As he looked over the pill, the mea

As he looked over the pill, the meat jelly hat on his head began to talk. “Hey, where did I leave off just now? Right, let’s continue the matter from yesterday. You can’t do that. It’s immoral! You can’t just throw me down onto the ground. That’s too excessive!”

Meng Hao didn’t respond. The meat jelly hadn’t stopped talking at all. It seemed it could speak on a single subject for an entire day. It would be one thing if it didn’t repeat itself, but it did, and never seemed to get bored, either.

“What would happen if you hit a little kid….?”

“It’s also bad for the grass and plants….”

“The little fish and other creatures are all innocent….”

It felt like a buzz in Meng Hao’s ears. He tried to ignore it, but the meat jelly hat’s voice seemed to be growing louder. Eventually, it was shouting, its voice so loud that it drifted past the lightning mist shield to the outside. When they heard the voice, the Xiao Clan members all exchanged glances.

“SHUT UP!!” Grinding his teeth, Meng Hao grabbed the hat and threw it onto the ground.

“Eee? I wasn’t finished. Where did I leave off? Oh well, let me change topics. You can’t do that. It’s immoral….” Meng Hao lifted his head up toward the sky, his expression more and more unsightly. After a moment, he stood up and began to trample on the hat.

The old man’s pedantic face suddenly appeared. Even though Meng Hao was fiercely trampling it, it didn’t let out any miserable cries. Instead, it seemed to speak even more earnestly. “You can’t do that, it’s too cruel! It’s too immoral!”

“What do you want?” said Meng Hao, taking a few steps back and clenching his jaw. “You escaped, why are you following me? Go away. Go!”

“Eee? I’ve bonded you as my master. Bonding a master means bonding for life. I would never, ever be so immoral as to leave. I would never do something so lacking in principle, so lacking in….” Meng Hao slowly lifted his head up and stared blankly into the air. Enough time passed for two incense sticks to burn, and he finally looked back at the hat.

“…so lacking in character. I just told you seven hundred and forty-five things that I lack. Do you see how civilized I am? How sincere? In a word, I would never leave you.”

Meng Hao didn’t say anything. He suddenly lifted his hand and summoned a Flame Dragon, which slammed into the hat. This time, a miserable cry rang out, only to be quickly replaced by endless chatter. The hat was undamaged. As Meng Hao stared at it, veins popped out on his forehead. He had always thought of himself as good-tempered, but as of now his temper was exploding. He jumped up and down a few more times on the hat, trampling it.

But… a few moments later he stopped. Continuing to gush words, the hat returned to Meng Hao’s head. This time, however, it changed colors. Now it was green, and its appearance was a bit more exaggerated than before 1.

Meng Hao’s face turned dark.

“Look, child, don’t struggle. I’m a good person. I’m trying to help you. You’re on the path of wickedness, but I’m willing to use my own power to help you. Child, perhaps you are unaware of how many young people take a wrong step in life, and then regret it for an eternity. I’ll help you cast off the bitterness. I’ll help you free yourself from that damned bird. I failed in my last life, and the life before that, and the life before that, too. That damned, despicable bird is the only bird I’ve never converted!” The hat seemed to be grinding its teeth now. “In this life, I will convert it!”

