According to the Table 7, there wer

According to the Table 7, there were statistically significant differences at the p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามตาราง 7 มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p < ระดับ.05 วิทยาศาสตร์ทัศนคติและผลสัมฤทธิ์คะแนนสำหรับกลุ่ม 3 แรงจูงใจในการ เพื่อค้นหาความแตกต่างจริงในคะแนนเฉลี่ยระหว่างกลุ่ม ขนาดผลถูกคำนวณโดยใช้ลอการิทึมเอตาก ค่านี้สำหรับวิทยาศาสตร์ทัศนคติและผลสัมฤทธิ์ทางวิทยาศาสตร์ถูก 0.19 และ 0.05 ตามลำดับ โคเฮน (1988) แบ่งประเภท 0.01 เป็นผลขนาดเล็ก 0.06 เป็นผลปานกลางและ 0.14 เป็นผลใหญ่ เกี่ยวกับการจัดประเภทนี้ ที่จริงความแตกต่างของคะแนนเฉลี่ยของทัศนคติวิทยาศาสตร์ระหว่างกลุ่มมีขนาดค่อนข้างใหญ่ เปรียบเทียบแบบเฉพาะกิจลงโดยใช้การทดสอบ HSD ตุรกีระบุว่า คะแนนเฉลี่ยของนักศึกษาระดับแรงจูงใจสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างจากอื่น ๆ แรงจูงใจระดับวิทยาศาสตร์ทัศนคติและผลสัมฤทธิ์ ตามผลลัพธ์เหล่านี้ วิทยาศาสตร์ทัศนคติและผลสัมฤทธิ์ของนักเรียนได้เปลี่ยนแปลงมากับระดับแรงจูงใจของนักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ตารางที่ 7 มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p <0.05 ในระดับทัศนคติด้านวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนคะแนนสำหรับทั้งสามกลุ่มแรงจูงใจ เพื่อที่จะหาออกความแตกต่างที่เกิดขึ้นจริงในค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มขนาดผลกระทบที่ได้รับการคำนวณโดยใช้กทพสแควร์ ความคุ้มค่าต่อทัศนคติทางวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการวิทยาศาสตร์นี้เป็น 0.19 และ 0.05 ตามลำดับ โคเฮน (1988) จำแนก 0.01 เป็นผลขนาดเล็ก 0.06 เป็นผลขนาดกลางและ 0.14 เป็นผลที่มีขนาดใหญ่ เกี่ยวกับการจัดหมวดหมู่นี้ความแตกต่างที่เกิดขึ้นจริงในคะแนนเฉลี่ยของทัศนคติวิทยาศาสตร์กลุ่มได้มีขนาดใหญ่มาก เปรียบเทียบ post-hoc โดยใช้การทดสอบตุรกี HSD ชี้ให้เห็นว่าคะแนนเฉลี่ยของนักเรียนระดับแรงจูงใจสูงอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างจากระดับแรงจูงใจอื่น ๆ สำหรับทั้งทัศนคติวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการ ตามผลการเหล่านี้ทัศนคติวิทยาศาสตร์ของนักเรียนและความสำเร็จมีการเปลี่ยนแปลงความหมายที่มีระดับแรงจูงใจของนักเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามตารางที่ 7 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p < . 05 และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิทยาศาสตร์ ทัศนคติ แรงจูงใจ ทั้ง 3 กลุ่ม เพื่อค้นหาความแตกต่างที่เกิดขึ้นจริงในค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่ม ผลมีขนาดคำนวณโดยใช้อีตายกกําลังสอง ค่าเจตคติต่อวิทยาศาสตร์และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนเป็น 0.19 และ 0.05 ตามลำดับโคเฮน ( 1988 ) จัดว่าเป็น 0.01 ผลขนาดเล็ก 0.06 เป็นผลปานกลางและ 0.14 มีผลขนาดใหญ่ เรื่องประเภทนี้ ความแตกต่างที่เกิดขึ้นจริงในค่าเฉลี่ยของคะแนนเจตคติทางวิทยาศาสตร์ ระหว่างกลุ่มที่ค่อนข้างใหญ่กระทู้นี้เปรียบเทียบโดยใช้ตุรกี HSD test พบว่าคะแนนเฉลี่ยของนักเรียนระดับแรงจูงใจสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของระดับอื่น ๆในทั้งวิทยาศาสตร์ทัศนคติและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ตามผล นักเรียนวิทยาศาสตร์เจตคติและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนมีการเปลี่ยนแปลงมีความหมายกับระดับแรงจูงใจของนักเรียน