In the present study, the collapse

In the present study, the collapse (sticky aspect) of mango powder
was also observed at storage values for RVP greater than or
equal to 22.5%. The possible reason for the lower b-carotene degradation
was that the collapse is responsible for the decrease in the
micropores of samples, at which oxygen can enter or move into
the matrices. The oxygen diffusion into food matrices is thus hindered
and with the absence of oxygen, b-carotene is stable. Several
studies indicated that in the glassy state, the high porosity of
matrices allows oxygen diffusion and therefore, b-carotene degradation
occurs quickly. In addition to the structural collapse, water
sorption on the matrix alters its oxygen barrier properties (Prado
et al., 2006; Selim et al., 2000; Serris and Biliaderis, 2001).
Collapse phenomena in food can be found during processing
and storage and are directly related to the respective Tg. Collapse
results in the loss of some desirable qualities (Bhandari and Howes,
1999), such as the rehydration capacity and product appearance.
However, some previous studies also showed that the collapse of
food matrices can reduce the rate constant of some reactions, such
as reactant loss via the Maillard reaction (White and Bell, 1999),
tyrosinase loss (Chen et al., 1999), and a decrease in the rate of
non-enzymatic browning in food (Acevedo et al., 2006). These suggest
that collapse has benefits in the retardation of some undesirable
reactions and the degradation of some bioactive compounds.
The rate constant was found to increase sharply beyond the
attainment of the minimum point at (43.2% RVP), with the highest
rate constant being determined at 68.9% RVP. These findings
diverge from the previous studies in a model system, mentioned
earlier. This shows the disparities between the investigation of
food and model systems. However, similar degradation behavior
was previously established in freeze-dried carrots by Lavelli et al.
(2007), who observed a U-shape curve subsequent to plotting the
rate constant for b-carotene against aw and furthermore, they
stated this to be typical of most oxidative reactions, as similarly
elaborated on by Labuza (1971). These findings suggested that b-carotene degradation in freeze-dried mango powder occurs due
to the oxidation process. Sablani et al. (2007) further observed an
increased rate constant for the loss of vitamin C in fortified formula
powder stored at aw values in the range 0.431–0.877. Such behavior
was explained by an increase in the water content in dry matrices
that potentially augments the rate of oxidation by an
enhancement of the mobility of reactants. However, the water
can slow down the oxidation process by hydration, or the dilution
of heavy metal catalysts or their precipitation as hydroxides.Water
also has the potential to counteract peroxide decomposition by the
formation of hydrogen bonds with hydroperoxide, and thus,
encourages a radical recombination, which potentially interrupts
the oxidation reaction chain (Lavelli et al., 2007). This causes a
minimum degradation at 43.2% RVP, whereas above this RVP, the
rate constant increases sharply again. Mango also contains oxidative
enzymes which accelerate the degradation of b-carotene, such
as polyphenol oxidase, and peroxidase (Narain et al., 1998). Alternatively,
from the perspective of Tg, several enzymatic reactions
were considered as diffusion-controlled in dried foods. As the
water plasticization increases the molecular diffusion in food, it
thus promotes the enzymatic activity (Champion et al., 2000). Consequently,
the degradation of b-carotene was promoted at 57.6%
and 68.9% RVP.
Moreover, the pronounced increase in the rate constant of
b-carotene at 57.6% and 68.9% RVP was coincident with the pronounced
occurrence of sugar crystallization in samples. In a model
system, previous authors indicated that the matrix crystallization
results in the loss of some encapsulated bioactive compounds.
The exclusion of these compounds from the crystalline matrices
makes them more susceptible to oxygen exposure and consequent
degradation (Buera et al., 2005; Elizalde et al., 2002; Shimada et al.,
1991). Elizalde et al. (2002) reported higher retention of b-carotene
(about 80% in 6 month) in the non-crystallized trehalose/gelatin
matrices, while for crystallized samples exposed to water activity
of 0.75, the loss was almost complete. However, the effect of sugar
crystallization on b-carotene stability has not been proven in real
food systems. Moreover, the structure of the plant is more
complex. The cellular structure and protein complexes in nature
provide a certain degree of b-carotene stability (De Oliveira Alves
et al., 2010). Thus, the exclusion of b-carotene from matrices is
not expected to be the cause of b-carotene loss as in a model system.
