In recent years, researchers have d

In recent years, researchers have dedicated themselves to
studies of packaging that not only acts passively, but also interacts
with food. These studies have named the subject ‘active packaging’
(Karry, O'grady, & Hogan, 2006). Active packaging is widely used to
ensure food quality, increase shelf life and ensure the hygiene of
perishable products, especially those susceptible to oxidation and
microbiological effects. For that, antimicrobial compounds such as
essential oils and/or films covering the base of proteins, lipids and
polysaccharides are used in the preparation of packaging for food
(Ahmad, Benjakul, Prodpran, & Agustini, 2012).
Antimicrobial active packaging can reduce the rate of microbial
growth, to increase the lag phase and/or inactivate microorganisms
present in the target food or on the package itself (Appendini &
Hotchkiss, 2002). In some of these systems for packaging food,
contact with packaging is required so that migration of the antimicrobial
takes place (Cooksey, 2001). In recent years, several
studies have been carried out with the aim of developing new
packaging films with antimicrobial properties (Hauser &
Wunderlich, 2011). It has been noted that the effect of the antimicrobial
will depend on its spectrum, the target microorganism
and its growth rate, and the physico-chemical characteristics of the
food in question, among other factors (Appendini & Hotchkiss,
2002).
An important material for antimicrobial packaging, cellulose
acetate is a biodegradable compound formed from the acetylation
of cellulose. The different degrees of acetylation affect solubility and
biodegradability of the compound (Edgar et al. 2001). The polymer
is amorphous, odorless, non-toxic, water vapor permeable, stable
and soluble in acetone. It can form transparent and rigid film, but
with some flexibility that supports high tension at room temperature
(Cerqueira, Filho, Carvalho, & Valente, 2010). Various cellulose
acetate-based films are already being used in foods. When in contact
with food the polymer is able to release antimicrobials effectively
for food preservation (Cooksey, 2005). The use of cellulosebased
films is shown in quite efficient active packaging technology.
Many positive results have been obtained featuring an enclosure
capable of inhibiting the growth of pathogenic microorganisms
(Karry et al., 2006). Complete inhibition of L. monocytogenes on ham,
turkey breast and beefwas achieved using pediocin or nisin fixed on
a cellulose casing (Ming, Weber, Ayres, & Sandine, 1997). Commercial
application of this technology is described in a US Patent
(5,573,797) by Wilhoit (1996) assigned to a manufacturer of cellulose
food casings (Viskase Co. Inc., USA). The package is a film, such
as a polymer film or a regenerated cellulose film, containing heat
resistant Pediococcus-derived bacteriocins in synergistic combination
with a chelating agent to inhibit or kill L. monocytogenes on
contact with food (Katz, 1999).
The use of bacteriophages to control pathogens is promising and
is becoming a reality. Although the practice of primary bacteriophage
therapy has been performed with a view to the treatment of
bacterial infections in humans, the concept of removing undesirable
bacterial populations using bacteriophages can be extended to
animals, plants, foodstuffs and other domains (Gill & Young, 2011).
However its incorporation in packaging is still unknown and it is
necessary to better understand and evaluate its limitations. Thus,
the aim of this study was to evaluate the efficiency of active
biodegradable films incorporating bacteriophages for later use in
packaging for chilled ready-to-use foods ready.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีที่ผ่านมา นักวิจัยได้ทุ่มเทตัวเองเพื่อศึกษาของบรรจุภัณฑ์ที่ไม่เพียงแต่ทำหน้าที่ passively แต่ยัง มีการโต้ตอบกับอาหาร การศึกษานี้มีชื่อในเรื่อง 'บรรจุ'(Karry, O'grady และ Hogan, 2006) บรรจุจะใช้เพื่อตรวจสอบคุณภาพอาหาร เพิ่มอายุการเก็บรักษา และตรวจสอบสุขอนามัยของผลิตภัณฑ์เปื่อยได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ไวต่อการเกิดออกซิเดชัน และลักษณะทางจุลชีววิทยา ที่ จุลินทรีย์สารประกอบเช่นน้ำมันหอมระเหยและ/หรือภาพยนตร์ที่ครอบคลุมฐานของโปรตีน โครงการ และpolysaccharides ที่ใช้ในการจัดทำบรรจุภัณฑ์สำหรับอาหาร(Ahmad, Benjakul, Prodpran, & Agustini, 2012)จุลินทรีย์บรรจุสามารถลดอัตราของจุลินทรีย์เจริญเติบโต การเพิ่มขั้นตอนความล่าช้า และ/หรือปิดการทำงานของจุลินทรีย์ปัจจุบันอาหารเป้าหมาย หรือแพคเกจเอง (Appendini &Hotchkiss, 2002) ในบางระบบเหล่านี้สำหรับบรรจุภัณฑ์อาหารจำเป็นต้องติดต่อกับบรรจุภัณฑ์นั้นย้ายจุลินทรีย์เกิดขึ้น (Cooksey, 2001) ในปีที่ผ่านมา หลายการศึกษามีการดำเนินการกับจุดมุ่งหมายของการพัฒนาใหม่ฟิล์มบรรจุภัณฑ์ที่ มีคุณสมบัติต้านจุลชีพ (ซังท์ &Wunderlich, 2011) สังเกตได้ที่ผลของการยับยั้งจุลินทรีย์จะขึ้นอยู่กับของสเปกตรัม จุลินทรีย์เป้าหมายและอัตราการเจริญเติบโต และดิออร์ลักษณะของการสอบถาม ระหว่างปัจจัยอื่น ๆ (Appendini & Hotchkiss อาหาร2002)วัสดุสำคัญสำหรับบรรจุภัณฑ์ยับยั้งจุลินทรีย์ เซลลูโลสacetate เป็นการสลายผสมเกิดขึ้นจากการ acetylationของเซลลูโลส องศาที่แตกต่างกันของ acetylation มีผลต่อการละลาย และbiodegradability ของสารประกอบ (Edgar et al. 2001) พอลิเมอร์เป็นไอน้ำไป ไม่มีกลิ่น พิษ permeable มั่นคงและละลายได้ในอะซีโตน มันสามารถสร้างฟิล์มที่โปร่งใส และแข็ง แต่มีความยืดหยุ่นบาง ที่สนับสนุนแรงสูงที่อุณหภูมิห้อง(Cerqueira, Filho, Carvalho และวาเลน เต้ 2010) เซลลูโลสต่าง ๆมีการใช้ฟิล์ม acetate ใช้ในอาหาร เมื่อติดต่ออาหาร พอลิเมอร์จะสามารถปล่อย antimicrobials ได้อย่างมีประสิทธิภาพการถนอมอาหาร (Cooksey, 2005) การใช้ cellulosebasedแสดงภาพยนตร์ในบรรจุภัณฑ์ที่ใช้งานมีประสิทธิภาพมากได้ถูกรับผลบวกหลายแห่งตู้ความสามารถในการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ inhibiting(Karry et al., 2006) ยับยั้ง L. monocytogenes ในแฮม สมบูรณ์เต้านมไก่งวง และทำได้โดยใช้ pediocin beefwas หรือ nisin คงเซลลูโลสปลอก (หมิง เวเบอร์ ออ & Sandine, 1997) พาณิชย์ประยุกต์ใช้เทคโนโลยีนี้ได้อธิบายไว้ในสิทธิบัตรเรา(5,573,797) โดย Wilhoit (1996) กำหนดให้ผู้ผลิตของเซลลูโลสอาหาร casings (Viskase Co. Inc., USA) แพคเกจเป็นภาพยนตร์ เช่นเป็นฟิล์มพอลิเมอร์หรือฟิล์มเซลลูโลสที่สร้างใหม่ ประกอบด้วยความร้อนทนมา Pediococcus bacteriocins รวมพลังwith a chelating agent to inhibit or kill L. monocytogenes oncontact with food (Katz, 1999).The use of bacteriophages to control pathogens is promising andis becoming a reality. Although the practice of primary bacteriophagetherapy has been performed with a view to the treatment ofbacterial infections in humans, the concept of removing undesirablebacterial populations using bacteriophages can be extended toanimals, plants, foodstuffs and other domains (Gill & Young, 2011).However its incorporation in packaging is still unknown and it isnecessary to better understand and evaluate its limitations. Thus,the aim of this study was to evaluate the efficiency of activebiodegradable films incorporating bacteriophages for later use inpackaging for chilled ready-to-use foods ready.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปีล่าสุดนักวิจัยได้อุทิศตัวเองเพื่อการศึกษา
บรรจุภัณฑ์ที่ไม่เพียง แต่ทำตัวเฉยๆ แต่ยังติดต่อ
ด้วยอาหาร การศึกษาเหล่านี้มีชื่อเรื่อง ' บรรจุภัณฑ์ ' ปราดเปรียว
( แกรี่ผู้ผลิต& , Hogan , 2006 ) บรรจุภัณฑ์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย

