This studyfinds that 40–47% of the

This study
finds that 40–47% of the U.S. seafood supply is lost.
We detail the enormous nutritional implications of this loss, which
is particularly troubling in light of the 2010 USDA Dietary
Guidelines recommendation to more than double seafood intake.
The loss exacts
financial costs up and down the supply chain, and causes unnecessary losses to
fisheries and other parts of our
ecosystem needed for food security and our long-term survival. A
portion of the loss of seafood is unavoidable, especially because
seafood can spoil quickly compared to other foods, but continuing
to treat our aquatic resources as though they are limitless is
unsustainable and detrimental to the environment and public
health. Reducing loss of seafood will require complex and diverse
actions by many different participants in the supply chain, from
production to consumption, and future research can serve to
monitor and evaluate these efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้พบว่า 40-47% ของการจัดหาอาหารทะเลสหรัฐฯ สูญหายเราได้รายละเอียดที่เกี่ยวข้องด้านโภชนาการมหาศาลนี้ขาดทุน การเป็น troubling โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาหารจาก 2010 สำหรับผู้แนะนำแนวทางการบริโภคอาหารทะเลกว่าคู่การสูญเสีย exactsต้นทุนทางการเงินขึ้นห่วงโซ่อุปทาน การสูญเสียที่ไม่จำเป็นสาเหตุให้ประมงและส่วนอื่น ๆ ของเราระบบนิเวศที่จำเป็นสำหรับความปลอดภัยของอาหารและความอยู่รอดระยะยาวของเรา Aส่วนการสูญเสียของอาหารทะเลเป็นต้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะอาหารทะเลสามารถเสียได้อย่างรวดเร็วเมื่อเทียบกับอาหารอื่น ๆ แต่ต่อไปการจัดการทรัพยากรน้ำของเราว่าจะเบื่อunsustainable และผลดีต่อสิ่งแวดล้อม และสาธารณะสุขภาพ ลดการสูญเสียของอาหารจะต้องมีความหลากหลาย และซับซ้อนการดำเนินการ โดยผู้เรียนแตกต่างกันมากในห่วงโซ่อุปทาน จากผลิตเพื่อการบริโภค และการวิจัยในอนาคตสามารถรองรับการตรวจสอบ และประเมินความพยายามเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้พบว่า 40-47% ของอุปทานอาหารทะเลสหรัฐจะหายไป. เรารายละเอียดผลกระทบทางโภชนาการมหาศาลของการสูญเสียนี้ซึ่งเป็นที่หนักใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของปี 2010 USDA อาหารคำแนะนำแนวทางให้มากขึ้นกว่าการบริโภคอาหารทะเลสอง. การสูญเสีย exacts การเงิน ค่าใช้จ่ายขึ้นและลงห่วงโซ่อุปทานและทำให้เกิดความสูญเสียที่ไม่จำเป็นเพื่อการประมงและส่วนอื่นๆ ของเราระบบนิเวศที่จำเป็นสำหรับการรักษาความปลอดภัยของอาหารและความอยู่รอดในระยะยาวของเรา ส่วนหนึ่งของการสูญเสียของอาหารทะเลหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งอาหารทะเลที่สามารถทำให้เสียเมื่อเทียบกับอาหารอื่น ๆ ได้อย่างรวดเร็ว แต่อย่างต่อเนื่องในการรักษาทรัพยากรสัตว์น้ำของเราเป็นแม้ว่าพวกเขาจะไร้ขีดจำกัด คือไม่ยั่งยืนและเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและประชาชนสุขภาพ ลดการสูญเสียของอาหารทะเลจะต้องมีความซับซ้อนและมีความหลากหลายการกระทำโดยผู้เข้าร่วมที่แตกต่างกันในห่วงโซ่อุปทานจากการผลิตเพื่อการบริโภคและการวิจัยในอนาคตสามารถทำหน้าที่ในการตรวจสอบและประเมินความพยายามเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้พบว่า 40 - 47 % ของซีฟู้ดซัพพลายสหรัฐอเมริกาสูญเสียเรารายละเอียดทางโภชนาการผลกระทบใหญ่หลวงของการสูญเสียนี้ ซึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาในแง่ของ USDA อาหาร 2553แนวทางที่แนะนำให้บริโภคอาหารทะเลมากกว่าสองเท่าการสูญเสีย exactsต้นทุนทางการเงินและลงในโซ่ อุปทาน และทำให้เกิดความสูญเสียที่ไม่จำเป็นเพื่อการประมง และส่วนอื่น ๆของเราระบบนิเวศที่จำเป็นสำหรับความปลอดภัยอาหารและความอยู่รอดระยะยาวของเรา เป็นส่วนของการสูญเสียของอาหารทะเล ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ โดยเฉพาะ เพราะอาหารทะเลสามารถทำลายได้อย่างรวดเร็วเมื่อเทียบกับอาหารอื่น ๆ แต่ต่อเนื่องเพื่อรักษาทรัพยากรทางน้ำของเราเป็นแม้ว่าพวกเขาจะไร้ขีด จำกัด คือไม่ยั่งยืนและเป็นอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมและประชาชนสุขภาพ การลดการสูญเสียของอาหารทะเลจะต้องมีความซับซ้อนและหลากหลายการกระทำโดยผู้เข้าร่วมที่แตกต่างกันมากในห่วงโซ่อุปทาน , จากการผลิตเพื่อการบริโภค และ สามารถให้บริการในการวิจัยในอนาคตตรวจสอบและประเมินความพยายามเหล่านี้