The number of coarse mesopores repr

The number of coarse mesopores represented 77 to 80% of the total
CT-measured pore count for the three treatments.
Usingwater retention parameters, Seobi et al. (2005) and Rachman
et al. (2005) showed that permanent vegetative buffers and filter
strips improve soil physical properties by increasing soil porosity.
Management practices mostly affect the number and area of large
elongated pores (Pachepsky et al., 1996). The treatment effect was
prominent in the surface 23 cm of soil. Treatment effects were not so
remarkable between 23 and 35 cm depths, and this could possibly be
due to the claypan that is present in the soils in this region dominating
treatment effects. Literature shows that soils under permanent
vegetation improve soil porosity compared to continuously cropped
agricultural areas due to more roots and organic matter (Seobi et al.,
2005; Udawatta et al., 2006). Longevity of roots and a longer growing
season, and structurally stronger roots of trees may have increased
more pores in the buffer areas (van Noordwijk et al.,1991; Perret et al.,
1999; Bharati et al., 2002; Rachman et al., 2005). Dead roots leave
continuous pores through several depths within a profile. Conversely,
grass species tend to promote shallower and finer pores.
Another interesting feature was that the proportion of macropores
(79%) or coarse mesopores (21%) relative to the total number of pores
was similar among the three treatments; although the total number of
pores increased due to establishment of buffers. The results of this
study support the fact that trees and grass developed deeper and
longer pores as compared to the RC treatment. Grass and agroforestry
buffers on the watershed were established in 1997 and it appears they
are causing differences within the 0.5 m profile after 8 years.
Significantly greater number of pores found in the buffer areas can
be attributed to greater root development and subsequent root decay,
addition of soil organic matter, and improvement in soil physical
properties due to permanent vegetation as compared to seasonal
crops.
3.2. CT-measured porosity, macroporosity and coarse mesoporosity
CT-measured porosity, macroporosity (diam. N1000 μm), and
coarse mesoporosity (diam. 200–1000 μm) as influenced by agroforestry
and grass bufferswere significantly higher as compared to the RC

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวน mesopores หยาบแสดง 77 ถึง 80% ของทั้งหมดจำนวนวัด CT รูขุมขนสำหรับรักษาสามพารามิเตอร์การเก็บรักษา Usingwater, Seobi et al. (2005) และ Rachmanet al. (2005) พบว่าถาวรของพืชบัฟเฟอร์และกรองแถบปรับปรุงคุณสมบัติทางกายภาพของดิน โดยการเพิ่มความพรุนของดินบริหารส่วนใหญ่มีผลต่อจำนวนและพื้นที่ขนาดใหญ่ยาวรูขุมขน (Pachepsky et al. 1996) ผลการรักษาโดดเด่นในพื้นผิวของดิน 23 ซม. ผลการรักษาไม่ได้ดังนั้นโดดเด่นระหว่าง 23 และ 35 ซม.