Vibrio parahaemolyticus, a common f

Vibrio parahaemolyticus, a common food-borne enteric pathogen
in Asia, causes approximately half of the food poisoning
outbreaks in Taiwan, Japan, and several Southeast Asian countries
(5, 11). Clinical manifestations of V. parahaemolyticus
infections include diarrhea, abdominal cramps, nausea, vomiting,
headaches, fever, and chills, with the incubation period
ranging from 4 to 96 h (11). Most clinical strains of V. parahaemolyticus
produce a major virulence factor, the thermostable
direct hemolysin (TDH), and are designated as Kanagawa
phenomenon positive (KP1). Another virulence factor,
the TDH-related hemolysin (TRH), is generally associated with
the KP2 (urease positive) strains of V. parahaemolyticus (13).
The KP2 strains are also involved in some food poisoning outbreaks
(8) and are seen sporadically in wound infections (10).
Isolates of V. parahaemolyticus can be differentiated from
each other by serotyping; 13 O groups and 71 K types have
already been identified (9). Although diversified serovars normally
cause infections, a special serovar, O3:K6, abruptly
appeared in India in 1996. These O3:K6 serovar organisms
carrying the tdh gene accounted for 50 to 80% of V. parahaemolyticus
infections in Calcutta after February 1996. Strains
belonging to the same group were isolated from travelers arriving
in Japan from various Southeast Asian countries (19). In
Taiwan, O1:K56, O3:K29, O4:K8, and O5:K15 were the most
frequently isolated serovars from 1992 to 1995, though no
serovar was dominant. Since 1996, however, the O3:K6 strains
have caused numerous outbreaks in Taiwan, accounting for 51,
79, 61, and 65% of the outbreaks in 1996, 1997, 1998, and the
first half of 1999, respectively (unpublished data). This strain
may also cause a pandemic spread to other continents. During

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Parahaemolyticus เค็ม แบบทั่วไปพัดพาอาหารลำไส้เชื้อโรคเอเชีย เป็นสาเหตุประมาณครึ่งหนึ่งของอาหารเป็นพิษระบาดในไต้หวัน ญี่ปุ่น และหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้(5, 11) อาการทางคลินิกของ V. parahaemolyticusการติดเชื้อได้แก่โรคท้องร่วง ปวดท้อง คลื่น ไส้ อาเจียนอาการปวดหัว ไข้ หนาว สั่น มีระยะฟักตัว และตั้งแต่ 4 ถึง 96 ชม. (11) สายพันธุ์ส่วนใหญ่ทางคลินิกของ V. parahaemolyticusผลิตเป็นปัจจัยสำคัญความรุนแรง การ thermostablehemolysin โดยตรง (TDH), และมีกำหนดเป็นคานางาวะบวกที่ปรากฏการณ์ (KP1) ปัจจัยความรุนแรงhemolysin ที่เกี่ยวข้องกับ TDH (TRH), มีความเกี่ยวข้องกับKP2 เอนไซม์บวก) สายพันธุ์ของ V. parahaemolyticus (13)สายพันธุ์ KP2 ยังเกี่ยวข้องในการระบาดของโรคอาหารเป็นพิษบางอย่าง(8) และเห็น sporadically ในแผลติดเชื้อ (10)แยกของ V. parahaemolyticus ต่าง ๆ จากกัน โดย serotyping มี 13 กลุ่ม O และ 71 K ชนิดแล้วระบุ (9) แม้ว่าความหลากหลาย serovars ตามปกติทำให้เกิดการติดเชื้อ serovar พิเศษ O3:K6 ทันทีปรากฏในอินเดียในปี 1996 สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ serovar O3:K6ดำเนินการ tdh ยีนสัดส่วน 50-80% V. parahaemolyticusติดเชื้อในกาลกัตต้าหลัง 2539 กุมภาพันธ์ สายพันธุ์เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเดียวกันที่แยกได้จากผู้ที่เดินทางมาถึงในประเทศญี่ปุ่นจากประเทศต่าง ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (19) ในไต้หวัน O1:K56, O3:K29, O4:K8 และ O5:K15 ถูกที่สุดแยก serovars จากปี 1992 ถึง 1995 บ่อย ๆ แม้ว่าไม่มีserovar เป็นที่โดดเด่น พ.ศ. 2539 อย่างไรก็ตาม สายพันธุ์ O3:K6เกิดระบาดมากมายในไต้หวัน บัญชีสำหรับ 5179, 61 และ 65% ของการระบาดของโรคในปี 1996, 1997, 1998 และครึ่งแรกของปี 1999 ตามลำดับ (ยกเลิกประกาศข้อมูล) สายพันธุ์นี้อาจทำให้เกิดการแพร่ระบาดที่แพร่กระจายไปยังทวีปอื่น ๆ ในระหว่างการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

