2. A Historical Overview of Listeni

2. A Historical Overview of Listening Comprehension Studies
Until recently, listening comprehension attracted little attention in terms of both theory and practice. While the other three language skills (i.e., reading, writing, and speaking) receive direct instructional attention, teachers often expect students to develop their listening skill by osmosis and without help (Mendelsohn, 1984; Oxford, 1993). In the osmosis approach (as it is cynically labelled by Mendelsohn (1984)), also known as the Audiolingual method, it is believed that if students listen to the target language all day, they will improve their listening comprehension skill through the experience. The fact that listening has been neglected or poorly taught may have stemmed from the belief that it is a passive skill and that merely exposing students to the spoken language provides adequate instruction in listening comprehension (Call, 1985).
The roots of audiolingualism lie in the early years of the 20th century, and had a significant influence on theories of language teaching. Among these were: (a) the entrenchment of positivistic pragmatism, (b) the blossoming of American structural linguistics and behaviorist psychology, and (c) the expression of scientific thought through formalisms (Johnson & Johnson, 1998).
Behaviorists drew inspiration from Pavlov’s conditioning experiments, which promoted an account of behavior in terms of stimulus and response and suggested that these could be expanded into an ever-widening network through association and newly learned responses strengthened through reinforcement. Language development was thought to be explained in a similar way; languages are ultimately finite entities and might be learned through imitation and practice. This traditional approach to listening, which treated it as an enabling skill for production-oriented activities, “has trapped students in a frenzied ‘Hear it, repeat it!’, ‘Hear it, answer it!’, or ‘Hear it, translate it!’ nightmare” (Meyer, 1984, p. 343).
In addition to the American Audiolingual Approach, the English language teaching programs of the British Situational Approach did not pay much attention to listening beyond its role in grammar and pronunciation drills and learners’ imitation of dialogues during the
54 Dialogue, 2004, Vol. 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.ภาพรวมประวัติศาสตร์ของการศึกษาทำความเข้าใจการฟังจนล่าสุด ฟังทำความเข้าใจดึงดูดความสนใจน้อยทั้งทฤษฎีและปฏิบัติ ในขณะอื่น ๆ สามภาษา (เช่น อ่าน เขียน และการพูด) ได้รับความสนใจการเรียนการสอนโดยตรง ครูมักจะคาดหวังว่านักเรียนพัฒนาทักษะการฟัง และไม่ มีวิธีใช้ (Mendelsohn, 1984; osmosis ออกซ์ฟอร์ด 1993) ในการ osmosis วิธี (ตามที่มันเป็น cynically มัน โดย Mendelsohn (1984)), หรือที่เรียกว่า วิธี Audiolingual เชื่อว่า ถ้านักเรียนฟังภาษาเป้าหมายทุกวัน พวกเขาจะพัฒนาทักษะความเข้าใจของพวกเขาฟังผ่านประสบการณ์ ข้อเท็จจริงที่ฟังได้ที่ไม่มีกิจกรรม หรือสอนไม่ดีอาจมี