The Museum of Fine Arts Budapest bo

The Museum of Fine Arts Budapest boasts several masterpieces by Eugène Delacroix, the leading figure of French Romantic painting. These paintings, drawings and lithographs are representative of all areas of the oeuvre of the artist, who rejected the Classicist cult of the line, and based his own style on the expressive power of colour.
Delacroix was celebrated by his contemporaries almost exclusively as a painter, as he was reluctant to part with his drawings, which were not meant either for public display or for collectors. He kept his sketches and studies in his studio, which thus became publicly known only after his death. One of the rare exceptions is one of his most dramatic works, Horse Frightened by Lightning, which soon after completion he gave as a present to a friend, portrait and landscape painter Louis-Auguste Schwiter, in gratitude for the casts of a collection of antique medals, from which Delacroix made lithographs.
The horse played a special role in the art of Delacroix in the 1820s. This was so because while preparing the monumental oil painting, Massacre at Chios (1824), he realised he needed a thorough knowledge of the anatomy of the horse if he was to paint historical scenes. Théodore Géricault's romantically impassioned horse representations were of decisive influence for him, but he did not fail to incorporate in his art the experiences of his 1825 trip to London either. He devoted much time to studying the rearing horses of the Parthenon Marbles in the British Museum, of which he later made lithographs, and he must have been influenced by the work of popular painters of animals. The most immediate precedent of the white rearing horse with the flying mane in the watercolour held in Budapest is to be found in Sawrey Gilpin's Horses in a Thunderstorm (1797-1798). Delacroix had to know this work, made for the Royal Academy, because he replicated almost exactly the horse which recoils from the lightning in the middle of the British painting. He transformed this unimportant detail into the main motif, and by meticulously working out the reaction of the animal, he created an emotional charge that makes the piece essentially different from the model. In this watercolour, Delacroix achieves the perfect synthesis of the emotive power of a landscape and that of an animal representation. The plane stretching into the distance and the stormy sky that seems to be its extension provide a background for the frightened, rearing horse, as if for a sculpture. The lighting that crosses the almost unrealistically deep blue sky throws a sharp light on the alarmed animal. The red of its eye and distended nostrils intensifies the panic into a vision. The vehemence of its motion and the gust of the storm ruffle its mane, while its tail is raised in the opposite direction. Delacroix's watercolour embodies all that the horse stood for in the eyes of the Romantics: power, nobility, untamed passion and intensified emotions. Though Alfred Robaut, the first monographer of the artist, dated the piece to 1824, thematic and stylistic links to other dramatic representations make modern scholars believe it was painted later, sometime between 1825 and 1829.