มั่นใจคุณภาพอาหาร เพิ่มอายุการเก็บรักษาและตรวจสอบสุขอนามัยของ
ผลิตภัณฑ์ที่เน่าเสียง่าย ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เสี่ยงต่อการเกิดออกซิเดชันและผลทางจุลชีววิทยา . สำหรับยาต้านจุลชีพสารประกอบ เช่น
น้ํามันหอมระเหยและ / หรือฟิล์มครอบคลุมฐานของโปรตีน ไขมัน และ
polysaccharides มีใช้ในการเตรียมบรรจุภัณฑ์สำหรับอาหาร
( Ahmad กูล , โปรดปราน , , agustini & 2012 ) .
บรรจุภัณฑ์แอคทีฟยาที่สามารถลดอัตราการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์
,เพิ่ม lag phase และ / หรือยับยั้งจุลินทรีย์
มีอยู่ในอาหารเป้าหมายหรือในแพคเกจตัวเอง ( appendini &
Hotchkiss , 2002 ) ในบางส่วนของระบบเหล่านี้สำหรับบรรจุภัณฑ์อาหาร , บรรจุภัณฑ์
ติดต่อกับต้องเพื่อการย้ายถิ่นของจุลชีพ
ใช้เวลาสถานที่ คุกซี , 2001 ) ในปีล่าสุด หลายการศึกษา
ได้ดําเนินกับจุดมุ่งหมายของการพัฒนาใหม่
ฟิล์มบรรจุภัณฑ์ที่มีคุณสมบัติต้านจุลชีพ ( เฮาเซอร์&
Wunderlich , 2011 ) มันถูกตั้งข้อสังเกตว่าผลของยาต้านจุลชีพ
จะขึ้นอยู่กับความถี่ของเป้าหมายจุลินทรีย์
และอัตราการเจริญเติบโต และลักษณะทางกายภาพและเคมีของ
อาหารในคำถาม ระหว่างปัจจัยอื่น ๆ ( appendini & Hotchkiss

