The other conclusion that can be dr

The other conclusion that can be drawn for the data presented thus far is that ruminal fermentation of corn and grass silages is indeed enzyme-limited. Bhat et al.(1988) concluded that the rate of adhesion of cellulolytic microorganisms did not limit the rate of degradation of barley straw in the rumen. Dehority and Tirabasso(1998) manipulated the population size of cellulolytic bacteria in the rumen of sheep by changing the diet, but the rate of digestion of alfalfa cellulose was unaffected,indicating that “the concentration of cellulolytic bacteria is not the limiting factor in the digestion of cellulose in the rumen.” Other factors, such as the specificity of enzyme activity that might benefit ruminal fermentation most, have not been investigated. However, it is clear from the present experiments that increasing enzyme activity in ruminal fluid does increase the rate of fermentation, albeit at concentrations that cannot be provided by present feed supplements.

The next aim was to attempt to identify which, if any, of the enzyme activities that were present in the different preparations was rate-limiting in ruminal fermentation of the silages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปที่สามารถดึงข้อมูลแสดงฉะนี้ คือ ข้าวโพดและหญ้า silages ruminal หมักเป็นเอนไซม์จำกัดแน่นอน พาต et al.(1988) สรุปว่า อัตราการยึดเกาะของจุลินทรีย์ cellulolytic ไม่จำกัดอัตราการย่อยสลายฟางข้าวบาร์เลย์ในต่อ Dehority และ Tirabasso(1998) จัดการขนาดประชากรของแบคทีเรีย cellulolytic ในต่อแกะ โดยการเปลี่ยนอาหาร แต่อัตราการย่อยอาหารของ alfalfa เซลลูโลสถูกผลกระทบ ระบุว่า "ความเข้มข้นของแบคทีเรีย cellulolytic ได้ปัจจัยจำกัดในการย่อยอาหารของเซลลูโลสในการต่อ" ไม่มีการตรวจสอบปัจจัยอื่น ๆ เช่น specificity ของเอนไซม์ซึ่งอาจได้ประโยชน์หมัก ruminal สุด อย่างไรก็ตาม ได้ชัดเจนจากการทดลองปรากฏว่า เพิ่มเอนไซม์ในน้ำมัน ruminal เพิ่มอัตราการหมัก แม้ว่าที่ความเข้มข้น ที่ไม่สามารถให้อาหารเสริมอยู่เป้าหมายถัดไปคือการ พยายามที่จะระบุที่ ถ้ามี กิจกรรมเอนไซม์ที่อยู่ในการเตรียมการต่าง ๆ ถูกจำกัดอัตราใน silages การหมัก ruminal

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปอื่น ๆ ที่สามารถดึงออกมาสำหรับข้อมูลที่นำเสนอป่านนี้ก็คือการหมักในกระเพาะรูเมนของข้าวโพดและหญ้าหมักเป็นจริงเอนไซม์ จำกัด Bhat et al. (1988) สรุปได้ว่าอัตราการยึดเกาะของเชื้อจุลินทรีย์เซลลูโลสไม่ จำกัด อัตราการย่อยสลายฟางข้าวบาร์เลย์ในกระเพาะรูเมน Dehority และ Tirabasso (1998) จัดการขนาดของประชากรของแบคทีเรียเซลลูโลสในกระเพาะรูเมนของแกะโดยการเปลี่ยนอาหาร แต่อัตราของการย่อยอาหารของหญ้าชนิตเซลลูโลสได้รับผลกระทบแสดงให้เห็นว่า "ความเข้มข้นของแบคทีเรียเซลลูโลสไม่ได้เป็นปัจจัย จำกัด ในการย่อยอาหาร เซลลูโลสในกระเพาะรูเมน. "ปัจจัยอื่น ๆ เช่นความจำเพาะของเอนไซม์ที่อาจเป็นประโยชน์ต่อการหมักในกระเพาะรูเมนส่วนใหญ่ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ แต่ก็เป็นที่ชัดเจนจากการทดลองในปัจจุบันที่เพิ่มขึ้นการทำงานของเอนไซม์ในของเหลวในกระเพาะรูเมนไม่เพิ่มอัตราการหมักแม้ว่าที่ระดับความเข้มข้นที่ไม่สามารถให้บริการโดยปัจจุบันผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่มีจุดมุ่งหมายต่อไปคือการพยายามที่จะระบุว่าถ้ามีของ เอนไซม์ที่มีอยู่ในการเตรียมการที่แตกต่างกันได้รับการ จำกัด อัตราการหมักในกระเพาะรูเมนของหมัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกข้อสรุปที่สามารถดึงข้อมูลที่นำเสนอจึงห่างไกลคือการหมักในกระเพาะรูเมนของข้าวโพดและหญ้า silages ย่อมเป็นเอนไซม์จำกัด ภัต et al . ( 1988 ) สรุปได้ว่า อัตราการยึดเกาะของจุลินทรีย์ที่ย่อยสลายเซลลูโลส มิได้จำกัดอัตราการสลายตัวของฟางข้าวบาร์เลย์ในกระเพาะและ dehority tirabasso ( 1998 ) ควบคุมขนาดประชากรของแบคทีเรียที่ย่อยสลายเซลลูโลสในกระเพาะหมักของแกะ โดยเปลี่ยนอาหาร แต่อัตราการย่อยเซลลูโลสของหญ้าถูกผลกระทบ ระบุว่า " ปริมาณของแบคทีเรียที่ย่อยสลายเซลลูโลสไม่ได้เป็นปัจจัยจำกัดในการย่อยเซลลูโลสในกระเพาะรูเมน . " ปัจจัยอื่น ๆเช่น ความจำเพาะของเอนไซม์ที่อาจได้รับประโยชน์จากกระบวนการหมักในกระเพาะรูเมนส่วนใหญ่ยังไม่ได้รับการสอบสวน อย่างไรก็ตาม เป็นที่แน่ชัดจากการทดลองที่ปัจจุบันเพิ่มเอนไซม์ในกระเพาะของเหลวเพิ่มอัตราการหมักแม้ว่าความเข้มข้นที่ไม่สามารถให้ โดยปัจจุบันอาหารเสริม

เป้าหมายต่อไปคือการพยายามที่จะระบุซึ่งหากใด ๆกิจกรรมของเอนไซม์ที่มีอยู่ในการเตรียมการในการหมักในกระเพาะรูเมนแตกต่างกันอัตราของ silages .