Tourism and Politics Tourism is, wi

Tourism and Politics
Tourism is, without doubt, a highly political phenomenon which extends beyond the sphere of formal government structures and processes if politics is conceived as being essentially about powerrelations, and it is thus an underlying and indirect theme in much tourism research. Although Brown (1998) agrees with earlier criticisms about neglect ofthe topic within both tourismand political science disciplines (Matthews, 1975;Richter, 1983), there has been an increasing number of studies devoted specifically to it (Hall, 1994) and Cheong and Miller (2000) argue that the politics of tourism is now a distinct academic subfield. One principal strand is public policy and planning (Elliott, 1997;Murphy, 1985;Reed, 1997) and Jenkins (2001) describes a growing interest in this question since his earlier introductory text (Hall & Jenkins, 1995). Political economy and development is a second majortopic (Britton, 1982;de Kadt, 1979;Jenkins & Henry, 1982; Lea, 1988) and Third World tourism has generated a substantial volume of work which has evolved in line with development theories (Broham, 1996)
Another critical area of exploration, of heightened relevance since the events of 11 September 2001 in the USA, is that of political instability and its consequences for tourism (Pizam & Mansfield, 1996; Richter, 1992, 1999; Richter & Waugh, 1986; Seddighi et al., 2000; Sonmez, 1998); examination of the American terrorist attacks is already underway (WTO, 2002). Related to this discussion is the debate about tourism’s contribution to world peace and improved international understanding (Brown, 1989; D’Amore, 1994; Litvin, 1998). However, despite the expanding literature, the interaction between politics and tourism inits multiple forms still appears under-researched in comparison to other dimensions with scope for further scrutiny in pursuit of a better understanding.
Research completed to date reveals that contrasts in political ideologies, cultures and practices help to determine the prominence given to tourism in planning,resource allocationand decision-making. Most governments, whether in the West or East, support tourism primarily because of its economic rewards (Go & Jenkins, 1997; Williams & Shaw, 1998) and countries which once avoided contact with the outside world have embraced the industry; for these, the promise of financialreturns is seen to offset the risks of exposure to potentially subversive influences (Sofield & Li, 1998). Tourism has become an

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ท่องเที่ยวและการเมือง ท่องเที่ยว เป็น ปรากฏการณ์ทางการเมืองสูงที่เกินของรัฐบาลอย่างเป็นทางการโครงสร้างและกระบวนการถ้าเมืองจะรู้สึกเป็นหลักเกี่ยวกับ powerrelations และมันเป็นชุดรูปแบบพื้นฐาน และทางอ้อมในการวิจัยการท่องเที่ยวมาก แม้ว่าน้ำตาล (1998) ตกลงกับวิจารณ์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับของหัวข้อภายในสาขาวิชารัฐศาสตร์ทั้งสอง tourismand (แมธธิวส์ 1975 ถือ 1983) มีการเพิ่มจำนวนการศึกษาอุทิศเฉพาะให้กับมัน (ฮอลล์ 1994) และชองและมิลเลอร์ (2000) โต้แย้งว่า เมืองท่องเที่ยวเป็นการย่อยวิชาการแตกต่างกัน สาระหลักที่หนึ่งเป็นนโยบายสาธารณะและการวางแผน (ต 1997 เมอร์ฟี่ 1985 กก 1997) และเจงกินส์ (2001) อธิบายถึงดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในคำถามนี้ตั้งแต่เขาก่อนหน้าข้อความเกริ่นนำ (ฮอลล์และเจงกินส์ 