There is one very interesting and r

There is one very interesting and remarkable idea relating to songs. It is
believed that a language is easier to express in songs than in speech. Julian Dakin
asserts that “for most learners, singing or reciting a rhyme is much easier than
talking” (p. 5), and T. Murphey’s utterance is also very similar: “It seems easier to
sing language than to speak it” (p. 6). We can find some reasonable explanation for
this fact when considering the beginning of a child’s life. The very first child’s
utterances are sounds like humming, spluttering, muttering, whooping, which
resembles more the sound of singing than talking. T. Murphey (p. 7) writes more
precisely: “The singing of songs resembles what Piaget (1923) described as
egocentric language, in which children talk, with little concern for an addressee.
They simply enjoy hearing themselves repeat”. In the chapter about beginning of
music is written, that in prehistoric times the vocalization of song was more usual
than of speech, which might mean that singing was more natural than talking, and
which might mean there was and maybe there still is some natural inborn disposition
in everyone as far as the attitude to singing is concerned. And “it could be that the
need for egocentric language never really leaves us and is fulfilled partly through
song” (T. Murphey, p. 7).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหนึ่งน่าสนใจมาก และโดดเด่นความคิดเกี่ยวข้องกับเพลง มันเป็นเชื่อว่า ภาษาเป็นการแสดงในเพลงมากกว่าในการพูด Julian Dakinยืนยันว่า "สำหรับผู้เรียนมากที่สุด ร้องเพลง หรืออ่านสัมผัสง่ายกว่าพูด" (p. 5), และต. Murphey utterance ก็คล้ายกันมาก: "มันดูเหมือนง่ายร้องเพลงภาษาการพูดว่า" (พี 6) เราสามารถหาคำอธิบายบางอย่างเหมาะสมความจริงนี้เมื่อพิจารณาจุดเริ่มต้นของชีวิตเด็ก เด็กแรกutterances มีเสียงฮัม spluttering, muttering ยาว ซึ่งมีลักษณะเพิ่มเติมเสียงเพลงมากกว่าการพูด ต. Murphey (7 p.) เขียนเพิ่มเติมแม่นยำ: "การร้องเพลงคล้ายกับปียาแฌ (1923) ที่อธิบายว่าegocentric ภาษา ที่เด็กพูดคุย กับความกังวลเล็กน้อยสำหรับผู้รับการพวกเขาเพียงแค่สนุกกับได้ยินเองทำซ้ำ" ในบทที่เกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของเพลงเขียน ว่า ในยุค vocalization ซ่งเป็นปกติมากขึ้นกว่าของเสียง ซึ่งอาจหมายความ ว่า ร้องเป็นธรรมชาติมากกว่าการพูด และซึ่งอาจหมายถึง มี และบางทียังมีครอบครอง inborn บางธรรมชาติในคนทัศนคติการร้องเพลงเท่านั้น และ "อาจเป็นที่จำเป็นสำหรับภาษา egocentric ไม่เคยทิ้งเรา และตอบสนองบางส่วนผ่านเพลง" (ต. Murphey, p. 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีอยู่คนหนึ่งความคิดที่น่าสนใจมากและน่าทึ่งที่เกี่ยวข้องกับเพลง มันเป็นที่
เชื่อกันว่าภาษาเป็นเรื่องง่ายที่จะแสดงในเพลงกว่าในการพูด จูเลียน Dakin
อ้างว่า "สำหรับผู้เรียนมากที่สุดร้องเพลงหรือท่องสัมผัสจะง่ายกว่า
การพูดคุย "และคำพูด T. Murphey ยังคล้ายกันมาก (พี 5.):" มันดูเหมือนง่ายต่อการ
ร้องเพลงภาษามากกว่าที่จะพูด "(พี . 6) เราสามารถหาบางคำอธิบายที่เหมาะสมสำหรับ
ความเป็นจริงนี้เมื่อพิจารณาจุดเริ่มต้นของชีวิตของเด็ก ลูกคนแรกมากของ
คำพูดเป็นเสียงเหมือนฟู่สำลักพึมพำ, ไอกรนซึ่ง
คล้ายกับเสียงมากขึ้นกว่าการร้องเพลงการพูดคุย T. Murphey (p. 7) เขียนมากขึ้น
ได้อย่างแม่นยำ "ร้องเพลงของเพลงที่คล้ายกับสิ่งที่เพียเจต์ (1923) อธิบายว่าเป็น
ภาษาที่เห็นแก่ตัวซึ่งในการพูดคุยกับเด็กที่มีความกังวลเล็กน้อยสำหรับผู้รับ.