Based on the present study, it is hypothesized that the crystallization
of sugar enhances b-carotene loss by affecting the plant
cell integrity and the consequent promotion of the b-carotene to
oxygen exposure. These findings also suggest that the collapse of
samples at high RVP levels does not show any protective effect
on b-carotene retention, as appeared in low RVP systems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาปัจจุบัน ยุบ (ด้านเหนียว) ผงมะม่วงไม่ยังพบที่เก็บค่าสำหรับ RVP มากกว่า หรือเท่ากับ 22.5% การ สาเหตุย่อยสลายบีนสูงต่ำสุดไม่ว่า การรับผิดชอบลดลงในการmicropores ตัวอย่าง ที่ที่ออกซิเจนสามารถป้อน หรือย้ายไปเมทริกซ์ แพร่ออกซิเจนเข้าไปในเมทริกซ์อาหารเป็นผู้ที่ขัดขวางดังนั้นและจะมั่นคงกับการขาดออกซิเจน บีแคโรทีน หลายการศึกษาระบุที่ในสภาพฟิต porosity สูงของเมทริกซ์ให้ออกซิเจนแพร่ และ ย่อยสลายบีแคโรทีนเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว นอกจากยุบโครงสร้าง น้ำดูดในเมตริกซ์การเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของอุปสรรคออกซิเจน (ปราโดและ al., 2006 Selim et al., 2000 Serris และ Biliaderis, 2001)ปรากฏการณ์ยุบในอาหารสามารถพบได้ในระหว่างการประมวลผลและจัดเก็บและไม่เกี่ยวข้องกับเกี่ยวข้อง Tg อาศัยโดยตรงผลให้สูญเสียคุณภาพบางอย่างสมควร (บันดารีและ Howes1999), เช่น rehydration กำลังการผลิตและผลิตภัณฑ์ลักษณะนี้อย่างไรก็ตาม บางการศึกษาก่อนหน้านี้ยังพบว่าการพังทลายของอาหารเมทริกซ์สามารถลดค่าคงอัตราของปฏิกิริยาบางอย่าง เช่นเป็นตัวทำปฏิกิริยาการแพ้ผ่านปฏิกิริยา Maillard (ขาวและเบลล์ 1999),ขาดทุน tyrosinase (Chen et al., 1999), และลดลงในอัตราไม่ใช่เอนไซม์ในระบบ browning ในอาหาร (Acevedo et al., 2006) เหล่านี้แนะนำที่ยุบมีประโยชน์ปัญญาของบางอย่างไม่พึงปรารถนาปฏิกิริยาและการสลายตัวของสารประกอบบางกรรมการกพบค่าคงอัตราการเพิ่มอย่างรวดเร็วหลังจากโดยจุดต่ำสุดที่ (43.2% RVP), กับสูงสุดค่าคงอัตรากำลังกำหนด 68.9% RVP ผลการวิจัยเหล่านี้diverge ในระบบแบบจำลอง กล่าวถึงจากการศึกษาก่อนหน้านี้ก่อนหน้านี้ ฟิลด์นี้แสดงความแตกต่างระหว่างการสอบสวนของระบบอาหารและรูปแบบ อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมย่อยสลายคล้ายก่อนหน้านี้ก่อตั้งขึ้นในกรอบแครอทโดย Lavelli et al(2007), ผู้สังเกตเส้นโค้งรูปตัว U subsequent to พล็อตอัตราคงที่สำหรับบีแคโรทีนกับกม. และนอกจาก นี้ พวกเขาระบุเป็นของปฏิกิริยา oxidative สุด เป็นทำนองเดียวกันelaborated โดย Labuza (1971) ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำว่า