1995) เศรษฐกิจการเมืองและพัฒนาเป็น majortopic สอง (Britton, 1982 เดอ Kadt, 1979 เจงกินส์และเฮนรี 1982 Lea, 1988) และการท่องเที่ยวโลกที่สามได้สร้างเป็นไดรฟ์ของงานซึ่งมีพัฒนาตามทฤษฎีการพัฒนา (Broham, 1996)พื้นที่สำคัญอื่นของ ความเกี่ยวข้องสูงตั้งแต่เหตุการณ์ 11 กันยายน 2001 ในสหรัฐอเมริกา คือความไม่แน่นอนทางการเมืองและผลกระทบของการท่องเที่ยว (Pizam & Mansfield, 1996 ถือ 1992, 1999 ถือและโว 1986 Seddighi และ al., 2000 Sonmez, 1998); ตรวจสอบการโจมตีอเมริกาได้แล้วระหว่างดำเนิน (องค์การ 2002) ที่เกี่ยวข้องกับการสนทนานี้เป็นการอภิปรายเกี่ยวกับสัดส่วนของการท่องเที่ยวเพื่อสันติภาพและความเข้าใจระหว่างประเทศดีขึ้น (สีน้ำตาล 1989 D'Amore, 1994 Litvin, 1998) อย่างไรก็ตาม แม้วรรณกรรมขยาย การโต้ตอบระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยว inits แบบฟอร์มต่าง ๆ ยังปรากฏภายใต้เมือเปรียบเทียบกับมิติอื่น ๆ ที่มีขอบเขตสำหรับเพิ่มเติม scrutiny แสวงหาความเข้าใจวิจัยที่เสร็จสมบูรณ์ในวันเปิดเผยซึ่งความแตกต่างในเพื่อเผยแพร่อุดมการณ์ทางการเมือง วัฒนธรรมและปฏิบัติได้เพื่อตรวจสอบความโดดเด่นให้กับการท่องเที่ยวในการวางแผน การตัดสินใจทรัพยากร allocationand รัฐบาลส่วนใหญ่ ในตะวันตกหรือตะวันออก สนับสนุนการท่องเที่ยวเป็นหลักเนื่องจากของรางวัลทางเศรษฐกิจ (ไปและเจงกินส์ 1997 วิลเลียมส์และ Shaw, 1998) และประเทศที่เมื่อหลีกเลี่ยงการติดต่อกับโลกภายนอกได้กอดอุตสาหกรรม สำหรับนี้ สัญญาของ financialreturns จะเห็นเพื่อชดเชยความเสี่ยงของการสัมผัสกับอิทธิพลอาจ subversive (Sofield & Li, 1998) ท่องเที่ยวได้กลายเป็นการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การท่องเที่ยวและการเมืองการท่องเที่ยวเป็นโดยไม่ต้องสงสัยเป็นปรากฏการณ์ทางการเมืองอย่างมากซึ่งขยายเกินขอบเขตของโครงสร้างของรัฐบาลอย่างเป็นทางการและกระบวนการทางการเมืองถ้าจะรู้สึกว่าเป็นหลักเกี่ยวกับ powerrelations และมันจึงเป็นรูปแบบพื้นฐานและทางอ้อมในการวิจัยการท่องเที่ยวมาก
แม้ว่าบราวน์ (1998) เห็นด้วยกับการวิพากษ์วิจารณ์ก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการละเลย ofthe หัวข้อทั้งภายใน tourismand สาขาวิชารัฐศาสตร์ (แมตทิวส์ 1975; ริกเตอร์ 1983) ได้มีการเพิ่มจำนวนของการศึกษาเพื่อรองรับเฉพาะกับมัน (ฮอลล์ 1994) และชองมิลเลอร์ (2000) ยืนยันว่าการเมืองของการท่องเที่ยวในขณะนี้เป็นฟิลด์ที่แตกต่างกันทางวิชาการ หนึ่งในสาระสำคัญคือการกำหนดนโยบายสาธารณะและการวางแผน (เอลเลียต, 1997; เมอร์ฟี่, 1985; กก 1997) และเจนกินส์ (2001) อธิบายความสนใจเพิ่มขึ้นในคำถามตั้งแต่ข้อความเกริ่นนำก่อนหน้านี้ของเขา (ฮอลล์และเจนกินส์, 1995) เศรษฐกิจการเมืองและการพัฒนาเป็น majortopic วินาที (บริท 1982; เด Kadt 1979; เจนกินส์และเฮนรี่ 1982; ทุ่งหญ้า 1988) และประการที่สามการท่องเที่ยวโลกได้สร้างปริมาณมากของการทำงานที่มีการพัฒนาให้สอดคล้องกับทฤษฎีการพัฒนา (Broham, 1996)
อีกหนึ่งพื้นที่ที่สำคัญของการสำรวจความเกี่ยวข้องทำเป็นตั้งแต่เหตุการณ์ 11 กันยายน 2001 ในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นที่ของความไม่แน่นอนทางการเมืองและผลที่ตามมาสำหรับการท่องเที่ยว (Pizam และแมนส์ 1996; ริกเตอร์, 1992, 1999; ริกเตอร์และ Waugh 1986 . Seddighi et al, 2000; Sonmez, 1998); การตรวจสอบของการโจมตีของผู้ก่อการร้ายอเมริกันดำเนินการอยู่ (WTO, 2002) ที่เกี่ยวข้องกับการสนทนานี้เป็นผลงานการอภิปรายเกี่ยวกับการท่องเที่ยวของสันติภาพโลกและการปรับปรุงความเข้าใจระหว่างประเทศ (บราวน์ 1989; D'Amore 1994; Litvin, 1998) อย่างไรก็ตามแม้จะมีวรรณกรรมขยายการทำงานร่วมกันระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยว inits หลายรูปแบบที่ยังคงปรากฏอยู่ภายใต้การวิจัยในการเปรียบเทียบกับมิติอื่น ๆ ที่มีขอบเขตในการตรวจสอบข้อเท็จจริงต่อไปในการแสวงหาความเข้าใจที่ดีขึ้น.
