Bai Yunfei lowered his head in sile

Bai Yunfei lowered his head in silence again for a long time. Just when Qiu Luliu somewhat impatiently wanted urge him, he lifted his head and cupped one fist in the other hand to the two girls, saying: “Thank you so much for explaining these things to me, Miss Qiu. I think the city will be plunged into chaos very soon. I’ve still got something else to do. The two of you should also leave quickly.”

Seeming not to have expected him to suddenly suggest leaving, Qiu Luliu was stupefied for a while then said: “Yeah, it’s about time I returned to my school as well. This time, when learning through experience outside, I found this extremely talented junior sister so it’s been a worthwhile trip. I also want to bring her back to my school as quickly as possible to let my master see this good disciple I took in on her behalf.”

It turned out this was what had happened. Previously Bai Yunfei had found it strange that Chu Yuhe was the same as an ordinary person despite being a disciple of the Green Willow School. It turned out her training was yet to start. However, unexpectedly, an ordinary person’s talent for cultivation could be tested directly? He had not thought that this was possible before.

“Oh, good. It’s time for us to say goodbye! Later if I have a chance, I hope I can see the two of you again!” After saying so, Bai Yunfei turned around and walked down the alley, heading for the outside.

“Wait… Wait! Mister, you still haven’t told us your name!” Chu Yuhe ran forwards two steps and shouted to Bai Yunfei’s silhouette. Seeing him about to leave from behind Qiu Luliu, she had immediately become somewhat impatient.

Bai Yunfei’s body jerked slightly, but he did not turned around. He raised his right hand and waved it backwards, saying: “I am Bai Yunfei. Miss Yuhe, after returning to your school you have to train hard, so that later nobody can insult you easily!”

Watching Bai Yunfei’s silhouette gradually going away, Chu Yuhe was somewhat entranced. There was a faint trace of depression on her face.

Qiu Luliu walked up to her side, gently patted her head and said smilingly: “What’s wrong, junior sister? Could it be you like this mister?”

“No… That’s not true! Please don’t talk nonsense, senior sister…” Chu Yuhe turned her head in a non-compliant manner and explained with a totally red face, “I’m just, just grateful to him for saving me… At the time, that bad guy was about to go upstairs but you still hadn’t come to save me. There was already a trace of despair in my heart. I even prepared to kill myself to protect my purity…”

Qiu Luliu’s expression froze. She held Chu Yuhe to her bosom in an embrace and said with a face full of pity: “I’m sorry. It’s my fault. If I hadn’t insisted that you should stay here then gone and inspected the destruction of that Blackwood Stronghold, you wouldn’t have been kidnapped by those people. In the end I even came here too late. Luckily you are all right, otherwise I’d be regretful for the rest of my life.”

Chu Yuhe raised her delicate little face and shook her head, saying: “No, you’re not at fault, senior sister. It was only because I didn’t listen to your advice by going out alone for a walk in the street that I was captured. Besides, aren’t I okay now? You don’t have to reproach yourself, senior sister…”

