would lead to a stronger anticipati

would lead to a stronger anticipation of regret, but more frequent house buying would not.
A home buyer’s age was found not only to influence experienced regret positively, but also
influenced dissatisfaction negatively. Furthermore, pre-sale transactions caused more
upward CFT for home buyers than completed ones.
All the hypotheses were supported except H2, which predicts that perception of
irreversibility in home purchase has a positive effect on perceived risk. Such an effect
(b ¼ 0.08) was found in this study, but it did not reach the significant level ( p .0.05).
This might be due to the limited sample size. Moreover, the effect of irreversibility on
perceived risk might be moderated by home buyers’ characteristics which were not
included in this study. Personality variables, such as risk tolerance and risk propensity
(Sitkin & Pablo, 1992), can lead to different perceptions of risk for individuals in similar
situations. The effect of irreversibility on perceived risk might depend on purchasers’
characteristics. Furthermore, Chinese consumers are more accustomed to irreversible
purchase decisions than Western buyers because consumer protection and refund policies
are immature, or non-existent, on the Chinese mainland. Thus, they might be less likely to
relate irreversibility to perceived risk conceptually in the study. Hence, the effect of
irreversibility on perceived risk might be insignificant among Chinese home buyers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะนำไปสู่ความคาดหมายที่แข็งแกร่งของริเกร็ต แต่ซื้อบ้านบ่อยกว่าจะไม่อายุของผู้ซื้อบ้านพบไม่เพียงแต่จะมีอิทธิพลต่อริเกร็ตประสบการณ์บวก แต่ยังมีผลต่อความไม่พอใจส่ง นอกจากนี้ ธุรกรรมก่อนการขายเกิดขึ้นCFT ขึ้นสำหรับผู้ซื้อบ้านมากกว่าอยู่แล้วสมมุติฐานทั้งหมดได้รับการสนับสนุนยกเว้น H2 ซึ่งทำนายว่า การรับรู้ของirreversibility ในซื้อบ้านมีผลดีต่อความเสี่ยงที่รับรู้ ลักษณะพิเศษดังกล่าว(b ¼ 0.08) พบในการศึกษานี้ แต่มันไม่ถึงระดับอย่างมีนัยสำคัญ (p .0.05)ซึ่งอาจเนื่องจากขนาดตัวอย่างจำกัด นอกจากนี้ ผลของ irreversibility บนรับรู้ความเสี่ยงอาจจะมีควบคุมตามลักษณะของผู้ซื้อบ้านที่ไม่รวมอยู่ในการศึกษานี้ ตัวแปรบุคลิกภาพ ยอมรับความเสี่ยงและความเสี่ยงสิ่ง(Sitkin & ปาโบล 1992), อาจทำให้เข้าใจแตกต่างกันความเสี่ยงสำหรับบุคคลในคล้ายคลึงกันสถานการณ์ ผลของ irreversibility รับรู้ความเสี่ยงอาจขึ้นอยู่กับของผู้ซื้อลักษณะการ นอกจากนี้ ผู้บริโภคจีนคุ้นเคยมากขึ้นเพื่อให้ซื้อตัดสินใจกว่าตะวันตกผู้ซื้อเนื่องจากนโยบายคืนเงินและการคุ้มครองผู้บริโภคมี immature หรือไม่มี อยู่ บนแผ่นดินจีน ดังนั้น พวกเขาอาจจะสู่สัมพันธ์ irreversibility ความรับรู้ทางแนวคิดในการศึกษา ดังนั้น ผลของการirreversibility บนความเสี่ยงที่รับรู้อาจไม่สำคัญระหว่างผู้ซื้อบ้านจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะนำไปสู่ความคาดหมายที่แข็งแกร่งของความเสียใจ แต่การซื้อบ้านบ่อยมากขึ้นจะไม่.
