“Just which of the families here ar

“Just which of the families here aren’t worthy of the name of ‘Guardian’?! Just which of the families here should be banished?! Heh… Could it be that the eyes of everyone in the world are all so blind that they can’t even see the obvious truth right before their eyes?!”

Yun Che’s words had fiercely struck every single one of their heartstrings… and every single pair of eyes that had been unconsciously blinded by the rumors.

“Well said… Well said… Well said, I say!!” The old man Mu Feiyan’s hands trembled. Raising his head, he said with a sigh, “Little brother Yun, this is your grandchild! With such a grandchild, you should be smiling even in death!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงซึ่งของครอบครัวนี่ไม่น่าชื่อของ 'ผู้ปกครอง' เพียงใดครอบครัวควรจะ banished Heh ... มันอาจจะเป็นว่า สายตาของทุกคนในโลกมีทั้งหมดเพื่อพวกเขาไม่สามารถแม้กระทั่งเห็นขวาจริงชัดเจนก่อนตา!"คำยุน Che ได้ถึงพริกถึงขิงหลงทุกหนึ่งเดียวของพวกเขาลึกซึ้ง...และทุก ๆ ดวงตาคู่เดียวที่ได้รับการตาบอดโดยไม่รู้ตัว ด้วยข่าวลือ"ดีกล่าวว่า... ดีกล่าวว่า ... ดีว่า ฉันพูด!!" มือเก่าคนหมู่ Feiyan ของ trembled ยกศีรษะของเขา เขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ ยุนพี่ชายน้อย เป็นหลานของคุณ มีหลานดังกล่าว คุณควรจะยิ้มแม้ในตาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"แค่ของครอบครัวซึ่งที่นี่จะไม่คุ้มค่าของชื่อของ 'การ์เดียน" The ?! เพียงแค่ของครอบครัวซึ่งที่นี่ควรจะเนรเทศ ?! หึ ... มันสามารถเป็นที่สายตาของทุกคนในโลกที่มีทั้งหมดเพื่อให้คนตาบอดว่าพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเห็นความจริงที่เห็นได้ชัดก่อนที่ตาขวาของพวกเขา ?! "

คำ Yun เจ๊ได้หลงอย่างรุนแรงทุกหนึ่งเดียวของความรู้สึกที่ลึกซึ้งของพวกเขา ... และทุกเดียว คู่ของตาที่ได้รับการตาบอดโดยไม่รู้ตัวโดยข่าวลือ.

"ดีกล่าวว่า ... ดี ... ดีกล่าวว่ากล่าวว่าผมพูด !!" มือชายชราหมู่ Feiyan ของตัวสั่น เพิ่มหัวของเขาเขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจ "น้องชายคนเล็กยันต์นี้เป็นหลานของคุณ! ด้วยเช่นหลานคุณควรจะยิ้มได้แม้ในความตาย! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ที่ครอบครัวที่นี่ไม่น่าชื่อ ' ผู้ปกครอง ' เพียงที่ของครอบครัวนี้ ควรถูกเนรเทศ ! เอ๊ะ . . . หรือว่า สายตาของทุกคนบนโลกใบนี้จะตาบอดดังนั้นพวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะเห็นความจริงชัดเจนก่อนที่ตาขวาของเขา ! "ยุนเชพูดได้ก็หลงทุกหนึ่งเดียวของหัวใจ . . . . . . . และทุกคู่ของตานั่นได้โดยไม่รู้ตัว ตาบอดจากข่าวลือ" คือว่า . . . . . คือว่า . . . . . พูดดี ฉันพูด ! ! ! " ชายแก่มู feiyan มือสั่นสะท้าน ยกศีรษะของเขา เขาพูดพร้อมถอนหายใจ " น้องชายยุน นี่เป็นหลานของคุณ เป็นหลาน คุณควรจะยิ้มแม้ในความตาย "