The Emperor hugged The Blind Concub

The Emperor hugged The Blind Concubine, lowered his body, with his lips he touched the Blind Concubine’s forehead, “What do you want me to do so you would be able to forgive me?”

The situation with The Blind Concubine didn’t improve at all, the Young Monarch’s expectation had already grown smaller.

He loved Wen Mu Yan, yet Wen Mu Yan hated him.

He wished that Wen Mu Yan could let go of his hatred and live comfortably with ease.

A gentle breeze passed by, the hair on The Blind Concubine’s forehead fluttered a bit.

He opened his mouth, softly he said: “Let me out of the Palace.”

From these past three days, this was the first time he talked with the Emperor in a complete sentence.

The Emperor pursed his lips, slowly replied to him: “Fine, I agree.”

In the end, he couldn’t bear to see his most beloved person suffering, gritting his teeth, he made a promise.

The Blind Concubine was taken to the inner room. The Emperor’s attendant moved forward and bowed: “Your Majesty will really let the Blind Concubine out from Palace?”

The young Monarch gazed forward, his eyes faced the faraway place, “I have said that I will never let him go.”

The attendant carefully tried to inquire the Emperor’s meaning, “So, Your Majesty wants to…..”

“Inside the Palace, there is a secluded pavilion, built in the middle of a lotus pond. It has been uninhabited for a long time. You, take some people to sweep and clean it, arrange and decorate the appliance according to an ordinary household. After several days, let Wen Mu Yan move into that pavilion.”

After he received the order, the attendant excused himself.

On one early morning, at the first glimmer of dawn, The Blind Concubine was helped by the Palace’s servant to enter a horse carriage. Travelling for roughly an hour, the horse carriage slowly stopped. The Palace’s servant lifted the carriages’ curtain, “Master, we have arrived.”

The Blind Concubine was curled up in his brocaded quilt, didn’t even open his eyes, lightly said: “That’s good if we have arrived.”

They led him to enter the house. Hearing the Palace’s servants move the implements they brought along, he only stared blankly, didn’t utter a word.