ย่อยสลายบีแคโรทีนในผงมะม่วงเกิดครบกำหนดกระบวนการออกซิเดชัน Sablani et al. (2007) เพิ่มเติม สังเกตการค่าคงอัตราการเพิ่มขึ้นสำหรับการสูญเสียวิตามินซีในธาตุสูตรผงเก็บที่สะสม ค่าในช่วง 0.431 – 0.877 พฤติกรรมดังกล่าวอธิบายได้ โดยการเพิ่มปริมาณน้ำในเมทริกซ์แห้งที่อาจ augments อัตราการออกซิเดชันโดยการเพิ่มประสิทธิภาพของการเคลื่อนไหวของ reactants อย่างไรก็ตาม น้ำสามารถช้าลงการออกซิเดชัน โดยไล่น้ำ หรือการเจือจางสิ่งที่ส่งเสริมโลหะหนักหรือของฝนเป็น hydroxides น้ำมีศักยภาพในการถอนแยกส่วนประกอบของเปอร์ออกไซด์โดยการก่อตัวของพันธบัตรไฮโดรเจนกับ hydroperoxide จึงสนับสนุนให้มี recombination รุนแรง ที่อาจขัดจังหวะการเกิดออกซิเดชันปฏิกิริยาลูกโซ่ (Lavelli et al., 2007) ทำให้การลดต่ำสุด 43.2% RVP ในขณะที่ด้านบนนี้ RVP,ค่าคงอัตราเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกด้วย มะม่วงยังประกอบด้วย oxidativeเอนไซม์ที่เร่งการสลายตัวของ b-แคโรทีน เช่นเป็น polyphenol oxidase และ peroxidase (Narain et al., 1998) หรือจากมุมมองของ Tg ปฏิกิริยาหลายเอนไซม์ในระบบได้ถือเป็นควบคุมแพร่ในอาหารแห้ง เป็นการแพร่ในอาหาร เพิ่ม plasticization น้ำมันส่งเสริมกิจกรรมเอนไซม์ในระบบ (แชมป์และ al., 2000) ดังนั้น ดังนั้นมีการเลื่อนขั้นสลายตัวของ b-แคโรทีนที่ 57.6%68.9% และ RVPนอกจากนี้ เพิ่มค่าคงอัตราของการออกเสียงb-แคโรทีนที่ 57.6% และ 68.9% RVP ไม่ตรงกับการออกเสียงเกิดการตกผลึกน้ำตาลในตัวอย่าง ในรูปแบบระบบ ผู้เขียนก่อนหน้านี้ระบุที่ตกผลึกของเมตริกซ์ผลการขาดทุนของนึ้สารประกอบกรรมการกแยกสารเหล่านี้จากเมทริกซ์ผลึกทำให้พวกเขาอ่อนแอมากแสงออกซิเจนและผลลัพธ์ย่อยสลาย (Buera et al., 2005 Elizalde และ al., 2002 ชิมาดะ et al.,1991) . Elizalde et al. (2002) รายงานเก็บรักษาสูงกว่าบีแคโรทีน(ประมาณ 80% ใน 6 เดือน) ในการไม่ตกผลึก trehalose/ตุ๋นเมทริกซ์ การตกผลึกตัวอย่างสัมผัสกับน้ำกิจกรรมของ 0.75 การสูญเสียได้เกือบสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ผลของน้ำตาลพิสูจน์ตกผลึกบนบีแคโรทีนความมั่นคงในความจริงไม่ระบบอาหาร นอกจากนี้ โครงสร้างของโรงงานจะเพิ่มมากขึ้นซับซ้อน ในเซลล์โปรตีนและโครงสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในธรรมชาติให้ระดับความมั่นคงบีแคโรทีน (De Oliveira Alvesร้อยเอ็ด al., 2010) ตัดบีแคโรทีนจากเมทริกซ์จึงไม่คาดว่าจะเป็นสาเหตุของการสูญเสียแคโรทีนบีในระบบจำลองขึ้นอยู่กับการศึกษาปัจจุบัน มันจะตั้งสมมติฐานว่าการตกผลึกที่น้ำตาลช่วยเพิ่มสูญเสียแคโรทีน b โดยส่งผลกระทบต่อโรงงานความสมบูรณ์ของเซลล์และส่งเสริมนสูง b จะตามมาแสงออกซิเจน ผลการวิจัยเหล่านี้ยังแนะนำที่การล่มสลายของตัวอย่างระดับ RVP สูงไม่แสดงผลใด ๆ ป้องกันบนบีแคโรทีนคง ตามที่ปรากฏในระบบ RVP ต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาปัจจุบันการล่มสลาย (ด้านเหนียว)
