One afternoon, I was reading a book

One afternoon, I was reading a book and Holmes was standing
by the window in our sitting-room. Usually he was very busy and
active. But this afternoon he did not seem very happy. I was
worried about my friend.
‘What’s the matter with you today, Holmes?’ I asked.
4

‘Come and stand at the window, Watson,’ Holmes said.
It was winter. The street outside was almost empty. Everyone
was at home in front of their warm fires.
‘I need some work, Watson,’ said Holmes impatiently3.
‘I cannot live without interesting problems and mysteries.
That’s why I became a private detective. I love my work.
It keeps my brain active. But when there are no crimes and
no mysteries to solve – ah, then life becomes very boring
for me.’
He turned sadly away from the window.
At that moment, there was a knock at the door. Our housekeeper4
came into the room. She was carrying a small white card
on a silver tray5. Holmes picked up the card.
‘Miss Mary Morstan,’ he read aloud. ‘I don’t know anyone of
that name. Please ask the lady to come in. Perhaps it is a new
client.’
A few moments later, Miss Morstan entered the room. She
was young and not very tall, with blonde hair and blue eyes. Her
clothes were not fashionable, but they were clean and tidy. She
had a lovely face. I noticed at once that she looked worried and
unhappy.
‘Please sit down, Miss Morstan,’ said Holmes kindly. ‘I
am Sherlock Holmes and this is my good friend, Doctor
Watson. Doctor Watson and I have worked together many
times.’
‘I’m very pleased to meet you both,’ said the young lady.
Then she turned to Holmes and looked at him with her lovely
blue eyes.
‘Mr Holmes, I’ve heard that you give people good

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ่ายหนึ่ง ฉันได้อ่านหนังสือ และโฮลมส์ยืนหน้าต่างในห้องนั่งเล่นของเรา มักจะเป็นมาก และใช้งาน แต่ตอนบ่ายนี้เขาไม่ได้ดูเหมือนไม่มีความสุขมาก ฉันห่วงเพื่อน'เป็นอะไรกับคุณวันนี้ โฮลมส์' ถาม4 'มา และยืนที่หน้าต่าง Watson กล่าวว่า โฮลมส์มันหนาว ถนนนอกถูกเกือบว่างเปล่า ทุกคนบ้านหน้าไฟของพวกเขาอบอุ่น'ต้องทำงานบาง Watson กล่าวว่า โฮลมส์ impatiently3' ฉันไม่สามารถอยู่ โดยไม่มีปัญหาที่น่าสนใจและลึกลับจึงเป็นเป็นนักสืบ ชอบงานของฉันมันทำให้สมองของฉันใช้งานอยู่ แต่ เมื่อมีอาชญากรรมไม่ และไม่ลึกลับแก้ – อา แล้วชีวิตกลายเป็นน่าเบื่อมากสำหรับฉัน.'เขาเปิดเศร้าจากหน้าต่างในช่วงเวลานั้น มีเสียงเคาะที่ประตู Housekeeper4 ของเรามาในห้อง เธอถูกถือครองบัตรสีขาวขนาดเล็กใน tray5 เงิน โฮลมส์เบิกค่าบัตร'มิสแมรี่ Morstan อ่านออกเสียง ' ไม่รู้ของใครชื่อที่อยู่ สอบถามสุภาพสตรีเข้ามา บางทีก็ใหม่ไคลเอนต์ 'ครู่ต่อมา นางสาว Morstan ใส่ห้อง เธอถูกหนุ่ม และไม่ สูงมาก มีเส้นผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า ของเธอไม่มีเสื้อผ้าแฟชั่น แต่พวก กระ เธอมีใบหน้าน่ารัก ผมสังเกตเห็นทันทีว่า เธอดูกังวล และไม่มีความสุข'กรุณานั่งลง นางสาว Morstan กล่าวว่า โฮลมส์ละม่อม ' ฉันเป็นเชอร์ล็อกโฮลมส์ และเป็นเพื่อนของฉันดี แพทย์วัตสัน หมอวัตสันและได้ทำงานร่วมกันหลายครั้งนี้ '"ฉันยินดีที่จะตอบสนองคุณทั้ง กล่าวว่า หญิงสาวเธอหันไปโฮลมส์ แล้วมองดูที่เขากับเธอดีตาสีฟ้า' นายโฮลมส์ ผมเคยได้ยินว่า คุณให้คนดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ่ายวันหนึ่งผมอ่านหนังสือและโฮล์มส์กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างในห้องนั่งเล่นห้องพักของเรา
โดยปกติเขาก็ยุ่งมากและใช้งาน แต่ช่วงบ่ายวันนี้เขาไม่ได้ดูเหมือนมีความสุขมาก
ผมเป็นกังวลเกี่ยวกับเพื่อนของฉัน.
'เป็นอะไรกับคุณในวันนี้โฮล์มส์' ฉันถาม.
4 'มายืนอยู่ที่หน้าต่างวัตสัน' โฮล์มส์กล่าวว่า. มันเป็นฤดูหนาว ถนนด้านนอกเป็นเกือบจะว่างเปล่า ทุกคนอยู่ที่บ้านในด้านหน้าของการเกิดเพลิงไหม้ที่อบอุ่นของพวกเขา. 'ฉันต้องทำงานบางอย่างวัตสันกล่าวว่าโฮล์มส์impatiently3.' ฉันไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากปัญหาที่น่าสนใจและความลึกลับ. นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันกลายเป็นนักสืบเอกชน ฉันรักการทำงานของฉัน. มันทำให้สมองของฉันที่ใช้งาน แต่เมื่อไม่มีการก่ออาชญากรรมและความลึกลับที่ไม่มีการแก้ - อาแล้วชีวิตจะกลายเป็นน่าเบื่อมากสำหรับฉัน. เขาหันเศร้าออกไปจากหน้าต่าง. ในขณะที่มีการเคาะที่ประตู housekeeper4 ของเราเข้ามาในห้อง เธอเป็นคนที่ถือบัตรสีขาวขนาดเล็กใน tray5 เงิน โฮล์มส์หยิบบัตร. 'มิสแมรี่ Morstan' เขาอ่านออกเสียง 'ผมไม่ทราบว่าคนของชื่อนั้น กรุณาถามผู้หญิงที่จะมาใน. บางทีมันอาจจะเป็นใหม่ของลูกค้า. สักครู่ต่อมานางสาว Morstan เข้ามาในห้อง เธอยังเป็นเด็กและไม่ได้สูงมากที่มีผมบลอนด์และดวงตาสีฟ้า เธอเสื้อผ้าแฟชั่นไม่ได้ แต่พวกเขาก็สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอมีใบหน้าที่น่ารัก ผมสังเกตเห็นทันทีว่าเธอดูเป็นห่วงและไม่มีความสุข. 'โปรดนั่งลงมิส Morstan' โฮล์มส์กล่าวว่าความกรุณา 'I am Sherlock Holmes และนี่คือเพื่อนที่ดีของฉันหมอวัตสัน วัตสันหมอและผมได้ทำงานร่วมกันหลายครั้ง. '' ฉันยินดีมากที่ได้พบคุณทั้งสองกล่าวว่าหญิงสาว. จากนั้นเธอก็หันไปโฮล์มส์และมองไปที่เขากับเธอน่ารักตาสีฟ้า. นายโฮล์มส์ฉัน ได้ยินมาว่าคุณให้คนที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ่ายหนึ่ง ฉันอ่านหนังสือและโฮล์มส์ยืน
ริมหน้าต่างในห้องรับแขกของเรา . โดยปกติเขายุ่งมากและ
ที่ใช้งานอยู่ แต่เมื่อตอนบ่าย เขาดูมีความสุขมาก ผมเป็นห่วงเพื่อน
.
'what เป็นอะไรไปวันนี้ โฮล์มส์ ? ' ผมถาม .
4

