This study tested the possibility o

This study tested the possibility of obtaining the activity of deeper muscles in the torso-specifically psoas, quadratus lumborum, external oblique, internal oblique and transverse abdominis, using surface myoelectric electrodes. It was hypothesized that: (1) surface electrodes adequately represent the amplitude of deep muscles (specifically psoas, quadratus lumborum, external oblique, internal oblique, transverse abdominis); (2) a single surface electrode location would best represent the activation profiles of each deep muscle over a broad variety of tasks. We assumed that prediction of activation within 10% of maximum voluntary contraction (RMS difference between the surface and intramuscular channels), over the time history of the signal, was reasonable and acceptable to assist clinical interpretation of muscle activation amplitude, and ultimately for modeled estimates of muscle force. Surface electrodes were applied and intramuscular electrodes were inserted on the left side of the body in five men and three women who then performed a wide variety of flexor tasks (bent knee and straight leg situps and leg raises, curl ups), extensor tasks (including lifting barbells up to 70 kg), lateral bending tasks (standing lateral bend and horizontal lying side support), twisting tasks (standing and sitting), and internal/external hip rotation. Using the criteria of RMS difference and the coefficient of determination (R2) to compare surface with intramuscular myoelectric signals, the results indicated that selected surface electrodes adequately represent the amplitude of deep muscles-always within 15% RMS difference, or less with the exception of psoas where differences up to 20% were observed but only in certain maximum voluntary contraction efforts. It appears reasonable for spine modelers, and particularly clinicians, to assume well selected surface electrode locations provide a representation of these deeper muscles-as long as they recognize the magnitude of error for their particular application.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ทดสอบความเป็นไปได้ของการได้รับกิจกรรมของกล้ามเนื้อลึกในการลำเฉพาะ psoas ควอดราตัส lumborum ภายนอกภายใน oblique oblique และ transverse abdominis ใช้หุงต myoelectric พื้นผิว ถูกตั้งสมมติฐานว่าที่: หุงตผิว (1) แสดงความกว้างของกล้ามเนื้อลึก (เฉพาะ psoas ควอดราตัส lumborum ภายนอกภายใน oblique oblique, transverse abdominis); อย่างเพียงพอ (2) ตำแหน่งเดียวพื้นผิวอิเล็กโทรดจะดีที่สุดแทนโพรไฟล์เปิดใช้งานของแต่ละกล้ามเนื้อลึกผ่านหลากหลายของงาน เราสันนิษฐานว่า ทำนายของเปิดใช้งานภายใน 10% สูงสุดสมัครใจหดตัว (RMS ความแตกต่างระหว่างพื้นผิว และบาดทะยักจากช่อง), ผ่านประวัติเวลาของสัญญาณ สมเหตุสมผล และยอมรับได้เพื่อช่วยตีความทางคลินิกของคลื่นการเปิดใช้งานของกล้ามเนื้อ และที่สุด สำหรับจำลองการประเมินกำลังของกล้ามเนื้อ ใช้หุงตผิว และหุงตบาดทะยักจากถูกแทรกบนด้านซ้ายของร่างกายใน 5 ชายและหญิงสามคนแล้ว ดำเนินงานเนื้อเฟลกเซอร์ (เข่าโค้ง และ situps ขาตรง และขา ยก ups ขด), หลากหลาย งานเอกซ์ (รวมยก barbells ถึง 70 kg), ด้านข้างดัดงาน (ยืนด้านข้างโค้งและแนวนอนด้านสนับสนุน) บิดงาน (ยืน และนั่ง), และการหมุนสะโพกภายใน/ภายนอก ใช้เกณฑ์ความแตกต่างของ RMS และค่าสัมประสิทธิ์การกำหนด (R2) เพื่อเปรียบเทียบผิว ด้วยสัญญาณบาดทะยักจาก myoelectric ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า หุงตผิวเลือกแสดงความกว้างของกล้ามเนื้อเสมอภายในส่วนต่าง 15% RMS เพียงพอ หรือน้อยยกเว้น psoas ที่ส่วนต่างถึง 20% ได้สังเกตเท่านั้นแต่ในบางความพยายามหดตัวสูงสุดที่สมัครใจ ปรากฏเหมาะสมสำหรับโมเดลกระดูกสันหลัง และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง clinicians