The Context of Second-Language Teac

The Context of Second-Language Teaching
Whereas systematic research on second-language acquisition is a relatively recent
phenomenon, the practice of language teaching enjoys a long tradition, one that
is linked to theories of mind and thought, philosophy, culture, economics, and
education. One can easily imagine that second-language learning has been going
on since peoples with different language systems first encountered one another
on the savannahs of Africa, in the Mesopotamian valley, and on the plains
of northern Europe. However, despite a history of second-language learning
that certainly predates writing, formal accounts of second-language teaching
typically begin in the Western tradition with the teaching of Latin, and to a lesser
extent, Greek, in the centuries following the decline of the Roman Empire in the
fifth century of the Common Era. The reason for this starting point is simple:
Latin was the language of wider communication, the language of education,
scholarship, and commerce, the lingua franca for almost two millennia. It was
very much the equivalent of English in the globalized world today even though,
for the vast majority of that time, it was not the first language of anyone who used it.
For centuries, the acquisition of second-language literacy skills; i.e., learning to
read and write in Latin, constituted the foundation of all formal education. Erudite
people also spoke it. That the historical tradition is based almost exclusively
on the model of teaching Latin (and its subsequent influence on the teaching of
other Western European languages) reflects a distinct disciplinary and cultural
bias: First, because it investigates primarily formal instruction, despite the fact
that until late in that history such instruction rarely included anyone but the
most elite males of society; and second because the Western written tradition is
certainly not the only one, and there is much that one could undoubtedly learn
from other, oral, and more ancient traditions (Reagan, 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริบทของการสอนสองภาษาวิจัยระบบสองภาษามาเป็น ค่อนข้างล่าสุดปรากฏการณ์ การฝึกสอนภาษาแห่งนี้ประเพณีที่ยาวนาน หนึ่งที่เชื่อมโยงกับทฤษฎีของจิตใจ และความคิด ปรัชญา วัฒนธรรม เศรษฐกิจ และการศึกษา หนึ่งสามารถจินตนาการได้ว่า การเรียนรู้ภาษาที่สองได้รับไปบนเนื่องจากคนกับระบบภาษาแรกพบกันบน savannahs ของแอฟริกา วัล Mesopotamian และ บนราบยุโรปเหนือ อย่างไรก็ตาม แม้ มีประวัติของการเรียนรู้ภาษาที่สองที่ตั้งบัญชีเขียน ทางการสอนภาษาที่สองอย่างแน่นอนโดยปกติจะเริ่มในประเพณีตะวันตกกับสอนภาษาละติน และน้อยกว่าขอบเขต กรีก ในการต่อการลดลงของจักรวรรดิโรมันในศตวรรษศตวรรษที่ห้าของยุคกลาง เหตุผลสำหรับการนี้จุดเริ่มต้นคือง่าย:ละตินเป็นภาษากว้างขึ้นสื่อสาร ภาษาการศึกษาทุนการศึกษา และพาณิชย์ ใช้สำหรับนับเกือบสองพันปี มันเป็นมากเทียบเท่ากับภาษาอังกฤษในโลกยุคโลกาภิวัตน์วันนี้แม้ว่าสำหรับส่วนใหญ่ของเวลา ไม่ใช่ภาษาแรกของคนที่ใช้มันสำหรับศตวรรษ ซื้อสองภาษาสามารถทักษะ เช่น เรียนรู้การอ่าน และเขียนในภาษาละติน ทะลักเป็นพื้นฐานของการศึกษาอย่างเป็นทางการทั้งหมด Eruditeคนยังพูดได้ ว่า ประเพณีประวัติศาสตร์อยู่โดยเฉพาะรูปแบบการสอนภาษาละติน (และต่อมาอิทธิพลของการสอนของภาษายุโรปตะวันตก) สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรม และทางวินัยอคติ: ครั้งแรก เนื่องจากได้ตรวจสอบหลักทางคำแนะนำ ทั้ง ๆที่จนกว่าในประวัติศาสตร์นั้น คำสั่งดังกล่าวไม่ค่อยรวมทุกคนแต่ชายชนชั้นสูงส่วนใหญ่ของสังคม และที่สองเนื่องจากเขียนประเพณีตะวันตกไม่แน่นอนเดียวเท่านั้น และเป็นอีกที่หนึ่งได้เรียนรู้อย่างไม่ต้องสงสัยจาก ช่องปาก และอื่น ๆ ยิ่งโบราณประเพณี (เรแกน 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บริบทของสองการสอนภาษา
ในขณะที่การวิจัยอย่างเป็นระบบในการซื้อสองภาษาเป็นล่าสุดค่อนข้าง
ปรากฏการณ์การปฏิบัติในการเรียนการสอนภาษาสนุกกับการเป็นประเพณีหนึ่งที่
เชื่อมโยงกับทฤษฎีของจิตใจและความคิดปรัชญาวัฒนธรรมเศรษฐกิจและ
การศึกษา . หนึ่งสามารถจินตนาการได้ว่าการเรียนรู้ภาษาที่สองได้รับไป
ตั้งแต่คนที่มีระบบภาษาที่แตกต่างกันเจอเป็นครั้งแรกอีกคนหนึ่ง
ในสะของทวีปแอฟริกาในหุบเขาเมโสโปเตและบนที่ราบ
ทางตอนเหนือของยุโรป อย่างไรก็ตามแม้จะมีประวัติความเป็นมาของการเรียนรู้ภาษาที่สอง
ที่แน่นอนถือกำเนิดเขียนบัญชีอย่างเป็นทางการของการเรียนการสอนภาษาที่สอง
มักจะเริ่มต้นในประเพณีตะวันตกที่มีการเรียนการสอนของละตินและน้อยกว่า
ขอบเขตกรีกในศตวรรษต่อไปนี้การลดลงของ จักรวรรดิโรมันใน
ศตวรรษที่สิบห้าของยุคสามัญ เหตุผลสำหรับจุดเริ่มต้นนี้เป็นเรื่องง่าย:
ละตินเป็นภาษาของการสื่อสารในวงกว้างภาษาของการศึกษา,
ทุนการศึกษาและการพาณิชย์, ภาษากลางเป็นเวลาเกือบสองพันปี มันเป็น
อย่างมากเทียบเท่ากับภาษาอังกฤษในโลกยุคโลกาภิวัตน์วันนี้แม้ว่า
สำหรับส่วนใหญ่ของเวลาที่มันไม่ใช่ภาษาแรกของทุกคนที่ใช้มัน.
