century, and even today, the rich h

century, and even today, the rich have believed themselves more important than the poor. When the story took place, it was common to have people divided by the amount of money that they owned, otherwise known as their 'class'. People in the upper class believed that because they were fortunate enough to have such wealth, they were also entitled to treat anyone in a lower class as if they were inferior. This was demonstrated by a character in Chekhov's short story, The Ninny.

A peasant governess was used as an example of the fear and subjective nature of the poor when confronted by the wealthy in the late nineteenth century Russia. Even after working for three months without pay, the governess is prepared to be robbed of her earnings rather than demand her rights, for in her opinion, she has no rights, and like a dog will be satisfied with whatever scraps her master is willing to throw in her direction.

This practice is outlawed today, and can be challenged by a court of law. But how many cases are still active today. How quickly will a lower class employee speak up for their rights? Maybe they are not overly employable, or live in a remote location. Are they likely to stand up for their rights? I think they would be more grateful that they have a source of income, albeit meager, and they may dislike their employer, but eating is more important that loosing everything.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซ็นจูรี่ และแม้กระทั่งวันนี้ คนรวยได้เชื่อว่าตัวเองสำคัญกว่าคนจน เมื่อเรื่องราวเกิดขึ้น ได้ไปมีคนหาร ด้วยจำนวนเงินที่พวกเขาเป็นเจ้าของ หรือที่เรียกว่า 'คลาส' ของพวกเขา คนชั้นสูงเชื่อว่า เพราะโชคดีพอที่จะมีให้เลือกมากมายเช่น พวกเขาได้ทั้งยังได้รับการรักษาทุกคนในระดับล่างว่าพวกน้อย นี้ถูกแสดง ด้วยตัวอักษรในเรื่องสั้นของ Chekhov, NinnyGoverness ชาวนาถูกใช้เป็นตัวอย่างของความหวาดกลัวและธรรมชาติตามอัตวิสัยของคนจนเมื่อมั่งคั่งในปลายศตวรรษรัสเซีย แม้หลังจากทำงานสามเดือนโดยไม่มีค่าจ้าง governess ถูกเตรียมไว้เพื่อจะปล้นของรายได้ของเธอแทนที่เรียกร้องสิทธิ์ของเธอ ในความคิดของเธอ เธอมีสิทธิ์ไม่ แล้วเช่นสุนัขจะพอใจกับเศษสิ่ง หลักของเธอจะเต็มใจที่จะโยนทิศทางของเธอแบบฝึกหัดนี้เป็น outlawed วันนี้ และสามารถท้าทาย โดยกฎหมายของศาล แต่กรณีที่จำนวนจะยังคงทำงานวันนี้ ความเร็วจะเป็นพนักงานระดับล่างเอ่ยสำหรับสิทธิ อาจจะไม่ employable มากเกินไป หรืออยู่ในระยะไกล พวกเขาจะยืนสิทธิ ฉันคิดว่า พวกเขาจะขอบคุณมากขึ้นว่า พวกเขามีแหล่งรายได้ แม้ว่าไม่เพียงพอ และพวกเขาอาจไม่ชอบนาย แต่รับประทานอาหารเป็นสิ่งที่สำคัญที่ปรึกษาจึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศตวรรษและแม้วันนี้อุดมไปด้วยมีความเชื่อว่าตัวเองมีความสำคัญมากกว่าคนยากจน เมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะมีคนหารด้วยจำนวนเงินที่พวกเขาเป็นเจ้าของหรือที่เรียกว่า 'ชั้น' ของพวกเขา คนที่อยู่ในสังคมชั้นสูงที่เชื่อกันว่าเพราะพวกเขาโชคดีพอที่จะมีความมั่งคั่งดังกล่าวก็มีสิทธิในการรักษาทุกคนในชั้นต่ำราวกับว่าพวกเขาด้อยกว่า นี่คือการแสดงให้เห็นถึงตัวละครในเรื่องสั้นของ Chekhov, Ninny. แม่นมชาวนาถูกนำมาใช้เป็นตัวอย่างของความกลัวและลักษณะวิสัยของคนยากจนเมื่อเผชิญหน้ากับความมั่งคั่งในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเก้ารัสเซีย แม้หลังจากที่ทำงานเป็นเวลาสามเดือนโดยไม่ต้องจ่ายเงินแม่นมได้เตรียมที่จะถูกปล้นของรายได้ของเธอมากกว่าที่จะเรียกร้องสิทธิของเธอในความคิดของเธอเธอไม่มีสิทธิ์และชอบสุนัขจะพอใจกับสิ่งที่เศษเจ้านายของเธอก็เต็มใจที่จะ โยนในทิศทางของเธอ. การปฏิบัตินี้นังในวันนี้และจะถูกท้าทายโดยศาลของกฎหมาย แต่วิธีการที่หลาย ๆ กรณีที่ยังคงใช้งานอยู่ในปัจจุบัน วิธีการอย่างรวดเร็วของพนักงานชั้นต่ำจะพูดขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขา? บางทีพวกเขาไม่ได้จ้างมากเกินไปหรืออาศัยอยู่ในสถานที่ห่างไกล พวกเขามีแนวโน้มที่จะยืนขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขา? ผมคิดว่าพวกเขาจะขอบคุณมากกว่าที่พวกเขามีแหล่งที่มาของรายได้แม้จะน้อยและพวกเขาอาจไม่ชอบนายจ้างของพวกเขา แต่การรับประทานอาหารเป็นสิ่งสำคัญมากที่สูญเสียทุกอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศตวรรษ และแม้วันนี้ รวย เชื่อตัวเองสำคัญกว่าคนจน เมื่อเรื่องเกิดขึ้น มันเป็นเรื่องปกติที่จะมีคนแบ่งตามจำนวนเงินที่พวกเขาเป็นเจ้าของ หรือที่รู้จักกันว่า ' ชั้น ' คนที่อยู่ในชนชั้นสูง เชื่อว่าเพราะพวกเขาโชคดีพอที่จะมีความมั่งคั่งดังกล่าวพวกเขามีสิทธิที่จะรักษาทุกคนในระดับล่างเช่นถ้าพวกเขาด้อยกว่า นี้แสดงโดยตัวอักษรในเรื่องสั้นของเชคอฟ , คนโง่ .