stemmed จากความเชื่อว่า เป็นทักษะที่แฝง และที่เปิดเผยนักเรียนภาษาพูดเพียงให้คำแนะนำอย่างเพียงพอในการฟังทำความเข้าใจ (Call, 1985)รากของ audiolingualism อยู่ในช่วงปีแรก ๆ ของศตวรรษ และมีอิทธิพลสำคัญในทฤษฎีการสอนภาษา ในหมู่เหล่านี้ได้: (ก) การขุดสนามเพลาะของ positivistic pragmatism, (ข)เติมโครงสร้างอเมริกันภาษาศาสตร์จิตวิทยา behaviorist และ (c)ค่าของวิทยาศาสตร์คิดว่า ผ่าน formalisms (จอห์นสันแอนด์จอห์นสัน 1998)Behaviorists วาดแรงบันดาลใจจากของ Pavlov ห้องทดลอง การบัญชีลักษณะกระตุ้นและตอบสนองการส่งเสริม และแนะนำว่า เหล่านี้สามารถขยายเป็นเครือข่ายการขยับขยายเคยผ่านสมาคมและการตอบสนองที่ฝึกฝนความเข้มแข็งผ่านเหล็กเสริม พัฒนาภาษามีความคิดที่จะอธิบายในลักษณะที่คล้ายกัน ภาษาเป็นเอนทิตีที่สุดแน่นอน และอาจเรียนรู้ผ่านเทียมและการฝึก วิธีนี้โบราณให้ฟัง ซึ่งถือเป็นทักษะการเปิดใช้งานสำหรับกิจกรรมที่มุ่งเน้นการผลิต, "มีติดเรียนที่ frenzied 'ได้ ยินมัน ซ้ำ ' 'ราชา ตอบ ' หรือ 'ราชา แปลมัน ' ฝันร้าย" (Meyer, 1984, p. 343)นอกจากวิธี Audiolingual อเมริกัน สอนโปรแกรมวิธีการเมืองไทยภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษไม่ได้ไม่สนใจมากฟังนอกเหนือจากบทบาทของมันในไวยากรณ์และการออกเสียงการฝึกซ้อมและเรียนของเทียมของประเด็นในระหว่าง54 โต้ ปี 2004 ปี 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ภาพรวมของประวัติศาสตร์การศึกษาฟังเข้าใจ
จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ การฟังดึงดูดความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในแง่ของทฤษฎีและการปฏิบัติทั้งสอง ขณะที่อีกสามทักษะการใช้ภาษา (เช่นการอ่านการเขียนและการพูด) ได้รับความสนใจการเรียนการสอนโดยตรงครูมักจะคาดหวังให้นักเรียนในการพัฒนาทักษะการฟังของพวกเขาโดยการดูดซึมและโดยความช่วยเหลือ (Mendelsohn, 1984; Oxford, 1993) ในวิธีการออสโมซิ (มันจะมีป้ายแกมโดย Mendelsohn (1984)) หรือที่เรียกว่าวิธีการ Audiolingual มีความเชื่อว่าถ้านักเรียนฟังภาษาเป้าหมายทุกวันพวกเขาจะพัฒนาทักษะความเข้าใจของพวกเขาผ่านประสบการณ์การฟัง ความจริงที่ว่าฟังได้รับการละเลยหรือการเรียนการสอนไม่ดีอาจจะเกิดจากความเชื่อที่ว่ามันเป็นทักษะเรื่อย ๆ และนั่นเป็นเพียงการเปิดเผยให้นักเรียนพูดภาษาให้คำแนะนำที่เพียงพอในการฟังเข้าใจ (โทร 1985).
รากโกหก audiolingualism ใน ปีแรกของศตวรรษที่ 20 และมีอิทธิพลสำคัญในทฤษฎีการเรียนการสอนภาษา กลุ่มคนเหล่านี้มีดังนี้ (ก) ตั้งมั่นของลัทธิปฏิบัตินิยม positivistic (ข) บานภาษาศาสตร์โครงสร้างอเมริกันและจิตวิทยา behaviorist และ (ค) การแสดงออกของความคิดทางวิทยาศาสตร์ผ่าน formalisms (จอห์นสันแอนด์จอห์นสัน, 1998).
Behaviorists ดึงแรงบันดาลใจจากของพาฟโลฟ เครื่องทดลองซึ่งการเลื่อนตำแหน่งบัญชีของพฤติกรรมในแง่ของการกระตุ้นเศรษฐกิจและการตอบสนองและชี้ให้เห็นว่าสิ่งเหล่านี้อาจจะมีการขยายตัวในเครือข่ายที่เคยขยับขยายผ่านการเชื่อมโยงและการตอบสนองการเรียนรู้ใหม่ผ่านการเสริมความเข้มแข็ง การพัฒนาภาษาที่คิดว่าจะได้รับการอธิบายในลักษณะที่คล้ายกัน; ภาษาที่เป็นหน่วยงานที่ จำกัด และในที่สุดอาจจะมีการเรียนรู้ผ่านการเลียนแบบและการปฏิบัติ วิธีนี้แบบดั้งเดิมในการฟังที่ได้รับการรักษาเป็นทักษะที่ช่วยให้การจัดกิจกรรมที่มุ่งเน้นการผลิต "ได้ติดกับดักนักเรียนคลั่ง 'ฟังมันซ้ำมัน!', 'ได้ยินมันตอบได้!' หรือ 'ได้ยินมันแปล มัน! ' ฝันร้าย "(เมเยอร์ 1984, น. 343).