ถือเอาความพื้นผิวอิเล็กโทรดที่ตั้งให้ตัวแทนของกล้ามเนื้อเหล่านี้ลึก-ตราบใดที่พวกเขารู้จักขนาดของข้อผิดพลาดสำหรับโปรแกรมประยุกต์เฉพาะของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ได้รับการทดสอบความเป็นไปได้ของการได้รับการทำงานของกล้ามเนื้อลึกลงไปในลำตัว-เฉพาะ psoas, quadratus lumborum เอียงภายนอกเฉียงภายในและ abdominis ขวางพื้นผิวโดยใช้ขั้วไฟฟ้า myoelectric มันถูกตั้งสมมติฐานว่า (1) ขั้วพื้นผิวอย่างเพียงพอเป็นตัวแทนของความกว้างของกล้ามเนื้อลึก (เฉพาะ psoas, quadratus lumborum เอียงภายนอกเฉียงภายใน abdominis ขวาง); (2) สถานที่ตั้งของอิเล็กโทรดพื้นผิวเดียวที่ดีที่สุดจะเป็นตัวแทนของรูปแบบการเปิดใช้งานของแต่ละกล้ามเนื้อลึกหลากหลายของงาน เราสันนิษฐานว่าการคาดการณ์ว่าภายในยืนยันการใช้งาน 10% ของการหดตัวสูงสุดโดยสมัครใจ (RMS ความแตกต่างระหว่างพื้นผิวและช่องทางเข้ากล้ามเนื้อ) ในช่วงเวลาประวัติศาสตร์ของสัญญาณเป็นที่เหมาะสมและเป็นที่ยอมรับให้ความช่วยเหลือทางคลินิกของการตีความกว้างยืนยันการใช้งานกล้ามเนื้อและท้ายที่สุดสำหรับการประมาณการแบบจำลอง ของแรงของกล้ามเนื้อ ขั้วไฟฟ้าถูกนำไปใช้พื้นผิวและกล้ามขั้วเสียบที่ด้านซ้ายของร่างกายในห้าคนและผู้หญิงสามคนแล้วดำเนินการหลากหลายของงานกล้ามเนื้อ (เข่างอและ situps ขาตรงและยกขาป๊ขด) งานยืด (รวมถึง ยกบาร์เบลล์ได้ถึง 70 กิโลกรัม) งานดัดด้านข้าง (ยืนโค้งด้านข้างและด้านการสนับสนุนโกหกแนวนอน) บิดงาน (ยืนและนั่ง) และภายใน / ภายนอกหมุนสะโพก โดยใช้เก​​ณฑ์ของความแตกต่าง RMS และค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจ (R2) เพื่อเปรียบเทียบพื้นผิวที่มีสัญญาณ myoelectric กล้ามผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าพื้นผิวที่เลือกขั้วไฟฟ้าอย่างเพียงพอเป็นตัวแทนของความกว้างของกล้ามเนื้อเสมอลึกภายใน 15% แตกต่าง RMS หรือน้อยกว่ายกเว้น psoas ที่แตกต่างกันถึง 20% พบ แต่เฉพาะในบางสูงสุดพยายามหดตัวโดยสมัครใจ แต่ดูเหมือนว่ามันเหมาะสมในการสร้างแบบจำลองกระดูกสันหลังและโดยเฉพาะแพทย์ที่จะคิดเลือกสถานที่เดียวกับพื้นผิวขั้วไฟฟ้าให้เป็นตัวแทนของทั้งลึกกล้ามเนื้อตราบเท่าที่พวกเขาตระหนักถึงความสำคัญของข้อผิดพลาดสำหรับการใช้งานเฉพาะของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษานี้ได้ทดสอบความเป็นไปได้ของการกิจกรรมของกล้ามเนื้อลึกในลำตัวโดยเฉพาะ psoas คว ราตุส , lumborum เฉียงเฉียงตามขวาง abdominis และภายนอก , ภายใน โดยใช้ขั้วไฟฟ้า myoelectric พื้นผิว มันเป็นสมมติฐานที่ : ( 1 ) ไฟฟ้าผิวอย่างเพียงพอ เป็นตัวแทนของแอมพลิจูดของกล้ามเนื้อลึก ( โดยเฉพาะ psoas คว ราตุส , lumborum เฉียงภายนอกแบบภายใน , abdominis ขวาง ) ; ( 2 ) พื้นผิวขั้วเดียวสถานที่ที่ดีที่สุดจะเป็นตัวแทนของการเปิดใช้งานโปรไฟล์ของแต่ละลึกกล้ามเนื้อผ่านหลากหลายของงาน เราสันนิษฐานว่า การทำนายของการกระตุ้นภายใน 10% ของการหดตัวโดยสมัครใจสูงสุด ( ความแตกต่างระหว่างพื้นผิวและช่องทางเพื่อ RMS ) ประวัติศาสตร์กว่าเวลาของสัญญาณคือที่เหมาะสมและยอมรับได้เพื่อช่วยตีความทางคลินิกของแอมพลิจูดกระตุ้นกล้ามเนื้อ และในที่สุด สำหรับแบบประเมินกำลังกล้ามเนื้อ ขั้วไฟฟ้า 2 ขั้ว และมีพื้นผิวที่ใช้เสียบบนด้านซ้ายของร่างกายในห้าคนและสามผู้หญิงที่ดำเนินการหลากหลายของงานกล้ามเนื้อเฟลกเซอร์ ( งอเข่าขาตรงและขาและ situps ยกม้วน UPS )งานค ( รวมทั้งยก barbells ถึง 70 กิโลกรัม ) , งาน ( ที่ยืนอยู่ด้านข้างดัดโค้งด้านข้างและแนวนอนโกหกการสนับสนุนด้าน ) งานบิด ( ยืนและนั่ง ) และหมุนสะโพกภายนอก / ภายใน โดยใช้เกณฑ์ของค่าความแตกต่างและค่าสัมประสิทธิ์การตัดสินใจ ( R2 ) เปรียบเทียบกับสัญญาณ myoelectric ฉีดผิว ,ผลการศึกษาพบว่า การเลือกพื้นผิวของขั้วไฟฟ้าอย่างเพียงพอ แอมพลิจูดของกล้ามเนื้อลึกเสมอภายใน 15 % ค่าความแตกต่าง หรือน้อยกว่า ด้วยข้อยกเว้นของ psoas ที่แตกต่างถึง 20% ที่พบได้แต่ในบางตัวสูงสุด โดยความพยายาม ดูเหมือนที่เหมาะสมสำหรับกระดูกสันหลัง ซึ่งโมเดล , และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ,ถือว่าเลือกได้ดีพื้นผิวขั้วไฟฟ้าสถานที่ให้เป็นตัวแทนของกล้ามเนื้อลึกเหล่านี้ตราบใดที่พวกเขาจำขนาดของข้อผิดพลาดสำหรับโปรแกรมเฉพาะของพวกเขา