“Who is this bird you keep talking about?!” said Meng Hao, his face grim. A strange feeling had risen up inside of him. This hat couldn’t be killed and couldn’t be thrown away. It really was extremely annoying.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามเขาดูผ่านยา หมวกเนื้อวุ้นบนหัวของเขาเริ่มพูดคุย "เฮ้ ที่ไม่ฝากปิดตอนนี้ไหม ขวา ลองดำเนินต่อเรื่องจากเมื่อวาน คุณไม่สามารถทำ มันเป็นศีลธรรม คุณไม่สามารถเพียงแค่โยนฉันลงไป ที่เป็นมากเกินไปเกินไปเฮา เมงไม่ตอบสนอง เนื้อเจลลี่ไม่หยุดพูดเลย ดูเหมือนจะพูดในเรื่องเดียวสำหรับทั้งวัน มันจะเป็นสิ่งหนึ่งที่ถ้ามันไม่ได้ทำซ้ำตัวเอง แต่มันได้ และไม่เคยดูเหมือนจะ ได้รับเบื่อ อย่างใดอย่างหนึ่ง"อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคุณตีเป็นเด็กน้อย...""ก็ยังดีสำหรับหญ้าและพืช...""ปลาน้อยและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ จะไม่รู้เรื่องทั้งหมด..."มันรู้สึกเหมือน buzz ในหูเมงเฮา เขาพยายามไม่สนใจมัน แต่ของหมวกวุ้นเนื้อเสียงที่ดูเหมือนจะ สามารถเติบโตเท่าใด ในที่สุด มันตะโกน เสียงดังว่า มันลอยผ่านโล่หมอกฟ้าผ่าไปข้างนอก เมื่อได้ยินเสียง กองทัพเซียวสมาชิกทั้งหมดแลกเปลี่ยนหน้าปัดรวม"ปิดอัพ!!" ฟันของเขา เมงเฮาคว้าหมวก และโยนมันลงบนพื้นดิน"Eee ฉันยังไม่เสร็จ ที่ไม่ฝากปิดไหม โอ้ ดี ผมขอเปลี่ยนหัวข้อ คุณไม่สามารถทำ มันเป็นศีลธรรม..." เมงเฮายกศีรษะของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า นิพจน์ของเขาน่าเกลียดมาก หลังจากครู่ เขายืนขึ้น และเริ่มที่จะบาทาสามัคคีบนหมวกปรากฏหน้าผ่าอวดความรู้ของคนเก่าก็ แม้ว่าเฮาเมงยังคงเป็นทาสมัน มันไม่ให้ออกเสียงร้องเศร้าหมองใด ๆ แทน มันดูเหมือนจะพูดมากขึ้นแม้จะจริงจัง "ไม่ว่า มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายเกินไป มันเป็นศีลธรรมมากเกินไป"คุณต้องสิ่งใด" กล่าวว่า เมงเฮา ขั้นตอนการกลับ และนอนกัดกรามของเขา "คุณหนี ทำไมคุณกำลังติดตามฉันได้อย่างไร ไปให้พ้น ไป""Eee ฉันได้ผูกพันคุณเป็นต้นแบบของฉัน ยึดหลักหมายถึง พันธะสำหรับชีวิต ผมไม่เคย เคยจะศีลธรรมจึงจะปล่อย ผมจะไม่ทำบางสิ่งบางอย่างขาดหลักการ ดังนั้น จึง ขาด... " เมงเฮายกศีรษะของเขาขึ้นอย่างช้า ๆ และจ้อง blankly ไปในอากาศ พอเวลาผ่านไปสำหรับธูปสองการเขียน และเขาก็มองไปที่หมวก"... .so ขาดอักขระ ผมเพียงบอกคุณเจ็ดร้อย และสี่สิบห้าสิ่งที่ฉันขาด คุณเห็นวิธีอารยะ: จริงใจอย่างไร ใน word ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้"เมงเฮาไม่ได้พูดอะไร เขาก็ยกมือของเขา และเรียกมังกรไฟ ที่ถาโถมลงในหมวก เวลานี้ ร้องไห้ต้องกลับรัง เท่านั้นจะถูกแทนที่อย่างรวดเร็ว โดยสิ้นสุดสาระ หมวกก็ไม่เสียหาย เป็นเมงเฮาจ้องไปที่มัน หลอดเลือดดำโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาได้เสมอคิดว่า ตัวเองเป็น good-tempered แต่การระเบิดอารมณ์ของเขา ณขณะนี้ เขากระโดดขึ้นลงกี่ครั้งบนหมวก ทาสมันแต่...