Fraud is a broad concept with two b

Fraud is a broad concept with two basic types seen in practice. The first is the misappropriation of
assets and the second is fraudulent financial reporting. Fraudulent financial reporting usually occurs in
the form of falsification of financial statements in order to obtain some forms of benefit. The current
research compares the financial ratios between fraudulent and non-fraudulent firms for the companies
listed on Tehran Stock Exchange. The sample consists of 134 companies from 2009-2014 and for
testing the hypothesis Independent sample t-test was exerted. The results show that there is a
significant difference between the means of Current Assets to Total Assets, Inventory to Total Assets
and Revenue to Total Assets ratios. This means that management of fraud firms may be less
competitive than management of non-fraud firms in using assets to generate revenue. Management
may manipulate inventories. The company may not match sales with corresponding cost of goods sold,
thus increasing gross margin, net income and strengthening the balance sheet. In addition,
manipulation of inventory is in form of reporting inventory lower than cost or market value, and
companies choosing not to record the obsolete inventory. Higher or lower margins are related to the
issuing of fraudulent financial reporting. In addition, the results show that there is not a significant
difference between the means of Total Debt to Total Equity, Total Debt to Total Asset, Net Profit to
Revenue, Receivables to Revenue and Working Capital to Total Assets ratios.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลอกเป็นแนวคิดที่กว้าง มีสองชนิดพื้นฐานในการปฏิบัติ ครั้งแรกเป็นฐานยักยอกทรัพย์ของสินทรัพย์และที่สองเป็นรายงานการเงินหลอกลวง รายงานทางการเงินหลอกลวงมักเกิดขึ้นในแบบ falsification งบการเงินเพื่อให้ได้ของสวัสดิการ ปัจจุบันวิจัยเปรียบเทียบอัตราส่วนทางการเงินระหว่างบริษัทหลอกลวง และไม่หลอกลวงสำหรับบริษัทแสดงในเตหรานทรัพย์ ตัวอย่างประกอบด้วยบริษัท 134 จาก 2009-2014 และสำหรับการทดสอบสมมติฐาน t-ทดสอบตัวอย่างอิสระได้นั่นเอง ผลแสดงว่ามีการความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างวิธีการของสินทรัพย์รวมสินทรัพย์ สินค้าคงคลังสินทรัพย์รวมปัจจุบันและอัตราส่วนสินทรัพย์รวมรายได้ หมายความ ว่า จัดการบริษัทฉ้อฉลอาจน้อยแข่งขันกว่าจัดการบริษัทไม่ทุจริตในการใช้สินทรัพย์ในการสร้างรายได้ จัดการอาจควบคุมสินค้าคงคลัง บริษัทอาจไม่ตรงกับการขายกับต้นทุนที่เกี่ยวข้องของสินค้าที่ขายดังนั้นกำไรขั้นต้นเพิ่มขึ้น รายได้สุทธิ และเพิ่มดุลการ นอกจากนี้การจัดการสินค้าคงคลังที่อยู่ในรูปแบบของสินค้าคงคลังรายงานที่ต่ำกว่าต้นทุนหรือราคาตลาด และบริษัทไม่ต้องบันทึกสินค้าคงคลังที่ล้าสมัย ขอบสูง หรือต่ำเกี่ยวข้องกับการออกของรายงานทางการเงินหลอกลวง นอกจากนี้ ผลแสดงว่าไม่มีความสำคัญความแตกต่างระหว่างวิธีการรวมอัตราส่วนหนี้สินรวม รวมสินทรัพย์ กำไรสุทธิต่อหนี้สินรวมRevenue, Receivables to Revenue and Working Capital to Total Assets ratios.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทุจริตเป็นแนวคิดที่กว้างสองประเภทพื้นฐานเห็นในทางปฏิบัติ ประการแรกคือการยักยอกของสินทรัพย์และสองคือการรายงานทางการเงินที่หลอกลวง
