chains of polysaccharide is increas

chains of polysaccharide is increasing and making the structure
more fragile. This involved a decrease in tensile strength. Similar
results have been previously reported for hydroxypropyl starch
films (Arvanitoyannis and Biliaderis, 1998) and for potato and barley
starch films (Koskinen et al., 1996).
Elongation of the samples was determined to estimate the
stretchability of the films. The elongation of the starch films was
affected by all the process variables except the interactive effect of
starch and span 80 content an also the quadratic effect of the starch
content (Table 5). The addition of agar would destroy the intermolecular
hydrogen between polysaccharide chains and enhance
their mobility and then increased the elongation. The interaction
of polymers and continuity of the polysaccharide network structure
was reduced due to the addition of surfactants (span 80). But
the low molecular hydrophilic plasticizer such as glycerol can disperse
the network. So the continuous network structure was not
disrupted significantly. As a result, the elongation was increased
(Fig. 4) due to the increase in mobility of polymer chains by the
presence of glycerol (Chang et al., 2006). During the processing of
starch film, the granular and crystal structure of starch was mostly
destroyed by high temperature and shear force. This was favorable
to the pervasion of plasticizer into the matrix. The permeated
glycerol molecules could further decrease the interactions among
the starch macromolecules, because of the formation of hydrogen
bonds between the hydroxyl groups of starch macromolecules and
glycerol small molecules. These all are favorable to the movement
and rearrangements of the macromolecule chains of the starch,
which caused the increase in the flexibility of the starch films.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพิ่มขึ้น และทำให้โครงสร้างโซ่ของ polysaccharideเปราะบางมากขึ้น นี้เกี่ยวข้องกับการลดลงของแรง คล้ายคลึงกันผลลัพธ์มีการรายงานก่อนหน้านี้สำหรับแป้ง hydroxypropylฟิล์ม (Arvanitoyannis และ Biliaderis, 1998) และข้าวบาร์เลย์และมันฝรั่งแป้งฟิล์ม (Koskinen et al., 1996)Elongation ของตัวอย่างที่กำหนดเพื่อประเมินการstretchability ของภาพยนตร์ Elongation ของฟิล์มแป้งถูกรับผลกระทบจากตัวแปรกระบวนการทั้งหมดยกเว้นผลของการโต้ตอบแป้ง และครอบคลุมเนื้อหา 80 ยังกำลังสองผลของแป้งเนื้อหา (ตาราง 5) การเพิ่มของ agar จะทำลายที่ intermolecularไฮโดรเจนระหว่าง polysaccharide โซ่ และเพิ่มเคลื่อนไหวของพวกเขาแล้ว เพิ่ม elongation ที่ การโต้ตอบโพลิเมอร์และความต่อเนื่องของโครงสร้างเครือข่าย polysaccharideลดลงเนื่องจากการเพิ่มของ surfactants (ขยาย 80) แต่ที่ต่ำสุดที่โมเลกุล hydrophilic กระด้างไนลเช่นกลีเซอรสามารถกระจายเครือข่าย ดังนั้นโครงสร้างเครือข่ายอย่างต่อเนื่องไม่ระหว่างสองวันอย่างมาก ดัง elongation ที่เพิ่มขึ้น(Fig. 4) เพิ่มในโซ่พอลิเมอร์โดยการเคลื่อนสถานะของกลีเซอร (ช้างและ al., 2006) ในระหว่างการประมวลผลฟิล์มแป้ง โครงสร้างผลึก และ granular ของแป้งเป็นส่วนใหญ่ถูกทำลาย โดยแรงอุณหภูมิและแรงเฉือนสูง นี้เป็นอย่างดีการ pervasion กระด้างไนลเป็นเมตริกซ์ ที่ permeatedโมเลกุลของกลีเซอรเพิ่มเติมสามารถลดการโต้ตอบระหว่างmacromolecules แป้ง เนื่องจากการก่อตัวของไฮโดรเจนพันธบัตรระหว่างกลุ่มไฮดรอกซิลของ macromolecules แป้ง และโมเลกุลขนาดเล็กกลีเซอร ทั้งหมดเหล่านี้จะดีกับการเคลื่อนไหวและ rearrangements โซ่ macromolecule ของแป้งซึ่งเกิดจากการเพิ่มขึ้นในความคล่องตัวของฟิล์มแป้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โซ่ของ polysaccharide จะเพิ่มขึ้นและทำให้โครงสร้าง
ที่เปราะบางมากขึ้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการลดลงของความต้านทานแรงดึง ที่คล้ายกัน
ผลที่ได้รับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับแป้งไฮดรอกซี
ภาพยนตร์ (Arvanitoyannis และ Biliaderis, 1998) และมันฝรั่งและข้าวบาร์เลย์
ภาพยนตร์แป้ง (Koskinen et al., 1996).
การยืดตัวของตัวอย่างก็ตัดสินใจที่จะประเมิน
Stretchability ของภาพยนตร์ การยืดตัวของฟิล์มแป้งได้รับ
ผลกระทบจากทั้งหมดตัวแปรกระบวนการยกเว้นผลการโต้ตอบของ
แป้งและครอบคลุมเนื้อหา 80 นอกจากนี้ยังมีผลสมการกำลังสองของแป้ง
เนื้อหา (ตารางที่ 5) นอกเหนือจากอาหารเลี้ยงเชื้อจะทำลายโมเลกุล
ไฮโดรเจนระหว่างโซ่ polysaccharide และเพิ่ม
การเคลื่อนไหวของพวกเขาแล้วเพิ่มขึ้นการยืดตัว ปฏิสัมพันธ์
ของโพลิเมอร์และความต่อเนื่องของโครงสร้างเครือข่าย polysaccharide
ถูกลดลงเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของแรงตึงผิว (ช่วง 80) แต่
พลาสติ hydrophilic โมเลกุลต่ำเช่นกลีเซอรอลสามารถกระจาย
เครือข่าย ดังนั้นโครงสร้างเครือข่ายอย่างต่อเนื่องไม่ได้
หยุดชะงักอย่างมีนัยสำคัญ เป็นผลให้การยืดตัวเพิ่มขึ้น
(รูปที่. 4) เนื่องจากการเพิ่มขึ้นในการเคลื่อนไหวของเครือข่ายลิเมอร์โดยการ
ปรากฏตัวของกลีเซอรอล (ช้าง et al., 2006) ในระหว่างการประมวลผลของ
ฟิล์มแป้งที่ละเอียดและโครงสร้างผลึกของแป้งส่วนใหญ่ถูก
ทำลายโดยอุณหภูมิสูงและแรงเฉือน นี้เป็นที่ดี
ที่จะ pervasion ของพลาสติเป็นเมทริกซ์ แทรกซึม
โมเลกุลกลีเซอรอลต่อไปสามารถลดการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
โมเลกุลแป้งเพราะการก่อตัวของไฮโดรเจน
พันธะระหว่างกลุ่มไฮดรอกซิโมเลกุลของแป้งและ
กลีเซอรอลโมเลกุลขนาดเล็ก ทั้งหมดเหล่านี้เป็นอย่างดีในการเคลื่อนไหว
และ rearrangements ของโซ่โมเลกุลของแป้ง
ซึ่งก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของความยืดหยุ่นของฟิล์มแป้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โซ่พอลิแซคคาไรด์ที่เพิ่มขึ้น และทำให้โครงสร้าง
เปราะบางมากขึ้น นี้เกี่ยวข้องกับการลดลงของความต้านทานแรงดึง ผลที่คล้ายกัน
ได้รับรายงานว่า ก่อนหน้านี้ สำหรับโปรแป้ง
ภาพยนตร์ ( arvanitoyannis และ biliaderis , 1998 ) และมันฝรั่งและข้าวบาร์เลย์
ฟิล์มแป้ง ( คอสคีเนิ่น et al . , 1996 ) .
ยืดตัวของตัวอย่างที่ถูกกำหนด ค่า
stretchability ของภาพยนตร์การยืดตัวของฟิล์มแป้งคือ
ผลกระทบจากตัวแปรกระบวนการทั้งหมดยกเว้นผลแบบโต้ตอบของ
แป้งและสแปน 80 เนื้อหายัง ผลสมของแป้ง
เนื้อหา ( ตารางที่ 5 ) นอกจากอาหารจะทำลายไฮโดรเจนสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างโซ่พอลิแซ็กคาไรด์เพิ่ม