After the sun inclined, the Palace’s servant came to report : “Master, everything has been put in order properly. This house is very far from the Imperial Palace, also very far from the downtown area, very quiet and peaceful, surrounded by a pond, there is only a bridge which connected this place to the outside. Master in here can recover better. Your humble subjects will go back to the Imperial Palace to report.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จักรพรรดิทุกกอดตาบอดนางสนม ลดลง ร่างกายของเขา ด้วยริมฝีปากของเขาที่เขาสัมผัสหน้าผากของนางสนมคนตาบอด "คุณต้องฉันทำเพื่อคุณจะสามารถยกโทษให้ฉัน"สถานการณ์กับนางสนมคนตาบอดไม่ได้ปรับปรุงทั้งหมด ความคาดหวังของพระมหากษัตริย์หนุ่มแล้วเติบโตขนาดเล็กรักยันหมู่เหวิน ยังยันหมู่ Wen เกลียดเขาเขาอยากว่า Wen ยันหมู่สามารถปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา และอยู่อย่างสะดวกสบายง่ายดาย ลมผ่านโดย ผมบนหน้าผากของนางสนมในตาบ fluttered บิตเขาเปิดปาก เบา ๆ เขากล่าวว่า: "ให้ฉันจากวัง"จากเหล่านี้ผ่านมาสามวัน นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พูดคุยกับจักรพรรดิในประโยคสมบูรณ์จักรพรรดิ pursed ริมฝีปากของเขา ตอบช้าเขา: "หาย ฉันยอมรับ"ในสุด เขาไม่สามารถทนดูคนที่เขารักมากที่สุดทุกข์ gritting ฟันของเขา เขาทำสัญญานางสนมตาบอดถูกนำไปห้องด้านใน จักรพรรดิของพนักงานย้ายไปข้างหน้า และโค้งคำนับ: "มหาบพิตรจะจริง ๆ ให้นางสนมตาบอดออกจากพระราชวัง"พระมหากษัตริย์หนุ่มจ้องไปข้างหน้า ดวงตาของเขาต้องเผชิญกับสถานที่ที่ห่างไกล "ผมได้ พูดว่า ฉันจะไม่ให้เขาไป"การเข้าร่วมอย่างรอบคอบพยายามสอบถามความหมาย ของจักรพรรดิ "ดังนั้น มหาบพิตรต้อง...""ภายในพระราชวัง มีศาลาเงียบสงบ สร้างขึ้นกลางสระบัว แล้วไม่มีใครอยู่เป็นเวลานาน คุณ ใช้เวลาบางคนกวาด และทำความสะอาด จัด และตกแต่งเครื่องใช้ไฟฟ้าตามบ้านเป็นธรรมดา หลังหลายวัน ให้เวิ่น Mu ยันย้ายไปที่ศาลา"หลังจากที่เขาได้รับใบสั่ง การเข้าร่วมขอตัวบนหนึ่งเช้า ประกายแรกแห่งรุ่งอรุณ นางสนมที่ตาบอดถูกช่วย โดยข้าราชการของพระตำหนักเพื่อป้อนรถม้า เดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง รถม้าค่อย ๆ หยุดทำงาน ข้าราชการของพระตำหนักยกของรถม้าผ้าม่าน "หลัก เรามาถึง"นางสนมตาบอดโค้งขึ้นในผ้าห่มของเขา brocaded แม้ไม่ได้เปิดตา เบา ๆ กล่าวว่า: "ที่ไม่ดีถ้าเราได้มาถึงแล้ว"พวกเขานำเขาบ้าน ได้ยินข้าพาเลสย้ายดำเนินมาตลอด เขาเดียวจ้อง blankly ไม่ได้ส่งคำหลังจากแนวโน้มที่ดวงอาทิตย์ คนรับใช้ของพระตำหนักมารายงาน: "ต้นแบบ ทุกอย่างมีถูกเรียงลำดับอย่างถูกต้อง บ้านนี้อยู่ห่างจาก Imperial Palace ยังมากอยู่ห่างจากย่านดาวน์ทาวน์ เงียบ และสงบ ล้อมรอบ ด้วยบ่อ มีสะพานที่เชื่อมต่อด้านนอกเท่านั้น ปริญญาโทที่นี่สามารถกู้คืนได้ดี วัตถุอ่อนน้อมถ่อมตนจะกลับไปพระราชวังรายงานด้วย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จักรพรรดิกอดคนตาบอดเมียน้อยลดลงร่างกายของเขาด้วยริมฝีปากของเขาที่เขาสัมผัสหน้าผากของคนตาบอดเมียน้อยของ "สิ่งที่คุณต้องการให้ผมทำเพื่อให้คุณจะสามารถที่จะยกโทษให้ฉัน?" สถานการณ์ที่มีคนตาบอดเมียน้อยไม่ได้ปรับปรุงที่ ทุกความคาดหวังหนุ่มพระมหากษัตริย์ได้เติบโตขึ้นแล้วมีขนาดเล็ก. เขารักเหวินหมู่ยันยัง Wen หมู่ยันเกลียดเขา. เขาหวังว่าเหวินหมู่ยันจะปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขาและใช้ชีวิตอย่างสบายได้อย่างง่ายดาย. สายลมอ่อนผ่านไปผม . บนหน้าผากของคนตาบอดนางสนมของ fluttered บิตเขาเปิดปากของเขาเบา ๆ เขากล่าวว่า "ผมขอออกจากพระราชวัง." จากทั้งสามวันที่ผ่านมานี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พูดคุยกับสมเด็จพระจักรพรรดิในประโยคที่สมบูรณ์. จักรพรรดิ เม้มริมฝีปากของเขาอย่างช้าๆตอบแก่พวกเขา ". ดีฉันยอมรับ" ในท้ายที่สุดเขาไม่สามารถทนเห็นความทุกข์ของคนที่เขารักมากที่สุด, gritting ฟันของเขาเขาทำสัญญา. คนตาบอดเมียน้อยถูกนำตัวไปภายใน ห้อง ผู้เข้าร่วมประชุมของจักรพรรดิเดินไปข้างหน้าและโค้งคำนับ: "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณจริงๆจะช่วยให้คนตาบอดนางสนมออกจากวัง" หนุ่มพระมหากษัตริย์จ้องไปข้างหน้าดวงตาของเขาต้องเผชิญกับสถานที่ที่ห่างไกล "ฉันได้กล่าวว่าฉันจะไม่ปล่อยให้เขาไป." ผู้ดูแล อย่างรอบคอบพยายามที่จะสอบถามความหมายของจักรพรรดิ "ดังนั้นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณต้องการ ... .. " "ภายในพระราชวังมีศาลาที่เงียบสงบที่สร้างขึ้นในช่วงกลางของสระบัว มันได้รับการไม่มีคนอาศัยอยู่เป็นเวลานาน คุณใช้เวลาบางคนที่จะกวาดและทำความสะอาดจัดและตกแต่งเครื่องใช้ไฟฟ้าตามครัวเรือนสามัญ หลังจากที่หลายวันให้เหวินหมู่ยันย้ายเข้าไปอยู่ในศาลาว่า. " หลังจากที่เขาได้รับการสั่งซื้อบริวารขอตัว. ในช่วงเช้าของวันหนึ่งที่ริบหรี่แรกของรุ่งอรุณตาบอดเมียน้อยถูกช่วยโดยคนรับใช้ในวังเพื่อป้อนม้า การขนส่ง การเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมงรถม้าช้าหยุด ผู้รับใช้ของพาเลซยกม่านรถม้า ' "นายเราได้มาถึง." คนตาบอดเมียน้อยถูกขดตัวในผ้าห่มผ้าปักดอกของเขาไม่ได้เปิดตาของเขาเบา ๆ กล่าวว่า ". นั่นเป็นเรื่องดีถ้าเราได้มาถึง" พวกเขานำ ให้เขาเข้ามาในบ้าน ได้ยินคนรับใช้ในวังย้ายการดำเนินการที่พวกเขามาพร้อมเขาเพียงจ้อง blankly ไม่ได้พูดอะไร. หลังจากที่ดวงอาทิตย์มีแนวโน้มที่คนรับใช้ในวังมาเพื่อรายงาน: "Master ทุกอย่างได้รับการวางในการสั่งซื้ออย่างถูกต้อง บ้านหลังนี้เป็นอย่างมากไกลจากพระราชวังอิมพีเรียลยังห่างไกลจากย่านใจกลางเมืองที่เงียบสงบมากและเงียบสงบล้อมรอบด้วยสระน้ำมีเพียงสะพานที่เชื่อมต่อไปยังสถานที่แห่งนี้ภายนอก โทนี่สามารถกู้คืนที่ดีขึ้น วิชาที่อ่อนน้อมถ่อมตนของคุณจะกลับไปที่พระราชวังอิมพีเรียลเพื่อรายงาน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จักรพรรดิกอดพระสนมตาบอด ลดลงร่างกายของเขาด้วยริมฝีปากของเขาแตะหน้าผากของเจ้าจอมตาบอด " เธออยากให้ฉันทำอะไรให้คุณยกโทษให้ฉัน "สถานการณ์กับนางสนมตาบอดไม่ได้ปรับปรุงเลย ความคาดหวังหนุ่มของพระมหากษัตริย์ได้เติบโตขึ้นมีขนาดเล็กลงเขารักเหวินมู่เหยียน แต่เหวินมู่เหยียน เกลียดเขาเขาหวังว่าเหวินมู่เหยียนจะปล่อยความเกลียดชัง และมีชีวิตที่สุขสบาย ได้อย่างสบายเป็นสายลมอ่อนโยนผ่านไป ผมบนหน้าผากของเจ้าจอมตาบอดขึ้นนิดหน่อยเขาเปิดปากของเขาเบาๆ เขากล่าวว่า : " ให้ข้าออกจากวัง "จากที่ผ่านมา 3 วัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพูดกับพระราชาในประโยคที่สมบูรณ์จักรพรรดิ pursed ริมฝีปากของเขา ค่อยๆ ตอบกับเขา : " ไม่เป็นไรหรอก ฉันตกลง "ในที่สุดเขาก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นคนที่ทุกข์ที่สุดที่รักของเขา ขบฟันของเขา เขาได้ให้สัญญาไว้พระสนม ตาบอด ถูกนำตัวไปห้องด้านใน ข้าหลวงจักรพรรดิย้ายไปข้างหน้าและคำนับ " ฝ่าบาทจะให้พระสนมตาบอดออกไปจากวัง "พระมหากษัตริย์หนุ่มจ้องมองไปข้างหน้า ดวงตาของเขาเผชิญอยู่ไกลๆ " ผมบอกว่าผมจะไม่ปล่อยให้เขาไปผู้ดูแลอย่างระมัดระวัง พยายามสอบถามความหมายของจักรพรรดิ " ดังนั้น ฝ่าบาทอยาก . . . . "" ภายในวัง มีศาลาที่สร้างอยู่กลางสระบัว มันมีอยู่เป็นเวลานาน คุณพาคนไปกวาดและทำความสะอาด จัดและตกแต่ง เครื่องใช้ไฟฟ้า ตามครอบครัวธรรมดา หลังจากที่หลายๆ วัน ให้เหวินมู่ยันย้ายเข้าศาลา "หลังจากที่เขาได้รับคำสั่ง และผู้ติดตามยกเว้นตัวเองหนึ่งเช้าที่ชาติแรกของรุ่งอรุณ นางบำเรอ คนตาบอดที่ถูกช่วยโดยคนรับใช้ในวังใส่รถม้า เดินทางประมาณชั่วโมง รถม้าค่อยๆหยุด วังของคนรับใช้ยกรถม้า " ม่าน " อาจารย์ เราก็มาถึง "นางสนมตาบอดก็นอนขดในผ้าห่มของเขา brocaded ไม่ยอมเปิดตาของเขาเบาๆ กล่าวว่า ก็ดี ถ้าเราได้มาถึง "พวกเขานำเขาเข้าบ้าน ได้ยินคนรับใช้ในวังเลื่อนใช้พวกเขาพามา เขาแค่จ้องอย่างไร้จุดหมาย ไม่ได้พูดเลยสักคำหลังจากที่ดวงอาทิตย์เอียง คนรับใช้ในวังมารายงาน : " อาจารย์ ทุกอย่างถูกวางในการสั่งซื้ออย่างถูกต้อง บ้านหลังนี้อยู่ไกลจากพระราชวัง ยังห่างไกลจากตัวเมืองมาก เงียบ สงบ ล้อมรอบด้วยสระน้ำ มีสะพานที่เชื่อมต่อสถานที่นี้ไปข้างนอก อาจารย์ที่นี่สามารถฟื้นตัวดีขึ้น คนต่ำต้อยจะกลับไปที่พระราชวัง เพื่อรายงาน .