การรายงานทางการเงินที่เป็นการฉ้อโกงมักจะเกิดขึ้นในรูปแบบของการทำผิดของงบการเงินเพื่อให้ได้รูปแบบของผลประโยชน์
ปัจจุบันการวิจัยเปรียบเทียบอัตราส่วนทางการเงินระหว่าง บริษัท ที่หลอกลวงและไม่หลอกลวงสำหรับ บริษัท จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์กรุงเตหะราน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย 134 บริษัท 2009-2014 และการทดสอบสมมติฐานตัวอย่างอิสระt-test ได้รับการตีพิมพ์ ผลการศึกษาพบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างวิธีการที่สินทรัพย์หมุนเวียนต่อสินทรัพย์รวมสินค้าคงคลังเพื่อให้สินทรัพย์รวมและรายได้อัตราส่วนสินทรัพย์รวม ซึ่งหมายความว่าการบริหารจัดการของ บริษัท การทุจริตอาจจะน้อยกว่าการแข่งขันกว่าผู้บริหารของบริษัท ที่ไม่ใช่การทุจริตในการใช้สินทรัพย์ที่จะสร้างรายได้ การบริหารจัดการอาจจัดการสินค้าคงเหลือ บริษัท อาจไม่ตรงกับค่าใช้จ่ายในการขายกับที่สอดคล้องกันของสินค้าที่ขายจะเป็นการเพิ่มอัตรากำไรขั้นต้นรายได้สุทธิและสร้างความเข้มแข็งในงบดุล นอกจากนี้การจัดการสินค้าคงคลังอยู่ในรูปของการรายงานสินค้าคงคลังที่ต่ำกว่าราคาทุนหรือมูลค่าตลาดและบริษัท เลือกที่จะไม่บันทึกสินค้าล้าสมัย อัตรากำไรขั้นต้นที่สูงขึ้นหรือต่ำกว่าที่เกี่ยวข้องกับการออกรายงานทางการเงินที่หลอกลวง นอกจากนี้ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่ามีไม่ได้เป็นอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างระหว่างวิธีการรวมหนี้เป็นทุนรวมหนี้สินรวมต่อสินทรัพย์รวมกำไรสุทธิต่อรายได้ให้กับลูกหนี้รายได้และเงินทุนหมุนเวียนอัตราส่วนสินทรัพย์รวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทุจริตเป็นแนวคิดกว้างกับสองชนิดพื้นฐานที่เห็นในการปฏิบัติ แรกคือการยักยอก
สินทรัพย์ และส่วนที่สอง คือ การรายงานทางการเงินที่หลอกลวง รายงานทางการเงินที่หลอกลวงมักจะเกิดขึ้นใน
รูปแบบของการทำผิดของงบการเงิน เพื่อให้ได้รูปแบบของผลประโยชน์ ปัจจุบัน
การวิจัยเปรียบเทียบอัตราส่วน ระหว่าง บริษัท ที่หลอกลวงและไม่หลอกลวงสำหรับ บริษัท จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เตหะราน
. จำนวน 134 จากบริษัท 2009-2014 และทดสอบสมมติฐาน t-test independent sample
อยู่นั่นเอง . พบว่ามีความแตกต่างกันระหว่าง
หมายถึงสินทรัพย์หมุนเวียน สินทรัพย์รวมสินค้าคงคลังเพื่อทรัพย์สิน
และรายได้ต่อทรัพย์สินต่อ ซึ่งหมายความว่าการจัดการของ บริษัท หลอกลวง อาจจะน้อยกว่า
แข่งขันกว่าจัดการของบริษัท ไม่หลอกลวง ในการใช้ทรัพย์สินที่สร้างรายได้ การจัดการ
อาจจัดการพัสดุ บริษัทอาจจะไม่ตรงกับการขายกับต้นทุนของสินค้าที่ขาย ,
เป็นการเพิ่มกำไรขั้นต้น รายได้สุทธิ และการเสริมสร้างงบดุล นอกจากนี้
การจัดการสินค้าคงคลังในรูปแบบของรายงานสินค้าคงคลังต่ำกว่าต้นทุนหรือมูลค่าตลาด และ บริษัท เลือกที่จะไม่บันทึก
สินค้าคงคลังที่ล้าสมัย สูงหรือต่ำกว่าขอบเกี่ยวข้องกับ
การออกรายงานทางการเงินที่หลอกลวง นอกจากนี้ พบว่า ไม่มีนัย
ผลต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของหนี้รวมหุ้น หนี้ สินทรัพย์รวมมีกำไรสุทธิ
รายได้ ลูกหนี้ เพื่อรายได้และเงินทุนหมุนเวียนเพื่อทรัพย์สินต่อ