Institutions as Cultural-cognitive

Institutions as Cultural-cognitive Systems the most recent version of
institutions-the view associated with "the new institutionalism in organizational
analysis" (Powell and DiMaggio, 1991)-emphasizes the role of cultural cognitive
processes• in social life. We employ the hyphenated concept to
emphasize that we are not referring just to Individual mental constructs, but
also to common symbolic systems and shared meanings. Shared cultural beliefs
are external to any given individual but also operate within each providing "the
software of the mind" (Hofstede, 1991). Phenomenologists, such as Berger and
Luckmann (1967), argue that social life is only possible because and to the
extent that individuals in interaction create common cognitive frameworks and
understandings that support collective action. The process by which actions are
repeated and given similar meaning by self and others is defined as institutionalization.
It is the process by which social reality is constructed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สถาบันเป็นระบบการรับรู้วัฒนธรรมรุ่นล่าสุดของดูสถาบันเกี่ยวข้องกับ "แบบใหม่ institutionalism ในองค์กรวิเคราะห์" (พาวเวลและ DiMaggio, 1991) -เน้นบทบาทของวัฒนธรรมรับรู้processes• ในชีวิตสังคม เราใช้คอนเซปท์การประสมเน้นว่า เราไม่อ้างอิงกับโครงสร้างทางจิตใจแต่ละ แต่ยังร่วมถึงระบบสัญลักษณ์และความหมายที่ใช้ร่วมกัน ความเชื่อทางวัฒนธรรมที่ใช้ร่วมกันงานบุคคลใด ๆ กำหนด แต่ยัง มีภายในแต่ละให้ "_FITTEDซอฟต์แวร์ของจิตใจ" (อย่างไร Hofstede, 1991) Phenomenologists เช่นเบอร์เกอร์ และLuckmann (1967), โต้เถียงว่า ชีวิตสังคมจะสามารถทำได้เนื่องจากและการขอบเขตที่บุคคลในโต้ตอบสร้างกรอบทั่วไปรับรู้ และเปลี่ยนความเข้าใจที่สนับสนุนการดำเนินการรวม กระบวนการที่มีการดำเนินการทำซ้ำ และให้ความหมายคล้ายกันโดยตนและผู้อื่นไว้เป็น institutionalizationกระบวนการที่สร้างความเป็นจริงทางสังคมได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถาบันเป็นระบบองค์ความรู้ทางวัฒนธรรมรุ่นล่าสุดของ
สถาบันมุมมองที่เกี่ยวข้องกับ "institutionalism ใหม่ในองค์กร
การวิเคราะห์ "(พาวเวลและดิมักจิโอ 1991) -emphasizes บทบาทขององค์ความรู้ทางวัฒนธรรม
กระบวนการ•ในชีวิตทางสังคม เราใช้แนวคิดยัติภังค์ที่จะ
เน้นว่าเราจะไม่ได้หมายเพียงเพื่อสร้างจิตบุคคล แต่
ยังไปใช้กับระบบที่พบสัญลักษณ์และความหมายที่ใช้ร่วมกัน แชร์ความเชื่อทางวัฒนธรรมที่
อยู่ภายนอกบุคคลใดก็ตาม แต่ยังดำเนินการในแต่ละให้ "
ซอฟแวร์ของจิตใจ "(Hofstede, 1991) phenomenologists เช่นเบอร์เกอร์และ
Luckmann (1967) ยืนยันว่าชีวิตทางสังคมเป็นไปได้เพียงเพราะและ
เท่าที่บุคคลในการทำงานร่วมกันสร้างกรอบความคิดร่วมกันและ
ความเข้าใจที่สนับสนุนการดำเนินการร่วมกัน กระบวนการที่มีการกระทำ
ซ้ำแล้วซ้ำอีกและให้ความหมายที่คล้ายกันโดยตัวเองและคนอื่น ๆ ถูกกำหนดให้เป็นสถาบัน
มันเป็นกระบวนการที่เป็นจริงทางสังคมที่สร้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถาบันเป็นระบบการรับรู้วัฒนธรรมรุ่นล่าสุดของ
สถาบันมุมมองเกี่ยวข้องกับ " institutionalism ใหม่ในการวิเคราะห์องค์กร
" ( เพาเวลล์และ DiMaggio , 1991 ) - เน้นบทบาทของวัฒนธรรมในด้านกระบวนการ
- สังคม เราใช้ยัติภังค์แนวคิด

เน้นว่าเราไม่ได้หมายถึงเพียงแค่บุคคลจิตแต่
โครงสร้างนอกจากนี้ระบบสัญลักษณ์ร่วมกันและแบ่งปันความหมาย ที่แบ่งปัน
ความเชื่อวัฒนธรรมภายนอกที่บุคคลใด ๆ แต่ยังใช้งานในแต่ละให้ "
ซอฟต์แวร์ของจิตใจ " ( ฮอฟสติด , 1991 ) phenomenologists เช่นเบอร์เกอร์และ
luckmann ( 1967 ) ยืนยันว่าชีวิตทางสังคมเป็นเพียงเป็นไปได้เพราะและ
ขอบเขตที่บุคคลในการสร้างกรอบการคิดร่วมกันและ
ความเข้าใจที่สนับสนุนการกระทำ . กระบวนการที่การกระทำซ้ำและให้ความหมายคล้ายกัน
ด้วยตนเองและผู้อื่น คือ กําหนดเป็นเมืองขึ้น .
มันคือ กระบวนการ ซึ่งความเป็นจริงทางสังคมคือการสร้าง