Chapter 214: We Finally Meet Again…

Chapter 214: We Finally Meet Again….

No one could possibly know that the same Meng Hao who had stirred up such waves in the outside world, was currently carefully looking over medicinal herbs in the Violet Fate Sect’s Celestial Land, an innocent student confirming the validity of his studies.

Time passed by, and Meng Hao lost track of how many medicinal plants he had harvested. As long as he recognized a plant, it counted toward his quota, and he placed it in his bag of holding.

At one point, Meng Hao found himself about three hundred meters away from one of the giants. For quite some time, he observed how it planted the seeds, moved the seedlings around, and cared for the plants.

Later, he stood beneath one of the Cyclops trees, watching the enormous eye gazing about. He even climbed up one of them to harvest some of the red grass that grew on its trunk.

Eventually, he was far, far away from where he had started. The fields of medicinal plants seemed to have no end. In Meng Hao’s estimation, these more remote areas would most certainly have even more amazing medicinal plants, perhaps even some of the legendary extinct variety.

However, everything was simply too big. Around him stretched never-ending fields of medicinal plants. As he proceeded, he started to realize that he actually only recognized about one medicinal plant out of one hundred.

“The Dao of alchemy is endless,” he thought with a sigh. “It’s just as difficult as Cultivation, a road without end, an almighty facet of Heaven and Earth. At first I thought that memorizing a bit more than half of the hundred thousand medicinal plants would be enough. But now I can see that those one hundred thousand plants are simply the threshold.” However, stubbornness glinted in his eyes. This type of Cultivation had nothing to do with his Dao Pillars. His excitement actually became even stronger.

“I’m a scholar at heart,” he said, reassuring himself. “Although my aspirations were never realized, when it comes to studying, I definitely have an advantage over all the other apprentice alchemists.” He would focus, do his best to remember everything he saw, and then go back to do more research in the ancient records.

It was in this fashion that time slipped by. Soon, the sound of bells filled the Celestial Land; the one month time period had passed quickly. Time was up, and Meng Hao wasn’t content. He felt as if he had just started. However, the strands of light appeared in the air, and he sighed. He gave one last look at the Celestial land before a strand of light whisked him away.

When they reappeared in the various valleys, there were a variety of expressions on the faces of the hundred thousand apprentice alchemists. Meng Hao wasn’t the only one to have grown during the month inside the Celestial Land. All of the apprentice alchemists had.