นอกจากนี้ยังมีชาวอเมริกัน Audiolingual วิธีการที่โปรแกรมการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของวิธีสถานการณ์อังกฤษไม่ได้ให้ความสนใจมากเกินกว่าที่จะฟังบทบาทในการฝึกซ้อมและการออกเสียงไวยากรณ์และการเลียนแบบผู้เรียนของ การหารือในระหว่างการ
สนทนา 54, 2004, ฉบับที่ 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ภาพรวมของประวัติศาสตร์ฟัง
ศึกษาความเข้าใจจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ , ฟังเพลงดึงดูดความสนใจน้อยทั้งในแง่ของทฤษฎีและการปฏิบัติ ในขณะที่อีกสามทักษะภาษา ( เช่น การอ่าน การเขียนและการพูด ) ได้รับความสนใจการเรียนการสอนโดยตรง ครูมักจะให้นักเรียนได้พัฒนาทักษะการฟัง โดย Osmosis และไม่ช่วย ( เมนเดล น , 1984 ;Oxford , 1993 ) ในวิธีออสโมซิส ( มันเป็น cynically labelled โดยเมนเดล น ( 1984 ) , ที่รู้จักกันเป็นวิธี audiolingual ก็เชื่อว่าหากนักเรียนฟังภาษาเป้าหมายทุกวัน พวกเขาจะพัฒนาทักษะความเข้าใจในการฟังภาษาอังกฤษ ผ่านประสบการณ์ความจริงที่ถูกละเลย หรือสอนการฟังไม่ดีอาจเนื่องมาจากความเชื่อที่ว่า มันเป็นทักษะเรื่อยๆและที่เพียงเปิดเผยให้นักเรียนพูดภาษาให้เพียงพอในการสอนการฟัง ( โทร , 1985 )
รากของ audiolingualism โกหกในช่วงปีแรกของศตวรรษที่ 20 และมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญใน ทฤษฎีการสอนภาษาในหมู่เหล่านี้คือ ( ก ) entrenchment ของปฏิบัตินิยม positivistic , ( ข ) การบานของอเมริกันโครงสร้างภาษาศาสตร์และจิตวิทยา behaviorist และ ( c ) การแสดงออกของความคิดทางวิทยาศาสตร์ผ่าน formalisms ( จอห์นสัน&จอห์นสัน , 1998 ) .
behaviorists แรงบันดาลใจจากการทดลองของพาฟลอฟปรับอากาศ ,ซึ่งส่งเสริมการเปิดบัญชีของพฤติกรรมในแง่ของสิ่งเร้าและการตอบสนอง และชี้ให้เห็นว่าเหล่านี้อาจจะขยายเป็นเครือข่ายผ่านทางสมาคมเคยขยับขยายและเพิ่งเรียนรู้การตอบสนองมากขึ้น โดยการเสริมแรง พัฒนาการด้านภาษา คิดว่าจะอธิบายในวิธีที่คล้ายกัน ; ภาษาสุดจำกัดนิติบุคคลและอาจจะเรียนรู้ผ่านการเลียนแบบ และการปฏิบัตินี้สอนให้ฟัง ซึ่งถือว่าเป็นการเปิดใช้ทักษะสำหรับกิจกรรมที่มุ่งเน้นการผลิต " ขังนักเรียนคลั่ง ' ได้ยินมันอีกครั้ง ! ' ' ได้ยินมัน ตอบ ' หรือ ' ได้ยิน แปลมัน ! ฝันร้าย " ( Meyer , 2527 , หน้า 343 ) .
นอกจากวิธีการ audiolingual อเมริกันการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ โปรแกรมของวิธีการสถานการณ์ที่อังกฤษไม่ได้สนใจฟัง นอกเหนือจากบทบาทในไวยากรณ์ และฝึกการออกเสียงและผู้เรียนเลียนแบบบทสนทนาระหว่าง
54 สนทนา , 2004 , Vol 3