Bert Manson.82. slowly opened his e

Bert Manson.82. slowly opened his eyes and turned to face the clock on the bedside table.It was 8:23a.m He sighed. The time was insignificant.He has nothing to do all day.He had nothing to do and day.He lay on the bed.listening to the cars on the highway and the shouts of the children running to school.
After a while.Bert carefully got out of bed and asked himself the same question as he did every morning.Would he fall today?If so.would he be near a telephone?What if no one came?How long would he wait?Would he die?He looked out of the window into the street below.And who would care?he muttered.
After Bert's wife died a year ago.his son and daughter said they would visit once a week.But the last time was months ago.On the phone.they always had a reason:too busy at work: the children are sick:bad weather:no time.Nobody seemed to have any time...apart from Bert.He missed his granddaughter.he loved it when Mandy and Ruth came to visit.They brought him candy.and hope.
Painfully, he walked to a chair near the bedroom door. He rested for a moment before continuing in small steps to the bathroom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Manson.82 ร่วมกัน เขาช้าเปิดดวงตา และเปิดหน้านาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียง 8:23a.m ที่เขาถอนหายใจได้ เวลาสำคัญได้ เขามีอะไรให้ทำตลอดทั้งวัน เขาไม่ไปวันนั้น เขาวางบน bed.listening รถยนต์บนทางหลวงและการตะโกนของเด็กที่ทำงานโรงเรียน หลังจากในขณะนั้น ร่วมได้ออกจากเตียงอย่างระมัดระวัง และถามตัวเองคำถามเดียวกันได้ทุกเช้า เขาจะตกอยู่วันนี้ ถ้า so.would เขาอยู่ใกล้กับโทรศัพท์ ถ้าไม่มีใครมา เขาจะรอนานแค่ไหน เขาจะตายหรือไม่ เขามองออกหน้าต่างไปยังถนนด้านล่าง และใครจะดูแล? เขา muttered หลังจากที่ภรรยาของร่วมตาย ago.his ปีลูกชาย และลูกสาวกล่าวว่า พวกเขาจะไปสัปดาห์ละหนึ่งครั้ง แต่ครั้งล่าสุดเดือนนี้ ใน phone.they มักจะมีเหตุผล: ไม่ที่ทำงาน: เด็กป่วย: ด้อยสภาพอากาศ: ไม่มีเวลา ไม่มีใครดูเหมือนจะมีตลอดเวลา...แยกจาก Bert.He พลาด granddaughter.he เขารักมันเมื่อแมนดี้ และรูธมาเยี่ยม พวกเขานำเขาหวัง candy.and เจ็บปวด เขาเดินไปเก้าอี้ใกล้ประตูห้องนอน เขาคัดสรรครู่ก่อนขั้นตอนขนาดเล็กห้องน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบิร์ต Manson.82 ช้าเปิดตาของเขาและหันหน้านาฬิกาบนข้างเตียง table.It 08:23 พบปะดังกล่าวถูกเขาถอนหายใจ เวลาเป็น insignificant.He มีอะไรจะทำ day.He ทั้งหมดไม่ได้มีอะไรที่ต้องทำและ day.He วางอยู่บน bed.listening กับรถยนต์บนทางหลวงและเสียงตะโกนของเด็กวิ่งไปโรงเรียน.
หลังจาก while.Bert อย่างระมัดระวัง ได้ออกจากเตียงและถามตัวเองคำถามเดียวกันขณะที่เขาทำทุก morning.Would เขาตกอยู่ในวันนี้หรือไม่ถ้า so.would เขาจะได้อยู่ใกล้ทางโทรศัพท์หรือไม่ถ้าไม่มีใครมานานแค่ไหนเขาจะรอเขาจะตาย? เขามองออกไปนอก ของหน้าต่างเข้าไปในถนน below.And ที่จะดูแลหรือไม่เขาพึมพำ.
หลังจากที่ภรรยาของเขาเสียชีวิตเบิร์ตลูกชาย ago.his ปีและลูกสาวกล่าวว่าพวกเขาจะไปเยี่ยมครั้งหนึ่งเคยเป็น week.But ครั้งสุดท้ายที่เป็นเดือน ago.On phone.they เสมอ มีเหตุผลยุ่งเกินไปที่ทำงาน: เด็กป่วย: สภาพอากาศเลวร้าย: time.Nobody ไม่ดูเหมือนจะมีเวลาใด ๆ ... นอกเหนือจาก Bert.He พลาด granddaughter.he เขารักมันเมื่อแมนดี้และรู ธ มาถึง visit.They นำเขาหวังว่า candy.and.
เจ็บปวดเขาเดินไปที่เก้าอี้ใกล้ประตูห้องนอน เขาวางอยู่ครู่หนึ่งก่อนดำเนินการต่อในขั้นตอนขนาดเล็กไปที่ห้องน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบิร์ต manson.82 . ค่อยๆลืมตาขึ้น และหันไปมองหน้านาฬิกาบนโต๊ะข้างเตียง มันเป็น 8:23a M เขาก็ถอนหายใจ เวลาไม่สำคัญ เขาไม่มีอะไรทำทั้งวัน เขาไม่มีอะไรจะทำ และวัน เขานอนบน bed.listening กับรถยนต์บนทางหลวง และ เสียงเด็กๆวิ่งไปโรงเรียน
หลังจากที่ในขณะเบิร์ท ค่อยๆลุกออกจากเตียงและถามตัวเองคำถามเดียวกับเขาทุกเช้า เขาจะตกวันนี้ ถ้า so.would เขาอยู่ใกล้โทรศัพท์ แล้วถ้าไม่มีใครมา ? นานแค่ไหนก็จะรอ ? เขาจะตายมั้ย ? เขาก็มองออกไปหน้าต่างลงไปที่ถนนด้านล่าง และใครจะดูแล ? เขาพึมพำ
หลังจากที่ภรรยาเบิร์ตตายปี ago.his ลูกชายและลูกสาวบอกว่าจะมาเยี่ยมอาทิตย์ละครั้งแต่ครั้งสุดท้ายก็เมื่อหลายเดือนก่อน ใน phone.they มักจะมีเหตุผล : งานยุ่งมาก : เด็กป่วย : สภาพอากาศที่เลวร้าย : ไม่มีเวลา ดูเหมือนจะไม่มีใครมีเวลาใด ๆ . . . . . . . แยกจากเพื่อน เขาคิดถึง granddaughter.he รักของเขาเมื่อแมนดี้และรูธ มาเยี่ยม พวกเขาพาเขา candy.and
หวังว่า . เจ็บปวด เขาเดินมานั่งใกล้ๆ ประตูห้องนอนเขาพักสักครู่ก่อนดําเนินการในขั้นตอนขนาดเล็กห้องน้ำ