3.1. Additivity testThe purpose of

3.1. Additivity test
The purpose of conducting an additivity test as part of the model evaluation procedures is to check whether the general formulation of the model (Eqs. (2), (3), (4) and (5))) is adequate enough for reproducing the outputs yielded by the ordinary AQMS. The so-called additivity constitutes a comparison between the total accumulation of error from simulations with sectors varying independently and the total error produced by a simulation in which the same sectors varied simultaneously. This test was applied with guidance from Schöpp et al. (2005) and Bennett et al. (2013). The analysis focused on NO2 due to the fact that it is a primary pollutant that also participates in the complex interplay of particulate matter and O3 formation, so an indirect picture of the general behaviour of the approach for other pollutants can be obtained. The rest of pollutants were not evaluated with the additivity test due to limitations in computing-time. The analysis was carried out by defining a simple hypothetic scenario (HS), with a definite number of sectors (S1, S2, …SN) whose NOx emissions were varied. Each of these variations was processed separately with AERIS and the ordinary AQMS and their respective results compared. The HS was also simulated completely by both models and the obtained estimates compared. We assessed whether the following condition was fulfilled for three different thresholds (t) of 0.5, 1.0 and 1.5 μg/m3 (Eq. (8)):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 ทดสอบ additivityวัตถุประสงค์ของการดำเนินการทดสอบ additivity เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการประเมินรูปแบบการ ตรวจสอบว่าแบบ (Eqs แบ่งทั่วไป (2), (3), (4) และ (5))) มีเพียงพอเพียงพอสำหรับทำการแสดงผลให้ผล โดย AQMS ธรรมดา Additivity เรียกว่าถือการเปรียบเทียบระหว่างการสะสมรวมของข้อผิดพลาดจากการจำลองด้วยภาคที่แตกต่างกันโดยอิสระและข้อผิดพลาดทั้งหมดผลิต โดยการจำลองแบบในภาคเดียวกันแตกต่างกันพร้อมกัน การทดสอบนี้ใช้กับคำแนะนำจาก Schöpp et al. (2005) และ al. et เบนเนต (2013) การวิเคราะห์เน้นใน NO2 เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเป็นมลพิษหลักที่ยัง เข้าร่วมในล้อซับซ้อนเรื่องฝุ่นและการก่อตัวของ O3 ดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมทั่วไปของวิธีการสำหรับสารมลพิษอื่นๆ ได้ ไม่มีประเมินส่วนเหลือของสารมลพิษกับ additivity เนื่องจากข้อจำกัดในเวลาใช้งาน การวิเคราะห์ถูกดำเนินการ โดยกำหนดสถานการณ์สมมติ hypothetic ง่าย (HS), มีตัวเลขแน่นอนภาค (S1, S2,...SN) ซึ่งปล่อยโรงแรมน็อกซ์ได้แตกต่างกัน แต่ละรูปแบบเหล่านี้ถูกประมวลผลแยกต่างหากกับ AERIS และ AQMS ปกติ และเปรียบเทียบผลลัพธ์ตามลำดับ HS มียังจำลองสมบูรณ์ตามรูปแบบและการประเมินที่ได้รับการเปรียบเทียบ เราประเมินว่าเงื่อนไขต่อไปนี้เป็นจริงสำหรับสามอื่นขีดจำกัด (t) 0.5, 1.0 และ 1.5 μg/m3 (Eq. (8)):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 additivity ทดสอบ