At this point, she could not help leaning her head to look in the direction of Bai Yunfei’s departure, mumbling: “Luckily he appeared. When I was almost in despair… he came down from heaven and single-handedly fought against three soul cultivators…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไบ Yunfei ลดลงศีรษะของเขาในความเงียบอีกครั้งเป็นเวลานาน เมื่อคู Luliu ค่อนข้างอย่างกระสับกระส่ายอยากกระตุ้นให้เขา เขายกศีรษะของเขา และคิดกันหมัดหนึ่งในมืออื่น ๆ ที่สองสาว พูดว่า: "ขอบคุณมากสำหรับอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้ฉัน นางสาวคู ผมคิดว่า การเมืองจะได้กระโจนเข้าสู่ความวุ่นวายเร็ว ๆ ฉันยังมีอย่างอื่นที่ทำ สองคุณควรปล่อยอย่างรวดเร็วด้วย"ด้วยจะไม่ ได้คาดหวังให้เขาก็แนะนำทิ้ง Luliu คูรตเทสต์แทกในขณะ แล้วกล่าวว่า: "ใช่ มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่ผมกลับไปโรงเรียนของฉันเช่นกัน เวลานี้ เมื่อการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์นอก พบน้องจูเนียร์นี้เก่งมากดังนั้นเรื่องการเดินทางที่คุ้มค่า ฉันยังต้องนำเธอกลับไปโรงเรียนของฉันอย่างรวดเร็วเพื่อให้หลักของฉันดูศิษย์นี้ดีผมเอาในเธอ"มันเปิดออกนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น ไบ Yunfei ได้พบก่อนหน้า มันแปลกชูไวเฟงยูว่าเหมือนกับคนธรรมดาแม้จะเป็นศิษย์ของโรงเรียนสีเขียววิลโลว์ มันเปิดออกเธอฝึกอบรมเป็นการ เริ่มต้น อย่างไรก็ตาม โดยไม่คาดคิด ความสามารถของคนธรรมดาสำหรับการเพาะปลูกสามารถทดสอบได้โดยตรง นอกจากนี้เขาไม่ได้คิดว่า นี้เป็นไปได้ก่อน"โอ้ ดี มันเป็นเวลาที่เราจะบอกลา ในภายหลังหากมีโอกาส ฉันหวังว่า ฉันเห็นสองคนอีก! " หลังจากพูดดัง ไบ Yunfei หัน และเดินลงซอย หัวสำหรับภายนอก"รอสักครู่... รอ มิสเตอร์ คุณยังไม่ได้บอกว่า เราชื่อของคุณ" ชูไวเฟงยูวิ่งไปข้างหน้าสองขั้นตอน และตะโกนไบ Yunfei เงา เห็นเขาจะออกจากจากด้านหลังคู Luliu เธอทันทีกลายเป็นค่อนข้างใจร้อนร่างกายไบ Yunfei เครื่องรางเล็กน้อย แต่เขาไม่เปิดรอบ เขายกมือขวาขึ้น และโบกมันย้อนหลัง พูดว่า: "ผมไบ Yunfei นางสาวไวเฟงยู หลังโรงเรียนของคุณที่ต้องฝึกซ้อมอย่างหนัก ดังนั้นในภายหลังไม่มีใครสามารถดูถูกคุณได้"ดูไบ Yunfei เงาจะค่อย ๆ ไป ชูไวเฟงยูคือร่างทรงของเทพเจ้าค่อนข้าง มีรอยจาง ๆ ของภาวะซึมเศร้าในคู Luliu เดินขึ้นไปด้านข้าง เบา ๆ โรคกลัวหัวของเธอ และกล่าวว่า ครั้งกล่าว: คืออะไรน้องสาวผิด จูเนียร์ อาจจะเป็นคุณเช่นมิสเตอร์นี้""หมายเลข... ไม่จริง กรุณาอย่าพูดเหลวไหล น้องสาวอาวุโส..." ชูไวเฟงยูเปิดหัวของเธอในลักษณะไม่สอดคล้อง และอธิบาย ด้วยใบหน้าแดงทั้งหมด, "ฉันเพียงแค่ เพียงขอบคุณเขาสำหรับบันทึกฉัน. ... ในเวลา ผู้ชายที่เลวเป็นเรื่องไปชั้นบนแต่คุณยังไม่ได้มาช่วยฉัน แล้วก็มีร่องรอยของความสิ้นหวังในหัวใจของฉัน ฉันยังเตรียมจะฆ่าตัวเองเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของฉัน..."