“Now now, Junior Sister Xu, you can

“Now now, Junior Sister Xu, you can’t do that. If you really want to kill yourself, you’ll have to wait until Elder Brother Zhao is done having fun.” Xue Yuncui laughed. Her words were spoken tenderly, but were filled with sinister viciousness.

“Excellent, excellent,” laughed Zhao Shanhe, looking appreciatively at Xue Yuncui. He stroked her face, which caused her eyes to shine. It seemed his approval was very stimulating to her.

Zhao Shanhe looked at Xu Qing, who was helplessly pinned against the ground by Xue Yuncui. His gaze roved over her lithe curves, and he laughed.

“If I gave you some medicinal pills,” he said, “then I wouldn’t be able to enjoy the struggle. So of course I won’t give you any.” His robe was now completely untied.

Xu Qing’s body quivered, and tears seeped out of her eyes. She couldn’t struggle. Xue Yuncui’s Cultivation base was higher than hers. Plus, she was exhausted from fleeing, and was being held down tightly. There was no way to flee.

The coldness on her face dissipated, replaced with bitterness and desperation. Her eyes emptied. Suddenly, it seemed she could see the Reliance Sect, and Meng Hao, standing on the East Mountain. She thought of Mount Daqing, and the young scholar stooping down and tossing a rattan vine over a cliff.

She remembered the first time she saw Meng Hao 1. She had been standing behind him as he searched for rattan vines. She watched him throw the vine down the cliff, and had heard him talking about Immortals to the people below.

At that time, she’d thought that this mortal scholar was very interesting. Thus, she’d taken him with her.

She thought about the stares of the crowd 2 when Meng Hao had offered her the medicinal pill…. And she thought about how he had gazed back at her right before he entered the black door.

“It’s all over….” The streaming tears made her face seem very bleak. She couldn’t stop herself from shaking. She was scared. From the day she had left the Reliance Sect until now, she had not experienced any happiness. And now, it seemed everything was coming to an end.

When she was a little girl, she had realized that she wasn’t very intelligent, and in fact, sometimes very foolish. Therefore, she had mastered the ability to cover it up with a cold smile. She used coldness and silence to conceal her lack of intelligence, and to make the world a bit simpler.

She didn’t like complicated things, because she often didn’t understand them. She liked peace and quiet. She liked to practice Cultivation by herself. As she did so, she watched the years pass, observed the ebb and flow of life, and recalled beautiful memories from the past.

This was her. Xu Qing. A cold exterior, and a simple heart.

She tried hard not to cry. Her body shook, and she closed her eyes. She didn’t want to look at Zhao Shanhe and his overwhelming strength. She was simply a Qi Condensation Cultivator in a Sect where happiness was unachievable. She had no strength to resist… nor even the ability to die.

As she closed her eyes, Xue Yuncui laughed and then spoke into her ear, her voice cool and complex. “Hey, you can’t fight back, so just close your eyes. That’s what I did all those years back. If you want to blame something, blame your aloofness, and blame your Cultivation base. You’re just too weak….”

Zhao Shanhe’s laughter echoed out. He waved his right hand, and a pink glow spread out. It enveloped the entire area within a thirty meter radius, creating a glimmering, pink shield that concealed everything within. The three of them were completely hidden. From the outside, the area didn’t look unusual at all.

At the same time that the cloaking shield went up, a fiery beam of light shot across the sky nearby. It screamed through the air, a cold-faced Meng Hao in its middle.

He arrived in the blink of an eye, his gaze sweeping the land. He frowned. There didn’t seem to be anything unusual at all in the area. He was about to leave, when his eyes flashed. He took out the jade slip and examined it. It was then that he noticed that the white dot representing Xu Qing, as well as the two others, had vanished.

He wasn’t sure why, but a feeling of deep unrest rose up in his heart. He looked down at the ground, and then waved his hand. As he did, a thirty meter long Flame Dragon roared out, shooting downward. A boom sounded out, and dust rose up from the ground.

However, there was one area, about thirty meters in diameter, from which no dust rose up whatsoever. It was clearly different from its surroundings.