Soon, people came to collect the medicinal plants they had

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 214: เราก็พบกันอีก...อาจจะไม่มีใครสามารถรู้ว่า เฮาเมงเดียวกันที่มีสะเทือนเช่นคลื่นในโลกภายนอก ในปัจจุบันอย่างรอบคอบมองผ่านยาสมุนไพรในที่ดินของนิกายชะตากรรมสีม่วงฟ้า นักเรียนที่มีเรื่องที่ยืนยันความถูกต้องของการศึกษาเวลาผ่านไปโดย และเมงเฮาหายติดตามพืชสมุนไพรมากที่เขาได้เก็บเกี่ยว ตราบใดที่เขารู้จักพืช มันนับต่อโควต้าของเขา และเขาวางถุงของเขาถือเมื่อถึงจุดหนึ่ง เฮาเมงพบว่าตัวเองห่างจากยักษ์ใหญ่อย่างใดอย่างหนึ่งประมาณสามร้อยเมตร สำหรับค่อนข้างบางเวลา เขาสังเกตเห็นวิธีปลูกเมล็ด ย้ายต้นกล้ารอบ และดูแลพืชในภายหลัง เขายืนใต้ต้นไม้ไซคลอปส์ ดูใหญ่หลวงตาชมเกี่ยวกับ แม้เขาปีนขึ้นค่าหนึ่งของพวกเขาเก็บเกี่ยวหญ้าแดงที่เติบโตบนลำบางในที่สุด เขาได้ไกล ห่างไกลจากที่เขาได้เริ่มต้น เขตข้อมูลของพืชสมุนไพรที่ดูเหมือนจะ มีไม่สิ้นสุด ในการประเมินเมงเฮา พื้นที่ห่างไกลเหล่านี้จะแน่นอนที่สุดมีพืชสมุนไพรที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง บางทีแม้แต่บางส่วนของความหลากหลายสูญพันธุ์ในตำนานอย่างไรก็ตาม ทุกอย่างเป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป รอบ ๆ ตัวเขายืดเขตสิ้นสุดของพืชสมุนไพร กับเขา เขาเริ่มตระหนักว่าเขาจริงเพียงแต่รู้จักพืชสมุนไพรประมาณหนึ่งจากร้อย"ดาวของขลังเป็นที่สิ้นสุด เขาคิดว่า ด้วยการถอนหายใจ "ก็ยากต่อการเพาะปลูก ถนนโดยไม่สิ้นสุด แง่ความยิ่งใหญ่ของสวรรค์และโลก ตอนแรก ผมคิดว่า ที่ จำเป็นบิตมากกว่าครึ่งหนึ่งของพืชสมุนไพรแสนจะเพียงพอ แต่ตอนนี้ ฉันสามารถดูว่า พืชเหล่านั้นหนึ่งร้อยพันจะเพียงแค่ขีดจำกัด" อย่างไรก็ตาม ดื้อ glinted ในสายตาของเขา ชนิดนี้เพาะปลูกเสาดาวเขาไม่ได้ เขาตื่นเต้นจริงกลายเป็นแข็งแกร่งฉัน scholar ที่หัวใจ เขากล่าวว่า มั่นใจตัวเอง "แม้ว่าแรงบันดาลใจของฉันก็ไม่เคยรู้ การศึกษา แน่นอนได้เปรียบมากกว่าทั้งหมดที่อื่นฝึกงาน alchemists" เขาจะโฟกัส ทำดีที่สุดของเขาจะจดจำทุกสิ่งที่เขาเห็น และจากนั้น กลับไปทำวิจัยเพิ่มเติมในบันทึกโบราณมันเป็นในแฟชั่นนี้ที่เวลาเล็ดรอดโดย เร็ว ๆ นี้ เสียงระฆังเต็มแผ่นดินสวรรค์ หนึ่งเดือนรอบระยะเวลาได้ผ่านอย่างรวดเร็ว เวลาขึ้น และเมงเฮาไม่ได้เนื้อหา เขารู้สึกว่าเพิ่งย้ายมา อย่างไรก็ตาม เส้นแสงปรากฏในอากาศ และปี่ เขาให้แผ่นดินสวรรค์มองสุดท้ายก่อนของแสงเดย์เขาออกไปเมื่อพวกเขากลับมาในหุบเขาต่าง ๆ มีความหลากหลายของการแสดงออกบนใบหน้าของ alchemists ฝึกงานร้อยพัน เมงเฮาไม่ได้หนึ่งได้เติบโตในระหว่างเดือนภายในแผ่นดินสวรรค์ ทั้งหมดของ alchemists ฝึกงานได้คนมารวบรวมพืชสมุนไพรที่พวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 214:. สุดท้ายเราจะพบกันอีก ...

ไม่มีใครอาจจะรู้ว่าเดียวกันเม้งเฮาที่ได้ขยับขึ้นคลื่นดังกล่าวในโลกภายนอกได้รับในขณะนี้อย่างรอบคอบมองสมุนไพรในสีม่วงโชคชะตาของนิกายสวรรค์ที่ดินนักเรียนผู้บริสุทธิ์ยืนยัน ความถูกต้องของการศึกษาของเขา.

เวลาผ่านไปและเม้งเฮาสูญหายติดตามของวิธีการที่พืชสมุนไพรหลายคนที่เขาได้เก็บเกี่ยว ตราบใดที่เขาได้รับการยอมรับพืชก็นับโควต้าของเขาและเขาวางมันลงในกระเป๋าของเขาในการถือครอง.

เมื่อถึงจุดหนึ่งเม้ง Hao พบว่าตัวเองอยู่ห่างออกไปประมาณสามร้อยเมตรจากหนึ่งในยักษ์ใหญ่ สำหรับค่อนข้างบางเวลาเขาสังเกตเห็นว่ามันปลูกเมล็ดต้นกล้าย้ายไปรอบ ๆ และดูแลพืช.

หลังจากนั้นเขายืนอยู่ใต้ต้นไม้ไซคลอปส์, ดูตาจ้องอย่างมากเกี่ยวกับ เขาปีนขึ้นไปหนึ่งของพวกเขาที่จะเก็บเกี่ยวบางส่วนของหญ้าสีแดงที่ขึ้นอยู่บนลำต้นของมัน.