ของผงมะม่วงนอกจากนี้ยังพบว่าค่าที่จัดเก็บข้อมูลสำหรับRVP
มากกว่าหรือเท่ากับ22.5%
เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับการย่อยสลายลดลงขแคโรทีนเป็นว่าการล่มสลายเป็นผู้รับผิดชอบต่อการลดลงใน
micropores
ของตัวอย่างที่สามารถป้อนออกซิเจนหรือย้ายเข้าไปอยู่ในการฝึกอบรม
แพร่ออกซิเจนเข้าสู่การฝึกอบรมอาหารจึงขัดขวางและมีการขาดออกซิเจนขแคโรทีนที่มีเสถียรภาพ หลายการศึกษาแสดงให้เห็นว่าอยู่ในสภาพเหมือนแก้วที่ความพรุนสูงของการฝึกอบรมจะช่วยให้ออกซิเจนและการแพร่กระจายจึงย่อยสลายขแคโรทีนที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว นอกเหนือไปจากการล่มสลายของโครงสร้างน้ำดูดซับในเมทริกซ์จะเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติอุปสรรคออกซิเจน (Prado et al, 2006;. Selim et al, 2000;. Serris และ Biliaderis, 2001). ยุบปรากฏการณ์อาหารที่สามารถพบได้ในระหว่างการประมวลผลและการเก็บรักษาและมีความสัมพันธ์โดยตรงกับ Tg ที่เกี่ยวข้อง ยุบผลในการสูญเสียของบางส่วนคุณภาพที่พึงประสงค์ (บันดารีและ Howes, 1999) เช่นความสามารถในการคืนและลักษณะของผลิตภัณฑ์. แต่บางการศึกษาก่อนหน้านี้ยังพบว่าการล่มสลายของการฝึกอบรมอาหารสามารถลดค่าคงที่อัตราการเกิดปฏิกิริยาบางอย่างเช่นเป็นการสูญเสียสารตั้งต้นผ่านปฏิกิริยา Maillard (สีขาวและสีเบลล์, 1999), การสูญเสียไทโรซิเน (Chen et al., 1999) และลดลงในอัตราที่การเกิดสีน้ำตาลที่ไม่เอนไซม์ในอาหาร(Acevedo et al., 2006) นี้ชี้ให้เห็นการล่มสลายที่มีประโยชน์ในการชะลอของที่ไม่พึงประสงค์บางปฏิกิริยาและการย่อยสลายของสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพบาง. ถูกพบค่าคงที่อัตราการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่าความสำเร็จของจุดต่ำสุดที่ (43.2% RVP) สูงสุดอัตราดอกเบี้ยคงที่ถูกกำหนดที่ 68.9% RVP การค้นพบนี้แตกต่างจากการศึกษาก่อนหน้านี้ในระบบรูปแบบที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างนี้ระหว่างการสอบสวนของอาหารและระบบรูปแบบ แต่พฤติกรรมการย่อยสลายที่คล้ายกันก่อตั้งขึ้นก่อนหน้านี้ในแครอทแห้งโดย Lavelli et al. (2007) ที่สังเกตเห็นเส้นโค้งรูปตัว U ภายหลังจากพล็อตค่าคงที่อัตราขแคโรทีนกับอัและนอกจากนี้พวกเขากล่าวนี้จะเป็นปกติปฏิกิริยาออกซิเดชันของมากที่สุดในทำนองเดียวกันเนื้อหาโดย Labuza (1971) การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าการย่อยสลายขแคโรทีนในมะม่วงแห้งผงเกิดขึ้นเนื่องจากการกระบวนการออกซิเดชัน Sablani et al, (2007) ตั้งข้อสังเกตต่อไปคงอัตราที่เพิ่มขึ้นสำหรับการสูญเสียของวิตามินซีเสริมในสูตรผงเก็บไว้ที่ค่าอัอยู่ในช่วง0.431-0.877 พฤติกรรมดังกล่าวได้รับการอธิบายโดยการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำในการฝึกอบรมแห้งที่อาจaugments อัตราของการเกิดออกซิเดชันโดยการเพิ่มประสิทธิภาพของการเคลื่อนไหวของสารตั้งต้น แต่น้ำสามารถชะลอกระบวนการเกิดออกซิเดชันด้วยความชุ่มชื้นหรือการเจือจางของตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะหนักหรือการตกตะกอนของพวกเขาเป็นhydroxides.Water นอกจากนี้ยังมีศักยภาพในการที่จะรับมือกับการสลายตัวเปอร์ออกไซด์จากการก่อตัวของพันธะไฮโดรเจนกับไฮโดรและทำให้กระตุ้นให้เกิดความรุนแรงรวมตัวกันอีกซึ่งอาจขัดจังหวะห่วงโซ่ปฏิกิริยาออกซิเดชัน (Lavelli et al., 2007) นี้ทำให้เกิดการย่อยสลายขั้นต่ำที่ 43.2% RVP ในขณะที่ข้างต้น RVP นี้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องอีกครั้งอย่างรวดเร็วอัตรา มะม่วงยังมี oxidative เอนไซม์ที่เร่งการย่อยสลายของขแคโรทีนเช่นเป็นเอนไซม์โพลีฟีนและ peroxidase (Narain et al., 1998) อีกทางเลือกหนึ่งจากมุมมองของ Tg ปฏิกิริยาเอนไซม์หลายได้รับการพิจารณาเป็นที่ควบคุมการแพร่กระจายในอาหารแห้ง ในฐานะที่เป็นPlasticization น้ำเพิ่มการแพร่กระจายของโมเลกุลในอาหารของมันจึงส่งเสริมกิจกรรมเอนไซม์(แชมป์ et al., 2000) ดังนั้นการสลายตัวของ B-แคโรทีนที่ได้รับการเลื่อน 57.6% และ 68.9% RVP. นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มขึ้นเด่นชัดในอัตราคงที่ขแคโรทีนที่ 57.6% และ 68.9% RVP ได้ตรงกันกับเด่นชัดเกิดการตกผลึกน้ำตาลในตัวอย่าง ในรูปแบบของระบบผู้เขียนก่อนหน้านี้ชี้ให้เห็นว่าการตกผลึกเมทริกซ์ผลในการสูญเสียของบางส่วนห่อหุ้มสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพได้. ยกเว้นของสารเหล่านี้จากการฝึกอบรมผลึกทำให้พวกเขาอ่อนแอมากขึ้นเพื่อเปิดรับออกซิเจนและผลเนื่องมาจากการย่อยสลาย(Buera et al, 2005;. Elizalde et al, 2002;.. Shimada, et al, 1991) Elizalde et al, (2002) รายงานการเก็บรักษาที่สูงขึ้นของขแคโรทีน(ประมาณ 80% ใน 6 เดือน) ในทรีฮาโลที่ไม่ตกผลึก / เจลาตินเมทริกซ์ในขณะที่สำหรับตัวอย่างก้อนสัมผัสกับกิจกรรมทางน้ำ0.75, การสูญเสียได้เกือบเสร็จสมบูรณ์แล้ว อย่างไรก็ตามผลกระทบของน้ำตาลตกผลึกความมั่นคงขแคโรทีนยังไม่ได้รับการพิสูจน์แล้วในแบบ real ระบบอาหาร นอกจากนี้โครงสร้างของพืชที่มีมากขึ้นซับซ้อน