As the Star Scorching Demon Lotus’

As the Star Scorching Demon Lotus’ flame slowly extinguished, more than two hundred Stone Dragon Warriors were charred as they broke and fell into pieces along with their weapons. Peace returned to the area once again as only Yun Che’s heavy gasps for breath and the “drip” sounds from the fall of his sweat and blood could be heard.

With a “boom”, the heavy sword fell onto the ground. With great effort, Yun Che straightened his back to allow Little Fairy to lean on his shoulder. “Are you alright? Are you injured?”

Little Fairy was unharmed. Let alone injured, those creatures couldn’t even touch her. Looking at Yun Che’s pale face, she knew clearly that if it hadn’t been for Yun Che protecting her, he wouldn’t have been injured at all, and the two hundred or more Stone Dragon Warriors from before wouldn’t have almost pushed him to the edge.

“Your… hands…” Little Fairy mumbled with difficulty.

Yun Che’s left hand was in unbearable pain. Although he could barely embrace Little Fairy, wielding the heavy sword was already impossible. He shook his head and laughed effortlessly, “I’m fine, their blades are made of stones and are blunt. I’d only received some superficial injuries.”

“Let me go… or else… you will die!” Little Fairy’s voice was cold and weak. Although her body was crippled and her aura was weak, her five senses were fine. The sound of the three swords cutting into bone had rang by her ears just now, so how could she not have heard it clearly?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเปลวไฟดาวตบปีศาจบัวดับช้า นักรบมังกรหินมากกว่าสองร้อยได้ย่างพวกเขายากจน และตกเป็นชิ้นพร้อมกับอาวุธของพวกเขา สันติภาพกลับไปเขตอีกครั้งหนึ่งเป็นเพียง Yun Che หนัก gasps สำหรับหายใจ และอาจจะได้ยินเสียง "หยดน้ำ" จากการล่มสลายของเหงื่อและเลือดของเขาด้วยการ "บูม" ดาบหนักล้มลงบนพื้นดิน มีความพยายามดี Yun Che ยืดให้ตรงหลังให้นางฟ้าน้อยพาดไหล่ของเขา "ท่านไม่เป็นไร มีคุณการบาดเจ็บหรือไม่"นางฟ้าน้อยได้ unharmed ประสาที่บาดเจ็บ สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นไม่ได้สัมผัสเธอ มองที่ใบหน้าซีด Yun Che เธอรู้อย่างชัดเจนว่า ถ้ามันไม่ได้สำหรับ Che ยุนปกป้องเธอ เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บทั้งหมด และสองร้อย หรือมากกว่าหินมังกรนักรบจากก่อนจะไม่มีเกือบจะผลักเขาไปขอบ"คุณ...มือ..." นางฟ้าน้อย mumbled ด้วยความยากลำบากมือซ้ายยัน Che ถูกความเจ็บปวดเหลือทน แม้ว่าเขาแทบไม่สามารถโอบกอดนางฟ้าน้อย wielding ดาบหนักเป็นแล้วไปไม่ เขาส่ายหัวของเขา และหัวเราะได้อย่างง่ายดาย "สบายดี ใบมีดที่ทำจากหิน และจะทื่อ ผมเพียงได้รับบาดเจ็บเพียงผิวเผินบางอย่าง""ให้ฉันไป...หรือ อื่น ๆ...