ครู่ต่อมาเขาหยุด ต่อเนื่องพรั่งพรูคำ หมวกกลับหัวเมงเฮา เวลานี้ อย่างไรก็ตาม มันเปลี่ยนสี ตอนนี้ มันเป็นสีเขียว และลักษณ์ก็พูดเกินจริงกว่าเป็นบิตเพิ่มเติมก่อน 1เมงเฮาหน้ามืดไป"มอง เด็ก ไม่ต่อสู้ คนดีค่ะ ฉันพยายามที่จะช่วยคุณ คุณอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันต้องการใช้พลังงานของตัวเองเพื่อช่วยให้คุณ เด็ก บางทีก็ไม่รู้ของคนหนุ่มสาวก้าวผิดในชีวิต และเสียใจมันเป็นนิรันดร จะช่วยคุณโยนออกขม ฉันจะช่วยให้คุณปลอดจากนกที่ตาย ล้มเหลวในชีวิตสุดท้ายของฉัน และชีวิตก่อนที่ และชีวิตก่อนที่ เกินไป คน น่าชังนกว่านกเท่านั้นฉันได้ไม่แปลง" หมวกดูเหมือนจะ เป็นฟันของมันตอนนี้ "ในชีวิตนี้ ฉันจะแปลง""นกตัวนี้คุณให้พูดถึงคือใคร!" กล่าวว่า เมงเฮา ใบหน้าของเขาน่ากลัว ความรู้สึกแปลกที่เพิ่มขึ้นภายในของเขา หมวกนี้ไม่ฆ่า และไม่ทิ้ง จริง ๆ มันก็น่ารำคาญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เขามองข้ามยาหมวกเนื้อวุ้นบนหัวของเขาเริ่มที่จะพูดคุย "เฮ้ฉันไม่ออกนอกที่เพียงแค่ตอนนี้? ขวาให้ดำเนินการต่อไม่ว่าจากเมื่อวานนี้ คุณไม่สามารถทำเช่นนั้น มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม! คุณไม่สามารถเพียงแค่โยนฉันลงบนพื้นดิน นั่นคือที่มากเกินไปเกินไป! " เม้ง Hao ไม่ตอบสนอง เนื้อเจลลี่ไม่เคยหยุดพูดที่ทุกคน มันดูเหมือนว่ามันจะพูดเกี่ยวกับเรื่องเดียวตลอดทั้งวัน มันจะเป็นสิ่งหนึ่งถ้ามันไม่ได้ทำซ้ำตัวเอง แต่มันได้และดูเหมือนจะไม่เคยได้รับเบื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง. "อะไรจะเกิดขึ้นถ้าคุณตีเด็กน้อย ... .?" "มันยังไม่ดีสำหรับหญ้าและพืช ... . " " ปลาน้อยและสัตว์อื่น ๆ เป็นผู้บริสุทธิ์ทั้งหมด ... . " มันรู้สึกเหมือนฉวัดเฉวียนในหูเม้ง Hao ของ เขาพยายามที่จะไม่สนใจมัน แต่เสียงเนื้อวุ้นหมวกดูเหมือนจะเติบโตดัง ในที่สุดมันก็ตะโกนเสียงดังมากว่ามันลอยผ่านมาโล่ฟ้าผ่าหมอกออกไปข้างนอก เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงสมาชิกเสี่ยวแซ่ทั้งหมดสบตา. "หุบปาก !!" บดฟันของเขาเม้งเฮาคว้าหมวกและโยนมันลงบนพื้นดิน. "Eee? ฉันไม่ได้ดำเนินการเสร็จสิ้น ฉันไม่ปล่อยให้ออกไปไหน? โอ้ดีให้ฉันเปลี่ยนหัวข้อ คุณไม่สามารถทำเช่นนั้น มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรม ... . "เม้งเฮายกหัวของเขาขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วการแสดงออกของเขามากขึ้นและน่าเกลียดมากขึ้น หลังจากช่วงเวลาที่เขาลุกขึ้นยืนและเริ่มที่จะเหยียบย่ำหมวก. ใบหน้าอวดความรู้ของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้น แม้ว่าเม้งเฮาถูกเหยียบย่ำอย่างรุนแรงมันก็ไม่ได้ให้ออกจากเสียงร้องที่ไม่มีความสุขใด ๆ แต่ดูเหมือนว่ามันจะพูดมากยิ่งขึ้นอย่างจริงจัง "คุณไม่สามารถทำอย่างนั้นมันโหดร้ายเกินไป! มันเป็นเรื่องที่ผิดศีลธรรมเกินไป! " " คุณต้องการอะไร? "เม้งเฮากล่าวว่าการไม่กี่ขั้นตอนหลังและขากรรไกรของเขากำ "คุณหนีทำไมคุณต่อไปนี้ฉัน? ไปให้พ้น. Go! " " Eee? ผมเคยถูกผูกมัดคุณในฐานะเจ้านายของฉัน