คู Luliu นิพจน์ froze เธอจัดไวเฟงยูชูคู่หูของเธอในสัมผัส และกล่าวพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสาร: "ขอโทษ มันเป็นความผิดของฉัน ถ้าผมไม่ได้ยืนยันว่า คุณควรอยู่ ที่นี่แล้วหายไป และตรวจสอบการทำลายของปราการที่เจอร์นอนแบล็กวูด คุณจะไม่ได้ถูก kidnapped โดยคนเหล่านั้น ในสุด แม้กระทั่งที่มาที่นี่สายเกินไป โชคดีคุณได้ทุกอย่าง มิฉะนั้น ฉันจะเศร้าเสียใจต่อส่วนเหลือของชีวิตของฉัน"ชูไวเฟงยูยกใบหน้าของเธอเล็กน้อยที่ละเอียดอ่อน และส่ายหัวของเธอ พูดว่า: "ไม่ ไม่ได้อยู่ที่ข้อบกพร่อง น้องสาวอาวุโส เนื่องจากผมไม่ได้ฟังคำแนะนำของคุณ โดยไปออกคนเดียวเดินเล่นในถนนที่ว่า ผมก็ถูกจับได้ นอกเหนือจาก ไม่ฉันล่ะตอนนี้ ได้ไม่ตำหนิตัวเอง น้องสาวอาวุโส..."ที่จุดนี้ เธอช่วยไม่เอียงหัวของเธอมองในทิศทางของการเดินทางไบ Yunfei, mumbling: "โชคดีเขาปรากฏ เขาเกือบจะสิ้นหวัง...เขาลงมาจากสวรรค์ และชัยต่อสู้กับสามวิญญาณเครื่องพรวนดิน..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตากใบ Yunfei ลดลงหัวของเขาอยู่ในความเงียบอีกครั้งเป็นเวลานาน เพียงเมื่อ Qiu Luliu ค่อนข้างหงุดหงิดอยากขอให้เขายกหัวของเขาและป้องหนึ่งกำปั้นในมืออื่น ๆ กับสองสาวกล่าวว่า "ขอบคุณมากสำหรับการอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้ฉันนางสาว Qiu ผมคิดว่าเมืองจะกระโจนเข้าสู่ความวุ่นวายในเร็ว ๆ นี้ ฉันยังคงมีบางสิ่งบางอย่างอื่นที่จะทำ . คุณสองคนยังควรจะปล่อยให้ได้อย่างรวดเร็ว " ท่าทางจะไม่ได้คาดหวังให้เขาอยู่ ๆ ก็แนะนำให้ออกจาก Qiu Luliu ถูกตะลึงในขณะที่แล้วกล่าวว่า:" ใช่มันเป็นเรื่องของเวลาที่ฉันกลับไปที่โรงเรียนของฉันเช่นกัน เวลานี้เมื่อการเรียนรู้ผ่านประสบการณ์นอกฉันพบนี้น้องสาวของจูเนียร์มีความสามารถมากจึงได้รับการเดินทางที่คุ้มค่า ฉันยังต้องการที่จะนำเธอกลับไปที่โรงเรียนของฉันเป็นอย่างที่เป็นไปได้ที่จะปล่อยให้นายข้าพเจ้าเห็นนี้ศิษย์ที่ดีผมเอาในนามของเธอ. " มันเปิดออกนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนหน้านี้ตากใบ Yunfei ได้พบว่ามันแปลกที่ชู Yuhe เป็นเช่นเดียวกับคนธรรมดาแม้จะเป็นศิษย์ของวิลโลว์โรงเรียนสีเขียว มันเปิดออกฝึกอบรมของเธอก็ยังไม่ได้เริ่มต้น แต่ไม่คาดคิดความสามารถของคนธรรมดาสำหรับการเพาะปลูกสามารถทดสอบโดยตรง? เขาไม่เคยคิดว่าเรื่องนี้เป็นไปได้ก่อน. "โอ้ดี มันเป็นเวลาที่เราจะบอกลา! ต่อมาถ้าผมมีโอกาสผมหวังว่าผมจะเห็นคุณสองคนอีกครั้ง! "หลังจากที่พูดเช่นนั้นตากใบ Yunfei หันไปรอบ ๆ และเดินลงซอยมุ่งหน้าไปนอก. " รอสักครู่ ... รอ! นายคุณยังไม่ได้บอกกับเราว่าชื่อของคุณ! "ชู Yuhe วิ่งไปข้างหน้าสองขั้นตอนและตะโกนให้เงาใบ Yunfei ของ เห็นเขาจะออกมาจากด้านหลัง Qiu Luliu เธอได้กลายเป็นทันทีค่อนข้างใจร้อน. ร่างกายตากใบ Yunfei ของกระชากเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้หันไปรอบ ๆ พระองค์ทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์และโบกมือให้มันย้อนกลับพูดว่า: "ผมตากใบ Yunfei นางสาว Yuhe หลังจากกลับไปที่โรงเรียนของคุณคุณต้องฝึกซ้อมอย่างหนักเพื่อที่ว่าไม่มีใครภายหลังสามารถดูถูกคุณได้อย่างง่ายดาย! " ดูเงาใบ Yunfei ค่อยออกไปชู Yuhe ค่อนข้างตะลึง มีรสฝาดของภาวะซึมเศร้าอยู่บนใบหน้าของเธอ. Qiu Luliu เดินขึ้นไปยังด้านข้างของเธอเบา ๆ ตบหัวของเธอและบอกว่าอมยิ้ม "มีอะไรผิดปกติน้องจูเนียร์? มันอาจจะเป็นคุณชอบ Mister นี้? " " ไม่ ... นั่นไม่เป็นความจริง! กรุณาอย่าพูดเรื่องไร้สาระน้องสาวอาวุโส ... "ชู Yuhe หันหัวของเธอในลักษณะที่ไม่สอดคล้องและอธิบายด้วยใบหน้าแดงโดยสิ้นเชิง" ฉันแค่เพียงขอบคุณเขาสำหรับการบันทึกฉัน ... ในช่วงเวลาที่เลวร้าย ผู้ชายที่กำลังจะไปชั้นบน แต่คุณยังคงไม่ได้มาช่วยฉัน มีอยู่แล้วร่องรอยของความสิ้นหวังในหัวใจของฉัน ฉันก็พร้อมที่จะฆ่าตัวตายเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของฉัน ... " การแสดงออกของ Qiu Luliu แช่แข็ง เธอถือชู Yuhe เพื่ออกของเธอในอ้อมกอดและพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสาร "ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉัน ถ้าผมไม่ได้ยืนยันว่าคุณควรจะอยู่ที่นี่ไปแล้วและการตรวจสอบการทำลายของแบลคที่เข้มแข็งคุณจะไม่ได้รับการลักพาตัวโดยคนเหล่านั้น ในท้ายที่สุดผมก็มาที่นี่สายเกินไป . โชคดีที่คุณมีสิทธิทั้งหมดมิฉะนั้นผมจะเสียใจสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน " ชู Yuhe ยกใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอที่ละเอียดอ่อนและส่ายหัวของเธอกล่าวว่า" ไม่มีคุณไม่ได้อยู่ที่ความผิดของน้องสาวอาวุโส มันเป็นเพียงเพราะผมไม่ได้ฟังคำแนะนำของคุณโดยการออกไปเพียงอย่างเดียวสำหรับการเดินเล่นในสถานที่ที่ฉันถูกจับ นอกจากนี้ยังไม่ได้ฉันไม่เป็นไรตอนนี้หรือไม่ คุณไม่ต้องมาเย้ยตัวเองน้องสาวอาวุโส ... " ณ จุดนี้เธอไม่สามารถช่วยพิงศีรษะของเธอที่จะมองไปในทิศทางของการเดินทางตากใบ Yunfei ของพึมพำ:" โชคดีที่เขาปรากฏตัวขึ้น เมื่อฉันเกือบจะในความสิ้นหวัง ... เขาลงมาจากสวรรค์และโดดเดี่ยวเดียวดายต่อสู้กับสามเครื่องคราดจิตวิญญาณ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใบ yunfei ก้มหัวอีกครั้งในความเงียบเป็นเวลานาน เมื่อจิว luliu ค่อนข้างใจร้อน ต้องการกระตุ้นให้เขา เขายกศีรษะของเขาและถ้วยหนึ่งกำปั้นในมืออื่น ๆเพื่อให้สองสาวว่า " ขอบคุณสำหรับการอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้ฉัน คุณชิว . ฉันคิดว่าเมืองจะตกอยู่ในความวุ่นวาย ในเร็วๆ นี้ ฉันยังมีอะไรต้องทำ คุณสองคนควรจะไปเร็ว "ที่ไม่ได้คาดหวังให้เขาก็แนะนำไป ชิว luliu ก็งงสักพัก แล้วกล่าวว่า " ใช่ มันเกี่ยวกับเวลาที่ฉันกลับไปที่โรงเรียนของฉันเป็นอย่างดี