และความคล่องตัวของพวกเขาและเพิ่มแล้วยืดตัว . ปฏิสัมพันธ์
ของพอลิเมอร์ และความต่อเนื่องของโครงสร้างเครือข่ายไรด์
ลดลงเนื่องจากการเพิ่มของสารลดแรงตึงผิว ( สแปน 80 ) แต่
โมเลกุลต่ำ เช่น กลีเซอรอล สามารถกระจายน้ำพลาสติ
เครือข่าย ดังนั้นโครงสร้างเครือข่ายอย่างต่อเนื่องไม่ได้
ติดขัดอย่างมาก ผล การยืดตัวเพิ่มขึ้น
( รูปที่ 4 ) เนื่องจากการเพิ่มความคล่องตัวของพอลิเมอร์โซ่
การแสดงตนของกลีเซอรอล ( ชาง et al . , 2006 ) ระหว่างการประมวลผลของ
ฟิล์มแป้ง , เม็ดและโครงสร้างผลึกของแป้งเป็นส่วนใหญ่
ทำลายด้วยอุณหภูมิสูงและแรงเฉือน . นี้เป็นมงคล
กับการแพร่กระจายของพลาสติไซเซอร์เป็นเมทริกซ์ โดยโมเลกุลของกลีเซอรอล (

สามารถลดการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลของแป้ง เพราะการก่อตัวของไฮโดรเจน
พันธะระหว่างหมู่ไฮดรอกซิลของโมเลกุลแป้งและ
กลีเซอรอลโมเลกุลขนาดเล็ก เหล่านี้ทั้งหมดเป็นอย่างดีกับการเคลื่อนไหว และ rearrangements
ของโซ่ของโมเลกุลแป้ง
ซึ่งทำให้เพิ่มความยืดหยุ่นของฟิล์มแป้ง .