Zhao Shanhe was concealed inside the shield, looking pleased. He licked his lips and his eyes shone as he prepared to throw himself upon Xu Qing. Suddenly, a boom could be heard from outside. He frowned, looking up, his pupils constricting.

Xue Yuncui also looked up in astonishment. She reacted to the situation quickly. Almost reflexively, she pulled out a sharp sword and placed it against Xu Qing’s neck.

This was because she had seen a young man outside wearing a blac

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ตอนนี้ตอนนี้ น้องจูเนียร์ซู คุณทำไม่ ถ้าคุณต้องการฆ่าตัวตาย คุณจะต้องรอจนกว่าพี่พี่เจียวเสร็จมีความสนุกสนาน" อัพเดต: Xue Yuncui คำพูดของเธอถูกพูดละม่อม แต่เต็มไป ด้วย viciousness น่ากลัว"ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยม หัวเราะ Zhao Shanhe กำลังดู Xue Yuncui appreciatively เขา stroked ใบหน้าของเธอ ซึ่งเกิดจากดวงตาของเธอส่อง ดูเหมือนเขาอนุมัติแก้ไขกระตุ้นมากเธอZhao Shanhe ดู Xu Qing ที่ซมถูกตรึงไว้กับพื้นดิน โดย Xue Yuncui สายตาของเขา roved ผ่านโค้งอ่อนของเธอ และฝ่าฝืน"ถ้า ฉันให้คุณยายาบางชนิด เขากล่าวว่า "แล้วฉันจะไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับการต่อสู้ ดังนั้นแน่นอนฉันจะไม่ให้คุณใด ๆ " เขาถูกตอนนี้ untied สมบูรณ์ร่างกาย Xu Qing quivered และ seeped น้ำตาจากดวงตาของเธอ เธอไม่สามารถต่อสู้ ฐานการเพาะปลูก Xue Yuncui คือสูงกว่าเธอ พลัส เธอเหน็ดเหนื่อยจากการหลบหนี และถูกจัดขึ้นลงแน่น ไม่มีทางหนีได้ความหนาวเย็นบนใบหน้าของเธอ dissipated แทนที่ ด้วยความขมขื่นและความสิ้นคิด ดวงตาของเธอทำให้ว่างเปล่า ทันใดนั้น มันดูเหมือนเธอเห็นยืนพึ่งนิกาย และเมงเฮา บนภูเขาตะวันออก เธอคิดว่า เมาท์ Daqing และนักวิชาการหนุ่ม stooping ลง และโยนไม้เถาหวายผ่านหน้าผาเธอจำได้ครั้งแรกที่เธอเห็นเมงเฮา 1 เธอได้รับยืนอยู่หลังเขาเขาค้นหาหวายเถาวัลย์ เธอดูเขาโยนเถาลงหน้าผา และได้ยินการพูดคุยกับคนด้านล่างเกี่ยวกับอมตะในเวลานั้น เธอก็คิดว่า นักวิชาการมนุษย์นี้น่าสนใจมาก ดังนั้น เธอได้นำเขากับเธอเธอคิดจ้องของฝูงชน 2 เมื่อเฮาเมงได้เสนอเธอยาสมุนไพร... และเธอคิดว่า เขาก็จ้องกลับขวาของเธอก่อนที่เขาป้อนประตูสีดำ"ได้ทั้งหมดกว่า..." น้ำตาสตรีมทำใบหน้าของเธอที่ดูเหมือนเยือกเย็นมาก เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการสั่น เธอกลัว จากวัน ที่เธอมีเหลือนิกายพึ่งจนถึงขณะนี้ เธอไม่ได้พบความสุขใด ๆ และตอนนี้ มันดูเหมือนทุกอย่างกำลังจะสิ้นสุดลงเมื่อเธอเป็นสาวน้อย เธอตระหนักว่า เธอไม่ ฉลาดมาก และ ในความเป็น จริง โง่มากบางครั้ง ดังนั้น