Table 4 demonstrates a significant

Table 4 demonstrates a significant association between the presence/absence of fidgety movements and the PDMS-2 scores, although we also found five infants (9.3%) with fidgety movements who scored poorly in the 1-year PDMS-2 assessment (Table 5). By incorporating the optimality criterion, the proportion of individuals who remained undetected could be further reduced to 5.6%. Hence, the assessment of the additional motor repertoire (postures and movements other than fidgety movements) adds to the assessment of fidgety movements. Apart from an early identification of infants at high risk for motor dysfunctions, a careful and detailed evaluation of movement and postural patterns enables us to find strengths and limitations in each child that might induce individual intervention strategies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 4 แสดงการเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างมี/ไม่มีการเคลื่อนไหว fidgety และ PDMS-2 คะแนน แม้ว่าเรายังพบทารกห้า (9.3%) เคลื่อนไหว fidgety ที่ได้คะแนนไม่ดีในการประเมิน PDMS 2 1 ปี (ตาราง 5) โดยผสมผสานเกณฑ์ optimality สัดส่วนของคนที่ยังคงตรวจไม่พบอาจเพิ่มเติมลดลง 5.6% ด้วยเหตุนี้ การประเมินเพิ่มเติมละครมอเตอร์ (ท่าและการเคลื่อนไหวไม่ใช่เคลื่อนไหว fidgety) เพิ่มเพื่อการประเมินความเคลื่อนไหว fidgety นอกเหนือจากรหัสแรกของทารกที่ความเสี่ยงสูงสำหรับความผิดปกติของมอเตอร์ การประเมินผลรายละเอียด และระมัดระวังการเคลื่อนไหวและรูปทรงตัวช่วยให้เราสามารถค้นหาจุดแข็งและข้อจำกัดในเด็กแต่ละคนที่อาจทำให้เกิดกลยุทธ์การแทรกแซงแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างมี / ไม่มีการเคลื่อนไหวหงุดหงิดและ PDMS-2 คะแนนแม้ว่าเรายังพบห้าทารก (9.3%) ที่มีการเคลื่อนไหวหงุดหงิดที่ได้คะแนนไม่ดีใน 1 ปี PDMS-2 การประเมิน (ตารางที่ 5) . โดยผสมผสานเกณฑ์ optimality สัดส่วนของประชาชนที่ยังคงตรวจไม่พบอาจจะลดลงอีก 5.6% ดังนั้นการประเมินผลของละครมอเตอร์เพิ่มเติม (ท่าและการเคลื่อนไหวอื่น ๆ นอกเหนือจากการเคลื่อนไหวหงุดหงิด) เพื่อเพิ่มการประเมินการเคลื่อนไหวของหงุดหงิด นอกเหนือจากตัวแรกของทารกที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับความผิดปกติมอเตอร์, การประเมินผลการระมัดระวังและรายละเอียดของการเคลื่อนไหวและการทรงตัวรูปแบบช่วยให้เราสามารถหาจุดแข็งและข้อ จำกัด ของเด็กแต่ละคนที่อาจก่อให้เกิดการแทรกแซงกลยุทธ์ของแต่ละบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 4 แสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างการมี / ไม่มีการเคลื่อนไหวของหงุดหงิดและคะแนน pdms-2 ถึงแม้ว่าเรายังพบห้าทารก ( 9.3% ) กับท่าทีการเคลื่อนไหวที่ได้คะแนนไม่ดีในการประเมิน pdms-2 1 ปี ( ตารางที่ 5 ) โดยผสมผสานเกณฑ์ optimality สัดส่วนของผู้ที่ยังคงตรวจไม่พบอาจจะลดลงถึง 5.6 % ดังนั้น การประเมินความมอเตอร์เพิ่มเติม ( ท่าและการเคลื่อนไหวอื่น ๆ มากกว่าการเคลื่อนไหวหงุดหงิด ) เพื่อเพิ่มการประเมินการเคลื่อนไหวของ เกเร นอกเหนือจากการเริ่มต้นของทารกที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับมอเตอร์ความผิดปกติ , ระมัดระวังและรายละเอียดการประเมินการเคลื่อนไหวและรูปแบบท่าทางจะช่วยให้เราสามารถหาจุดแข็งและข้อจำกัดในเด็กแต่ละคน ที่อาจชักจูงกลยุทธ์การแทรกแซงของแต่ละบุคคล