One of the things that I liked the

One of the things that I liked the most about this text was that I feel like this is one of the first times I’ve really been able to see Chaucer as a ‘poet’ rather than just a ‘writer’. From the start, I feel like the text almost meanders through its story, setting a somewhat easy, relaxed tone for Chaucer’s tale. As such, when paired with his talk of daisies and the birds singing, the tone of Chaucer’s writing creates such an idyllic setting that when the God of Love finally shows up, it is impossible for the reader to believe anything but what Chaucer wants him to believe: that this is some divine dream of paradise. What Chaucer accomplishes here, writing in such a way that his scene is set not only by what he says, but by how he says it, is an accomplishment that is truly the mark of a poet.

Also, I think that the imagery of the daisy that Chaucer uses is a wonderful poetic device. At the start, Chaucer talks about the beauty of the daisies and how their presence relieves all of his sorrow and how none ever felt a love so great or passionate as he did for it. Once the God of Love arrives on the scene, however, the image of the daisy is paired with Alceste, the Queen of Love. With Chaucer having already professed his love for ‘her’, referring first to the daisy and then to Alceste, I believe that Chaucer is, in a sense, singing his praise to the God of Love, despite the God’s accusation that Chaucer draws people away from his religion. Thus, I believe Chaucer is saying that while he may not always paint love and women in the most favorable light, he is nonetheless as firm a believer in Love’s religion as the poets who came before him, who would’ve sang songs of love no differently from the small birds Chaucer placed in the trees.

All of these things point to the fact that Chaucer, when writing this, paid attention not only to what he said, but to how he said it as well. This is something that is emblematic of the writing of poets specifically, and I think it is because of this that Legend of Good Women comes across as somewhat more poetic than many of Chaucer’s other works which we’ve read.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งในสิ่งที่ผมชอบมากที่สุดเกี่ยวกับข้อความนี้ถูกว่า ฉันรู้สึกเช่นนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้จริง ๆ ได้ดู Chaucer เป็น 'กวี' แทนที่จะเพียงแค่ 'นักเขียน' อย่างใดอย่างหนึ่ง จากเริ่มต้น ฉันรู้สึกเหมือนข้อความเกือบตัดผ่านเรื่องราวของ ตั้งค่าเสียงที่ค่อนข้างง่าย ผ่อนคลายในเรื่องของ Chaucer เช่น เมื่อจับคู่กับพูด daisies และนก ร้อง เสียงของ Chaucer เขียนสร้างดังกล่าวที่งดงามว่า เมื่อพระเจ้าทรงรักสุดแสดง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้อ่านเชื่ออะไรแต่ Chaucer อะไรต้องเขาเชื่อ: เป็นความฝันบางพระเจ้าสวรรค์ อะไร Chaucer สำเร็จนี่ เขียนในลักษณะว่า มีตั้งฉากของเขาไม่เพียงแต่ โดยสิ่งที่เขากล่าวว่า แต่ โดยวิธีการที่เขากล่าวมัน เป็นความสำเร็จที่เป็นเครื่องหมายของกวียัง ผมคิดว่า ภาพของเดซี่ที่ Chaucer ใช้อุปกรณ์บทกวียอดเยี่ยม ที่เริ่มต้น Chaucer พูดเกี่ยวกับความงาม daisies ว่าพวกรักษาความเสียใจทั้งหมด และวิธีไม่เคยรู้สึกว่าความรักนั้นดี หรือหลงใหลได้มัน เมื่อพระเจ้ารักมาถึงฉาก อย่างไร ตามรูปของเดซี่จะจับคู่กับ Alceste ควีนรัก กับ Chaucer แล้วมี professed ความรักของเขา 'เธอ' อ้างอิงแรกเดซี่แล้ว Alceste ฉันเชื่อว่า Chaucer ในความรู้สึก ร้องเพลงสรรเสริญพระองค์พระเจ้าของรัก แม้มีข้อกล่าวหาของพระเจ้าว่า Chaucer ดึงคนออกจากศาสนาของเขา ดังนั้น ผมเชื่อว่า Chaucer บอกว่า ขณะที่เขาอาจไม่เสมอสีรักและผู้หญิงในแสงดี เขาว่ากระนั้นเป็นยืนยันผู้เชื่อในความรักของศาสนาเป็นกวีที่มาก่อนเขา ที่จะได้สังเพลงของรักไม่แตกต่างจากนกเล็ก Chaucer วางต้นไม้สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดชี้ไปที่ข้อเท็จจริงว่า Chaucer เมื่อเขียนนี้ จ่ายความสนใจไม่เพียงแต่สิ่งที่เขากล่าวว่า แต่วิธีเขากล่าวว่า มันเป็นอย่างดี นี่คือสิ่งที่จะเขียนของกวี emblematic เฉพาะ และฉันคิดว่า มันเป็นเหตุนี้ที่ตำนานหญิงดีมาข้ามทำงานที่ค่อนข้างมากกว่าบทกวีกว่าของ Chaucer อื่น ๆ ที่เราเคยอ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในสิ่งที่ฉันชอบที่สุดเกี่ยวกับข้อความนี้ ผมรู้สึกเหมือนมันเป็นหนึ่งในครั้งแรกที่ฉันได้เห็น ชอเซอร์เป็น ' กวี ' มากกว่า ' นักเขียน ' เริ่มจาก ผมรู้สึกว่าข้อความจะคดเคี้ยวผ่านเรื่องราวของการตั้งค่าค่อนข้างง่าย ผ่อนคลายเสียงสำหรับชอเซอร์เป็นนิทาน เช่น เมื่อจับคู่กับเขาพูดของ Daisies และนกร้องเพลงเสียงของชอเซอร์เขียนสร้างอย่างเรียบง่าย เมื่อพระเจ้าแห่งความรักก็โผล่มา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้อ่านจะเชื่ออะไร แต่สิ่งที่อยากให้เขาเชื่อ ว่าชอเซอร์นี่ความฝันของเทพสวรรค์ สิ่งที่ชอเซอร์ประสบความสำเร็จที่นี่ การเขียนในลักษณะที่ฉากของเขาคือชุดไม่เพียง แต่จากสิ่งที่เขาพูด แต่เขาบอกว่าคือความสำเร็จที่เป็นเครื่องหมายของกวี