พันธะหลักหมายถึงพันธะสำหรับชีวิต ฉันจะไม่เคยจะผิดศีลธรรมเพื่อที่จะออกจาก ฉันจะไม่ทำอะไรบางอย่างเพื่อให้ขาดในหลักการเพื่อให้ขาด ... . "เม้งเฮาช้ายกหัวของเขาขึ้นและจ้อง blankly ไปในอากาศ เวลาพอผ่านไปสองธูปที่จะเผาไหม้และในที่สุดเขาก็มองกลับมาที่หมวก. " ... เพื่อให้ขาดในตัวละคร ผมแค่บอกคุณ 745 สิ่งที่ผมขาด คุณเห็นวิธีอารยะ am I? วิธีจริงใจ? ในคำที่ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณ. " เม้ง Hao ไม่ได้พูดอะไร ทันใดนั้นเขาก็ยกมือของเขาและเรียกเปลวไฟมังกรซึ่งกระแทกเข้ากับหมวก เวลานี้เป็นหนทางอนาถดังออกมาเท่านั้นที่จะถูกแทนที่อย่างรวดเร็วโดยการพูดพล่อยไม่มีที่สิ้นสุด หมวกก็ไม่เสียหาย ในฐานะที่เป็นเม้งเฮาจ้องที่มันหลอดเลือดดำโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาเคยคิดเสมอว่าตัวเองเป็นอารมณ์ดี แต่ ณ ขณะนี้อารมณ์ของเขาได้รับการระเบิด เขากระโดดขึ้นและลงอีกสองสามครั้งในหมวกเหยียบย่ำมัน. แต่ ... สักครู่ต่อมาเขาหยุด อย่างต่อเนื่องเพื่อคำพรั่งพรูหมวกกลับไปที่หัวเม้งเฮาส์ เวลานี้ แต่มันก็เปลี่ยนสี ตอนนี้มันเป็นสีเขียวและลักษณะของมันเป็นบิตที่พูดเกินจริงมากขึ้นกว่าก่อน 1. ใบหน้าเม้งเฮาหันมืด. "ดูเด็กไม่ต่อสู้ ฉันเป็นคนดี ฉันพยายามที่จะช่วยให้คุณ คุณกำลังอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันยินดีที่จะใช้อำนาจของตัวเองเพื่อช่วยให้คุณ เด็กบางทีคุณอาจไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการที่คนหนุ่มสาวจำนวนมากจะใช้ขั้นตอนที่ไม่ถูกต้องในชีวิตแล้วเสียใจไปนิรันดร์ ฉันจะช่วยให้คุณทิ้งความขมขื่น ฉันจะช่วยให้คุณปลดปล่อยตัวเองจากการที่นกเคราะห์ร้าย ฉันล้มเหลวในชีวิตที่ผ่านมาของฉันและชีวิตก่อนหน้านั้นและชีวิตก่อนที่มากเกินไป ว่าไอ้นกน่ารังเกียจคือนกเดียวที่ฉันไม่เคยแปลง! "หมวกดูเหมือนจะบดฟันในขณะนี้ "ในชีวิตนี้ผมจะแปลงมัน!" "ใครเป็นนกตัวนี้ให้คุณพูดคุยเกี่ยวกับ ?!" เม้งเฮาใบหน้าของเขากล่าวว่าที่น่ากลัว ความรู้สึกแปลกได้ลุกขึ้นภายในของเขา หมวกนี้อาจไม่ถูกฆ่าและไม่สามารถโยนทิ้งไป จริงๆมันเป็นที่น่ารำคาญมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาดูยา , หมวกวุ้นเนื้อบนศีรษะของเขาก็เริ่มพูด " เฮ้ย เมื่อกี้ถึงไหนแล้วนะ ? มาต่อเรื่องจากเมื่อวาน คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ มันเป็นสิ่งผิดศีลธรรม คุณไม่สามารถเพียงแค่โยนฉันลงบนพื้น นั่นมันมากเกินไป ! "เมิ่งเฮ่าไม่ได้ตอบสนอง เนื้อวุ้นไม่ได้เข้ามาคุยเลย ดูเหมือนจะพูดในวิชาเดียวทั้งวัน มันก็เป็นอีกเรื่องนึง ถ้ามันไม่ซ้ำ แต่มันไม่ได้ และไม่เคยเบื่อเลย" จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณตี . . . . . . . เด็กตัวเล็กๆ "" มันก็ไม่ดีสำหรับสนามหญ้าและพืช . . . . . . . "" ปลาน้อยและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเป็นผู้บริสุทธิ์ . . . . . . . "มันรู้สึกเหมือนหึ่งอยู่ในหูของเมิ่งเฮ่า เขาพยายามที่จะไม่สนใจมัน