Herbivorous or omnivorous tilapia a

Herbivorous or omnivorous tilapia and carp species form the backbone of tropical inland aquaculture and
fisheries enhancement and have been introduced widely outside their natural ranges. Perceptions of their
impact on native fish faunas vary widely, but there have been few rigorous assessments. To quantify the
impact of tilapia and carp stocking on native fish communities in freshwater wetlands of the Mekong region,
we conducted observational and experimental impact–control studies replicated at the wetland level, at a
total of 46 sites in Lao PDR. The studies were designed as paired comparisons of wetlands where the nonnative
species (Nile tilapia Oreochromis niloticus, mrigal Cirrhinus cirrhosus, rohu Labeo rohita and bighead
carp Hypophthalmichthys nobilis) were stocked in substantial numbers with similar wetlands where the
species were absent. Stocking of these non-native species was associated with significant increases in total
fish biomass, by 180% in the observational study and by 49% in the experiment. Native fish biomass was not
affected by stocking of the non-native species. No significant impacts on native fish species richness,
diversity indices, species composition or feeding guild composition were detected, except for moderately
negative effects on Simpson diversity and equitability in the observational study. In the experiment, no effect
had a point estimate exceeding −14%, or a 95% confidence limit exceeding −35% of the non-impacted value.
Use of these non-native tilapia and carp species in fisheries enhancement in mainland SE Asia supported
substantial increases in harvestable biomass while having only mild impacts on native fish communities.
Escapes of the same species from pond and cage aquaculture facilities are likely to result in lower biomass in
the wild and have lower impacts than enhancement stocking. We encourage building on our results through
a systematic and stakeholder-participatory evaluation of the significance and acceptability of benefits and
risks associated with the use of these non-native species. This evaluation should be extended to the relative
benefits and risks of replacing non-native species with native ones in aquaculture and enhancement,
considering that risks associated with using the current set of non-native species are increasingly well
known and appear mild-to-moderate, whilst ecological and genetic risks of releasing domesticated types of
native species are poorly known.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Herbivorous หรือ omnivorous ปลานิลและปลาทับทิมสายพันธุ์เป็นหลักสำคัญของการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในประเทศเขตร้อน และเพิ่มประสิทธิภาพของประมง และได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางนอกช่วงธรรมชาติของพวกเขา ภาพลักษณ์ของพวกเขาผลกระทบต่อปลาท้องถิ่น faunas แตกต่างกัน แต่มีการประเมินอย่างเข้มงวดไม่กี่ วัดปริมาณการผลกระทบของปลานิลและปลาคาร์ฟมิติบนชุมชนปลาพื้นเมืองในพื้นที่ชุ่มน้ำน้ำจืดของภูมิภาคลุ่มน้ำโขงเราดำเนินการศึกษาทดลอง และสังเกตการณ์ผลกระทบ – ควบคุมจำลองในระดับพื้นที่ชุ่มน้ำ การผลรวม 46 ของลาว ศึกษาถูกออกแบบเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำจัดเป็นคู่เปรียบที่ nonnative ที่พันธุ์ (แม่น้ำไนล์ปลานิลปลานิล ปลานวลจันทร์เทศปลา cirrhosus, rohu ปลา rohita และ bigheadปลาคาร์ฟสกุลปลาหัวโต nobilis) ได้เก็บตัวเลขพบพื้นที่ชุ่มน้ำคล้ายที่พันธุ์มาได้ มิติพันธุ์พื้นเมืองไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทั้งหมดปลาชีวมวล 180% ในการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ และ 49% ในการทดลอง ปลาพื้นเมืองชีวมวลไม่รับผลกระทบจากมิติพันธุ์พื้นเมืองไม่ใช่ ผลกระทบต่อปลาแม่พันธุ์ร่ำรวย ไม่สำคัญดัชนีความหลากหลาย