เธอมีความเชี่ยวชาญความสามารถในการปกปิดมัน ด้วยรอยยิ้มเย็น เธอใช้ความหนาวเย็นและความเงียบที่ปกปิดของเธอขาดการข่าวกรอง และ เพื่อให้โลกง่ายนิดเธอไม่ชอบสิ่งที่ยุ่งยาก เพราะเธอมักจะไม่เข้าใจพวกเขา เธอชอบความเงียบสงบ เธอชอบที่จะฝึกเพาะปลูกเอง เช่นดังนั้น เธอดู ปีผ่าน สังเกตเห็นลดลงและการไหลของชีวิต และเรียกคืนความทรงจำที่สวยงามจากอดีตนี้เป็นของเธอ Xu Qing ภายนอกเย็น และหัวใจเรียบง่ายเธอพยายามอย่างหนักไม่ให้ร้องไห้ ร่างกายของเธอส่าย และเธอปิดดวงตาของเธอ เธอไม่ต้องการดู Zhao Shanhe และความแข็งแรงของเขาอย่างท่วมท้น เธอเป็นเพียงแค่การฉีควบแน่นเกษตรกรในรีตไหนช่วยสุข เธอไม่มีแรงต้านทาน... หรือแม้กระทั่งความสามารถในการตายเป็นเธอปิดดวงตาของเธอ Xue Yuncui หัวเราะ และพูดแล้ว เข้าไปในหูของเธอ เธอเสียงเย็น และซับซ้อน "เฮ้ คุณไม่สามารถต่อสู้กลับ ดังนั้นเพียงแค่หลับตา นั่นคือสิ่งที่ผมทำทุกปีกลับ ถ้าคุณต้องติเตียนสิ่ง ตำหนิ aloofness ของคุณ และโทษฐานของการเพาะปลูก คุณอ่อนแอเกินไป..."Zhao Shanhe เสียงหัวเราะดังก้องออกมา เขาโบกมือขวาของเขา และการเรืองแสงสีชมพูกระจายออก มันห่อหุ้มพื้นที่ทั้งหมดภายในรัศมี 30 เมตร สร้างเห็นทัศนียภาพ โล่สีชมพูที่ปกปิดทุกอย่าง สามของพวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์ จากภายนอก พื้นที่ไม่ได้ผิดปกติเลยในเวลาเดียวกันที่โล่ปิดบังไปค่า คะนองลำแสงยิงข้ามท้องฟ้าใกล้เคียง มันกรีดร้องผ่านอากาศ เฮาเมงเย็นเผชิญในตรงกลางเขามาในพริบตา สายตาของเขากวาดที่ดิน เขา frowned ไม่ได้ดูเหมือนจะ มีอะไรผิดปกติทั้งหมดในพื้นที่ กำลังจะปล่อย เมื่อประกายตาของเขา เขาเอาออกใบหยก และตรวจสอบได้ ได้แล้วว่า เขาสังเกตเห็นว่า มีศาสดาจุดขาวแทน Xu Qing เช่นเดียวกับสองคนอื่น ๆเขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ความรู้สึกของความไม่สงบลึกกุหลาบขึ้นในหัวใจของเขา เขามองลงไปที่พื้นดิน แล้ว โบกมือของเขา เช่นเขา เครื่องวัดสามสิบยาวเปลวไฟมังกรคำราม ถ่ายภาพลง บูมที่ไพเราะออก และฝุ่นลุกขึ้นจากพื้นดินอย่างไรก็ตาม มีพื้นที่หนึ่ง ประมาณสามสิบเมตร ที่ไม่มีฝุ่นลุกขึ้นใด ๆ แตกต่างอย่างชัดเจนจากสภาพแวดล้อมได้Zhao Shanhe was concealed inside the shield, looking pleased. He licked his lips and his eyes shone as he prepared to throw himself upon Xu Qing. Suddenly, a boom could be heard from outside. He frowned, looking up, his pupils constricting.Xue Yuncui also looked up in astonishment. She reacted to the situation quickly. Almost reflexively, she pulled out a sharp sword and placed it against Xu Qing’s neck.This was because she had seen a young man outside wearing a blac

