It was an empty, sleepy, country st

It was an empty, sleepy, country station and there was hardly anyone on the platform except themselves. Suddenly Lucy gave a sharp little cry, like someone who has been stung by a wasp.
"What's up, Lu?" said Edmund—and then suddenly broke off and made a noise like "Ow!"
"What on earth——" began Peter, and then he too suddenly changed what he had been going to say. Instead, he said, "Susan, let go! What are you doing? Where are you dragging me to?"
"I'm not touching you," said Susan. "Someone is pulling me. Oh—oh—oh—stop it!"
Everyone noticed that all the others' faces had gone very white.
"I felt just the same," said Edmund in a breathless voice. "As if I were being dragged along. A most frightful pulling—ugh! it's beginning again."
"Me too," said Lucy. "Oh, I can't bear it."
"Look sharp!" shouted Edmund. "All catch hands and keep together. This is magic—I can tell by the feeling. Quick!"
"Yes," said Susan. "Hold hands. Oh, I do wish it would stop—oh!"
Next moment the luggage, the seat, the platform, and the station had completely vanished. The four children, holding hands and panting, found themselves standing in a woody place—such a woody place that branches were sticking into them and there was hardly room to move. They all rubbed their eyes and took a deep breath.
"oh, Peter!" exclaimed Lucy. "Do you think we can possibly have got back to Narnia?"

"It might be anywhere," said Peter, "I can't see a yard in all these trees. Let's try to get into the open—if there is any open."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นสถานีว่างเปล่า ง่วง นอน ประเทศ และมีแทบทุกคนบนแพลตฟอร์มยกเว้นตัวเอง ทันใดนั้นลูซี่ให้ร้องไห้น้อยคมชัด เช่นคนมีถูก stung โดยมดตะนอยคืออะไรค่า Lu "ว่า Edmund — แล้วก็หยุดลง และทำเสียงดังเช่น"Ow ""อะไรในโลก — — " เริ่มปีเตอร์ และจากนั้น เขาก็เกินไปเปลี่ยนสิ่งที่เขาได้รับจะไปพูด แทน เขากล่าวว่า "ซูซาน ปล่อย คุณทำอะไรอยู่ ที่คุณลากฉัน""ฉันฉันไม่สัมผัสคุณ กล่าวว่า ซูซาน "คนจะดึงฉันไว้ โอ้-โอ้ — โอ้ — หยุด! "ทุกคนสังเกตเห็นว่า เครื่องอื่น ๆ ของใบหน้าดิฉันขาวมาก"ผมรู้สึกเพียงเหมือน, " กล่าวว่า Edmund เสียงหายใจ "ว่าฉันถูกถูกลากไปตาม ดึงสุด frightful — เข้าถึงด่วน มันเป็นจุดเริ่มต้นอีกครั้ง""ผม " กล่าวว่า ลูซี่ "โอ้ ผมไม่สามารถรับมัน""ดูคมชัด" โห่ Edmund "ทั้งจับมือ และเก็บไว้ด้วยกัน นี่คือมายากล — คำ โดยรู้สึกได้ ด่วน""Yes กล่าวว่า ซูซาน "จับมือ โอ้ ฉันต้องจะหยุด – โอ้! "ช่วงเวลาถัดไปเก็บกระเป๋า นั่ง แพลตฟอร์ม และสถานีที่มีสมบูรณ์ไหล เด็กสี่ จับมือ และ panting พบตัวเองยืนอยู่ในยืนต้น — วู้ดดี้นั้นวางว่า สาขาติดเข้าไป และมีห้องแทบจะย้าย พวกเขาทั้งหมดลูบตา และเอาลมหายใจลึก"โอ้ ปีเตอร์" exclaimed ลูซี่ "คุณคิดว่า เราสามารถจะมีได้กลับไปนาร์เนีย" "อาจเป็นทุกที่ กล่าวว่า ปีเตอร์ "ไม่เห็นบ้านในต้นไม้เหล่านี้ ลองเข้าไปเปิด — ถ้ามีเปิดใด ๆ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นที่ว่างเปล่า, ง่วงนอน, สถานีประเทศและมีทุกคนแทบจะบนแพลตฟอร์มยกเว้นตัวเอง ทันใดนั้นลูซี่ให้เป็นหนทางเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คมชัดเหมือนใครบางคนที่ได้รับการ Stung โดยตัวต่อ.
"เกิดอะไรขึ้นลู?" กล่าวว่าเอ๊ดมันด์และแล้วก็โพล่งออกมาและทำให้เสียงเช่น "โอ๊ย!"
"อะไร earth--" เริ่มที่ปีเตอร์และจากนั้นเขาก็เกินไปเปลี่ยนสิ่งที่เขาได้รับไปที่จะพูด แต่เขากล่าวว่า "ซูซานปล่อยให้ไป! คุณกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนคุณกำลังลากฉันไป?"
"ผมไม่ได้สัมผัสคุณ" ซูซานกล่าวว่า "ใครบางคนจะดึงฉัน. Oh-Oh-Oh-หยุดมัน!"
ทุกคนสังเกตเห็นว่าใบหน้าของคนอื่น ๆ ทั้งหมดได้หายไปขาวมาก.
"ฉันรู้สึกเพียงเดียวกัน" เอ๊ดมันด์กล่าวว่าในเสียงหอบ "ในขณะที่ถ้าผมถูกลากไปก. น่ากลัวมากที่สุดดึงฮึ! มันเริ่มต้นอีกครั้ง".
"ฉันเกินไป" ลูซี่กล่าวว่า "โอ้ฉันไม่สามารถแบกมัน."
"ดูคมชัด!" ตะโกนเอ๊ดมันด์ "ทั้งหมดที่จับมือและเก็บไว้ด้วยกัน. นี่คือความมหัศจรรย์ผมสามารถบอกได้โดยความรู้สึก. ด่วน!"
"ใช่" ซูซานกล่าวว่า "จับมือ. โอ้ฉันไม่ต้องการมันจะหยุด-Oh!"
ช่วงเวลาถัดไปกระเป๋าที่นั่ง, แพลตฟอร์มและสถานีก็หายไปอย่างสมบูรณ์ เด็กทั้งสี่จับมือและหอบพบว่าตัวเองยืนอยู่ในวู้ดดี้สถานที่ดังกล่าวเป็นสถานที่ที่วู้ดดี้ว่ากิ่งติดในพวกเขาและมีแทบจะไม่ได้ห้องพักที่จะย้าย พวกเขาทั้งหมดลูบตาของพวกเขาและเอาหายใจลึก.
"Oh, ปีเตอร์!" อุทานลูซี่ "คุณคิดว่าเราอาจได้กลับไปยังนาร์เนีย?" "มันอาจจะเป็นที่ใดก็ได้" ปีเตอร์กล่าวว่า "ผมไม่สามารถดูหลาในต้นไม้เหล่านี้ทั้งหมด. ลองที่จะได้รับในการเปิดถ้ามีการเปิด . "