Standing amidst the sheets of falli

Standing amidst the sheets of falling rain, Meng Hao let out a long sigh. Images from the past several days flashed through his mind. It all seemed virtually inconceivable. Thinking upon it all, it seemed a dream-like fantasy.

The State of Zhao was gone…. Meng Hao looked around at the rain, then up into the hazy sky. He contemplated his life during the past four years.

“I started out as a scholar…” he murmured. “My life is like snow. I can only exist in winter. I can yearn for the summer of the mortal world, but that is not my life anymore….” After a long time passed, he turned. Surrounded by the falling rain, he once again began to trod a road which led away from his roots.

He struck a lonely figure amidst the rain. Eventually, he seemed to merge into it. Even if a hot wind blew over him, it would do nothing to disperse him. Because this was his life.

Life is comprised of one experience after another. Or, you could say that life is comprised of many experiences. Different experiences lead to different lives; if you experience a cold bitter wind, you will become snow. If you experience scorching heat, you will become rain….

Whatever you experience in life will shape the person you are. That is what makes life wonderful.

“Southern Domain, here I come! Although, before I get there, I must reach Foundation Establishment!” As he walked through the rain, he lifted up his head, and his eyes glittered brilliantly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยืนท่ามกลางสายฝนแผ่น เมงเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันผ่านมาประกายผ่านจิตใจของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด เหมือนจินตนาการเหมือนฝันรัฐ Zhao ก็หายไป... เฮา เมงมองรอบเวลาฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าฟ้าหลัว เขาครุ่นคิดถึงชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีผ่านมา"ผมเริ่มออกเป็นเป็นนักวิชาการ..." เขา murmured " ชีวิตของฉันก็เหมือนหิมะ ฉันสามารถมีอยู่ในฤดูหนาวเท่านั้น ฉันสามารถใคร่ในฤดูร้อนโลกมนุษย์ แต่ไม่ใช่ชีวิตของฉันอีกต่อไป..." หลังจากผ่านไปเป็นเวลานาน เขาหัน ท่ามกลางฝนตก เขาอีกครั้งเริ่มเหยียบถนนซึ่งห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุด เขาดูเหมือนจะผสานลงในมัน แม้ว่าลมร้อนพัดผ่านเขา มันจะทำอะไรให้เขากระจาย เพราะนี่เป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยหนึ่งประสบการณ์หลังจากที่อื่นด้วย หรือ คุณสามารถพูดว่า ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างทำให้ชีวิตแตกต่างกัน หากคุณพบลมหนาวขม คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบฟิต คุณจะกลายเป็นฝน...สิ่งที่คุณพบในชีวิตจะเป็นรูปคนที่คุณมี นั่นคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตดี"โดเมนใต้ สวัสดี ถึงแม้ว่า ก่อนจะมี ฉันจะต้องไปถึงก่อตั้งมูลนิธิ" ขณะที่เขาเดินผ่านฝน เขายกขึ้นศีรษะของเขา แล้วตาแวววาวเก่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นฝนตกเม้งเฮาให้ออกถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมาผ่านประกายความคิดของเขา ทุกอย่างดูเหมือนแทบไม่น่าเชื่อ คิดกับมันทุกอย่างที่มันดูเหมือนจินตนาการเหมือนฝัน. รัฐ Zhao ก็หายไป ... เม้งเฮามองไปรอบ ๆ ที่ฝนตกแล้วขึ้นสู่ท้องฟ้าสลัว เขาครุ่นคิดชีวิตของเขาในช่วงที่ผ่านมาสี่ปีที่ผ่านมา. "ผมเริ่มต้นจากการเป็นนักวิชาการ ... " เขาบ่นอยู่ "ชีวิตของฉันเหมือนหิมะที่โปรยปราย ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันจะโหยหาช่วงฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่ที่ไม่ได้เป็นชีวิตของฉันอีกต่อไป ... . "หลังจากที่เวลานานผ่านเขาหัน ล้อมรอบไปด้วยฝนตกเขาอีกครั้งเริ่มที่จะเหยียบถนนซึ่งนำออกไปจากรากของเขา. เขาหลงรูปเหงาท่ามกลางสายฝน ในที่สุดเขาก็ดูเหมือนจะผสานเข้ากับมัน แม้ว่าลมร้อนพัดมากกว่าเขาก็จะทำอะไรเขาจะแยกย้ายกันไป เพราะนี่คือชีวิตของเขา. ชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือคุณอาจจะบอกว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสกับลมหนาวคุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบเปรี้ยงร้อนคุณจะกลายเป็นฝน ... . สิ่งที่คุณพบในชีวิตจะมีรูปร่างคนที่คุณมี นั่นคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตที่ยอดเยี่ยม. "โดเมนใต้นี่ฉันมา! แต่ก่อนที่ผมจะได้มีผมต้องถึงมูลนิธิจัดตั้ง! "ขณะที่เขาเดินผ่านฝนเขายกศีรษะของเขาและดวงตาของเขาประกายเรืองรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยืนอยู่ท่ามกลางแผ่นของฝนที่ตกลงมา เมิ่งฮ่าวถอนหายใจยาว ภาพจากหลายวันที่ผ่านมา แวบเข้ามาในความคิดของเขา มันดูเหมือนจริงเล่า คิดเมื่อมันทั้งหมด , มันดูเหมือนฝันชอบจินตนาการรัฐจ้าวก็หายไป . . . . . . . เมิ่งฮ่าวมองไปรอบ ๆที่ฝนตก แล้วขึ้นสู่ท้องฟ้ามืดมน เขาคิดว่าชีวิตของเขาในช่วงสี่ปีที่ผ่านมา" ฉันเริ่มต้นจากการเป็นบัณฑิต . . . . . . . " เขาพึมพำ " ชีวิตก็เหมือนหิมะ ฉันเท่านั้นที่สามารถอยู่ในช่วงฤดูหนาว ฉันโหยหาฤดูร้อนของโลกมนุษย์ แต่นั่นไม่ใช่ชีวิตของฉันอีกต่อไปแล้ว . . . . . . . " หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาเปลี่ยน ล้อมรอบไปด้วยสายฝน เขาอีกครั้งเริ่มที่จะ trod ถนนซึ่งนำห่างจากรากของเขาเขาหลงรูปโดดเดี่ยวท่ามกลางสายฝน ในที่สุด ดูเหมือนเขาจะกลืนลงไป ถ้าลมร้อนที่พัดผ่านเขาไป มันก็ไม่ได้กระจายเลย เพราะมันเป็นชีวิตของเขาชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์หนึ่งหลังจากที่อื่น หรือ คุณไม่สามารถพูดได้ว่าชีวิตประกอบด้วยประสบการณ์มากมาย ประสบการณ์ที่แตกต่างกันนำไปสู่ชีวิตที่แตกต่างกัน ถ้าคุณได้สัมผัสลมเย็นขม คุณจะกลายเป็นหิมะ หากคุณพบความร้อนเปรี้ยง คุณจะกลายเป็นฝน . . . . . . .อะไรก็ตามที่คุณพบในชีวิตจะได้รูปร่างแบบนี้ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ชีวิตที่ยอดเยี่ยมใต้ " โดเมนที่นี่ฉันมา ! แม้ว่าก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ผมต้องไปถึงการก่อตั้งมูลนิธิ ! " เมื่อเขาเดินฝ่าฝน เขายกศีรษะขึ้น และดวงตาของเขาแวววาวเรืองรอง