คราวนี้ เมื่อเรียนรู้ผ่านประสบการณ์ข้างนอก ฉันพบนี้เก่งมากน้องพี่นั่นก็คุ้มค่ากับการเดินทาง ฉันก็จะพาเธอกลับไปที่โรงเรียนของฉันให้เร็วที่สุดเพื่อให้อาจารย์เห็นลูกศิษย์ผมเอาในนี้ดีในนามของเธอ . "มันกลับกลายเป็นว่า มันเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้ ใบ yunfei ได้พบว่ามันแปลกที่ชู yuhe เหมือนกับคนธรรมดาแม้จะเป็นศิษย์ของโรงเรียนวิลโลว์สีเขียว มันกลายเป็นการฝึกยังไม่เริ่ม แต่ บังเอิญ คนธรรมดาๆ ความสามารถพิเศษ และสามารถทดสอบโดยตรง เขาไม่คิดว่านี้เป็นไปได้มาก่อน" โอ้ ดีเลย ได้เวลาบอกลา ! หลังจากนั้น ถ้าฉันมีโอกาส ฉันหวังว่าฉันจะเห็นคุณสองคนอีกครั้ง " หลังจากพูดดังนั้น ไป๋ yunfei หันไปรอบ ๆและเดินตามตรอกไปข้างนอก" เดี๋ยว . . . เดี๋ยวก่อน ! คุณยังไม่ได้บอกเราเลยว่าชื่อของคุณ ! " ชู yuhe วิ่งเดินหน้าสองก้าวแล้วตะโกนกับไป๋ yunfei Silhouette เห็นเขาไปข้างหลัง ชิว luliu เธอได้กลายเป็นทันที ค่อนข้างใจร้อนร่างของไป๋ yunfei สะบัดเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่หันกลับมา เขายกพระหัตถ์ขวา และแกว่งมันถอยหลัง พูดว่า : " ข้าไป๋ yunfei . นางสาว yuhe หลังจากกลับไปที่โรงเรียนของคุณคุณต้องฝึกหนัก ต่อไปจะไม่มีใครดูถูกคุณได้อย่างง่ายดาย ! "ดูใบ yunfei เงาค่อยๆหายไป ชู yuhe ค่อนข้างใน . มีร่องรอยของภาวะซึมเศร้าจางๆบนใบหน้าของเธอชิว luliu เดินขึ้นไปข้าง ตบหัวเธอเบาๆและพูดอมยิ้ม " เป็นอะไรไป จูเนียร์ ซิสเตอร์ ? คุณอาจจะชอบคุณ ? "" ไม่ . . . ไม่จริง อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ศิษย์พี่ . . . . . " ชู yuhe หันหัวของเธอในลักษณะที่ไม่สอดคล้องและอธิบายด้วยใบหน้าสีแดงโดยสิ้นเชิง " ฉันแค่รู้สึกขอบคุณเขา ที่ช่วยชีวิตข้า . . . . . . . ในเวลาที่คนกำลังจะขึ้นไปข้างบนแต่ยังไม่ได้มาเพื่อช่วยผม มีแล้วเกิดความสิ้นหวังในจิตใจ ฉันเตรียมที่จะฆ่าตัวเองเพื่อปกป้องความบริสุทธิ์ของฉัน . . . "สีหน้าของชิว luliu ชะงัก เธออุ้มชู yuhe แนบอกเธอในอ้อมกอด และกล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสาร ผมขอโทษ " มันเป็นความผิดของฉัน ถ้าผมไม่ยืนยันว่าเธอควรอยู่ที่นี่แล้วหายไป และการตรวจสอบการทำลายที่ Blackwood ที่มั่น คงไม่โดนลักพาตัวไป โดยคนเหล่านั้น สุดท้ายฉันก็มาที่นี่ช้าไป โชคดีที่ไม่เป็นไร ไม่งั้นผมคงเสียใจไปตลอดชีวิต "ชู yuhe ยกใบหน้าของเธอเล็กน้อยที่ละเอียดอ่อนและส่ายหัวของเธอกล่าวว่า : " คุณไม่ผิด น้องสาวรุ่นพี่ มันเป็นเพียงเพราะผมไม่ฟังคำแนะนำของคุณโดยไปคนเดียวเพื่อเดินในถนนที่ผมถูกจับ อีกอย่าง ฉันโอเคแล้ว เจ้าไม่ต้องตำหนิตัวเอง น้องสาว . . . . . . . อาวุโส "ณจุดนี้ , เธอไม่สามารถช่วยเอียงหัวมองในทิศทางของใบ yunfei ออกเดินทาง พึมพำ " โชคดีที่เขาปรากฏตัวขึ้น ตอนที่ผมเกือบจะสิ้นหวัง . . . . . . . เขาลงมาจากสวรรค์ และดันสู้กับสามวิญญาณเกษตรกร . . . . . . . "