แต่เสียงเนื้อวุ้นหมวกดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดมันก็ตะโกน เสียงมันดังจนมันลอยผ่านสายฟ้าหมอกโล่นอก เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเสี่ยวเผ่าสมาชิกทุกคนสบตากัน ." หุบปาก ! ! ! ! " บดฟันของเขา เมิ่งฮ่าวคว้าหมวกและโยนมันลงบนพื้น" เอ๋ ? ฉันยังพูดไม่จบ เมื่อกี้ถึงไหนแล้ว ? โอ้ ดี งั้นฉันเปลี่ยนหัวข้อ คุณทำอย่างนั้นไม่ได้ มันผิดศีลธรรม . . . . . . . " เมิงเฮา ยกหัวเขาขึ้นสู่ท้องฟ้า สีหน้าของเขายิ่งน่าดูมากขึ้น หลังจากนั้นสักครู่ เขายืนขึ้นและเริ่มเหยียบย่ำลงบนหมวกหน้าอวดความรู้ของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้น ถึงแม้เมิงเฮาอย่าดุเดือดเหยียบย่ำมัน มันไม่ได้ให้อะไรเศร้าร้องไห้ แต่มันดูเหมือนจะพูดได้มากขึ้นนะครับ " คุณทำแบบนั้นไม่ได้ มันโหดร้ายเกินไป มันผิดศีลธรรมด้วย "" คุณต้องการอะไร ? " บอกว่า เมิงเฮา ถ่ายไม่กี่ก้าวกลับและจับคางของเขา " คุณหนีตามฉันทำไม ? ไปให้พ้น ไป ! "" เอ๋ ? ผมถูกผูกมัดคุณเป็นเจ้านายของฉัน อาจารย์หมายความว่าพันธะพันธะสำหรับชีวิต ผมไม่เคยไร้ศีลธรรม เพื่อที่จะไป ผมจะไม่ทำอะไรที่ไร้หลักการ ดังนั้น ขาด . . . . . . . " เม้ง Hao ค่อยๆ ยกหัวขึ้นมาและจ้องมองอย่างว่างเปล่า ในอากาศ พอเวลาผ่านไปสองธูปไหม้ และในที่สุดเขาก็กลับมามองที่หมวก" . . . . . . . ไร้ตัวอักษร ผมเพิ่งบอกคุณไป เจ็ดร้อยสี่สิบห้า ว่าสิ่งที่ฉันขาด เห็นไหมว่า อารยะ ฉัน ? จริงใจแค่ไหน ? ในคำ ผมจะไม่มีวันทิ้งคุณ "เมิ่งเฮ่าไม่ได้พูดอะไรเลย จู่ๆ เขาก็ยกพระหัตถ์เรียกมังกรไฟ ซึ่งร่วงลงบนหมวก คราวนี้ร้องไห้ทุกข์ทรมานดังขึ้นเท่านั้นที่จะถูกแทนที่ได้อย่างรวดเร็ว โดยคุยไม่รู้จบ หมวกก็ไม่เสียหาย เป็นเมิ่งฮ่าวจ้องมองมัน เลือดโผล่ออกมาบนหน้าผากของเขา เขาคิดเสมอว่าตัวเองเป็นนิสัย แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขาถูกระเบิด เขากระโดดขึ้นลงสองสามครั้งบนหมวก กระทืบมันแต่ . . . . . . . หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุด ยังคงพรั่งพรูคำพูด หมวกกลับหัว เมิ่งฮ่าว เวลา นี้ อย่างไรก็ตาม มันเปลี่ยนสี ตอนนี้มันเป็นสีเขียว และลักษณะของมันเป็นบิตเพิ่มเติมที่พูดเกินจริงกว่า 1หน้าเมิ่งฮ่าวกลายเป็นมืด" ฟังนะ ลูก อย่าขัดขืน ฉันเป็นคนดี ฉันพยายามที่จะช่วยคุณ คุณกำลังอยู่บนเส้นทางของความชั่วร้าย แต่ฉันก็เต็มใจที่จะใช้พลังของตัวเองเพื่อช่วยคุณ เด็ก , บางทีคุณอาจจะไม่รู้ว่าหลายคนหนุ่มสาวก้าวพลาดในชีวิต แล้วก็เสียใจ ชั่วนิรันดร์ ผมจะช่วยให้คุณแสดงความขมขื่น ผมจะช่วยให้คุณฟรีตัวเองจากไอ้นก ฉันล้มเหลวในชีวิตสุดท้ายของฉันและชีวิตก่อนหน้านั้น และชีวิตก่อนหน้านั้นด้วย ไอ้นกที่น่ารังเกียจ เป็นนกตัวเดียวที่ผมไม่เคยแปลง ! " หมวกดูเหมือนจะคัฟฟันของมันแล้ว " ในชีวิตนี้ ผมจะเปลี่ยนมัน "" ใครคือ นกตัวนี้ คุณกำลังพูดเรื่องอะไร ? ! " กล่าวว่า เมิ่งฮ่าว ใบหน้าเคร่งขรึมของเขา ความรู้สึกแปลก ๆมีขึ้นในตัวของเค้า หมวกใบนี้จะไม่สามารถถูกฆ่าและไม่ถูกทิ้ง จริงๆ มันเป็นสิ่งน่ารำคาญ