วัตถุประสงค์ของการดำเนินการทดสอบ additivity เป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการประเมินผลรูปแบบคือการตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นสูตรทั่วไปของรูปแบบ (สม. (2), (3), (4) และ (5))) มีเพียงพอเพียงพอสำหรับ ทำซ้ำเอาท์พุทให้ผลโดยสามัญ AQMS additivity เรียกว่าถือเป็นการเปรียบเทียบระหว่างการสะสมทั้งหมดของข้อผิดพลาดจากการจำลองกับภาคที่แตกต่างกันเป็นอิสระและข้อผิดพลาดทั้งหมดที่ผลิตโดยจำลองซึ่งในภาคเดียวกันแตกต่างกันไปพร้อม ๆ กัน การทดสอบนี้จะถูกนำไปใช้กับคำแนะนำจากSchöppและคณะ (2005) และเบนเน็ตต์และคณะ (2013) การวิเคราะห์มุ่งเน้นไปที่ NO2 เนื่องจากความจริงที่ว่ามันเป็นมลพิษหลักที่ยังมีส่วนร่วมในความซับซ้อนของอนุภาคและ O3 ก่อดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมทั่วไปของวิธีการสำหรับสารมลพิษอื่น ๆ สามารถรับได้ ส่วนที่เหลือของมลพิษไม่ได้กับการทดสอบการประเมิน additivity เนื่องจากข้อ จำกัด ในการคำนวณเวลา วิเคราะห์ได้ดำเนินการโดยกำหนดสถานการณ์สมมติฐานง่าย (HS) มีจำนวนที่แน่นอนของภาค (S1, S2 ... SN) ที่มีการปล่อยก๊าซ NOx มีที่แตกต่างกัน แต่ละรูปแบบเหล่านี้ได้รับการประมวลผลแยกต่างหากกับ AERIS และ AQMS สามัญและผลของตนเมื่อเทียบ HS ถูกจำลองยังสมบูรณ์โดยทั้งสองรุ่นและประมาณการที่ได้รับเมื่อเทียบ เราประเมินว่าเงื่อนไขดังต่อไปนี้เป็นจริงสำหรับสามเกณฑ์ที่แตกต่างกัน (t) 0.5, 1.0 และ 1.5 ไมโครกรัม / m3 (สมการ (8).)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.1 .
ทดสอบ additivity วัตถุประสงค์ของการดำเนินการทดสอบการบวกเป็นส่วนหนึ่งของรูปแบบการประเมินขั้นตอนคือการตรวจสอบว่าสูตรทั่วไปของแบบจำลอง ( EQS . ( 2 ) , ( 3 ) , ( 4 ) และ ( 5 ) ) ) ) ) ) ) มีเพียงพอสร้างผลผลิตให้ผลโดย aqms ธรรมดาที่ต้องเสียภาษีที่เรียกว่า ถือเป็นการเปรียบเทียบระหว่างการสะสมรวมของข้อผิดพลาดจากการจำลองกับภาคที่แตกต่างกันอย่างอิสระและข้อผิดพลาดทั้งหมดที่ผลิตโดยจำลองซึ่งในภาคเดียวกันหลายอย่างพร้อมกัน การทดสอบนี้ ใช้กับคําแนะนําจาก Sch ö PP et al . ( 2005 ) และ เบนเนต et al . ( 2013 )การวิเคราะห์มุ่งเน้น NO2 เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันเป็นหลักสารมลพิษรวมทั้งมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของการเกิดฝุ่นและ O3 ดังนั้นภาพทางอ้อมของพฤติกรรมทั่วไปของวิธีการสำหรับสารมลพิษอื่น ๆสามารถรับ ส่วนที่เหลือของมลพิษไม่ได้ประเมินด้วยแบบทดสอบการบวกเนื่องจากข้อ จำกัด ในเวลาคอมพิวเตอร์ที่การวิเคราะห์กระทำโดยการกำหนดสถานการณ์ hypothetic ง่าย ( HS ) ด้วยจำนวนที่แน่นอนของภาค ( S1 , S2 , . . . SN ) ที่มีอัตราการปล่อยก๊าซได้หลากหลาย แต่ละรูปแบบเหล่านี้ถูกประมวลผลแยกต่างหากกับยังและ aqms ธรรมดาและของตนผลเปรียบเทียบ HS ยังได้จำลองอย่างสมบูรณ์โดยทั้งสองรุ่น และได้รับการประเมินเปรียบเทียบเราประเมินว่าเงื่อนไขต่อไปนี้เป็นจริงสามเกณฑ์ที่แตกต่างกัน ( T ) 0.5 , 1.0 และ 1.5 μกรัม / ลบ . ม. ( อีคิว ( 8 ) :