เขาพูดถูก ผมหลงทาง และ มัน จะ โง่ ฉันปฏิเสธ ดังนั้นผมจึงกล่าวว่า " จริงๆ แล้ว นั่นจะดีมาก ! "
" ยอดเยี่ยม ! ตามฉันมา ! "
ขณะที่เราเดินลงในดินเส้นทาง , สตีเว่น พูดคุยเกี่ยวกับ หินต่าง ๆ ที่เขาเคยตามหา เมื่อเขาหันกลับไปมองฉัน ใบหน้าของเขาถูกจริง ๆสว่างขึ้น