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์บูดาเปสต์แห่งผลงานมาสเตอร์พีซทำหลาย โดย Eugène ไมเคิล รูปชั้นนำของฝรั่งเศสโรแมนติกจิตรกรรม ภาพวาดเหล่านี้ ภาพวาด และ lithographs เป็นตัวแทนของพื้นที่ทั้งหมดของ oeuvre ของศิลปิน ผู้ปฏิเสธลัทธิ Classicist ของบรรทัด และสไตล์ของเขาเองตามอำนาจที่แสดงออกของสีไมเคิลถูกเฉลิมฉลอง โดย contemporaries ของเขาเกือบเป็นจิตรกร เป็นกำลังส่วนหนึ่ง มีภาพวาดของเขา ซึ่งมีความหมาย สำหรับการแสดงสาธารณะ หรือ สำหรับสะสม ไม่ เขาเก็บร่างของเขาและศึกษาในสตูดิโอของเขา ซึ่งจึง กลายเป็นสาธารณะรู้จักหลังจากตาย หนึ่งในข้อยกเว้นที่หายากเป็นหนึ่งในผลงานของเขาสุด ม้ากลัวฟ้าผ่า ซึ่งหลังจากเสร็จเขาให้เป็นขวัญให้เพื่อน แนวตั้ง และแนวนอนวาดเซฟ Louis Schwiter ในความกตัญญูสำหรับ casts ชุดเหรียญโบราณ ซึ่งไมเคิลทำ lithographsThe horse played a special role in the art of Delacroix in the 1820s. This was so because while preparing the monumental oil painting, Massacre at Chios (1824), he realised he needed a thorough knowledge of the anatomy of the horse if he was to paint historical scenes. Théodore Géricault's romantically impassioned horse representations were of decisive influence for him, but he did not fail to incorporate in his art the experiences of his 1825 trip to London either. He devoted much time to studying the rearing horses of the Parthenon Marbles in the British Museum, of which he later made lithographs, and he must have been influenced by the work of popular painters of animals. The most immediate precedent of the white rearing horse with the flying mane in the watercolour held in Budapest is to be found in Sawrey Gilpin's Horses in a Thunderstorm (1797-1798). Delacroix had to know this work, made for the Royal Academy, because he replicated almost exactly the horse which recoils from the lightning in the middle of the British painting. He transformed this unimportant detail into the main motif, and by meticulously working out the reaction of the animal, he created an emotional charge that makes the piece essentially different from the model. In this watercolour, Delacroix achieves the perfect synthesis of the emotive power of a landscape and that of an animal representation. The plane stretching into the distance and the stormy sky that seems to be its extension provide a background for the frightened, rearing horse, as if for a sculpture. The lighting that crosses the almost unrealistically deep blue sky throws a sharp light on the alarmed animal. The red of its eye and distended nostrils intensifies the panic into a vision. The vehemence of its motion and the gust of the storm ruffle its mane, while its tail is raised in the opposite direction. Delacroix's watercolour embodies all that the horse stood for in the eyes of the Romantics: power, nobility, untamed passion and intensified emotions. Though Alfred Robaut, the first monographer of the artist, dated the piece to 1824, thematic and stylistic links to other dramatic representations make modern scholars believe it was painted later, sometime between 1825 and 1829.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์บูดาเปสต์ภูมิใจนำเสนอผลงานชิ้นเอกหลายEugène Delacroix ที่นำร่างของการวาดภาพโรแมนติกฝรั่งเศส ภาพเหล่านี้ภาพวาดและภาพพิมพ์เป็นตัวแทนของทุกพื้นที่ของผลงานของศิลปินที่ปฏิเสธลัทธิข้ของเส้นและตามสไตล์ของตัวเองของเขาในการแสดงพลังของสี.
Delacroix ได้รับการเฉลิมฉลองโดยโคตรของเขาเกือบจะเป็นจิตรกร ในขณะที่เขาไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับภาพวาดของเขาซึ่งไม่ได้หมายอย่างใดอย่างหนึ่งสำหรับการแสดงผลที่สาธารณะหรือเพื่อการสะสม เขาเก็บภาพวาดและการศึกษาของเขาในสตูดิโอของเขาซึ่งทำให้กลายเป็นที่รู้จักต่อสาธารณชนหลังจากการตายของเขา หนึ่งในข้อยกเว้นที่หายากเป็นหนึ่งในผลงานที่น่าทึ่งที่สุดของเขาม้ากลัวโดยฟ้าผ่าซึ่งเร็ว ๆ นี้หลังจากเสร็จสิ้นเขาให้เป็นของขวัญให้เพื่อนแนวตั้งและแนวนอนจิตรกรหลุยส์ออ Schwiter ในความกตัญญูสำหรับบรรยากาศของการสะสมของโบราณ เหรียญจากการที่ Delacroix ทำภาพพิมพ์.
