Although soy protein products are c

Although soy protein products are commonly added to companion animal diets as a source of protein, some soy products also can be used as sources of fiber or energy (Grieshop & Fahey, 2000). On a dry matter basis, soybean hulls may contain nearly 83% total dietary fiber when unprocessed and up to 85% total dietary fiber after extreme extrusion (Dust et al., 2004). Soybean carbohydrates make up approximately 35% of soybean seed and 40% of SBM dry matter (Karr-Lilienthal et al., 2005). Sunvold et al. (1995) conducted an in vitro fermentation of several fibrous substrates including soybean hulls. Soybean hull fermentation by dog fecal microflora resulted in relatively low organic matter disappearance (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าผลิตภัณฑ์จากโปรตีนถั่วเหลืองทั่วไปลงในอาหารสัตว์คู่หูเป็นแหล่งของโปรตีน ถั่วเหลืองผลิตภัณฑ์บางอย่างยังสามารถใช้เป็นแหล่งของเส้นใยหรือพลังงาน (Grieshop & แมททิวเฟย์ 2000) บนพื้นฐานแห้ง ล๊อถั่วเหลืองอาจประกอบด้วยเกือบ 83% รวมใยอาหารเมื่อยังไม่ได้ และถึง 85% รวมใยอาหารหลังการอัดขึ้นรูปมาก (ฝุ่น et al. 2004) ถั่วเหลืองคาร์โบไฮเดรตทำขึ้นประมาณ 35% ของเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลืองและ 40% ของเรื่องแห้ง SBM (Karr Lilienthal et al. 2005) Sunvold et al. (1995) ทำการหมักในหลอดทดลองของพื้นผิวเส้นใยต่าง ๆ รวมทั้งถั่วเหลืองล๊อ ถั่วเหลืองถังหมัก โดยจุลินทรีย์ในอุจจาระของสุนัขให้หายตัวไปของอินทรีย์ที่ค่อนข้างต่ำ (< 20%) และกรดไขมันสายโซ่สั้นรวมต่ำผลิต (< 15 mmol/g พื้นผิวอินทรีย์) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ ถั่วเหลืองถังหมักข้อมูลได้คล้ายกับที่ได้รับจากการหมักเยื่อผักชนิดหนึ่ง ซึ่งเป็นแหล่งเส้นใยที่ใช้กันทั่วไปในอาหารสัตว์สหาย (18.7 ตาราง) โคล et al. (1999) รายงานว่า รวมของถั่วเหลืองล๊อ 3.0, 4.5, 6.0, 7.5 หรือ 9.0% ในอาหารเลี้ยงเพื่อสุนัขมี digestibilities ชัดเจนแห้ง อินทรีย์ ใยอาหารทั้งหมด และ GE ผลลบแม้ว่าโปรตีนและไขมัน digestibilities ได้รับผลกระทบ โคล et al. (1999) นอกจากนี้เมื่อเทียบกับอาหารที่ประกอบด้วย 0, 6.0, 7.5 หรือล๊อ 9.0% ถั่วเหลืองกับอาหารที่ประกอบด้วยเยื่อกระดาษ 7.5% ผักชนิดหนึ่ง ไม่มีความแตกต่างที่ปรากฏในการย่อยสารอาหารในอาหารที่ประกอบด้วยถั่วเหลืองล๊อหรือเยื่อผักชนิดหนึ่ง ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการสนับสนุน โดยผู้ที่ของฮาร์มอน et al. (1999), ผู้สังเกตลดลงแห้ง พลังงาน โปรตีน ใยผงซักฟอกที่เป็นกลาง และชัดเจน digestibilities - ไฟเบอร์ถั่วเหลืองและผักชนิดหนึ่ง ที่ประกอบด้วยเยื่ออาหารเปรียบเทียบกับอาหารที่ประกอบด้วยข้าวโพดหรือเซลลูโลส รวมอุจจาระออกไม่ได้รับผลจากถั่วเหลืองเพิ่มเรือเสริม แต่อุจจาระคุณภาพปรับปรุง ด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของฮัลล์ถั่วเหลืองในอาหาร (โคล et al. 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าผลิตภัณฑ์โปรตีนถั่วเหลืองที่มีการเพิ่มกันทั่วไปในอาหารสัตว์สหายเป็นแหล่งที่มาของโปรตีนบางผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองนอกจากนี้ยังสามารถใช้เป็นแหล่งที่มาของเส้นใยหรือพลังงาน (Grieshop & Fahey, 2000) บนพื้นฐานวัตถุแห้งเปลือกถั่วเหลืองอาจจะมีเกือบ 83% ใยอาหารทั้งหมดยังไม่ได้และเมื่อถึง 85% ใยอาหารทั้งหมดหลังจากไหลออกมามาก (ฝุ่น et al., 2004) คาร์โบไฮเดรตถั่วเหลืองทำขึ้นประมาณ 35% ของเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลืองและ 40% ของ SBM วัตถุแห้ง (Karr-ธา et al., 2005) Sunvold et al, (1995) ดำเนินการหมักในหลอดทดลองของพื้นผิวเส้นใยหลายคนรวมทั้งเปลือกถั่วเหลือง ฮัลล์หมักถั่วเหลืองโดยสุนัขจุลินทรีย์อุจจาระผลในการที่ค่อนข้างต่ำเรื่องการหายตัวไปของอินทรีย์ (<20%) และต่ำการผลิตกรดไขมันห่วงโซ่สั้นรวม (<15 มิลลิโมล / กรัมของสารอินทรีย์สารตั้งต้น) อย่างไรก็ตามในการศึกษาครั้งนี้ข้อมูลการหมักถั่วเหลืองฮัลล์มีความคล้ายคลึงกับที่ได้จากการหมักเยื่อกระดาษหัวผักกาดซึ่งเป็นแหล่งของใยอาหารที่ใช้กันทั่วไปในอาหารสัตว์เลี้ยง (ตารางที่ 18.7) โคล, et al (1999) รายงานการรวมที่ 3.0, 4.5, 6.0, 7.5 หรือ 9.0% เปลือกถั่วเหลืองในอาหารเลี้ยงสุนัขมีผลกระทบต่อการย่อยที่เห็นได้ชัดของวัตถุแห้งอินทรียวัตถุใยอาหารทั้งหมดและ GE แม้ว่าโปรตีนและไขมัน การย่อยได้รับผลกระทบ โคล, et al (1999) อาหารยังเทียบมี 0, 6.0, 7.5 หรือ 9.0% ถั่วเหลืองเปลือกกับการรับประทานอาหารที่มีส่วนผสมของเยื่อกระดาษหัวผักกาด 7.5% ไม่มีความแตกต่างที่ปรากฏในการย่อยสารอาหารในหมู่อาหารที่มีเปลือกถั่วเหลืองอ้อยหรือหัวผักกาด ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากบรรดาฮาร์มอน, et al (1999) ที่ยังตั้งข้อสังเกตการลดลงของน้ำหนักแห้งพลังงานโปรตีนและเส้นใยผงซักฟอกเป็นกลางย่อยชัดเจนกับเส้นใยถั่วเหลืองและผักชนิดอาหารที่มีส่วนผสมของเยื่อกระดาษเมื่อเทียบกับอาหารที่มีข้าวโพดหรือเซลลูโลส เอาท์พุทอุจจาระรวมไม่ได้รับผลกระทบจากการเพิ่มขึ้นเสริมเรือถั่วเหลือง แต่คุณภาพอุจจาระได้ดีขึ้นด้วยการเพิ่มความเข้มข้นของฮัลล์ถั่วเหลืองในอาหาร (โคล et al., 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าโปรตีนถั่วเหลืองผลิตภัณฑ์มักเพิ่มอาหารสัตว์เลี้ยงที่เป็นแหล่งของโปรตีน ถั่วเหลืองผลิตภัณฑ์ยังสามารถใช้เป็นแหล่งของเส้นใยหรือพลังงาน ( grieshop & ฟาเฮย์ , 2000 ) บนพื้นฐานของวัตถุแห้ง , เปลือกเมล็ดถั่วเหลืองอาจประกอบด้วยเกือบ 83 เปอร์เซ็นต์ ใยอาหารทั้งหมดยังไม่ได้ และเมื่อถึง 85% ใยอาหารทั้งหมดหลังจากมากรีด ( ฝุ่น et al . , 2004 ) คาร์โบไฮเดรตทำให้ขึ้นประมาณ 35% ของเมล็ดพันธุ์ถั่วเหลือง และ 40 เปอร์เซ็นต์ของวัตถุแห้ง กาก ( คาร์ Lilienthal et al . , 2005 ) sunvold et al . ( 1995 ) ดําเนินการเพาะหมักของพื้นผิวเส้นใยต่าง ๆ รวมทั้งเปลือกถั่วเหลือง . เปลือกถั่วเหลืองหมักโดยจุลินทรีย์ ส่งผลให้อุจจาระสุนัขหายไปเรื่องค่อนข้างน้อย อินทรีย์ ( < 20 % ) และรวมต่ำ กรดไขมันสายสั้นในการผลิต ( < 15 mmol / g ( อินทรีย์ ) อย่างไรก็ตาม ในการศึกษานี้ เปลือกถั่วเหลืองหมักข้อมูลคล้ายกับผู้ที่ได้รับกับหมักเนื้อบีท ซึ่งเป็นแหล่งไฟเบอร์ที่ใช้บ่อยในอาหารสัตว์เพื่อน ( โต๊ะ 18.7 ) โคล et al . ( 1999 ) รายงานว่า รวม 3 , 4.5 , 6.0 , 7.5 , หรือ 9.0% เปลือกถั่วเหลืองในอาหารเลี้ยงสุนัขได้ผลทางลบต่อการย่อยได้ของความแห้ง อินทรีย์วัตถุ ปริมาณเส้นใยอาหารทั้งหมดและ GE , แม้ว่าโปรตีนและการย่อยได้ของไขมันอยู่เลย โคล et al . ( 1999 ) เปรียบเทียบระดับความเข้มข้น 0 , 6.0 , 7.5 , หรือ 9.0% เปลือกเมล็ดถั่วเหลืองเป็นอาหารที่มี 7.5% บีทพัลพ์ . ไม่มีความแตกต่างที่ปรากฏอยู่ในการย่อยได้ของอาหารที่มีเปลือกถั่วเหลืองหรือบีทพัลพ์ . ผลลัพธ์เหล่านี้ได้รับการสนับสนุนโดยบรรดาฮาร์มอน et al . ( 1999 ) , ซึ่งยังพบการลดลงในแห้ง พลังงาน โปรตีน และไฟเบอร์ ผงซักฟอกเป็นกลางแจ้งและการย่อยได้กับถั่วเหลืองไฟเบอร์ - บีทพัลพ์ที่มีอาหารเมื่อเทียบกับอาหารที่มีข้าวโพดหรือเซลลูโลส รวม ) ไม่มีผลต่อการเพิ่มผลผลิตถั่วเหลืองที่เติมเรือ แต่คุณภาพ การปรับปรุงเพิ่มความเข้มข้นในอาหารถั่วเหลือง ฮัลล์ ( โคล et al . , 1999 )