ในที่สุดเขาก็ไกลออกไปจากที่เขาได้เริ่มต้น เขตข้อมูลของพืชสมุนไพรดูเหมือนจะไม่มีสิ้นสุด ในการประมาณค่าเม้งเฮาส์เหล่านี้พื้นที่ห่างไกลมากขึ้นมากที่สุดอย่างแน่นอนแม้จะมีที่น่าตื่นตาตื่นใจมากขึ้นพืชสมุนไพรบางทีแม้บางส่วนของความหลากหลายที่จะสูญพันธุ์ในตำนาน.

แต่ทุกอย่างเป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป รอบ ๆ ตัวเขายืดที่ไม่มีที่สิ้นสุดสาขาของพืชสมุนไพร ในขณะที่เขาเดินเขาเริ่มที่จะรู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาได้รับการยอมรับเพียงประมาณหนึ่งในพืชสมุนไพรจากหนึ่งร้อย.

"การเชียงดาวของการเล่นแร่แปรธาตุเป็นที่สิ้นสุด" เขาคิดกับถอนหายใจ "มันก็แค่เป็นเรื่องยากที่การเพาะปลูก, ถนนโดยไม่มีที่สิ้นสุด, แง่ผู้ทรงอำนาจของสวรรค์และโลก ตอนแรกผมคิดว่าจำน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของแสนพืชสมุนไพรจะเพียงพอ แต่ตอนนี้ฉันสามารถดูว่าผู้หนึ่งแสนพืชเป็นเพียงเกณฑ์. " แต่ความดื้อรั้น glinted ในสายตาของเขา ประเภทของการเพาะปลูกนี้ก็ไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับเสาดาวของเขา ความตื่นเต้นของเขาจริงเป็นยังแข็งแกร่ง.

"ผมเป็นนักวิชาการที่หัวใจ" เขากล่าวว่ามั่นใจตัวเอง "แม้ว่าแรงบันดาลใจของฉันไม่เคยรู้เมื่อมันมาถึงการศึกษาแน่นอนผมมีความได้เปรียบกว่าทุกเล่นแร่แปรธาตุฝึกงานอื่น ๆ ." เขาจะมุ่งเน้นทำดีที่สุดของเขาที่จะจำทุกอย่างที่เขาเห็นแล้วกลับไปทำวิจัยเพิ่มเติมใน บันทึกโบราณ.

มันเป็นแบบนี้ว่าเวลาเล็ดรอด เร็ว ๆ นี้เสียงของระฆังที่เต็มไปด้วยดินแดนสวรรค์; ช่วงเวลาหนึ่งเดือนผ่านไปได้อย่างรวดเร็ว เวลาขึ้นและเม้ง Hao ไม่ได้เนื้อหา เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้เริ่มต้นเพียง แต่เส้นของแสงที่ปรากฏอยู่ในอากาศและเขาถอนหายใจ เขาให้มองก่อนที่แผ่นดินสวรรค์ก่อนที่สาระของแสงพาเขาออกไป.

เมื่อพวกเขากลับมาอยู่ในหุบเขาต่างๆที่มีความหลากหลายของการแสดงออกบนใบหน้าของแสนเล่นแร่แปรธาตุฝึกงาน เม้ง Hao ไม่ได้เป็นคนเดียวที่จะมีการเติบโตในช่วงเดือนภายในสวรรค์ที่ดิน ทั้งหมดของนักเล่นแร่แปรธาตุฝึกงานได้.

