Nat waited. In the distance he coul

Nat waited. In the distance he could see something black. Slowly the black thing became a cloud which divided and then divided again into other clouds, spreading north, south east and west. But they were not clouds at all. They were birds- hundreds of them, thousands of them, tens of thousands of them.
They were flying inland to attack the towns.
The bus came up the hill and stopped. Jill climbed out with three or four other children.
“Come on now, it’s time to get home,” Nat said to Jill’s friends.
“It’s cold. Run as fast as you can.”
“We want to play out here for a bit,” said one of them.
“No, you don’t. Go straight home.”
Nat held Jill’s hand and started running. As they went past the farm, he saw the farmer in his van. Nat called to the farmer and asked if he could drive Jill home.
“She’s frightened of the birds,” he said.
The farmer agreed and asked if Nat would like to stay behind and try and shoot the seagulls with him.
“No, I’ll go home,” said Nat. “If I don’t, my wife will be worried. Have you boarded up your windows?”
“No. What for? The birds don’t frighten me.”
“I’d board them up now if I were you.”
Nat was hurrying home when a gull suddenly flew at him from the sky. In a moment it was joined by others, six, seven, ten. Nat covered his head with his arms and ran towards the house. They attacked him from the air. He could feel the blood on his hands, his arms and his neck. He reached the door to his house and fell inside. His wife was pale and shaking.
“Why doesn’t the government do something? Why don’t they get the army, get guns, anything?”
Then there were sounds at the windows, at the door. The birds were trying to get in. Now and again came a crash.
“We’re safe enough now,” thought Nat. “It’s Just the food that worries me. We’ve got enough for two or three days but not more.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nat รอ ในระยะทางที่ เขาได้เห็นบางสิ่งบางอย่างสีดำ อย่างช้า ๆ สิ่งดำกลายเป็น เมฆ ที่แบ่งแล้ว แบ่งออกอีกเป็นเมฆอื่น ๆ แพร่กระจายเหนือ ตะวันออกเฉียงใต้และตะวันตก แต่ไม่ใช่เมฆเลย พวกนกหลายร้อยของพวกเขา พันนั้น หมื่นนั้นพวกเขาได้บินเข้าโจมตีเมืองรถเมล์มาขึ้นเขา และหยุด จิลปีนออก มีสาม หรือสี่เด็กอื่น ๆ"โธ่ตอนนี้ เป็นเวลาที่จะได้รับบ้าน, " แนทกล่าวว่า เพื่อนของจิล"ก็เย็น "ทำงานเร็วที่สุดเท่าที่คุณสามารถ"เราต้องการเล่นที่นี่สำหรับบิต กล่าวว่า หนึ่งในพวกเขา"ไม่ คุณไม่ ไปบ้านตรง"Nat ขึ้นมือของจิล และเริ่มทำงาน ขณะที่เดินผ่านมาฟาร์ม เขาเห็นชาวนาในรถของเขา Nat เรียกชาวนา และถามว่า ถ้า เขาสามารถขับจิลบ้าน"เธอคือกลัวของนก เขากล่าวว่าเกษตรกรยอมรับ และถามว่า Nat ต้องอยู่เบื้องหลัง และพยายามยิงนกนางนวลกับเขา"ไม่ ฉันจะกลับบ้าน Nat. กล่าวว่า "ถ้าฉันไม่ ภรรยาของฉันจะกังวลไป มีคุณโดยสารค่า windows ของคุณ"หมายเลข" อะไรสำหรับ นกไม่ขู่ฉัน""ฉันจะคณะนั้นตอนนี้ถ้าฉันเป็นคุณ"Nat ถูก hurrying หน้าแรกเมื่อ gull มีก็บินที่เขาจากฟากฟ้า ประเดี๋ยว จะถูกรวม โดยผู้อื่น หก เจ็ด สิบ Nat ครอบคลุมศีรษะกับแขนของเขา และวิ่งไปทางบ้าน พวกเขาโจมตีเขาจากอากาศ เขาอาจรู้สึกเลือดบนมือ แขนของเขา และคอของเขา เขาถึงประตูบ้านของเขา และตกอยู่ภายใน ภรรยาไม่ซีด และงก ๆ"ทำไมไม่รัฐบาลทำอะไร ทำไมไม่พวกเขาได้รับกองทัพ ได้ปืน อะไร"แล้ว มีเสียงที่หน้าต่าง ที่ประตู นกเคยลองได้ ตอนนี้อีกและมาล้ม"เราปลอดภัยพอตอนนี้ คิด Nat. "มันเป็นเพียงอาหารที่กังวลฉัน เราได้พอสองสามวันแต่ไม่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่รอคอย ในระยะทางที่เขาเห็นอะไรบางอย่างสีดำ ค่อยๆ ดำๆนั่นเป็นเมฆที่แบ่งแล้วแบ่งอีกเป็นอื่น ๆเมฆกระจาย เหนือ ใต้ ตะวันออกและตะวันตก แต่พวกเขาไม่มีเมฆเลย พวกเขานกเป็นร้อย เป็นพันเลย นับหมื่นของพวกเขา .
พวกบินแหล่งโจมตีเมือง .
รถเมล์มาขึ้นเขาและหยุดจิล ปีนออกด้วยสามหรือสี่เด็ก ๆ .
" มาในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะกลับบ้าน " แนทพูดกับจิลเพื่อน .
" มันหนาวนะ ทำงานได้เร็วเท่าที่คุณสามารถ . "
" เราอยากเล่นข้างนอกซักหน่อย " กล่าวว่าหนึ่งในพวกเขา .
" ไม่ ตรงกลับบ้าน "
แนทจับมือจิลมือและเริ่มวิ่งหนี ขณะที่พวกเขาเดินผ่านฟาร์ม เขาเห็นชาวนาในรถตู้ของเขาที่เรียกให้เกษตรกร และถามว่าเขาจะขับรถจิลบ้าน .
" เธอกลัวนก , " เขากล่าว .
ชาวนาตกลง และถามว่าแนทจะอยู่ข้างหลัง และพยายามยิงนกนางนวลกับเขา .
" ไม่ ผมจะกลับบ้าน " บอกว่า ชัยนาท " ถ้าฉันไม่ได้ ภรรยาผมจะเป็นห่วง คุณต้องขึ้นหน้าต่างของคุณ ? "
" ไม่นะ อะไร ? นกไม่ตกใจนะ "
." ฉันต้องการกระดานพวกเขาตอนนี้ถ้าฉันเป็นคุณ "
แนทก็รีบกลับบ้านทันทีเมื่อนกนางนวลบินเข้ามาจากท้องฟ้า ในช่วงเวลาที่ถูกเข้าร่วมโดยคนอื่น ๆ หก เจ็ด สิบ ที่คลุมศีรษะ แขนทั้งสองของเขาและวิ่งตรงไปยังบ้าน พวกเขาโจมตีจากทางอากาศ เขารู้สึกได้ถึงเลือดบนมือของเขา แขนและคอ เขาถึงประตูบ้านและอยู่ข้างในภรรยาของเขาก็ซีดและสั่น .
" ทำไมไม่เห็นรัฐบาลทำอะไร ทำไมถึงไม่มีทหาร เอาปืนอะไร ? "
แล้วมีเสียงที่หน้าต่าง , ประตู นกพยายามที่จะได้รับใน ตอนนี้และอีกครั้งที่เข้ามาชน .
" เราปลอดภัยแล้ว " คิดว่าชัยนาท " มันก็แค่อาหารที่ผมกังวล เรามีพอสำหรับสองหรือสามวันแต่ไม่เกิน "