In materials science, a dislocation

In materials science, a dislocation is a crystallographic defect, or irregularity, within a crystal structure. The presence of dislocations strongly influences many of the properties of materials. The theory describing the elastic fields of the defects was originally developed by Vito Volterra in 1907,[1] but the term 'dislocation' to refer to a defect on the atomic scale was coined by G. I. Taylor in 1934.[2] Some types of dislocations can be visualized as being caused by the termination of a plane of atoms in the middle of a crystal. In such a case, the surrounding planes are not straight, but instead they bend around the edge of the terminating plane so that the crystal structure is perfectly ordered on either side. The analogy with a stack of paper is apt: if half a piece of paper is inserted in a stack of paper, the defect in the stack is only noticeable at the edge of the half sheet.

There are two primary types: edge dislocations and screw dislocations. Mixed dislocations are intermediate between these.





An edge-dislocation (b = Burgers vector)
Mathematically, dislocations are a type of topological defect, sometimes called a soliton. The mathematical theory explains why dislocations behave as stable particles: they can be moved around, but they maintain their identity as they move. Two dislocations of opposite orientation, when brought together, can cancel each other, but a single dislocation typically cannot "disappear" on its own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในวัสดุศาสตร์ เคลื่อนตัวเป็น crystallographic บกพร่อง หรืออาการตีบ ภายในโครงสร้างผลึก ขอของ dislocations มีผลต่อคุณสมบัติของวัสดุมากมาย เดิมเป็นพัฒนาทฤษฎีที่อธิบายข้อบกพร่องด้านความยืดหยุ่น โดย Volterra แจในเศษ ๆ, [1] แต่คำว่า 'เคลื่อน' เพื่ออ้างอิงถึงข้อบกพร่องในระดับอะตอมได้เป็น โดย G. I. Taylor ใน 1934 [2] บางชนิดของ dislocations สามารถจะ visualized เป็นที่เกิดจากการหยุดชะงักของระนาบของอะตอมกลางคริสตัล ในกรณีเช่นนี้ บินรอบไม่ตรง แต่แทน ที่โค้งรอบขอบของระนาบ terminating เพื่อให้โครงสร้างผลึกสมบูรณ์แบบสั่งด้านใดด้านหนึ่ง เปรียบเทียบกับกองกระดาษเป็นฉลาด: ชิ้นส่วนครึ่งหนึ่งของกระดาษจะถูกแทรกในกองกระดาษ ความบกพร่องในกองซ้อนได้เฉพาะสังเกตที่ขอบของแผ่นครึ่งมีสองประเภทหลัก: เอดจ์ dislocations และสกรู dislocations Dislocations ผสมอยู่กลางระหว่างนี้ ขอบการเคลื่อน (b =เวกเตอร์เบอร์เกอร์)Mathematically, dislocations เป็นชนิดของความบกพร่อง topological บางครั้งเรียกว่ามีโซลิตอน ทฤษฎีทางคณิตศาสตร์อธิบายทำไม dislocations ทำเป็นอนุภาคที่มีความมั่นคง: สามารถเคลื่อนย้ายได้รอบ แต่พวกเขารักษาตัวเป็นจะย้าย