While the of model (1) is a weighte

While the of model (1) is a weighted average of term efficiencies over the whole terms, model (4) is the model for measuring term efficiency. If the optimal solution for (3) satisfies , then DMUo is considered input-oriented term efficient because the optimal slacks for term t in model (4), are all zero [more specifically, ]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ของรูปแบบ (1) เป็นค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของระยะประสิทธิภาพเงื่อนไขทั้งหมด รูปแบบ (4) เป็นแบบจำลองสำหรับการวัดประสิทธิภาพคำ ถ้าตรงการแก้ปัญหาที่เหมาะสมที่สุดสำหรับ (3) แล้ว DMUo ถือว่าเป็นระยะที่เน้นป้อนข้อมูลมีประสิทธิภาพ เพราะกางเกงทรงหลวมเหมาะสมที่สุดสำหรับคำ t ในรูป (4), เป็นศูนย์ทั้งหมด [อื่น ๆ โดยเฉพาะ,]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่รูปแบบ (1) เป็นถัวเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักที่มีประสิทธิภาพในระยะที่ผ่านข้อกำหนดทั้งรูปแบบ (4) เป็นรูปแบบสำหรับการวัดประสิทธิภาพของคำว่า ถ้าแก้ปัญหาที่ดีที่สุดสำหรับการ (3) ความพึงพอใจแล้ว DMUo ถือว่าเป็นระยะที่มุ่งเน้นการป้อนข้อมูลที่มีประสิทธิภาพเพราะกางเกงทรงหลวมที่เหมาะสมสำหรับ t ยาวในรูปแบบ (4) มีทั้งหมดศูนย์ [เฉพาะ]:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่รูปแบบ ( 1 ) เป็นถัวเฉลี่ยในระยะประสิทธิภาพมากกว่าเงื่อนไขทั้งหมด รูปแบบ ( 4 ) แบบวัดประสิทธิภาพระยะยาว ถ้าเป็นโซลูชั่นที่เหมาะสม ( 3 ) พอใจ แล้ว dmuo ถือว่าเข้าระยะที่มุ่งเน้นประสิทธิภาพ เพราะกางเกงที่เหมาะสมสำหรับระยะยาวในรูปแบบ ( 4 ) ทุกศูนย์ [ เพิ่มเติม ] : โดยเฉพาะ