parahaemolyticus Vibrio เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดจากอาหารเชื้อโรคลำไส้
ในเอเชียทำให้เกิดประมาณครึ่งหนึ่งของอาหารเป็นพิษ
เกิดการระบาดในไต้หวัน, ญี่ปุ่นและอีกหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
(5, 11) อาการทางคลินิกของ parahaemolyticus V.
การติดเชื้อ ได้แก่ ท้องเสียปวดท้อง, คลื่นไส้, อาเจียน,
ปวดหัวมีไข้หนาวสั่นและมีระยะฟักตัว
ตั้งแต่ 4-96 ชั่วโมง (11) สายพันธุ์ทางคลินิกส่วนใหญ่ V. parahaemolyticus
ผลิตปัจจัยรุนแรงที่สำคัญต่ออุณหภูมิสูง
hemolysin โดยตรง (TDH) และจะกำหนดให้เป็นคานากาว่า
ปรากฏการณ์เชิงบวก (KP1) ปัจจัยรุนแรงอีก
TDH ที่เกี่ยวข้องกับ hemolysin (TRH) มักจะเกี่ยวข้องกับ
KP2 (urease บวก) สายพันธุ์ของ V. parahaemolyticus (13).
สายพันธุ์ KP2 ยังมีส่วนร่วมในบางการระบาดของโรคอาหารเป็นพิษ
(8) และจะเห็นเป็นระยะ ๆ . ในแผลติดเชื้อ (10)
ไอโซเลท V. parahaemolyticus สามารถที่แตกต่างจาก
แต่ละอื่น ๆ โดย serotyping; 13 O กลุ่มและ 71 K ประเภทได้
รับการระบุแล้ว (9) แม้ว่า serovars ที่หลากหลายได้ตามปกติ
ทำให้เกิดการติดเชื้อเป็น serovar พิเศษ O3: K6 ทันที
ปรากฏในอินเดียในปี 1996 เหล่านี้ O3: K6 ชีวิต serovar
แบกยีน TDH คิดเป็น 50-80% ของ parahaemolyticus V.
การติดเชื้อในกัลกัตหลังจากกุมภาพันธ์ 1996 สายพันธุ์
ที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันที่แยกได้จากผู้เดินทางมาถึง
ในประเทศญี่ปุ่นจากหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (19) ใน
ไต้หวัน O1: K56, O3: K29, O4: K8 และ O5: K15 เป็นที่สุด
serovars แยกบ่อย 1992-1995 แม้ว่าจะไม่มี
serovar เป็นที่โดดเด่น ตั้งแต่ปี 1996 อย่างไรก็ตาม O3: สายพันธุ์ K6
ได้ก่อให้เกิดการระบาดของโรคต่าง ๆ นานาในไต้หวันคิดเป็น 51,
79, 61, และ 65% ของการระบาดในปี 1996 ปี 1997 ปี 1998 และ
ครึ่งแรกของปี 1999 ตามลำดับ (ข้อมูลที่ไม่ถูกเผยแพร่) . สายพันธุ์นี้
ยังอาจทำให้เกิดการแพร่กระจายการแพร่ระบาดไปยังทวีปอื่น ๆ ในระหว่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Vibrio parahaemolyticus , อาหารทั่วไปที่มีแต่เชื้อโรคในเอเชีย สาเหตุ ประมาณครึ่งหนึ่งของอาหาร เป็น พิษการระบาดในไต้หวัน ญี่ปุ่น และหลายประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้( 5 , 6 ) อาการทางคลินิกของ V . parahaemolyticusเชื้อ ได้แก่ ท้องเสีย ปวดท้อง คลื่นไส้ อาเจียนปวดศีรษะ มีไข้และหนาวสั่น มีระยะฟักตัวตั้งแต่ 4 ถึง 96 ชั่วโมง ( 11 ) สายพันธุ์ tdh ส่วนใหญ่ของคลินิกผลิตปัจจัยในโรคที่สําคัญตรง ( Direct tdh ) และเขตคานากาว่าปรากฏการณ์เชิงบวก ( kp1 ) โรคอื่นปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับ tdh ตรง ( ตลาด ) โดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการ kp2 ( ที่มีบวก ) สายพันธุ์ tdh ( 13 )kp2 สายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องในการระบาดของโรคอาหารเป็นพิษ( 8 ) และจะเห็นเฉพาะในการติดเชื้อที่แผลผ่าตัด ( 10 )สายพันธุ์ tdh สามารถที่แตกต่างจากของกัน โดยการสำรวจ ; 13 o กลุ่ม 71 K ประเภทมีแล้วระบุ ( 9 ) แม้ว่าความหลากหลายโนปกติเชื้อสาเหตุ พิเศษซีโรวาร์ , O3 : K6 ทันทีปรากฏในอินเดียในปี 1996 O3 : K6 ซีโรวาร์ของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้แบก tdh ยีนคิด 50 ถึง 80 % ของ V . parahaemolyticusเชื้อในกัลกัตตา หลังจากเดือนกุมภาพันธ์ 2539 สายพันธุ์อยู่ในกลุ่มเดียวกันที่แยกได้จาก คน มาถึงในญี่ปุ่น จากประเทศต่าง ๆในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( 19 ) ในไต้หวัน , 01 : k56 , O3 : k29 o4 : , กานต์แอร์ และ 05 : k15 เป็นที่สุดบ่อยครั้งที่แยกโนจาก 1992 1995 แม้ไม่ซีโรวาร์เด่น . ตั้งแต่ปี 1996 , อย่างไรก็ตาม , O3 : K6 สายพันธุ์ได้เกิดการระบาดมากในไต้หวัน และ 51 ,79 , 61 , และ 65% ของการระบาดในปี 1996 , 1997 , 1998 , และครึ่งแรกของปี 2542 ตามลำดับ ( ข้อมูลที่ไม่ได้เผยแพร่ ) สายพันธุ์นี้อาจก่อให้เกิดการแพร่ระบาดไปยังทวีปอื่น ๆ ระหว่าง