You’re not a real Bangkokian if you

You’re not a real Bangkokian if you’ve never faced the moral dilemma of “should I get in this BTS carriage or wait for the next one?” Of course, you’d jump right in (waiting for the next train could take five whole minutes), bump your backpack into people’s faces before finally readjusting your stance and cling onto anything that’s within your reach (including a stranger’s T-shirt). And it’s not just with public transport; even the office elevator with a sign that clearly states “10 people max” won’t be able to shut its doors until the 15th person makes it inside.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณไม่ Bangkokian จริงถ้าคุณไม่ได้เผชิญลำบากใจทางศีลธรรมของ "ควรฉันในรถบีทีเอสนี้ หรือรอถัดไป" แน่นอน คุณจะกระโดดใน (รอรถไฟถัดไปอาจใช้เวลา 5 นาทีทั้งหมด), ชนเป้เป็นใบหน้าของคนก่อนสุดท้าย readjusting สติ และยึดไปยังสิ่งที่อยู่ภายในการเข้าถึงของคุณ (รวมถึงเสื้อของคนแปลกหน้า) และไม่เพียง มีระบบขนส่งสาธารณะ แม้แต่ลิฟต์สำนักงานกับเครื่องที่ชัดเจนระบุ "10 คนสูงสุด" ไม่ได้ปิดประตูจนกว่าบุคคล 15 ช่วยให้เป็นเรื่องภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณไม่ได้บางกอกจริงถ้าคุณไม่เคยต้องเผชิญกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรมของ "ฉันควรจะได้รับในการขนส่งสถานีรถไฟฟ้า BTS หรือรอต่อไปได้หรือไม่" แน่นอนคุณจะกระโดดสิทธิ์ใน (รอให้รถไฟขบวนถัดไปอาจจะใช้เวลา ห้านาทีทั้งหมด) ชนกระเป๋าเป้สะพายหลังของคุณให้เป็นใบหน้าของผู้คนก่อนที่จะปรับท่าทางของคุณและติดลงบนสิ่งที่เป็นอยู่ในอุ้งมือของคุณ (รวมถึงเสื้อยืดของคนแปลกหน้า) และมันไม่ใช่แค่กับการขนส่งสาธารณะ; แม้ลิฟท์สำนักงานที่มีสัญลักษณ์ที่ชัดเจน "10 คนสูงสุด" จะไม่สามารถที่จะปิดประตูจนคนที่ 15 ทำให้ภายใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณไม่ใช่บางกอกจริงถ้าคุณไม่เคยต้องไม่แรง " ฉันควรจะได้รับในรถไฟฟ้าตู้หรือรอต่อไปมั้ย " แน่นอน คุณจะกระโดดขวา ( รอขบวนถัดไปจะใช้เวลา 5 นาที ) , ชนกระเป๋าเป้สะพายหลังของคุณลงในหน้าคนก่อนสุดท้าย จัดการระวัง และยึดติดกับอะไรที่อยู่ภายในการเข้าถึงของคุณ ( รวมทั้งคนแปลกหน้าเสื้อยืด )และไม่ใช่แค่กับการขนส่งสาธารณะ แม้กระทั่งพนักงานลิฟต์กับสัญญาณที่ชัดเจน " 10 คน แม็กซ์ " ไม่สามารถปิดประตูจนคนที่ 15 ทำให้มันอยู่ข้างใน