Crafting Culture: The importance of

Crafting Culture:
The importance of craftsmanship
for the world of the arts and the economy at large

Alternative title
Craftsculture: an international comparison
Arjo Klamer

Erasmus University Rotterdam
[e-mail]
June 20121



With the advance of the industrial age and the subsequent emergence of the knowledge economy, the crafts
got marginalized in the economy. Traditional crafts were just that, traditional, therefore history and only
interesting as part of (cultural) heritage. Utilitarian crafts (think of plumbers, housepainters, roofworkers,
dental technicians and so on) continued to do their thing, but such work, at least that was the reigning
impression, was intended for those who cannot do the intellectual work that a knowledge economy calls for.
The educational systems in developed countries sanctified intellectual intelligence and looked down on
manual skills. In the arts conceptual innovation had overtaken craftsmanship as the core competence.

All this is about to change. The creative economy increasingly calls for skills that are characteristic for
craftsmanship. This shows in a trend in consumer culture that stresses authenticity and quality.
Craftsmanship is to meet such preferences. Craftsmanship furthermore satisfies the need for meaningful
work. Mastery provides a sense of self-worth. Politicians, therefore, are speaking about the importance of
craftsmanship, and artists are reevaluating the craft in their work.

Richard Sennett gave the intellectual community a wake-up call with his book Craftsmen (2008). The book
has drawn attention among artists and scholars and has redirected the discussion on what constitutes
craftsmanship, the relationship between crafts and arts, the importance of craftsmanship for (local)
economies, for work and identity, and on consumer culture.

Maybe because of Sennet’s work I have been drawn into discussions about crafts and craftsmanship in the
Netherlands. As a member of a platform for the craft economy I contributed to the advocacy of a restoration
of the appreciation of craftsmanship in the Netherlands. We began to question how well the crafts in the
Netherlands had fared compared to other countries. Is there something like a best practice? What can be
learned from practices in other countries? A couple of craft organizations commissioned a research project.

This paper reports the findings of the research that we conducted at the Erasmus University. We explored the
crafts sector in Japan, China, India, Italy, Germany and England. At first we tried to assess the economic
significance of the crafts sector in each economy but quickly found out that because of inconsistent
definitions and incomplete data the numbers would not reveal a great deal. A major challenge, therefore, was
sorting out various definitions of craftsmanship and to come up with clear distinctions between skilled work,
unskilled work, utilitarian crafts and creative crafts. (We found out that we were in need of a subsection that
goes under the name cutting edge craftsmanship.) In order to do justice to the variation of practices and to
create order we have constructed an ideal situation and then determined best practices.

The research has been an illuminating exercise. As researchers we got excited. The territory is relatively
unexplored and in our search for information and relevant literature we hit upon interesting research topics
(such as the traditional crafts as part of intangible heritage, the importance of a craft culture for the creative
economy). The more we delved into the topic, the more convinced we got about the relevance. Whereas most

