throughout all of these analyses th

throughout all of these analyses though , I am assuming that the parties will actually negotiate to resolve their dispute once the property right is set . In the moore case , this is almost guaranteed given that there were hundred of million of dollar to be shared . But what about more modest case , like fontainebleu or plah , where the gain from trade may be anywhere from hundred of thousand of dollar to just thousand of dollar ? if ,FOR whatever reasons , the negotiation costs are high the parties may not be able to exploit the gain from trade . what can the court do in these case?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตลอดวิเคราะห์สิ่งเหล่านี้ แต่ฉันสมมติว่าบุคคลจริงจะเจรจาเพื่อแก้ไขปัญหาข้อพิพาทของพวกเขาเมื่อสิทธิในทรัพย์สินที่ถูกกำหนด ในกรณี moore นี้จะรับประกันเกือบจะได้รับว่ามีหลายร้อยล้านของเงินดอลลาร์จะใช้ร่วมกัน แต่สิ่งที่เกี่ยวกับกรณีเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นเช่น fontainebleu หรือ plah ที่กำไรจากการค้าอาจจะเป็นที่ใดก็ได้จากร้อยพันของเงินดอลลาร์ที่จะเพียงแค่พันดอลล่า? ถ้าด้วยเหตุผลใดค่าใช้จ่ายในการเจรจาต่อรองที่สูงทั้งสองฝ่ายอาจจะไม่สามารถใช้ประโยชน์จากกำไรจากการค้า สิ่งที่ศาลสามารถทำได้ในกรณีเหล่านี้หรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตลอดการวิเคราะห์เหล่านี้ แม้ว่า ผมสันนิษฐานว่า คู่กรณีจะเจรจาแก้ไขข้อพิพาทของพวกเขาเมื่อทรัพย์สินถูกตั้งค่าเป็น ในกรณี มัวร์ มันเกือบจะรับประกันให้ว่ามี 100 ล้านดอลลาร์เพื่อใช้ร่วมกันได้ แต่สิ่งที่เกี่ยวกับเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นกรณีแบบฟงแตนโบลหรือพล่าที่ได้รับจากการค้าอาจจะมีที่ใดก็ได้จากร้อยพันดอลลาร์เพียงแค่พันดอลลาร์ ถ้าสำหรับเหตุผลที่ค่าใช้จ่ายการเจรจาต่อรองสูงทั้งสองฝ่ายอาจจะไม่สามารถที่จะใช้ประโยชน์จากผลประโยชน์จากการค้า สิ่งที่ศาลทำในคดีนี้