, 2002 ) เป็นวัสดุสำคัญสำหรับบรรจุภัณฑ์ยา
, เซลลูโลสอะซิเตทเป็นย่อยสลายสารประกอบที่เกิดจากการกัน
ของเซลลูโลส องศาที่แตกต่างกันของการกันมีผลต่อการละลายและการย่อยสลายทางชีวภาพของสารประกอบ
( Edgar et al . 2001 ) พอลิเมอร์
สัณฐาน ไม่มีกลิ่น ไม่เป็นพิษ ไอน้ำซึมผ่านได้ มั่นคง
และละลายในอะซิโตน มันสามารถสร้างฟิล์มใสและแข็ง แต่
มีความยืดหยุ่นที่รองรับแรงดึงสูงที่
อุณหภูมิห้อง ( cerqueira ลูกคิดว่า คาร์วัลโญ่ , , , &วาเลนเต้ , 2010 ) เซลลูโลสอะซิเตต
ต่างๆจากภาพยนตร์มีการใช้ในอาหาร เมื่อติดต่อ
อาหารพอลิเมอร์สามารถปลดปล่อยยามีประสิทธิภาพ
สำหรับการเก็บรักษาอาหาร คุกซี , 2005 ) การใช้ cellulosebased
ฟิล์มจะเป็นค่อนข้างมีประสิทธิภาพ งานบรรจุภัณฑ์ เทคโนโลยี
ผลในเชิงบวกหลายได้มีกรง
ซึ่งสามารถยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อจุลินทรีย์
( แกรี่ et al . , 2006 ) การยับยั้งที่สมบูรณ์ของ L . monocytogenes บนแฮม
ตุรกีเต้านมและ beefwas สําเร็จโดยใช้พีดีโอซินหรือปุ่มแก้ไขใน
เป็นไส้เซลลูโลส ( หมิง เวเบอร์ , แอร์& sandine , 1997 ) โปรแกรมเชิงพาณิชย์
ของเทคโนโลยีนี้จะอธิบายในสหรัฐอเมริกาสิทธิบัตร
( 5573797 ) โดย วิลฮอยต์ ( 1996 ) กำหนดให้ผู้ผลิตอาหารเซลลูโลส casings
( viskase Co . Inc . , USA ) แพคเกจภาพยนตร์เช่น
เป็นฟิล์มโพลิเมอร์ หรือ อาการฟกช้ำ ฟิล์ม ประกอบด้วย 3 ทนความร้อนได้มาในที่การรวมกัน

วัตถุดิบที่มีสารคีเลตเพื่อยับยั้งหรือฆ่า L monocytogenes บน
ติดต่อกับอาหาร
Katz ( 1999 )การใช้แบคทีริโอฟาดจ์เพื่อควบคุมโรคมีแนวโน้มและ
จะกลายเป็นความจริง แม้ว่าการปฏิบัติของการรักษาโรงพยาบาล
หลักได้รับการรีวิวการรักษา
การติดเชื้อแบคทีเรียในมนุษย์ แนวคิดของการใช้แบคทีริโอฟาดจ์ประชากรแบคทีเรียไม่พึงประสงค์เอา

สามารถขยายไปยังสัตว์ พืช อาหาร และโดเมนอื่น ๆ ( กิล&หนุ่ม
, 2011 )อย่างไรก็ตาม ตนยังไม่ทราบในการบรรจุภัณฑ์และมันเป็น
จำเป็นต้องเข้าใจและประเมินข้อ จำกัด ของมัน ดังนั้น
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อประเมินประสิทธิภาพของงาน
ย่อยสลายภาพยนตร์ผสมผสานแบคทีริโอฟาดจ์สำหรับใช้ในภายหลังใน
แช่เย็นพร้อมใช้บรรจุอาหารพร้อม