ม้ามีบทบาทพิเศษในศิลปะของ Delacroix ในยุค 1820 นี่เป็นเช่นนี้เพราะในขณะที่การจัดทำภาพสีน้ำมันอนุสาวรีย์หมู่ที่ชิโอ (1824) เขาตระหนักว่าเขาจำเป็นต้องมีความรู้อย่างละเอียดของลักษณะทางกายวิภาคของม้าถ้าเขาในการวาดฉากประวัติศาสตร์ ThéodoreGéricaultโรแมนติกของการแสดงม้าเร่าร้อนเป็นของอิทธิพลสำหรับเขา แต่เขาไม่ได้ล้มเหลวที่จะรวมอยู่ในงานศิลปะของเขาประสบการณ์ของ 1825 เขาเดินทางไปยังกรุงลอนดอนอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาอุทิศเวลามากในการศึกษาม้าเลี้ยงวิหารพาร์เธนอนลูกหินในบริติชมิวเซียมซึ่งหลังจากนั้นเขาก็ทำภาพพิมพ์และเขาจะต้องได้รับอิทธิพลจากการทำงานของจิตรกรที่นิยมของสัตว์ ก่อนหน้านี้ทันทีส่วนใหญ่ของการเลี้ยงม้าสีขาวที่มีแผงคอบินในสีน้ำที่จัดขึ้นในกรุงบูดาเปสต์ที่สามารถพบได้ในม้า Sawrey กิลพินในพายุฝนฟ้าคะนอง (1797-1798) Delacroix ต้องรู้ว่างานนี้ทำสำหรับราชบัณฑิตยสถานเพราะเขาจำลองแบบเกือบตรงม้าที่หันกลับมาจากฟ้าผ่าในช่วงกลางของการวาดภาพของอังกฤษ เขาเปลี่ยนนี้รายละเอียดที่ไม่สำคัญออกเป็นบรรทัดฐานหลักและพิถีพิถันโดยการทำงานออกปฏิกิริยาของสัตว์เขาสร้างค่าใช้จ่ายทางอารมณ์ที่ทำให้ชิ้นส่วนหลักที่แตกต่างจากรูปแบบ ในสีน้ำนี้ Delacroix ประสบความสำเร็จในการสังเคราะห์ที่สมบูรณ์แบบของพลังอารมณ์ของภูมิทัศน์และการแสดงของสัตว์ เครื่องบินยืดออกเป็นระยะทางและท้องฟ้ามีพายุที่ดูเหมือนว่าจะขยายให้พื้นหลังสำหรับกลัวม้าเลี้ยงเช่นถ้าสำหรับประติมากรรม แสงที่ข้ามท้องฟ้าบวกเกือบลึกสีน้ำเงินพ่นไฟคมชัดบนสัตว์ที่ตื่นตระหนก สีแดงของดวงตาและจมูกตุ่ยทวีความรุนแรงความหวาดกลัวลงในวิสัยทัศน์ ความรุนแรงของการเคลื่อนไหวและมีลมกระโชกแรงของพายุนัวเนียแผงคอในขณะที่หางของมันจะเพิ่มขึ้นในทิศทางตรงกันข้าม สีน้ำของ Delacroix คาดเดาสิ่งที่ม้ายืนอยู่ในสายตาของโรแมนติกที่: พลังไฮโซรักเปลี่ยวและทวีความรุนแรงมากอารมณ์ แม้ว่าอัลเฟรด Robaut ที่ monographer ครั้งแรกของศิลปินลงวันที่ชิ้นส่วนเพื่อ 1824 เชื่อมโยงใจโวหารและการแสดงละครอื่น ๆ ที่ทำให้นักวิชาการสมัยใหม่เชื่อว่ามันถูกวาดต่อมาช่วงระหว่าง 1825 และ 1829

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิพิธภัณฑ์วิจิตรศิลป์ บูดาเปสต์มีหลายเอกโดยไทยเชื้อสายอินเดีย รูปารูปโรแมนติกฝรั่งเศส ภาพพวกนี้วาดและภาพพิมพ์หินเป็นตัวแทนของพื้นที่ทั้งหมดของผลงานทางศิลปะของศิลปินผู้ปฏิเสธผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณศาสนาของเส้น และตามสไตล์ของตัวเองของเขาในการแสดงออกถึงพลังสี
เดอลากรัวมีการเฉลิมฉลองโดยโคตรของเขาเกือบเฉพาะเป็นจิตรกร เขาเต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับภาพวาดของเขา ซึ่งไม่ได้หมายถึงให้แสดงสาธารณะ หรือสำหรับนักสะสม เขาเก็บร่างของเขาและการศึกษาในสตูดิโอของเขา จึงกลายเป็นที่รู้จักต่อสาธารณชน หลังจากการตายของเขา หนึ่งในข้อยกเว้นที่หายากเป็นหนึ่งในผลงานของเขาน่าทึ่งมากที่สุดม้ากลัวฟ้าผ่าซึ่งหลังจากเสร็จสิ้นเขาให้เป็นของขวัญเพื่อน แนวตั้งและแนวนอนจิตรกรหลุยส์ออกุสต์ schwiter ในความกตัญญูสำหรับ casts คอลเลกชันของเหรียญโบราณ ซึ่งเดอลากรัวทำภาพพิมพ์หิน .
