Permanent vegetative buffers such a

Permanent vegetative buffers such as agroforestry and grass
buffers, grass filter strips, and riparian practices reduce non-point
source pollution (NPSP) from agricultural lands (Gilliam, 1994;
Udawatta et al., 2002). These environmental benefits are attributed
to physical, biological, and chemical changes in the soil and
vegetation. Improvements in soil porosity, water storage, and
infiltration influence water movement within the soil and thereby
affect NPSP losses from watersheds. Perennial vegetation such as
pasture, grass buffers, or tree buffers increase soil porosity compared
to row crop land under tilled or no-till management
Changes in soil bulk density and addition of
organic matter probably contribute to better soil porosity. Perennial
vegetation also promotes more vertical and horizontal roots that
persist longer than roots of annual crops. This may result in larger and
longer continuous pores extending to subsurface horizons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บัฟเฟอร์ของพืชถาวรเช่นทำวนเกษตรและหญ้าบัฟเฟอร์ หญ้าแถบตัวกรอง และเลี่ยนปฏิบัติลดไม่ใช่จุดแหล่งมลพิษ (NPSP) จากพื้นที่เกษตรกรรม (Gilliam, 1994บริติชอินเดียนโอเชีย et al. 2002) ประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้มาจากการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ ชีวภาพ และสารเคมีในดิน และพืช การปรับปรุงในดินความพรุน เก็บน้ำ และเคลื่อนไหวน้ำอิทธิพลแทรกซึมภาย ในดิน และจึงมีผลต่อการสูญเสีย NPSP จากลุ่มน้ำ พืชยืนต้นเช่นทุ่งหญ้า หญ้าบัฟเฟอร์ หรือบัฟเฟอร์ต้นไม้เพิ่มความพรุนของดินเมื่อเทียบไปแถวพืชดินแดนภายใต้การจัดการไถ หรือไม่มีลิ้นชักเก็บเงิน การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นในดินและเพิ่มอินทรีย์อาจทำให้ความพรุนของดินดีขึ้น ยืนต้นพืชยังส่งเสริมเพิ่มเติมตามแนวตั้ง และแนวนอนรากที่ยืนยันนานกว่ารากพืชประจำปี นี้อาจส่งผลให้มีขนาดใหญ่ และอีกต่อไปอย่างต่อเนื่องรูขุมขนขยายไปใต้ผิวดินฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บัฟเฟอร์พืชถาวรเช่นวนเกษตรและหญ้า
บัฟเฟอร์แถบกรองหญ้าและการปฏิบัติชายฝั่งลดไม่ใช่จุด
มลพิษแหล่งที่มา (NPSP) จากดินแดนการเกษตร (เลียมปี 1994
. Udawatta, et al, 2002) ผลประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้จะมีการบันทึก
การเปลี่ยนแปลงทางกายภาพชีวภาพและเคมีในดินและ
พืช การปรับปรุงในรูพรุนของดินเก็บน้ำและ
การเคลื่อนที่ของน้ำแทรกซึมอิทธิพลภายในดินและจึง
ส่งผลกระทบต่อการสูญเสีย NPSP จากแหล่งต้นน้ำ พืชยืนต้นเช่น
ทุ่งหญ้าหญ้าบัฟเฟอร์หรือบัฟเฟอร์ต้นไม้เพิ่มความพรุนของดินเมื่อเทียบกับ
การขายที่ดินแถวพืชภายใต้การไถพรวนหรือไม่มีการไถการจัดการ
การเปลี่ยนแปลงในความหนาแน่นของดินและนอกเหนือจาก
สารอินทรีย์ที่อาจจะนำไปสู่ความพรุนของดินดีขึ้น ไม้ยืนต้น
พืชนอกจากนี้ยังส่งเสริมรากแนวนอนและแนวอื่น ๆ ที่
ยังคงมีอยู่นานกว่ารากของพืชล้มลุก ซึ่งอาจส่งผลขนาดใหญ่และ
รูขุมขนอย่างต่อเนื่องอีกต่อขยายไปยังดินอันไกลโพ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บัฟเฟอร์ของพืช เช่น ปลูกหญ้าและถาวรบัฟเฟอร์ , แผ่นกรองและการลดไม่ทราบคือหญ้าแหล่งกำเนิดมลพิษ ( npsp ) จากที่ดินทางการเกษตร ( เลียม , 1994 ;udawatta et al . , 2002 ) ประโยชน์ด้านสิ่งแวดล้อมเหล่านี้เกิดจากทางกายภาพ ชีวภาพ และการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในดินพืช การปรับปรุงในโพรง ดิน น้ำ และอิทธิพลของน้ำในดินเพื่อการเคลื่อนไหวส่งผลกระทบต่อ npsp ขาดทุนจากลุ่มน้ำ ยืนต้นพืชเช่นหญ้าบัฟเฟอร์ของหญ้าหรือต้นไม้เพิ่มความพรุนของดินเมื่อบัฟเฟอร์แถวพืชที่ดินเพาะปลูกหรือไม่ จนถึงการจัดการภายใต้การเปลี่ยนแปลงความหนาแน่นรวมของดิน และเพิ่มอินทรีย์อาจจะส่งผลดีกว่า ความพรุนของดิน ตลอดกาลพืช นอกจากนี้ยังส่งเสริมในแนวตั้งและแนวนอน ราก ที่คงอยู่นานกว่ารากของพืชประจำปี และนี้อาจส่งผลในขนาดใหญ่รูขุมขนขยายให้ยาวต่อเนื่อง ลักษณะชั้นดินล่าง