โครงสร้างของเซลล์และโปรตีนในธรรมชาติให้ได้ในระดับหนึ่งของความมั่นคงขแคโรทีน (De Oliveira อัลเวส et al., 2010) ดังนั้นการยกเว้นของขแคโรทีนจากการฝึกอบรมจะไม่คาดว่าจะเป็นสาเหตุของการสูญเสียขแคโรทีนเป็นระบบรูปแบบ. อยู่บนพื้นฐานของการศึกษาในปัจจุบันก็คือการตั้งสมมติฐานว่าการตกผลึกของน้ำตาลช่วยเพิ่มการสูญเสียขแคโรทีนโดยมีผลกระทบต่อพืชสมบูรณ์ของเซลล์และโปรโมชั่นผลเนื่องมาจากขแคโรทีนที่จะเปิดรับออกซิเจน การค้นพบนี้ยังชี้ให้เห็นว่าการล่มสลายของกลุ่มตัวอย่างที่อยู่ในระดับสูง RVP ไม่แสดงผลใด ๆ ในการป้องกันในการเก็บรักษาขแคโรทีนที่ปรากฏในระบบRVP ต่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาการล่มสลาย ( ด้านเหนียว )
ผงมะม่วงพบว่าค่ากระเป๋าสำหรับ RVP มากกว่าหรือเท่ากับ 22.5
% เหตุผลที่เป็นไปได้สำหรับการลด -
คือว่ายุบเป็นผู้รับผิดชอบลดลง
micropores ตัวอย่างที่ออกซิเจนสามารถระบุหรือย้ายเข้า
เมทริกซ์ ออกซิเจนแพร่เป็นเมทริกซ์อาหารจึงขัดขวาง
และด้วยการขาดออกซิเจน เบต้า - แคโรทีนเป็นมั่นคง หลายการศึกษาพบว่า ในรัฐ
กลาส มีรูพรุนสูง
เมทริกซ์ช่วยให้กระจายออกซิเจน และดังนั้น เบต้า - แคโรทีน การย่อยสลาย
เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว นอกจากการยุบโครงสร้าง การเปลี่ยนแปลงของน้ำ
บนเมทริกซ์กั้นออกซิเจนคุณสมบัติ ( Prado
et al . , 2006 ; เซลิม et al . , 2000 ; คี และ biliaderis
, 2001 )ยุบปรากฏการณ์ในอาหารสามารถพบได้ในระหว่างการประมวลผล
และการจัดเก็บและเกี่ยวข้องโดยตรง กับ TG ที่เกี่ยวข้อง ยุบ
ผลลัพธ์ในการสูญเสียคุณภาพ ที่พึงประสงค์ และฮาวส์
พยักเพยิด , 1999 ) เช่นการผลิตและศึกษาลักษณะผลิตภัณฑ์ .
แต่บางการศึกษายังพบว่า การล่มสลายของ
เมทริกซ์อาหารสามารถลดอัตราคงที่ของปฏิกิริยาตอบสนองเช่น
ในขณะที่การสูญเสียน้ำผ่านทาง Maillard reaction ( ขาว และ เบลล์ , 1999 )
ไทโรซิเนสร่วง ( Chen et al . , 1999 ) และลดลงในอัตรา
ไม่ใช่สีน้ำตาลในอาหาร ( acevedo et al . , 2006 ) เหล่านี้ชี้ให้เห็น
ที่ยุบมีประโยชน์ในความปัญญาอ่อนของบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์และปฏิกิริยาการย่อยสลายของ

บางสารประกอบ . คงที่พบว่าอัตราการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่า
ความสำเร็จของจุด ต่ำสุดที่ ( 43.2 RVP ) ที่มีอัตราสูงสุด
คงถูกกำหนดที่ 68 % RVP . การค้นพบเหล่านี้
แตกต่างจากการศึกษาในระบบ แบบ กล่าวถึง
ก่อนหน้านี้ นี้แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างการสอบสวนของ
ระบบแบบจำลองอาหาร อย่างไรก็ตาม ที่คล้ายกันพฤติกรรมการย่อยสลาย
ก่อนหน้านี้ก่อตั้งขึ้นใน freeze-dried แครอท โดย lavelli et al .