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Crafting Culture: The importance of craftsmanship for the world of the arts and the economy at large Alternative title Craftsculture: an international comparison Arjo Klamer Erasmus University Rotterdam [e-mail] June 20121 With the advance of the industrial age and the subsequent emergence of the knowledge economy, the crafts got marginalized in the economy. Traditional crafts were just that, traditional, therefore history and only interesting as part of (cultural) heritage. Utilitarian crafts (think of plumbers, housepainters, roofworkers, dental technicians and so on) continued to do their thing, but such work, at least that was the reigning impression, was intended for those who cannot do the intellectual work that a knowledge economy calls for. The educational systems in developed countries sanctified intellectual intelligence and looked down on manual skills. In the arts conceptual innovation had overtaken craftsmanship as the core competence. All this is about to change. The creative economy increasingly calls for skills that are characteristic for craftsmanship. This shows in a trend in consumer culture that stresses authenticity and quality. Craftsmanship is to meet such preferences. Craftsmanship furthermore satisfies the need for meaningful work. Mastery provides a sense of self-worth. Politicians, therefore, are speaking about the importance of craftsmanship, and artists are reevaluating the craft in their work. Sennett ริชาร์ดให้ชุมชนทางปัญญาโทรปลุกกับหนังสือของเขาช่างฝีมือ (2008) หนังสือเล่มนี้ มีความสนใจวาดระหว่างศิลปินและนักวิชาการ และมีการอภิปรายเกี่ยวกับสิ่งที่ก่อได้เปลี่ยนเส้นทาง ฝีมือ ความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะและศิลปะ ความสำคัญของฝีมือการ (ท้องถิ่น) เศรษฐกิจ งานประจำ และ ในวัฒนธรรมผู้บริโภค อาจเนื่องจากการทำงานของ Sennet ฉันได้ออกไปสนทนาเกี่ยวกับงานฝีมือและฝีมือในการ เนเธอร์แลนด์ เป็นสมาชิกของแพลตฟอร์มเศรษฐกิจฝีมือ ฉันส่วนหลุยของคืน ความชื่นชมฝีมือในประเทศเนเธอร์แลนด์ เราเริ่มสอบถามงานฝีมือดีอย่างไรในการ ประเทศเนเธอร์แลนด์ได้ค้นเปรียบเทียบกับประเทศอื่น ๆ มีสิ่งที่ต้องการควรหรือไม่ สิ่งที่สามารถจะ เรียนรู้จากการปฏิบัติในประเทศอื่น ๆ หรือไม่ คู่ของยานองค์กรมอบหมายอำนาจหน้าที่โครงการวิจัย กระดาษนี้รายงานผลการศึกษาวิจัยที่เราดำเนินการมหาวิทยาลัยอีราสมุ เราไป ภาคงานฝีมือญี่ปุ่น จีน อินเดีย อิตาลี เยอรมนี และอังกฤษ ตอนแรก เราพยายามประเมินทางเศรษฐกิจ ความสำคัญของงานฝีมือในภาคในแต่ละระบบเศรษฐกิจ แต่อย่างรวดเร็วพบว่าเนื่องจากไม่สอดคล้องกัน ข้อกำหนดและข้อมูลที่ไม่สมบูรณ์ไม่ได้เปิดเผยตัวเลขจะดีที่สุด ดังนั้น เป็นความท้าทายที่สำคัญ ออกข้อกำหนดต่าง ๆ ของฝีมือ และ จะเกิดขึ้นกับข้อแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างงานฝีมือ การเรียงลำดับ unskilled work, utilitarian crafts and creative crafts. (We found out that we were in need of a subsection that goes under the name cutting edge craftsmanship.) In order to do justice to the variation of practices and to create order we have constructed an ideal situation and then determined best practices. The research has been an illuminating exercise. As researchers we got excited. The territory is relatively unexplored and in our search for information and relevant literature we hit upon interesting research topics (such as the traditional crafts as part of intangible heritage, the importance of a craft culture for the creative economy). The more we delved into the topic, the more convinced we got about the relevance. Whereas most

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสร้างวัฒนธรรม :
ความสำคัญของฝีมือ
สำหรับโลกของศิลปะและเศรษฐกิจที่ใหญ่


craftsculture Title : ระหว่างประเทศการ arjo klamer




มิถุนายนมหาวิทยาลัยอีราสมุสรอต [e-mail] 20121



กับล่วงหน้าของอุตสาหกรรม อายุ และต่อมาวิวัฒนาการของเศรษฐกิจความรู้ งานฝีมือ
ถูกกีดกันในเศรษฐกิจงานฝีมือแบบดั้งเดิม จึงเป็นเพียงที่เดียว
น่าสนใจประวัติศาสตร์และเป็นส่วนหนึ่งของ ( วัฒนธรรม ) มรดก งานฝีมือประโยชน์นิยม ( คิดว่าช่างประปา housepainters roofworkers
, , ช่างทันตกรรมและ ) ยังคงทำสิ่งพวกเขา แต่ช่างทำงาน อย่างน้อยก็ครองราชย์
ความประทับใจมีไว้สำหรับผู้ที่ไม่สามารถทำงานทางปัญญาที่เศรษฐกิจความรู้ โทร .
ระบบการศึกษาในประเทศที่พัฒนาทางปัญญา ปัญญาชำระแล้วดูถูก
ทักษะด้วยตนเอง ในศิลปะแนวคิดนวัตกรรมมีประสบฝีมือเป็นหลักความสามารถ