การวิจัยแล้วเสร็จวันที่เผยให้เห็นว่าความขัดแย้งในอุดมการณ์ทางการเมืองวัฒนธรรม และการปฏิบัติที่ช่วยในการกำหนดความโดดเด่นให้กับการท่องเที่ยวในการวางแผนทรัพยากร allocationand การตัดสินใจ รัฐบาลส่วนใหญ่ไม่ว่าจะเป็นในตะวันตกหรือตะวันออกสนับสนุนการท่องเที่ยวหลักเนื่องจากผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ (ไปและเจนกินส์, 1997; วิลเลียมส์และชอว์, 1998) และประเทศซึ่งครั้งหนึ่งเคยหลีกเลี่ยงการติดต่อกับโลกภายนอกได้รับเอาอุตสาหกรรม; สำหรับเหล่านี้สัญญาของ financialreturns เห็นจะชดเชยความเสี่ยงจากการสัมผัสกับอิทธิพลล้มล้างที่อาจเกิดขึ้น (Sofield และหลี่, 1998) ได้กลายเป็นที่ท่องเที่ยว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวและการเมือง
การท่องเที่ยวเป็นโดยไม่ต้องสงสัยเป็นปรากฏการณ์ทางการเมืองสูงที่เกินขอบเขตของรัฐ โครงสร้าง และกระบวนการที่เป็นทางการ ถ้าการเมืองเป็นรู้สึกเป็นหลักเกี่ยวกับ powerrelations และมันจึงเป็นต้นแบบในเรื่องการวิจัยการท่องเที่ยวมากแม้ว่า บราวน์ ( 1998 ) เห็นด้วยกับการวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการละเลยของหัวข้อก่อนหน้านี้ทั้งใน tourismand รัฐศาสตร์สาขา ( แมทธิว , 1975 ; Richter , 1983 ) , มีการเพิ่มจำนวนของการศึกษาที่ทุ่มเทเป็นพิเศษเพื่อมัน ( Hall , 1994 ) และ ชอง และ มิลเลอร์ ( 2000 ) ยืนยันว่า การเมือง การท่องเที่ยว คือตอนนี้ที่แตกต่างกันทางวิชาการ subfield .หนึ่งเส้นหลักนโยบายสาธารณะและการวางแผน ( Elliott , 1997 ; เมอร์ฟี , 1985 ; รีด , 1997 ) และ เจนกินส์ ( 2544 ) ได้อธิบายถึงความสนใจเพิ่มขึ้นในคำถามนี้ เพราะก่อนหน้านี้เขาเกริ่นข้อความ ( หอประชุม&เจนกินส์ , 1995 ) การเมืองเศรษฐกิจและการพัฒนาเป็นสอง majortopic ( บริตตัน , 1982 ; เดอ kadt , 1979 ; เจนกินส์&เฮนรี่ , 1982 ; ทุ่งหญ้า1988 ) และการท่องเที่ยวโลกที่สามได้สร้างปริมาณงานที่ได้พัฒนาให้สอดคล้องกับทฤษฎีการพัฒนา ( broham , 1996 )
อีกพื้นที่สำคัญของการสํารวจของความเกี่ยวข้องสูงนับตั้งแต่เหตุการณ์ 11 กันยายน 2001 ในสหรัฐอเมริกา อยู่ที่เสถียรภาพทางการเมืองและผลกระทบต่อการท่องเที่ยว ( pizam & Mansfield , 1996 ; ริกเตอร์ , 1992 , 1999 ; ริกเตอร์&วอ , 1986 ;seddighi et al . , 2000 ; sonmez , 1998 ) ; การตรวจสอบของชาวอเมริกันของผู้ก่อการร้ายที่ดำเนินการแล้ว ( WTO , 2002 ) ที่เกี่ยวข้องกับการสนทนานี้จะอภิปรายเกี่ยวกับการท่องเที่ยวสร้างสันติภาพโลกและการปรับปรุงความเข้าใจระหว่างประเทศ ( สีน้ำตาล , 1989 ; d'amore , 1994 ; litvin , 1998 ) อย่างไรก็ตาม แม้จะมีการขยายวรรณกรรมปฏิสัมพันธ์ระหว่างการเมืองและการท่องเที่ยว inits หลายรูปแบบก็ปรากฏขึ้นภายใต้การค้นคว้าในมิติอื่น ๆที่มีขอบเขตสำหรับการพิจารณาเพิ่มเติมในการแสวงหาความเข้าใจ การวิจัยเสร็จสมบูรณ์วันที่
พบว่า ความแตกต่างในอุดมการณ์การเมือง วัฒนธรรม และการปฏิบัติที่ช่วยให้เพื่อตรวจสอบชื่อเสียงให้กับการท่องเที่ยวในการวางแผนการตัดสินใจ allocationand ทรัพยากร รัฐบาลส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นตะวันตก หรือตะวันออก สนับสนุนการท่องเที่ยวเป็นหลัก เพราะผลตอบแทนทางเศรษฐกิจ ( ไป&เจนกินส์ , 1997 ; วิลเลี่ยม&ชอว์ , 1998 ) และประเทศที่เคยหลีกเลี่ยงการติดต่อกับโลกภายนอก ได้โอบกอด อุตสาหกรรม เหล่านี้