องค์ประกอบชนิด หรืออาหารประกอบอาชีพแห่งอเมริกาพบ ยกเว้นสำหรับปานกลางกระทบกับความหลากหลายของซิมป์สันและ equitability ในการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ ในทดลอง ไม่มีผลมีจุดประเมินเกินร้อยละ −14 หรือ −35% ของค่าที่ไม่ได้รับผลกระทบเกินขีดจำกัดความเชื่อมั่น 95%ใช้พันธุ์พื้นเมืองไม่ใช่ปลานิลและปลาทับทิมในประมงเพิ่มในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับการสนับสนุนพบเพิ่มขึ้นในชีวมวล harvestable ในขณะที่มีผลกระทบไม่รุนแรงเท่าในชุมชนพื้นเมืองปลาEscapes พันธุ์เดียวกันจากอำนวยการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำบ่อและกรงมักจะทำให้ชีวมวลต่ำในป่ามีผลกระทบต่ำกว่าเก็บสต็อกเพิ่มประสิทธิภาพ เราสนับสนุนให้อาคารของเราผลผ่านการประเมินระบบ และผู้มีส่วนร่วมสำคัญและ acceptability สวัสดิการ และความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการใช้พันธุ์พื้นเมืองไม่ใช่ การประเมินนี้ควรขยายให้ญาติประโยชน์และความเสี่ยงของแทนพันธุ์พื้นเมืองไม่ใช่คนพื้นเมืองในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและเพิ่มประสิทธิภาพพิจารณาความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการใช้ชุดปัจจุบันพันธุ์พื้นเมืองไม่ดีขึ้นที่รู้จัก และปรากฏไมลด์กับปานกลาง ในขณะที่ความเสี่ยงทางพันธุกรรม และระบบนิเวศของการปล่อย domesticated ชนิดพันธุ์พื้นเมืองรู้จักกันไม่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัตว์ที่กินพืชเป็นอาหาร หรือกินทั้งพืชและสัตว์ ปลานิลและปลาตะเพียนชนิดรูปแบบหลักของเขตร้อนและแหล่งเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและการประมง
เสริมได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางนอกช่วงของธรรมชาติ การรับรู้ผลกระทบต่อสัตว์ป่า
ปลาพื้นเมืองแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง แต่มีการประเมินไม่กี่อย่างเข้มงวด ช่วง
ผลกระทบของปลานิลและปลาตะเพียนถุงน่องกับปลาพื้นเมือง ชุมชนในน้ำจืดชายเลนในภูมิภาคลุ่มน้ำโขง โดยการสังเกตและการทดลอง
เราดำเนินการควบคุมและนำการศึกษาผลกระทบในระดับพื้นที่ที่
ทั้งหมด 46 แห่งในลาว การศึกษาที่ถูกออกแบบมาเป็นคู่เปรียบเทียบของพื้นที่ชุ่มน้ำที่ชนิด nonnative
( ปลานิล Oreochromis niloticus ปลานวลจันทร์เทศ cirrhosus , วัดพระธาตุดอยสุเทพราชวรวิหาร ,ความถือดีคาร์พและปลายี่สกเทศสมัยจาโคเบียน rohita
สกุลปลาหัวโต โนบิลิส ) ที่เลี้ยงในตัวเลขมากใกล้เคียงกับชายเลนที่
ชนิดขาด ถุงน่องชนิดของภาษาเหล่านี้มีความสัมพันธ์กับมวลชีวภาพเพิ่มขึ้นอย่างมากในปลาทั้งหมด
, 180 % ในการศึกษาสังเกตและ 49 ตามลำดับ ในการทดลอง ปลาพื้นเมืองชีวมวลไม่ได้
ผลกระทบจากถุงน่องชนิดที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา .ไม่พบผลกระทบต่อพันธุ์ปลาพื้นเมืองความร่ำรวย
ดัชนีความหลากหลายชนิดและองค์ประกอบของกิลด์หรืออาหารที่ถูกตรวจพบ ยกเว้นปานกลาง
ลบผลกระทบต่อซิมป์สันความหลากหลายและ equitability ในการวิจัยโดยการสังเกต . ในการทดลองไม่มีผลต่อ
มีประมาณการจุดเกิน− 14 เปอร์เซ็นต์ หรือ 95% ความเชื่อมั่นเกิน− 35% ของไม่รวมค่า
.ใช้ของเหล่านี้ไม่ใช่ปลานิลและปลาไนสายพันธุ์ประมงเสริมในแผ่นดินใหญ่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้สนับสนุน
มากมายเพิ่มในชีวมวล Harvestable ในขณะที่มีเพียงผลกระทบรุนแรงต่อชุมชนปลาพื้นเมือง
หนีชนิดเดียวกันจากบ่อและกรงเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเครื่องมีแนวโน้มที่จะส่งผลในมวลชีวภาพลดลงใน
ป่าและมีผลกระทบน้อยกว่าการจัดเก็บ .เราสนับสนุนให้สร้างผลงานผ่าน
อย่างเป็นระบบและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการประเมินแบบมีส่วนร่วมของความสำคัญและการยอมรับของผลประโยชน์และ
ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษา ชนิดเหล่านี้ การประเมินนี้จะขยายไปยังญาติ
ประโยชน์และความเสี่ยงของการเปลี่ยนภาษา กับเจ้าของภาษาในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำและชนิดที่เพิ่ม
พิจารณาความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการตั้งค่าปัจจุบันของภาษาชนิดมีมากขึ้นดี
รู้จักและปรากฏอ่อนถึงปานกลาง ในขณะที่ระบบนิเวศและความเสี่ยงทางพันธุกรรมของการโดดเด่นประเภทของ
ชนิดพันธุ์พื้นเมืองไม่ดีที่รู้จักกัน