The passing of the Anti-Secession L

The passing of the Anti-Secession Law, on March 14th 2005, was a reminder that the People's Republic of China has not renounced the use of force against Taiwan. Following the election of Chen Shui-bian in March 2000, the positions of the governments on both sides of the Taiwan Strait have hardened. Beijing demands from Taipei a recognition of the “one China” principle in order to resume dialogue, while Taipei considers the Republic of China in Taiwan to be a sovereign and independent state. This article describes the range of means—including modernisation of the military, reinforced military co-operation with the United States, and increasingly with Japan, as well as restrictions on various forms of exchanges between the two sides— which are used by the Chen Shui-bian government to resist Chinese irredentism. It emphasises the continuity with Lee Teng-hui's security policy, and the new constraints which affect the Taiwanese executive, in particular the refusal by the opposition parties, which control the majority of seats in the Legislative Yuan, to approve the government's plans for arms acquisitions

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านกฎหมายต่อต้านซีเซสชัน บน 14 มีนาคม 2005 ถูกเตือนว่า สาธารณรัฐประชาชนจีนมี renounced ใช้บังคับกับไต้หวัน ตำแหน่งของรัฐบาลทั้งสองด้านของช่องแคบไต้หวันได้ชุบแข็งต่อการเลือกตั้งของเฉินชุ่ยเบียนในเดือน 2000 มีนาคม กรุงปักกิ่งต้องจากไทเปการรู้หลักการ "จีนเดียว" เพื่อดำเนินต่อบทสนทนา ในขณะที่ไทเปสาธารณรัฐจีนในไต้หวันเป็น รัฐอธิปไตย และอิสระที่พิจารณา บทความนี้อธิบายถึงช่วงหมายถึง — รวม modernisation ที่ทหาร เสริมร่วมปฏิบัติการทางทหาร กับสหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่นมากขึ้น และข้อจำกัดในรูปแบบต่าง ๆ ของการแลกเปลี่ยนระหว่างสองด้าน — ที่ใช้ โดยรัฐบาลเฉินชุ่ยเบียนเพื่อต่อต้านจีน irredentism มันเน้นความต่อเนื่องกับลีเต็งฮุยของนโยบายความปลอดภัย ข้อจำกัดใหม่ซึ่งส่งผลต่อผู้บริหารชาวไต้หวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งปฏิเสธ โดยฝ่ายต่อต้าน การควบคุมส่วนใหญ่ของที่นั่งในหยวนสภา การอนุมัติแผนซื้อแผ่นดินของรัฐบาล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผ่านกฎหมายต่อต้านการแยกตัวออกเมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2005 เป็นเตือนว่าสาธารณรัฐประชาชนจีนยังไม่ได้สละการใช้กำลังกับไต้หวัน หลังจากการเลือกตั้งของเฉินสุยเปี่ยนมีนาคม 2000 ในตำแหน่งของรัฐบาลทั้งสองด้านของช่องแคบไต้หวันได้แข็ง ปักกิ่งเรียกร้องจากไทเปการรับรู้ของ "หนึ่งในประเทศจีน" หลักการในการที่จะดำเนินการเจรจาในขณะที่พิจารณาไทเปสาธารณรัฐจีนในไต้หวันจะเป็นรัฐอธิปไตยและเป็นอิสระ บทความนี้จะอธิบายช่วงของวิธีการรวมทั้งความทันสมัย​​ของทหารเสริมทหารร่วมกับสหรัฐอเมริกาและเพิ่มมากขึ้นกับประเทศญี่ปุ่นเช่นเดียวกับข้อ จำกัด ในรูปแบบต่าง ๆ ของการแลกเปลี่ยนระหว่างสอง sides- ซึ่งจะถูกใช้โดยเฉินฮวงจุ้ย รัฐบาล -bian ที่จะต่อต้านจีน irredentism โดยจะเน้นความต่อเนื่องกับลีเต็งฮุยนโยบายการรักษาความปลอดภัยและข้อ จำกัด ใหม่ที่ส่งผลกระทบต่อผู้บริหารชาวไต้หวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งการปฏิเสธโดยฝ่ายค้านซึ่งควบคุมส่วนใหญ่ของที่นั่งในสภานิติบัญญัติหยวนเพื่ออนุมัติแผนของรัฐบาลสำหรับการเข้าซื้อกิจการแขน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ่านกฎหมายต่อต้านการแยกตัวออกเมื่อ 14 มีนาคม 2005 , เตือนว่าจีนไม่ได้ละทิ้งการใช้บังคับกับไต้หวัน ต่อไปนี้การเลือกตั้งของเฉินสุ่ยเปียนในเดือนมีนาคม 2543 ตำแหน่งของรัฐบาลทั้งสองฝั่งช่องแคบไต้หวันจะแข็งกระด้างปักกิ่งความต้องการจากไทเป การรับรู้ของ " จีนเดียว " หลักการในการต่อบทสนทนาในขณะที่ไทเปพิจารณาจีนในไต้หวันเป็นอธิปไตยและเอกราชของรัฐ บทความนี้อธิบายถึงช่วงหมายความรวมถึงความทันสมัยของทหาร เสริมทหารร่วมมือกับสหรัฐฯ มากขึ้น กับญี่ปุ่นเช่นเดียวกับข้อ จำกัด ในรูปแบบต่าง ๆของการแลกเปลี่ยนระหว่างสองฝั่ง ซึ่งจะถูกใช้โดยรัฐบาลเฉินสุ่ยเปียนต่อต้านจีนลัทธิสนับสนุนการเรียกร้องดินแดนคืน . มันเน้นความต่อเนื่องกับนโยบายความมั่นคงของลีเต็งฮุย และข้อจำกัดที่มีผลต่อผู้บริหารใหม่ของไต้หวัน โดยเฉพาะการปฏิเสธโดยฝ่ายค้าน ซึ่งคุมเสียงข้างมากในสภานิติบัญญัติหยวน ,อนุมัติแผนการของรัฐบาลในการซื้อ

แขน