ยัง ฉันคิดว่า จินตภาพของเดซี่ที่ใช้เป็นอุปกรณ์ที่ยอดเยี่ยมชอเซอร์กวี . ตอนแรก ชอเซอร์พูดถึงความงามของดอกเดซี่และวิธีการของตนบรรเทาความทุกข์ของเขาทั้งหมดและวิธีการที่ไม่เคยรู้สึกรักดีหรือหลงใหลในสิ่งที่เขาได้ทำเพื่อมัน เมื่อพระเจ้าแห่งความรักมาถึงที่เกิดเหตุ อย่างไรก็ตามรูปภาพของเดซี่ จะคู่กับ Alceste ราชินีแห่งความรัก กับชอเซอร์ได้แสดงความรักของเขาสำหรับ ' เธอ ' , หมายถึงก่อนให้ดอกเดซี่และจากนั้นใน ผมเชื่อว่า ชอเซอร์ ในความรู้สึก ร้องเพลงสรรเสริญพระองค์กับพระเจ้าแห่งความรัก แม้จะมีการกล่าวหาว่าพระเจ้าชอเซอร์ดึงดูดผู้คนจากศาสนาของเขา ดังนั้นผมเชื่อว่า ชอเซอร์ว่าในขณะที่เขาอาจไม่เสมอความรักสีและผู้หญิงในแสงที่โปรดปรานมากที่สุด เขายังเป็น บริษัท เชื่อในรักศาสนา เป็นกวีผู้ที่มาถึงก่อนเขา ใครจะได้ร้องเพลงรักไม่ต่างจากนกขนาดเล็กชอเซอร์วางไว้ในต้นไม้

ทั้งหมดของสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ชี้ไปที่ความจริงที่ว่าชอเซอร์ ตอนที่เขียนนี้ให้ความสนใจไม่เพียง แต่สิ่งที่เขาพูด แต่เขากล่าวว่ามันเป็นอย่างดี นี่เป็นสิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของการเขียนกวีโดยเฉพาะ และฉันคิดว่ามันเป็นเพราะตำนานของสตรีที่ดีข้ามมาเป็นบทกวีของชอเซอร์ค่อนข้างมากขึ้นกว่าหลายของงานอื่น ๆที่เราเคยอ่าน