Dislocations สองของแนวตรงกันข้าม เมื่อนำมารวมกัน สามารถยกเลิกกัน แต่เคลื่อนเดียวมักจะไม่ "หายไป" ต่างหาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวัสดุศาสตร์, การเคลื่อนที่เป็นข้อบกพร่อง crystallographic หรือความผิดปกติภายในโครงสร้างผลึก การปรากฏตัวของผลกระทบอย่างยิ่งที่มีอิทธิพลต่อหลายคุณสมบัติของวัสดุ ทฤษฎีที่อธิบายถึงเขตการยืดหยุ่นของข้อบกพร่องที่ได้รับการพัฒนาโดย Vito Volterra เดิมในปี 1907 [1] แต่คำว่า 'เคลื่อนที่' เพื่ออ้างถึงข้อบกพร่องในระดับอะตอมได้รับการประกาศเกียรติคุณจากกูเกิลเทย์เลอร์ในปี 1934 [2] บางชนิด ผลกระทบสามารถมองเห็นว่าเป็นที่เกิดจากการเลิกจ้างของเครื่องบินของอะตอมในช่วงกลางของคริสตัล ในกรณีเช่นนี้เครื่องบินโดยรอบไม่ตรง แต่พวกเขาโค้งรอบขอบของเครื่องบินยกเลิกเพื่อให้โครงสร้างผลึกเป็นคำสั่งอย่างสมบูรณ์ในด้านใดด้านหนึ่ง เปรียบเทียบกับกระดาษเป็น apt ถ้าครึ่งหนึ่งชิ้นส่วนของกระดาษลงในกระดาษข้อบกพร่องในกองเป็นเพียงที่เห็นได้ชัดที่ขอบของแผ่นครึ่ง. มีสองประเภทหลัก: ผลกระทบที่ทันสมัยและสกรู ผลกระทบ ผลกระทบผสมเป็นสื่อกลางระหว่างเหล่านี้. ขอบเคลื่อนที่ (ข = เบอร์เกอร์เวกเตอร์) ศาสตร์กระทบเป็นประเภทของข้อบกพร่องทอพอโลยีบางครั้งเรียกว่าโซลิตอน ทฤษฎีทางคณิตศาสตร์อธิบายว่าทำไมผลกระทบทำตัวเป็นอนุภาคที่มีเสถียรภาพ: พวกเขาสามารถย้ายไปรอบ ๆ แต่พวกเขารักษาตัวตนของพวกเขาที่พวกเขาย้าย สองผลกระทบของการปรับตรงข้ามเมื่อนำมารวมกันสามารถยกเลิกแต่ละอื่น ๆ แต่ความคลาดเคลื่อนเดียวมักจะไม่สามารถ "หายไป" ในตัวของมันเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวัสดุศาสตร์ เคลื่อนเป็นข้อบกพร่องทางหรือความผิดปกติภายในโครงสร้างของผลึก การปรากฏตัวของค่าธรรมเนียมขออิทธิพลจำนวนมากของคุณสมบัติของวัสดุ ทฤษฎีที่อธิบายถึงเขตข้อมูลที่ยืดหยุ่นของข้อบกพร่องที่ถูกพัฒนาโดย Vito Volterra ใน 1907 , [ 1 ] แต่คำว่า ' หลุด ' อ้างถึงข้อบกพร่องในระดับอะตอมที่ตั้งขึ้นโดย G . .เทย์เลอร์ใน 1934 . [ 2 ] บางชนิดสามารถมองเห็นเป็นค่าธรรมเนียมที่เกิดจากการสิ้นสุดของระนาบของอะตอมกลางของคริสตัล เช่นในกรณี รอบบินไม่ตรง แต่พวกเขาโค้งรอบขอบของการจัดหาเครื่องบินเพื่อให้โครงสร้างคริสตัลอย่างดี สั่งบนด้านใดด้านหนึ่ง คล้ายคลึงกับกองกระดาษที่เหมาะสม :ถ้าครึ่งหนึ่งของชิ้นส่วนของกระดาษที่แทรกอยู่ในกองกระดาษ ข้อบกพร่องในกองเป็นเพียงเล็กน้อยที่ขอบของแผ่นครึ่งหนึ่ง .

มีสองประเภทหลัก : ภาพยนตร์ชีวประวัติภาพยนตร์ชีวประวัติขอบและสกรู . ภาพยนตร์ชีวประวัติที่ผสมอยู่กลางระหว่างเหล่านี้





ขอบข้อ ( B = เวกเตอร์เบอร์เกอร์ )
ทางคณิตศาสตร์ , ค่าธรรมเนียมที่เป็นประเภทของรูปแบบของเสีย บางครั้งเรียกว่าเพศนิยม .ทฤษฎีทางคณิตศาสตร์อธิบายได้ว่า ทำไมถึงหลุดไปทำตัวเป็นอนุภาคมั่นคง : พวกเขาสามารถย้ายไปรอบ ๆ แต่พวกเขารักษาเอกลักษณ์ของพวกเขาขณะที่พวกเขาย้าย สองภาพยนตร์ชีวประวัติของตรงข้าม ปฐมนิเทศ เมื่อนำมารวมกัน ก็ยกเลิกกัน แต่หลุดเดี่ยวโดยทั่วไปไม่สามารถ " หายไป " ของตัวเอง .