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ตอนนี้ตอนนี้จูเนียร์น้องสาว Xu คุณไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ถ้าคุณอยากจะฆ่าตัวคุณเองคุณจะต้องรอจนกว่าพี่บราเดอร์ Zhao จะทำมีความสนุกสนาน. "Xue Yuncui หัวเราะ คำพูดของเธอพูดอย่างอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายที่น่ากลัว. "ดีเลิศยอดเยี่ยม" หัวเราะ Zhao Shanhe มองซึ้งที่ Xue Yuncui เขาลูบใบหน้าของเธอซึ่งเกิดจากตาของเธอที่จะส่องแสง ดูเหมือนว่ามันจะได้รับการอนุมัติของเขาถูกกระตุ้นมากกับเธอ. Zhao Shanhe มองที่เสี่ยวชิงที่ถูกตรึงอยู่กับทำอะไรไม่ถูกกับพื้นดินโดย Xue Yuncui สายตาของเขากวาดกว่าโค้งอ่อนช้อยของเธอและเขาหัวเราะ. "ถ้าฉันให้คุณยาสมุนไพรบางอย่าง" เขากล่าวว่า "แล้วฉันจะไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับการต่อสู้ ดังนั้นแน่นอนฉันจะไม่ให้คุณใด ๆ . "เสื้อคลุมของเขาคือตอนนี้แก้สมบูรณ์. ร่างกายเสี่ยวชิงสั่นและน้ำตาซึมออกมาจากดวงตาของเธอ เธอไม่สามารถต่อสู้ ฐานการเพาะปลูกของ Xue Yuncui สูงกว่าเธอ พลัสเธอเหนื่อยจากการหลบหนีและถูกกักตัวไว้แน่นลง ไม่มีทางที่จะหนีไปไม่ได้. ความเย็นบนใบหน้าของเธอสำมะเลเทเมาแทนที่ด้วยความขมขื่นและความสิ้นหวัง ดวงตาของเธออบ ทันใดนั้นมันดูเหมือนเธอจะได้เห็นพึ่งนิกายและเม้งเฮายืนอยู่บนภูเขาตะวันออก เธอคิดว่าของภูเขา Daqing และนักวิชาการหนุ่มก้มลงและโยนเถาหวายหน้าผา. เธอจำได้ว่าครั้งแรกที่เธอเห็นเม้งเฮา 1. เธอได้รับการยืนอยู่ข้างหลังเขาในฐานะที่เขาค้นหาเถาวัลย์หวาย เธอดูเขาโยนลงหน้าผาเถาและเคยได้ยินเขาพูดคุยเกี่ยวกับอมตะกับคนข้างล่างนี้. ในเวลานั้นเธอก็คิดว่านี่นักวิชาการต้องตายเป็นที่น่าสนใจมาก ดังนั้นเธอก็พาเขากับเธอ. เธอคิดเกี่ยวกับการจ้องของฝูงชนที่ 2 เมื่อเม้งเฮาได้เสนอให้เธอยาสมุนไพร ... และเธอคิดเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้จ้องมองกลับมาที่ด้านขวาของเธอก่อนที่เขาจะเข้ามาในประตูสีดำ. "มันทั้งหมดกว่า ... ." สตรีมมิ่งน้ำตาทำให้ใบหน้าของเธอดูเหมือนเยือกเย็นมาก เธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการเขย่า เธอเป็นคนกลัว จากวันที่เธอทิ้งพึ่งนิกายจนถึงตอนนี้เธอไม่เคยมีประสบการณ์ความสุขใด ๆ และตอนนี้มันดูเหมือนว่าทุกอย่างมาถึงที่สิ้นสุด. เมื่อเธอเป็นสาวน้อยเธอก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์มากและในความเป็นจริงบางครั้งก็โง่มาก ดังนั้นเธอได้เข้าใจความสามารถในการครอบคลุมขึ้นด้วยรอยยิ้มเย็น เธอใช้ความเย็นและความเงียบเพื่อปกปิดเธอขาดปัญญาและจะทำให้โลกบิตง่าย. เธอไม่ชอบสิ่งที่ซับซ้อนเพราะเธอมักจะไม่เข้าใจพวกเขา