ทั้งหมดนี้กำลังจะเปลี่ยนไปเศรษฐกิจสร้างสรรค์มากขึ้น เรียกทักษะที่มีลักษณะ
ฝีมือ นี้จะแสดงในแนวโน้มในวัฒนธรรมของผู้บริโภคที่เน้นความถูกต้องและคุณภาพ
ฝีมือคือการตอบสนองความต้องการดังกล่าว ฝีมือและตอบสนองความต้องการสำหรับมีความหมาย
งาน การเรียนรู้ให้ความรู้สึกคุณค่าในตนเอง นักการเมือง ดังนั้น จะพูดเกี่ยวกับความสำคัญของ
ฝีมือ และศิลปินจะประเมินฝีมือในการทำงานของพวกเขา

ริชาร์ดเซนเนทให้ชุมชนทางปัญญา บริการโทรปลุก มีช่างฝีมือหนังสือของเขา ( 2008 ) หนังสือ
ได้ดึงความสนใจของศิลปินและนักวิชาการ และมีการเปลี่ยนเส้นทางการอภิปรายเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่า
ฝีมือ ความสัมพันธ์ระหว่างงานฝีมือและศิลปะ ความสำคัญของฝีมือ ( ท้องถิ่น )
เศรษฐกิจสำหรับการทำงานและเอกลักษณ์และวัฒนธรรมของผู้บริโภค

เพราะเครื่องดนตรีเป่าประเภททรัมเปตทำงานฉันได้รับการวาดลงในการอภิปรายเกี่ยวกับศิลปะและงานฝีมือใน
เนเธอร์แลนด์ ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของแพลตฟอร์มสำหรับยานเศรษฐกิจผมมีส่วนร่วมในการบูรณะ
ของความชื่นชมของฝีมือในเนเธอร์แลนด์ เราเริ่มคำถามว่างานฝีมือใน
เนเธอร์แลนด์มี fared เมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ มีอะไรเช่นปฏิบัติที่ดีที่สุด ? สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการปฏิบัติ
ในประเทศอื่น ๆ ? คู่ขององค์กรยาน ) โครงการวิจัย

บทความนี้รายงานผลการศึกษาที่เราดำเนินการที่มหาวิทยาลัยอีราสมุส . เราสำรวจ
งานฝีมือไทย ญี่ปุ่น , จีน , อินเดีย , อิตาลี , เยอรมนีและอังกฤษตอนแรกเราพยายามที่จะประเมินเศรษฐกิจ
ความสำคัญของศิลปะในแต่ละภาคเศรษฐกิจ แต่ได้อย่างรวดเร็วพบว่าเพราะความหมายขัดแย้งกัน
ข้อมูลที่ไม่สมบูรณ์ตัวเลขจะไม่เปิดเผยมาก ความท้าทายหลัก ดังนั้น คือ
คัดของฝีมือและคำนิยามต่าง ๆที่จะเกิดขึ้นกับความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างงานมีฝีมือ
ฝีมือการทำงานงานฝีมือประโยชน์นิยมและงานฝีมือที่สร้างสรรค์ ( เราว่าเราอยู่ในความต้องการของส่วนย่อยที่
ไปภายใต้ชื่อตัดขอบงานฝีมือ . ) เพื่อที่จะทำเพื่อความยุติธรรมการแปรผันของการปฏิบัติและ

สั่งเราได้สร้างสถานการณ์ที่เหมาะ และกำหนดแนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุด

การวิจัยได้รับการส่องสว่าง ออกกำลังกาย เป็นนักวิจัย เราตื่นเต้นมากดินแดนค่อนข้าง
unexplored ในการค้นหาของเราสำหรับข้อมูลและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับหัวข้องานวิจัยที่น่าสนใจที่เราตี
( เช่นงานฝีมือแบบดั้งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของมรดกที่จับต้องไม่ได้ ความสำคัญของวัฒนธรรมเพื่อสร้างสรรค์งานฝีมือ
เศรษฐกิจ ) ยิ่งเรากลายเป็นหัวข้อ ยิ่งทำให้เราเข้าใจเกี่ยวกับความเกี่ยวข้อง ในขณะที่ส่วนใหญ่