จะตาย! " เสียงของนางฟ้าน้อยคือเย็น และอ่อนแอ แม้ร่างกายของเธอเป็นง่อย และออร่าของเธอก็อ่อนแอ ประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอก็ดี เสียงของดาบสามที่ตัดเข้าไปในกระดูกมีรัง โดยหูของเธอตอนนี้ ดังนั้นวิธีการที่สามารถเธอไม่เคยได้ยินมันชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นดาวเปรี้ยงปีศาจ Lotus 'เปลวไฟดับช้ามากกว่าสองร้อยหินนักรบมังกรถูกไฟไหม้ขณะที่พวกเขายากจนและลดลงเป็นชิ้นพร้อมกับอาวุธของพวกเขา สันติภาพกลับไปยังพื้นที่อีกครั้งเป็นเพียงครึ่งผีครึ่งหนัก Yun เจ๊สำหรับการหายใจและ "หยดน้ำ" เสียงจากการล่มสลายของเหงื่อและเลือดของเขาอาจจะได้ยิน. ด้วย "บูม" ดาบหนักตกลงไปบนพื้นดิน ด้วยความพยายามที่ดี Yun Che ยืดหลังของเขาที่จะอนุญาตให้นางฟ้าน้อยที่จะยันบนไหล่ของเขา "คุณสบายดีหรือเปล่า? คุณได้รับบาดเจ็บ? " นางฟ้าน้อยเป็นอันตราย ให้อยู่คนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บ, สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นอาจไม่ได้สัมผัสเธอ มองไปที่ใบหน้าขาวซีด Yun เจ๊เธอรู้อย่างชัดเจนว่าถ้ามันไม่ได้รับสำหรับหยุนเจ๊ปกป้องเธอเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บที่ทั้งหมดและสองร้อยหรือมากกว่าหินนักรบมังกรจากก่อนที่จะไม่ได้ผลักดันเกือบ เขาไปที่ขอบ. " ... มือของคุณ ... " นางฟ้าน้อยพึมพำด้วยความยากลำบาก. ซ้ายมือ Yun เจ๊อยู่ในความเจ็บปวดเหลือทน แม้ว่าเขาแทบจะไม่สามารถโอบกอดนางฟ้าน้อยกวัดแกว่งดาบหนักอยู่แล้วเป็นไปไม่ได้ เขาส่ายหัวและหัวเราะได้อย่างง่ายดาย "ผมสบายดี, ใบมีดของพวกเขาจะทำจากหินและทื่อ ฉันได้รับบาดเจ็บเพียงผิวเผินบาง. " " ให้ฉันไป ... หรืออื่น ๆ ... คุณจะตาย! "เสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ นางฟ้าของเย็นและอ่อนแอ ถึงแม้ว่าร่างกายของเธอเป็นคนพิการและกลิ่นอายของเธออ่อนแอประสาทสัมผัสทั้งห้าของเธอดี เสียงของสามดาบตัดเข้าไปในกระดูกได้รังโดยหูของเธอเพียงแค่ตอนนี้ดังนั้นวิธีการที่จะได้เธอไม่เคยได้ยินมันอย่างชัดเจน?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นดาวดอกบัวค่อยๆดับเปลวไฟไหม้ปีศาจมากกว่าสองร้อยศิลานักรบมังกรถูกไหม้เกรียมเป็นพวกเขายากจนและลดลงเป็นชิ้นพร้อมกับอาวุธของพวกเขา สันติภาพกลับคืนสู่พื้นที่อีกครั้งเป็นเพียงยุนเชหนักหอบหายใจและ " หยด " เสียงจากการลดลงของเหงื่อและเลือดอาจจะได้ยินกับ " บูม " ดาบหนักที่ล้มลงบนพื้น มีความพยายามดี ยุนเช ตรงหลังของเขาเพื่อให้นางฟ้าน้อยไปพิงไหล่ของเขา " เป็นอะไรไหม คุณได้รับบาดเจ็บมั้ย ? "นางฟ้าน้อย ไม่ได้รับบาดเจ็บ อย่าว่าแต่บาดเจ็บ สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นไม่สามารถสัมผัสเธอได้ มองใบหน้าซีดของยุนเช เธอรู้ชัดว่า ถ้าไม่ใช่เพราะยุนเช ปกป้องเธอได้ เขาคงไม่บาดเจ็บเลย และสองร้อยหรือมากกว่าหินนักรบมังกรมาก่อนคงเกือบจะผลักเขาไปที่ขอบ" . . . . . . มือ . . . . . . . " นางฟ้าน้อยพึมพำกับความยากลําบากยุนเช มือซ้ายก็เจ็บปวดเหลือทน แม้ว่าเขาแทบกอดนางฟ้าน้อย กวัดแกว่งดาบหนักก็เป็นไปไม่ได้ เขาส่ายหน้า และหัวเราะได้อย่างง่ายดาย " ฉันสบายดี ใบมีดของพวกเขาทำจากหินและจะทื่อ ฉันได้รับบาดเจ็บเพียงผิวเผิน ." ปล่อยฉันนะ . . . ไม่งั้น . . . . . . . คุณจะตาย ! " เสียงเล็ก ๆของนางฟ้าก็หนาวและอ่อนแอ แม้ว่าร่างกายของเธอพิการและกลิ่นอายของเธออ่อนแอ ห้า เธอสบายดี เสียงของทั้งสามดาบตัดเข้าไปในกระดูกได้รังโดยหูเธออยู่ แล้วเธอจะไม่เคยได้ยินมันชัดเจน