มายืนที่หน้าต่าง วัตสัน " โฮล์มส์กล่าว .
มันเป็นฤดูหนาว ถนนข้างนอกเกือบจะว่างเปล่า ทุกคน
ที่บ้านในด้านหน้าของไฟที่อบอุ่น .
ฉันต้องการงานวัตสัน ' โฮล์มส์ impatiently3 .
" ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยปราศจากปัญหาที่น่าสนใจและความลึกลับ
นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันมาเป็นนักสืบเอกชน ฉันรักงานของฉัน มันทำให้สมองของฉัน
ที่ใช้งานอยู่ แต่เมื่อมีอาชญากรรมและ
ไม่มีความลึกลับที่จะแก้ปัญหา–อ่า ชีวิตก็จะกลายเป็นน่าเบื่อมาก

' สำหรับฉัน เขาทำให้เศร้าห่างจากหน้าต่าง
ตอนนั้นมีการเคาะที่ประตู
housekeeper4 ของเราเข้ามาในห้อง เธอถือ
บัตรสีขาวเล็ก ๆ บน tray5 สีเงิน โฮล์มส์รับบัตร
'miss แมรี่ morstan ' เขาอ่านออกเสียง ' ฉันไม่รู้จักใคร
ชื่อ ขอให้ผู้หญิงที่เข้ามา บางทีมันอาจเป็นลูกค้าใหม่
.
หลังจากนั้นไม่นาน คุณ morstan เข้ามาในห้อง เธอ
ยังเด็กและไม่สูงมากกับผมสีบลอนด์และตาสีฟ้า เสื้อผ้าของเธอ
ไม่ใช่แฟชั่น แต่พวกเขามีความสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย เธอ
มีใบหน้าที่น่ารัก ผมสังเกตเห็นทันทีว่าเธอดูกังวลและไม่มีความสุข
.
'please นั่งลง คุณ morstan ' โฮล์ม กรุณา ' ผม
คือ เชอร์ล็อค โฮล์มส์ และเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน หมอ
วัตสัน คุณหมอวัตสัน และฉันได้พยายามหลายครั้งด้วยกัน
'
" ดีใจที่ได้พบคุณทั้งสอง' ผู้หญิง จากนั้นเธอหันไป
โฮมส์ และมองเขาด้วยดวงตาสีฟ้าของเธอน่ารัก
.
คุณโฮล์มส์ ฉันได้ยินว่า คุณให้คนอื่นดี