“So you can have the notes and blue

“So you can have the notes and blueprints now, I am satisfied.” You said, crossing your arms and nervously flitting your eyes around.
“Are you?” His voice was low and dark, it hit an octave that made you closed your thighs together. He closed in on you, so close you thought you could hear your heart beating in your ears.“Are you really? Because I am not.” He whispered, pressing his forehead to yours. “I will pick you up at your apartment at 8. Be dressed in something nice.” He blurted out awkwardly, stepping away hesitantly, he threw the backpack over his shoulder and began strutting down the hall.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ให้คุณได้บันทึกและพิมพ์เขียวตอนนี้ ฉันพอใจ" คุณกล่าวว่า ข้ามแขนของคุณ และ flitting ตาทั่วกรุงเทพฯ"ท่าน" เสียงของเขาต่ำ และมืด มันตีคู่ที่ทำให้คุณปิดต้นขาของคุณร่วมกัน เขาปิดในคุณ ปิดดังนั้นคุณคิดว่า คุณสามารถได้ยินเสียงระทึกในหูของคุณ" ท่านจริง ๆ เนื่องจากผมไม่ได้" เขากระซิบ กดหน้าผากของเขากับของคุณ "ผมมารับคุณที่อพาร์ทเมนท์ของคุณ 8 ต้องสวมใส่ในสิ่งที่ดี" เขาโพล่งออกมาเก้ ๆ ก้าวห่างวัย เขาโยนกระเป๋าสะพายหลังของเขา และเริ่มเดินวางมาดอยู่ห้องโถง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดังนั้นคุณสามารถมีบันทึกและพิมพ์เขียวตอนนี้ผมพอใจ." คุณบอกว่าข้ามแขนของคุณและประหม่า flitting ดวงตาของคุณไปรอบ ๆ .
"Are You?" เสียงของเขาอยู่ในระดับต่ำและความมืดมันตีคู่ที่ทำให้คุณปิดของคุณ ต้นขาด้วยกัน เขาปิดในคุณดังนั้นปิดคุณคิดว่าคุณสามารถได้ยินเสียงหัวใจเต้นของคุณในหูของคุณ. "คุณเป็นจริง? เพราะผมไม่ได้. "เขากระซิบกดหน้าผากของเขากับของคุณ "ผมจะไปรับคุณที่อพาร์ทเม้นของคุณที่ 8. จะแต่งตัวในสิ่งที่ดี." เขาโพล่งออกมาอย่างเชื่องช้าก้าวออกไปอย่างลังเลเขาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังไหล่ของเขาและเริ่มเดินวางมาดลงศาลา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เพื่อให้คุณสามารถบันทึกและสรุปตอนนี้ ผมพอใจ คุณบอกว่า ข้ามแขนของคุณและกังวลเคลื่อนผ่านตาของคุณ" คุณ ? " เสียงของเขาต่ำและมืด มันกดเสียงที่ทำให้คุณปิดต้นขาของคุณด้วยกัน เขาปิดคุณ เกือบไปแล้ว คุณคิดว่าคุณได้ยินเสียงหัวใจเต้นในหูของคุณ " จริงๆ เหรอ ? เพราะผมไม่ได้ " เขากระซิบ กดหน้าผากของเธอ " ผมจะรับคุณที่อพาร์ทเม้นของคุณ 8 . ควรใส่อะไรดี " เขาพูดโพล่งออกมาเก้ๆกังๆก้าวออกไปอย่างลังเล เขาโยนกระเป๋าเป้สะพายหลังเหนือไหล่ของเขาและเริ่มการเดินวางมาดลงห้องโถง