( 2007 )ใครสังเกตรูปตัว U โค้งต่อมาวางแผน
อัตราคงที่สำหรับเบต้าแคโรทีนกับโอ้ และยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาระบุไว้นี้เป็นปกติ
ปฏิกิริยาออกซิเดชันมาก เป็นเหมือนกับ
elaborated โดย labuza ( 1971 ) ผลการวิจัยพบว่า ในการย่อยสลาย - แห้งผงมะม่วงเกิดขึ้นเนื่องจาก
เพื่อกระบวนการออกซิเดชัน sablani et al . ( 2007 ) สังเกตต่อไปเป็น
อัตราคงที่ของการสูญเสียของวิตามินในสูตรเสริม
ผงเก็บไว้ที่อ่าค่าในช่วง 0.431 – 0.877 . เช่นพฤติกรรม
ถูกอธิบายโดยการเพิ่มขึ้นของปริมาณน้ำในฤดูแล้งเมทริกซ์
ที่อาจ augments อัตราของปฏิกิริยาออกซิเดชันโดย
เพิ่มการเคลื่อนไหวของก๊าซ อย่างไรก็ตาม น้ำ
สามารถชะลอกระบวนการออกซิเดชันโดย hydration หรือเจือจาง
สำรวจ metal catalysts or precipitation their as hydroxides . water
also has the d หรือ counteract decomposition peroxide by the
reps ของอิ hydroperoxide ( 1982 ) , ,
encourages a recombination radical , which ผู้ออกแบบ interrupts
the สาวบริสุทธิ์ reaction chain ( lavelli et al . , 2007 ) . นี้ทำให้เกิดการย่อยสลายขั้นต่ำที่
43.2 RVP RVP ส่วนข้างบนนี้
อัตราคงที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง มะม่วง นอกจากนี้ยังมีเอนไซม์ที่เร่งปฏิกิริยาการย่อยสลายของ
-
เป็น เช่น โพลีฟีนอล กซิเดส และเปอร์ออกซิเดส ( กระหืดกระหอบ et al . , 1998 ) หรือ
จากมุมมองของการบินไทยหลายปฏิกิริยาเอนไซม์
ก็ถือเป็นการแพร่กระจายควบคุมในอาหารอบแห้ง เป็น plasticization
น้ำเพิ่มการแพร่ในอาหารมัน
ดังนั้นจึง ส่งเสริมเอนไซม์ ( แชมป์ et al . , 2000 ) Consequently,
the degradation of b-carotene was promoted at 57.6%
and 68.9% RVP.
Moreover, the pronounced increase in the rate constant of
b-carotene at 57.6% and 68.9% RVP was coincident with the pronounced
occurrence of sugar crystallization in samples. ในระบบแบบเดิม ผู้เขียนพบว่า

เมทริกซ์ การตกผลึกผลลัพธ์ในการสูญเสียบางอย่างห่อหุ้มสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ .
ยกเว้นของสารประกอบเหล่านี้จากผลึกเมทริกซ์
ทำให้พวกเขาอ่อนไหวต่อแสงและออกซิเจน เนื่องจากการย่อยสลาย (
buera et al . , 2005 ; Elizalde et al . , 2002 ; ชิมาดะ et al . ,
1991 ) Elizalde et al . ( 2002 ) รายงานสูงกว่าการเก็บรักษา -
( ประมาณ 80% ใน 6 เดือน ) ในการไม่ตกผลึก
/ เจลาตินmatrices , , crystallized samples exposed to activity water
ของ 0.75 , หรือไม่เขา the สําต้อง อย่างไรก็ตาม ผลของการตกผลึกน้ำตาล
- มีเสถียรภาพไม่ได้รับการพิสูจน์แล้วในระบบอาหารจริง

นอกจากนี้ โครงสร้างของโรงงานมีมากกว่า
ที่ซับซ้อน โครงสร้างของเซลล์และสารประกอบเชิงซ้อนของโปรตีนในธรรมชาติ
ให้ระดับหนึ่งของความมั่นคง เบต้าแคโรทีน ( de Oliveira Alves
et al . , 2010 ) ดังนั้น ยกเว้นของเบต้าแคโรทีนจากเมทริกซ์คือ
ไม่คาดว่าจะเป็นสาเหตุของเบต้า - แคโรทีน การสูญเสียในระบบรูปแบบ .
จากการศึกษาครั้งนี้ คือ การตกผลึกของน้ำตาลทรายเพิ่มการสูญเสียโดย
-
มีผลต่อพืชเซลล์สมบูรณ์และส่งเสริมผลของเบต้า - แคโรทีน

เปิดรับออกซิเจน ผลการวิจัยยังชี้ให้เห็นว่า การล่มสลายของ
ตัวอย่างที่ระดับ RVP สูงไม่แสดงใด ๆที่ป้องกันผลกระทบ
- รักษา ตามที่ปรากฎในระบบ RVP ต่ำ