ฉันเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษาThen two

ฉันเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษา




Then two year later he agreed to give private lessons to a young boy whose family allowed him to use their basement as a workshop. this gave Alexander the opportunity to resume his experiment with sound transmitters . he used to spend all his free time and most of his money on his invention




she was a young girl who had lost her hearing and the ability to speak because of a childhood illness . her name was Mabel Hubbard and four year later they got married . Although many people thought that the plan to invent a human voice transmitters was a waste of time . Alexander refused to give up his dream . he continued his experiments with sound vibrations . he even copied the design of the human ear using iron rods and electrical to produce the same effect .




Alexander was spending so much time and energy on his invention he did less and less work with his students and soon run out of money . he was about to give up when he met Professor John Henry an expert on the telegraph and electricity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษาจากนั้น สองปีต่อมาเขายอมรับให้เรียนกับเด็กผู้ชายที่มีครอบครัวอนุญาตให้เขาใช้ห้องใต้ดินของพวกเขาซ่อม นี้ให้อเล็กซานเดอร์มีโอกาสกลับมาทำงานทดลองของเขา ด้วยเครื่องส่งสัญญาณเสียง เขาใช้การใช้เวลาว่างทั้งหมดและส่วนใหญ่ของเงินของเขากับสิ่งประดิษฐ์ของเขาเธอเป็นเด็กสาวที่หายไปของเธอได้ยินและความสามารถในการพูดเนื่องจากการเจ็บป่วยในวัยเด็ก ชื่อของเธอคือ Mabel ฮับบาร์ด และสี่ปีต่อมาพวกเขาได้แต่งงาน แม้ว่าหลายคนคิดว่า แผนการในการคิดค้นเครื่องส่งสัญญาณเสียงของมนุษย์ที่เสียเวลา อเล็กซานเดอร์ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ความฝันของเขา เขายังคงการทดลองของเขากับเสียงสั่นสะเทือน เขาได้คัดลอกการออกแบบของหูมนุษย์โดยใช้แท่งเหล็ก และไฟฟ้าผลิตผลเดียวกันอเล็กซานเดอร์ได้ใช้เวลาและพลังงานมากในสิ่งประดิษฐ์ของเขาที่เขาได้ทำงานกับนักศึกษาน้อย และเร็ว ๆ นี้ การ กำลังจะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบกับศาสตราจารย์จอห์นเฮนรี่ผู้เชี่ยวชาญด้านโทรเลขและค่าไฟฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษาแล้วสองปีต่อมาเขาตกลงที่จะให้บทเรียนส่วนตัวถึงเด็กหนุ่มซึ่งครอบครัวของเขาได้รับอนุญาตให้ใช้ชั้นใต้ดินของพวกเขาเช่นการประชุมเชิงปฏิบัติการ นี้ให้อเล็กซานเดโอกาสที่จะกลับมาทดลองกับเครื่องส่งสัญญาณเสียง เขาใช้ในการใช้เวลาว่างของเขาทั้งหมดและส่วนใหญ่ของเงินของเขาเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ของเขาเธอเป็นเด็กสาวที่ต้องสูญเสียการได้ยินของเธอและความสามารถในการพูดเพราะความเจ็บป่วยในวัยเด็ก ชื่อของเธอคือเบลฮับบาร์ดและสี่ปีต่อมาพวกเขาได้แต่งงาน แม้ว่าจะมีหลายคนคิดว่าแผนในการคิดค้นเครื่องส่งสัญญาณเสียงของมนุษย์ก็เสียเวลา อเล็กซานเดปฏิเสธที่จะให้ความฝันของเขา เขายังคงทดลองของเขาด้วยเสียงสั่นสะเทือน เขายังคัดลอกการออกแบบของหูของมนุษย์โดยใช้แท่งเหล็กและเครื่องใช้ไฟฟ้าในการผลิตผลเช่นเดียวกัน. อเล็กซานเดใช้เวลามากและพลังงานในการประดิษฐ์ของเขาเขาไม่น้อยกว่าและทำงานน้อยลงกับนักเรียนของเขาและในไม่ช้าหมดเงิน เขากำลังจะให้ขึ้นเมื่อเขาได้พบกับศาสตราจารย์จอห์นเฮนรี่เป็นผู้เชี่ยวชาญในโทรเลขและไฟฟ้า