พวกเขาเพียงแค่สนุกกับการได้ยินตัวเองซ้ำ " ในบทที่เกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของ
เพลงที่เขียนไว้ว่าในสมัยก่อนประวัติศาสตร์โฆษะของเพลงได้มากขึ้นตามปกติ
กว่าในการพูดซึ่งอาจหมายถึงการร้องเพลงที่เป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าการพูดคุยและ
ซึ่งอาจหมายถึงการมีและอาจจะยังคงมีบางส่วนที่เป็นธรรมชาติ แต่กำเนิด จำหน่าย
ในทุกคนเท่าที่ทัศนคติในการร้องเพลงเป็นกังวล และ "มันอาจจะเป็นที่
ความจำเป็นในการใช้ภาษาเห็นแก่ตัวไม่เคยทำให้เราและเป็นจริงบางส่วนผ่าน
เพลง "(ที Murphey พี. 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหนึ่งที่น่าสนใจมาก และทึ่งความคิดเกี่ยวกับเพลง มันคือ
เชื่อว่าภาษาง่ายที่จะแสดงในเพลงมากกว่าการพูด จูเลียนเดกคิ้น
ยืนยันว่า " สำหรับผู้เรียนมากที่สุด ร้องเพลงหรือท่องกลอนจะง่ายกว่า
พูด " ( หน้า 5 ) , และ ต. เมอร์ฟี่ที่ยังคล้ายกันมาก : " ดูเหมือนง่าย

ร้องเพลงภาษามากกว่าที่จะพูด " ( หน้า 6 )เราสามารถหาคำอธิบายที่เหมาะสมสำหรับ
ความจริงเมื่อพิจารณาจากจุดเริ่มต้นของชีวิตของเด็ก คำพูดแรกของเด็ก
จะเสียงเหมือนพึมพำบ่นหมด , , , เสียงที่คล้ายเสียงร้องเพลง
มากขึ้นกว่าการพูดคุย ที เมอร์ฟี่ ( หน้า 7 ) เขียนเพิ่มเติม
แน่นอน : " ร้องเพลงเพลงคล้ายกับสิ่งที่เพียเจต์ ( 1923 ) อธิบาย
เห็นแก่ตัวภาษาที่เด็กพูด ด้วยความกังวลเล็ก ๆน้อย ๆสำหรับผู้รับ พวกเขาเพียงแค่สนุกกับตัวเองย้ำ
ได้ยิน " ในบทที่เกี่ยวกับจุดเริ่มต้นของ
เพลงเขียนไว้ว่า ในประวัติศาสตร์ครั้งการเปล่งเสียงของเพลงเป็นปกติมากขึ้น
กว่าการพูด ซึ่งอาจหมายถึงว่าร้องเพลงเป็นธรรมชาติมากกว่าพูด
ซึ่งอาจหมายถึง มีและอาจจะยังคงมีบาง
นิสัยธรรมชาติแต่กำเนิดทุกคนเท่าที่ทัศนคติที่จะร้องเพลงเป็นกังวล " อาจเป็นไปได้ว่า
ต้องเห็นแก่ตัวภาษาไม่เคยทิ้งเรา และเป็นจริงบางส่วนผ่าน
เพลง " ( T .
เมอร์ฟี่ , หน้า 7 )