อายุผู้ซื้อบ้านของเขาถูกพบไม่เพียง แต่จะมีผลต่อความเสียใจที่มีประสบการณ์ในเชิงบวก แต่ยัง
มีอิทธิพลต่อความไม่พอใจในทางลบ นอกจากนี้การทำธุรกรรมการขายก่อนที่เกิดมากขึ้น
CFT ขึ้นสำหรับผู้ซื้อบ้านกว่าคนเสร็จสิ้น.
สมมติฐานทั้งหมดได้รับการสนับสนุนยกเว้น H2 ซึ่งคาดการณ์ว่าการรับรู้ของ
กลับไม่ได้ในการซื้อบ้านที่มีผลกระทบเชิงบวกเกี่ยวกับความเสี่ยงที่รับรู้ ดังกล่าวมีผลบังคับใช้
(ข¼ 0.08) ที่พบในการศึกษาครั้งนี้ แต่ก็ยังไม่ถึงระดับที่มีนัยสำคัญ (P .0.05).
นี้อาจจะเป็นเพราะขนาดของกลุ่มตัวอย่างจำนวน จำกัด นอกจากนี้ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงไม่ได้เกี่ยวกับ
ความเสี่ยงที่รับรู้อาจจะมีการตรวจสอบโดยลักษณะผู้ซื้อบ้าน 'ซึ่งไม่ได้
รวมอยู่ในการศึกษาครั้งนี้ ตัวแปรบุคลิกภาพเช่นการยอมรับความเสี่ยงและนิสัยชอบความเสี่ยง
(Sitkin และปาโบล, 1992) สามารถนำไปสู่การรับรู้ที่แตกต่างกันของความเสี่ยงสำหรับบุคคลที่คล้ายกันใน
สถานการณ์ ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงไม่ได้เกี่ยวกับความเสี่ยงที่รับรู้อาจขึ้นอยู่กับผู้ซื้อ '
ลักษณะ นอกจากนี้ผู้บริโภคชาวจีนมีความคุ้นเคยมากขึ้นที่จะกลับไม่ได้
การตัดสินใจซื้อของผู้ซื้อกว่าตะวันตกเพราะการคุ้มครองผู้บริโภคและนโยบายการคืนเงิน
จะอ่อนหรือไม่มีอยู่ในจีนแผ่นดินใหญ่ ดังนั้นพวกเขาอาจจะมีโอกาสน้อยที่จะ
กลับไม่ได้เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่รับรู้แนวคิดในการศึกษา ดังนั้นผลของการ
กลับไม่ได้รับรู้เกี่ยวกับความเสี่ยงที่อาจจะไม่มีนัยสำคัญในหมู่ผู้ซื้อบ้านจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะนำไปสู่ความแข็งแกร่งของความเสียใจ แต่บ่อยกว่าซื้อบ้านไม่ได้ .
อายุผู้ซื้อบ้านก็พบว่าไม่เพียง แต่จะมีผลต่อประสบการณ์เสียใจบวก แต่ยังไม่พอใจ
มีอิทธิพลในทางลบ นอกจากนี้ ธุรกรรมการเกิดมากขึ้น
ขึ้น CFT สำหรับผู้ซื้อบ้าน กว่าเสร็จ . .
สมมติฐานทั้งหมดได้รับการยกเว้น H2 ซึ่งคาดการณ์ว่าการรับรู้
ต่อในการซื้อบ้านได้ผลบวกในการรับรู้ความเสี่ยง เช่นผล
( B ¼ 0.08 ) ที่พบในการศึกษานี้ แต่ไม่ถึงระดับ ( p < . 05 ) .
อาจเนื่องจากจำนวนจำกัดขนาด ผลกระทบของการรับรู้ความเสี่ยงต่อบน
อาจจะทำให้ผู้ซื้อบ้านลักษณะที่ไม่
รวมอยู่ในการศึกษา ตัวแปรบุคลิกภาพเช่นความเสี่ยงและ
ความเอนเอียงความเสี่ยง ( sitkin &พาโบล , 1992 ) , สามารถนำไปสู่การรับรู้ความเสี่ยงที่แตกต่างกันสำหรับแต่ละบุคคลในสถานการณ์ที่คล้ายกัน

ผลของการรับรู้ต่อความเสี่ยงที่อาจขึ้นอยู่กับผู้ซื้อ '
ลักษณะ นอกจากนี้ ผู้บริโภคชาวจีนมีความคุ้นเคยมากขึ้นในการตัดสินใจซื้อไม่ได้

มากกว่าผู้ซื้อตะวันตกเพราะนโยบายและการคืนเงินการคุ้มครองผู้บริโภคเป็นเด็ก หรือ ไม่มี ในจีนแผ่นดินใหญ่ ดังนั้นพวกเขาอาจจะน้อยกว่าที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ความเสี่ยงต่อ

แนวคิดในการศึกษา ดังนั้น ผลของการรับรู้ความเสี่ยงต่อ
อาจจะไม่สำคัญในหมู่ผู้ซื้อบ้านจีน