ชาวนาพี่เลี้ยงถูกใช้เป็นตัวอย่างของความกลัวและลักษณะอัตวิสัยของคนจนเมื่อเผชิญหน้าโดยผู้มั่งคั่งในศตวรรษที่สิบเก้าปลายรัสเซีย แม้หลังจากสามเดือนโดยไม่ต้องจ่ายพระพี่เลี้ยงได้เตรียมที่จะถูกปล้นของรายได้ของเธอมากกว่าความต้องการสิทธิของเธอ เพราะในความคิดของเธอ เธอไม่มีสิทธิ และเหมือนหมาจะพอใจกับสิ่งที่ท่านเป็นเศษพร้อมที่จะโยนในทิศทางที่เธอ

ฝึกนี้เป็นของต้องห้ามในวันนี้ และสามารถท้าทายโดยศาลของกฎหมาย แต่วิธีการหลายรายยังคงใช้งานวันนี้ได้อย่างรวดเร็วจะลดระดับพนักงานพูดเพื่อสิทธิของพวกเขา ? บางทีพวกเขาอาจจะไม่ employable มากเกินไป หรืออยู่ในสถานที่ห่างไกล พวกเขามีแนวโน้มที่จะยืนขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขา ฉันคิดว่าพวกเขาจะรู้สึกขอบคุณที่พวกเขามีแหล่งที่มาของรายได้ แม้ว่าจะขาดแคลน และพวกเขาอาจไม่ชอบนายจ้างของตน แต่การกินเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นว่าสูญเสียทุกอย่าง