ความลึก และนี้อาจจะเป็นเนื่องจาก claypan ที่มีอยู่ในดินในส่วนภูมิภาคนี้ผลการรักษา เอกสารประกอบการแสดงที่ดินใต้ถาวรพืชเพิ่มความพรุนของดินเมื่อเทียบกับตัดอย่างต่อเนื่องพื้นที่เกษตรกรรมเนื่องจากรากและอินทรีย์มากขึ้น (Seobi et al.,2005 บริติชอินเดียนโอเชีย et al. 2006) ยืนยาวของรากและการเจริญเติบโตอีกต่อไปฤดูกาล และรากแข็งแรงโครงสร้างของต้นไม้อาจมีเพิ่มขึ้นรูขุมขนเพิ่มเติมในพื้นที่บัฟเฟอร์ (van นูด et al. 1991 Perret et al.,1999 วเซียม et al. 2002 Rachman et al. 2005) ปล่อยให้รากตายรูขุมขนอย่างต่อเนื่องผ่านหลายลึกภายในโพรไฟล์ ในทางกลับกันพันธุ์หญ้ามักจะ ส่งเสริมรูขุมขนตื้นขึ้น และดีกว่าอีกคุณสมบัติที่น่าสนใจคือสัดส่วนของ macropores ที่(79%) หรือสัมพันธ์กับจำนวนของรูขุมขนหยาบ mesopores (21%)ก็คล้ายคลึงกันระหว่างการรักษา 3 แม้ว่าจำนวนรูขุมขนเพิ่มขึ้นเนื่องจากการก่อตั้งของบัฟเฟอร์ ผลลัพธ์นี้การศึกษาสนับสนุนความจริงที่ว่า ต้นไม้และหญ้าพัฒนาลึก และรูขุมขนอีกต่อไปเมื่อเทียบกับการรักษา RC หญ้าและทำวนเกษตรบัฟเฟอร์ในลุ่มน้ำก่อตั้งในปี 1997 และเหมือนพวกเขาทำให้เกิดความแตกต่างภายในโพรไฟล์ 0.5 m หลังจาก 8 ปีอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าจำนวนของรูพรุนที่พบในพื้นที่บัฟเฟอร์สามารถสามารถเกิดจากการพัฒนารากมากขึ้นและการสลายตัวของรากตามมาดินอินทรีย์ และปรับปรุงดินทางกายภาพแห่งพืชถาวรเมื่อเทียบกับฤดูกาลพืช3.2. CT-วัดความพรุน macroporosity และ mesoporosity หยาบCT วัดความพรุน macroporosity (diam. N1000 ไมครอน), และmesoporosity (diam. 200-1000 ไมครอน) หยาบเป็นที่ได้รับอิทธิพลโดยการทำวนเกษตรและหญ้าสูงเมื่อเทียบกับ RC bufferswere

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนรูพรุนหยาบตัวแทน 77-80% ของทั้งหมด
CT-วัดนับรูขุมขนสำหรับสามการรักษา.
Usingwater พารามิเตอร์การเก็บรักษา Seobi et al, (2005) และ Rachman
et al, (2005) แสดงให้เห็นว่าบัฟเฟอร์พืชถาวรและกรอง
แถบปรับปรุงคุณสมบัติทางกายภาพของดินโดยการเพิ่มความพรุนของดิน.
แนวทางการบริหารจัดการส่วนใหญ่ส่งผลกระทบต่อจำนวนและพื้นที่ขนาดใหญ่ของ
รูขุมขนยาว (Pachepsky et al., 1996) ผลการรักษาที่เป็น
ที่โดดเด่นในพื้นผิว 23 ซม. ของดิน ผลกระทบการรักษาไม่ได้จึง
โดดเด่นระหว่างวันที่ 23 และ 35 ซม. ความลึกและนี่อาจจะเป็น
เนื่องจาก claypan ที่มีอยู่ในดินในภูมิภาคนี้มีอำนาจเหนือ
ผลกระทบการรักษา วรรณกรรมแสดงให้เห็นว่าดินภายใต้ถาวร
พืชปรับปรุงดินพรุนเมื่อเทียบกับเกรียนอย่างต่อเนื่อง
ในพื้นที่เกษตรกรรมเนื่องจากรากมากขึ้นและสารอินทรีย์ (Seobi, et al.,
2005. Udawatta et al, 2006) ยืนยาวของรากและเจริญเติบโตได้อีกต่อไป
ในฤดูกาลและรากมีโครงสร้างที่แข็งแกร่งของต้นไม้อาจจะเพิ่มขึ้น
รูขุมขนมากขึ้นในพื้นที่กันชน (รถตู้ Noordwijk et al, 1991;. Perret, et al.,
1999;. บลาห์ et al, 2002; Rachman et al, ., 2005) รากที่ตายแล้วออกจาก
รูขุมขนอย่างต่อเนื่องผ่านหลายระดับความลึกภายในโปรไฟล์ ตรงกันข้าม
. สายพันธุ์หญ้ามีแนวโน้มที่จะส่งเสริมให้ตื้นขึ้นและรูขุมขนปลีกย่อย
อีกคุณสมบัติที่น่าสนใจคือว่าสัดส่วนของ macropores
(79%) หรือรูพรุนหยาบ (21%) เมื่อเทียบกับจำนวนของรูขุมขน
ก็คล้ายคลึงระหว่างสามรักษา; แม้ว่าจำนวนรวมของ
รูขุมขนเพิ่มขึ้นเนื่องจากสถานประกอบการของบัฟเฟอร์ ผลจากการนี้
การสนับสนุนการศึกษาความจริงที่ว่าต้นไม้และหญ้าพัฒนาลึกและ
รูขุมขนอีกต่อไปเมื่อเทียบกับการรักษา RC หญ้าและวนเกษตร
บัฟเฟอร์ในลุ่มน้ำที่ถูกจัดตั้งขึ้นในปี 1997 และดูเหมือนพวกเขา
จะก่อให้เกิดความแตกต่างในรายละเอียด 0.5 เมตรหลังจาก 8 ปี.
จำนวนอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นของรูขุมขนที่พบในพื้นที่บัฟเฟอร์ที่สามารถ
นำมาประกอบกับการพัฒนารากมากขึ้นและการสลายตัวของรากที่ตามมา
นอกจากนี้ ของอินทรียวัตถุในดินและการปรับปรุงในดินทางกายภาพ
คุณสมบัติเนื่องจากพืชถาวรเมื่อเทียบกับฤดูกาล
พืช.
3.2 CT-วัดพรุน macroporosity และหยาบ mesoporosity
CT-วัดพรุน macroporosity (diam. N1000 ไมครอน) และ
mesoporosity หยาบ (diam. 200-1000 ไมครอน) เป็นอิทธิพลจากวนเกษตร
และหญ้า bufferswere สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับ RC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวน mesopores หยาบแสดง 77 ถึง 80% ของทั้งหมดCT วัดรูพรุนนับสามวิทยาusingwater การเก็บค่า seobi et al . ( 2005 ) และราชมันet al . ( 2005 ) พบว่า ถาวรและบัฟเฟอร์และกรองแผ่นปรับปรุงคุณสมบัติทางกายภาพของดิน โดยการเพิ่มความพรุนของดินการจัดการการปฏิบัติส่วนใหญ่มีผลต่อจำนวนและพื้นที่ขนาดใหญ่ทำให้รูขุมขน ( pachepsky et al . , 1996 ) ผล การรักษาที่โดดเด่นในพื้นผิว 23 ซม. ของดิน ผลการรักษาไม่ได้ดังนั้นที่น่าทึ่งระหว่าง 23 และ 35 เซนติเมตร ความลึก และนี้อาจจะเป็นเนื่องจากการ claypan ที่มีอยู่ในดินในภูมิภาคนี้ทั้งหมดผลรักษา วรรณกรรมแสดงให้เห็นว่าดินภายใต้ถาวรพืชปรับปรุงดินเมื่อเทียบกับรูพรุนต่อเนื่องครอบตัดพื้นที่เกษตร เนื่องจากรากมากขึ้นและสารอินทรีย์ ( seobi et al . ,2005 udawatta et al . , 2006 ) อายุการใช้งานของรากยาว เติบโตฤดูกาลและรากโครงสร้างแข็งแกร่งของต้นไม้อาจจะเพิ่มขึ้นเพิ่มเติมรูในพื้นที่กันชน ( ฟาน นูดวิก อาน et al . , 1991 ; เพอร์ริต et al . ,2542 ; bharati et al . , 2002 ; ราชมัน et al . , 2005 ) รากที่ตายแล้วทิ้งอย่างต่อเนื่องผ่านลึกภายในรูขุมขนหลายโปรไฟล์ ในทางกลับกันพันธุ์หญ้ามีแนวโน้มที่จะส่งเสริมและตื้นขึ้น กระชับรูขุมขนอีกคุณสมบัติที่น่าสนใจคือว่าสัดส่วนของ macropores( ร้อยละ 79 ) หรือ mesopores หยาบ ( 21% ) เมื่อเทียบกับจำนวนของรูขุมขนคล้ายคลึงกันระหว่างสามการรักษา แม้ว่าจำนวนของรูขุมขนที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการบัฟเฟอร์ ผลนี้การศึกษาที่สนับสนุนความจริงที่ว่าต้นไม้และหญ้าพัฒนาลึกและรูขุมขนอีกต่อไปเมื่อเทียบกับการรักษา RC หญ้าและวนเกษตรบัฟเฟอร์ในลุ่มน้ำก่อตั้งขึ้นในปี 1997 และดูเหมือนว่าพวกเขาก่อให้เกิดความแตกต่างภายใน 0.5 m โปรไฟล์หลังจาก 8 ปีอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นและจำนวนของรู พบในพื้นที่กันชนได้เกิดจากการพัฒนารากและรากเน่ามากขึ้นตามมาเพิ่มอินทรีย์วัตถุในดินและการปรับปรุงดินทางกายภาพคุณสมบัติเนื่องจากพืชถาวรเมื่อเทียบกับฤดูกาลพืช3.2 . CT วัดความพรุนและ mesoporosity macroporosity , หยาบCT วัดความพรุน macroporosity ( เดียม , . พันμ M )mesoporosity หยาบ ( เดียม . 200 - 1000 μ M ) ได้รับอิทธิพลโดยวนเกษตรและหญ้า bufferswere สูงกว่าเมื่อเทียบกับ RC