ม้าเล่นบทบาทพิเศษในศิลปะของเดอลากรัวในอังกฤษ นี้เป็นเพราะในขณะที่การเตรียมภาพวาดน้ำมัน อนุสาวรีย์ , สังหารหมู่ในคีโอส ( 1824 )เขาตระหนักว่าเขาจำเป็นต้องมีความรู้อย่างละเอียดของกายวิภาคศาสตร์ของม้าถ้าเขาต้องวาดฉากประวัติศาสตร์ th é g é odore ricault โรแมนติกกระตุ้นอารมณ์ของม้าเป็นตัวแทนของอำนาจเด็ดขาดสำหรับเขา แต่เขาไม่ได้ล้มเหลวที่จะรวมในศิลปะของเขาประสบการณ์ของการเดินทาง 1825 เขาไปลอนดอนด้วยเขาทุ่มเทเวลามากในการศึกษาการเลี้ยงม้าของวิหารพาร์เธนอนหินอ่อนในพิพิธภัณฑ์ของอังกฤษ ซึ่งต่อมาเขาได้ด้วย และเขาก็ต้องได้รับอิทธิพลจากงานของจิตรกรที่เป็นที่นิยมของสัตว์ ทันทีมากที่สุดอ้างของม้าสีขาวบินเลี้ยงแผงคอในสีน้ำที่จัดขึ้นในบูดาเปสต์ที่จะพบใน sawrey กิลพินม้าพายุฝน ( 1797-1798 )เดอลากรัวต้องรู้ว่างานนี้ ทำเพื่อโรงเรียน เพราะเขาแบบเกือบตรงม้า ที่ล่าถอยจากฟ้าผ่าในช่วงกลางของจิตรกรรมที่อังกฤษ เขาเปลี่ยนรายละเอียดเล็กๆ นี้เป็นแรงจูงใจหลัก และโดยการทำปฏิกิริยาของสัตว์ เขาสร้างอารมณ์คิดที่ทำให้ชิ้นส่วนหลักที่แตกต่างจากรูปแบบในโรงงานนี้ เดอลากรัวใช้สังเคราะห์ที่สมบูรณ์แบบของพลังอารมณ์ของภูมิทัศน์และของที่มีการแสดงสัตว์ เครื่องยืดออกเป็นระยะ และ พายุ ท้องฟ้าที่ดูเหมือนจะเป็นส่วนขยายให้พื้นหลังสำหรับกลัวเลี้ยงม้า ราวกับรูปปั้นแสงที่ข้ามเกือบ unrealistically ลึกสีฟ้าพ่นไฟคมชัดบนสัตว์ตกใจ สีแดงของตาและจมูกตุ่ย intensifies ตื่นตระหนกในวิสัยทัศน์ ที่รุนแรงของการเคลื่อนไหวและการกระโชกของพายุนัวเนียเป็นแผงคอ ในขณะที่หางของมันจะเพิ่มขึ้นในทิศทางตรงกันข้ามเดอลากรัวเป็นสีน้ำ embodies ทั้งหมดที่ม้ายืนอยู่ในสายตาของความโรแมนติก : อำนาจขุนนาง ตัณหาและอารมณ์เปลี่ยวมาก . แม้ว่าอัลเฟรด robaut , monographer แรกของศิลปิน กับชิ้นอร่ามใจโวหารการเชื่อมโยงและเป็นตัวแทนละครอื่น ๆ ให้นักวิชาการสมัยใหม่เชื่อว่ามันถูกวาดทีหลัง บางครั้งระหว่าง 1825 แล้ว 1829