เธอชอบความสงบเงียบ เธอชอบที่จะฝึกการเพาะปลูกด้วยตัวเอง ขณะที่เธอทำเช่นนั้นเธอดูปีที่ผ่านมาผ่านไปสังเกตการลดลงและการไหลของชีวิตและเรียกคืนความทรงจำที่สวยงามจากอดีตที่ผ่านมา. นี้เป็นของเธอ เสี่ยวชิง ภายนอกเย็นและหัวใจ Simple. เธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ ร่างกายของเธอสั่นและเธอปิดตาของเธอ เธอไม่ต้องการที่จะดูที่ Zhao Shanhe และความแข็งแรงของเขาอย่างท่วมท้น เธอเป็นเพียงเกษตรกรฉีควบแน่นในนิกายที่มีความสุขเป็น unachievable เธอมีความแข็งแรงที่จะต่อต้าน ... หรือแม้กระทั่งความสามารถในการที่จะตาย. ขณะที่เธอปิดตาของเธอ, Xue Yuncui หัวเราะแล้วพูดเข้าไปในหูของเธอเสียงของเธอเย็นและมีความซับซ้อน "เฮ้คุณจะไม่สามารถกลับมาต่อสู้ดังนั้นเพียงแค่ปิดตาของคุณ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำทุกปีเหล่านั้นกลับมา หากคุณต้องการที่จะตำหนิสิ่งที่ตำหนิการปลีกตัวของคุณและโทษฐานการเพาะปลูกของคุณ คุณเพียงแค่อ่อนแอเกินไป ... . " เสียงหัวเราะ Zhao Shanhe สะท้อนออกมา เขาโบกมือขวาของเขาและเรืองแสงสีชมพูกระจายออกไป มันห่อหุ้มพื้นที่ทั้งหมดภายในรัศมีสามสิบเมตรสร้างวามเป็นโล่สีชมพูที่ปกปิดทุกอย่างภายใน สามของพวกเขาถูกซ่อนไว้อย่างสมบูรณ์ จากนอกพื้นที่ที่ไม่ได้มีลักษณะที่ผิดปกติที่ทุกคน. ในเวลาเดียวกันกับที่โล่ปิดบังก็ขึ้นไปลำแสงคะนองของการยิงแสงบนท้องฟ้าในบริเวณใกล้เคียง มันกรีดร้องผ่านอากาศเย็นต้องเผชิญกับเม้งเฮาในช่วงกลางของ. เขามาถึงในพริบตาจ้องมองเขากวาดที่ดิน เขาขมวดคิ้ว มีไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่ผิดปกติที่ทุกคนในพื้นที่ เขากำลังจะออกเมื่อดวงตาของเขาประกาย เขาก็เอาใบหยกและตรวจสอบมัน ตอนนั้นเองที่เขาสังเกตเห็นว่าจุดสีขาวที่เป็นตัวแทนของเสี่ยวชิงเช่นเดียวกับสองคนก็หายไป. เขาไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ความรู้สึกของความไม่สงบลึกลุกขึ้นในหัวใจของเขา เขามองลงไปที่พื้นดินแล้วโบกมือ ขณะที่เขาทำสามสิบเมตรยาวเปลวไฟมังกรคำรามออกมายิงลง บูมฟังออกและฝุ่นลุกขึ้นจากพื้นดิน. แต่มีหนึ่งในพื้นที่ประมาณสามสิบเมตรเส้นผ่าศูนย์กลางจากการที่ไม่มีฝุ่นลุกขึ้น แต่อย่างใด มันเห็นได้ชัดว่าแตกต่างจากสภาพแวดล้อม. Zhao Shanhe ถูกซ่อนอยู่ภายในโล่มองความยินดี เขาเลียริมฝีปากและดวงตาของเขาส่องในขณะที่เขาเตรียมที่จะโยนตัวเองเมื่อเสี่ยวชิง ทันใดนั้นบูมอาจจะได้ยินมาจากข้างนอก เขาขมวดคิ้วมองขึ้นนักเรียนของเขาหด. Xue Yuncui ยังเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว เกือบ reflexively เธอดึงออกมาจากดาบคมและวางมันลงกับคอเสี่ยวชิง. นี้เพราะเธอได้เห็นชายหนุ่มนอกสวม Blac