เป็นเวลาหลายศตวรรษเข้าซื้อกิจการของทักษะความรู้ภาษาที่สอง; คือเรียนรู้ที่จะ
อ่านและเขียนภาษาละตินประกอบด้วยรากฐานของทุกการศึกษาอย่างเป็นทางการ ขยัน
คนยังพูดมัน ที่ประวัติศาสตร์ประเพณีขึ้นอยู่เกือบเฉพาะ
ในรูปแบบการเรียนการสอนภาษาละติน (และมีอิทธิพลต่อมาในการเรียนการสอน
ภาษาอื่น ๆ ในยุโรปตะวันตก) สะท้อนให้เห็นถึงวินัยและวัฒนธรรมที่แตกต่าง
อคติแรกเพราะการเรียนการสอนอย่างเป็นทางการสำรวจส่วนใหญ่แม้จะมีความจริงที่
ว่าจน ปลายในประวัติศาสตร์ของการเรียนการสอนดังกล่าวที่ไม่ค่อยรวมทุกคน แต่
ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมที่สุดของสังคม และครั้งที่สองเพราะประเพณีเขียนตะวันตก
อย่างแน่นอนไม่เพียงคนเดียวและมีมากว่าหนึ่งไม่ต้องสงสัยจะได้เรียนรู้
จากคนอื่น ๆ ในช่องปากและอื่น ๆ ประเพณีโบราณ (เรแกน, 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริบทของ
การสอนสองภาษาสองภาษาวิจัยอย่างเป็นระบบและเป็นปรากฏการณ์ที่ค่อนข้างล่าสุด
, ฝึกการสอนภาษามาตลอดยาวนาน หนึ่ง
เชื่อมโยงกับทฤษฎีของจิตใจและความคิด ปรัชญา เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และการศึกษา ,
. หนึ่งสามารถจินตนาการได้ว่า การเรียนภาษาได้รับจะ
2ตั้งแต่ประชาชนกับระบบภาษาต่าง ๆ พบครั้งแรกกัน
ใน savannahs ของแอฟริกาในหุบเขาและที่ราบเมโสโปเตเมีย
ทางเหนือของยุโรป อย่างไรก็ตาม แม้จะมีประวัติของภาษาสองการเรียนรู้
ที่แน่นอนก่อนการเขียนอย่างเป็นทางการบัญชี
การสอนสองภาษามักจะเริ่มในประเพณีตะวันตกกับการสอนภาษาละติน และในระดับที่น้อยกว่า
,กรีกในศตวรรษต่อไปนี้การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันในศตวรรษที่ 5
ของยุคทั่วไป เหตุผลนี้คือจุดเริ่มต้นที่ง่าย :
ภาษาละตินเป็นภาษาของกว้างการสื่อสาร ภาษา การศึกษา
ทุนการศึกษา , พาณิชย์ , ภาษากลางเกือบ 2 พันปี มันคือ
มากเทียบเท่าภาษาอังกฤษในยุคโลกาภิวัตน์วันนี้ถึงแม้ว่า
สำหรับส่วนใหญ่ของเวลา ไม่ใช่ภาษาแรกของทุกคนที่ใช้มัน .
มานานหลายศตวรรษ , การซื้อกิจการของทักษะภาษา ที่สอง คือ การเรียนรู้

อ่านและเขียนในภาษาละติน คือ พื้นฐานของระบบโรงเรียน พิทูร
คนยังพูดได้ ที่ใช้เกือบเฉพาะ
ประเพณีประวัติศาสตร์ในรูปแบบของการสอนภาษาละติน ( และอิทธิพลที่ตามมาของการสอน
ภาษายุโรปตะวันตกอื่นๆ ) สะท้อนให้เห็นถึงการรักษาวินัยและอคติทางวัฒนธรรมแตกต่างกัน
: ครั้งแรก เพราะมันศึกษาหลักทางการสอน ทั้งๆ ที่ความจริง
ที่จนถึงปลายในการสอนประวัติศาสตร์ เช่น ไม่ค่อยประกอบด้วยใครแต่
ที่สุดยอดชายของสังคมและประการที่สองเพราะฝรั่งเขียน ประเพณี
อย่างแน่นอนไม่ได้คนเดียวและมีมากที่สามารถไม่ต้องสงสัยเรียนรู้
จาก อื่น ๆ , ช่องปากและประเพณีโบราณ ( เรแกน , 1996 )