เร็ว ๆ นี้คนมาเก็บรวบรวมพืชสมุนไพรที่พวกเขามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ 214 : ในที่สุดเราก็เจอกันอีก . . . . . . .ไม่มีใครอาจรู้เหมือนกัน เมงเฮาที่ได้ขยับขึ้นเช่นคลื่นในโลกภายนอก เป็นปัจจุบันให้ดีหาสมุนไพรในนิกายของโชคชะตาฟ้าม่วง ที่ดินบริสุทธิ์ นักศึกษายืนยันความถูกต้องของการศึกษาของเขาเวลาผ่านไป เมิ่งฮ่าวลืมกี่สมุนไพร เขาได้เก็บเกี่ยวแล้ว ตราบใดที่เขายังรู้จักพืช มันนับต่อโควต้าของเขา และเขาก็วางไว้ในกระเป๋าถือณ จุดหนึ่ง เมิ่งฮ่าวพบตัวเองประมาณสามร้อยเมตรห่างจากหนึ่งในยักษ์ใหญ่ สำหรับค่อนข้างบางเวลา เขาสังเกตว่ามันปลูกเมล็ดพืช ย้ายต้นกล้า และดูแลต้นไม้ต่อมา เขายืนอยู่ด้านล่างหนึ่งของไซคลอปส์ต้นไม้ดูใหญ่หลวงตาจ้องอะไร เขาปีนขึ้นหนึ่งของพวกเขาเพื่อเก็บเกี่ยวบางส่วนของแดง หญ้าที่ปลูกขึ้นในงวงในที่สุด เขาอยู่ไกลออกไปจากที่ที่เขาได้เริ่มต้น ด้านพืชสมุนไพรที่ดูเหมือนจะไม่มีสิ้นสุด ในพื้นที่ห่างไกลมากขึ้น เมิ่งฮ่าวประมาณนี้ แน่นอนที่สุดจะต้องวิเศษกว่าพืชสมุนไพร , บางทีแม้แต่บางส่วนของความหลากหลายที่สูญพันธุ์ในตำนานอย่างไรก็ตาม ทุกอย่างเป็นเพียงขนาดใหญ่เกินไป รอบตัวเขายืดไม่มีที่สิ้นสุดเขตของพืชสมุนไพร เมื่อเขาเริ่ม เขาเริ่มตระหนักว่า เขาแค่ยอมรับเกี่ยวกับพืชสมุนไพรจากหนึ่งร้อย" ดาวแห่งความขลังเป็นที่สิ้นสุด " เขาคิดพร้อมกับถอนหายใจ " มันก็แค่ยากเช่น การเพาะปลูก ถนนไม่มีสิ้นสุด เป็นแง่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งสวรรค์และโลก ตอนแรกฉันคิดว่าจำเป็นบิตมากกว่าครึ่งร้อยพันพืชก็พอ แต่ตอนนี้ฉันสามารถมองเห็นว่าผู้หนึ่งแสนพืชเป็นเพียงเกณฑ์ อย่างไรก็ตาม glinted ดื้อรั้นในสายตาของเขา ข้าวชนิดนี้ไม่เกี่ยวกับเสาดาวของเขา ความตื่นเต้นของเขาจริง ๆ กลายเป็นที่แข็งแกร่ง" ผมเป็นนักวิชาการที่หัวใจ , " เขากล่าวว่า , มั่นใจตัวเอง " แม้ว่าแรงบันดาลใจของฉันไม่เคยตระหนักว่าเมื่อมันมาถึงเรียน แน่นอนมีข้อดีเหนือทั้งหมดอื่น ๆของนักเล่นแร่แปรธาตุ เขาคงเน้นเต็มที่ จำทุกอย่างที่เขาเห็น แล้วกลับไปทำวิจัยเพิ่มเติมในบันทึกโบราณมันเป็นในแฟชั่นนี้เวลาที่ลื่นด้วย ไม่นาน เสียงระฆังเต็มแผ่นดินสวรรค์ ; หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลา และ เมิ่งฮ่าวไม่พอใจ เขารู้สึกราวกับว่าเขาเพิ่งจะเริ่ม อย่างไรก็ตาม เส้นแสงที่ปรากฏอยู่ใน อากาศ และ เขาก็ถอนหายใจ เขาดูครั้งสุดท้ายในดินแดนสวรรค์ก่อนที่เส้นแสงดึงตัวเขาออกไปเมื่อพวกเขากลับมาในหุบเขาต่าง ๆ มีความหลากหลายของการแสดงออกบนใบหน้าของแสนฝึกหัด นักเล่นแร่แปรธาตุ เมิ่งเฮ่าไม่ใช่คนเดียวที่ต้องปลูกในช่วงเดือนภายในแผ่นดินสวรรค์ . ทั้งหมดของลูกศิษย์นักเล่นแร่แปรธาตุได้เร็ว ๆ นี้ มีคนมาเก็บสมุนไพร พวกเขามี