- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
At what rate soever the world talks
At what rate soever the world talks of me (for I am not ignorant what an ill report Folly has got, even among the most foolish), yet that I am that she, that only she, whose deity recreates both gods and men, even this is a sufficient argument, that I no sooner stepped up to speak to this full assembly than all your faces put on a kind of new and unwonted pleasantness. So suddenly have you cleared your brows, and with so frolic and hearty a laughter given me your applause, that in truth as many of you as I behold on every side of me seem to me no less than Homer's gods drunk with nectar and nepenthe; whereas before, you sat as lumpish and pensive as if you had come from consulting an oracle. And as it usually happens when the sun begins to show his beams, or when after a sharp winter the spring breathes afresh on the earth, all things immediately get a new face, new color, and recover as it were a certain kind of youth again: in like manner, by but beholding me you have in an instant gotten another kind of countenance; and so what the otherwise great rhetoricians with their tedious and long-studied orations can hardly effect, to wit, to remove the trouble of the mind, I have done it at once with my single look.
But if you ask me why I appear before you in this strange dress, be pleased to lend me your ears, and I'll tell you; not those ears, I mean, you carry to church, but abroad with you, such as you are wont to prick up to jugglers, fools, and buffoons, and such as our friend Midas once gave to Pan. For I am disposed awhile to play the sophist with you; not of their sort who nowadays boozle young men's heads with certain empty notions and curious trifles, yet teach them nothing but a more than womanish obstinacy of scolding: but I'll imitate those ancients who, that they might the better avoid that infamous appellation of sophi or wise, chose rather to be called sophists. Their business was to celebrate the praises of the gods and valiant men. And the like encomium shall you hear from me, but neither of Hercules nor Solon, but my own dear self, that is to say, Folly. Nor do I esteem a rush that call it a foolish and insolent thing to praise one's self. Be it as foolish as they would make it, so they confess it proper: and what can be more than that Folly be her own trumpet? For who can set me out better than myself, unless perhaps I could be better known to another than to myself? Though yet I think it somewhat more modest than the general practice of our nobles and wise men who, throwing away all shame, hire some flattering orator or lying poet from whose mouth they may hear their praises, that is to say, mere lies; and yet, composing themselves with a seeming modesty, spread out their peacock's plumes and erect their crests, while this impudent flatterer equals a man of nothing to the gods and proposes him as an absolute pattern of all virtue that's wholly a stranger to it, sets out a pitiful jay in other's feathers, washes the blackamoor white, and lastly swells a gnat to an elephant. In short, I will follow that old proverb that says, "He may lawfully praise himself that lives far from neighbors." Though, by the way, I cannot but wonder at the ingratitude, shall I say, or negligence of men who, notwithstanding they honor me in the first place and are willing enough to confess my bounty, yet not one of them for these so many ages has there been who in some thankful oration has set out the praises of Folly; when yet there has not wanted them whose elaborate endeavors have extolled tyrants, agues, flies, baldness, and such other pests of nature, to their own loss of both time and sleep. And now you shall hear from me a plain extemporary speech, but so much the truer. Nor would I have you think it like the rest of orators, made for the ostentation of wit; for these, as you know, when they have been beating their heads some thirty years about an oration and at last perhaps produce somewhat that was never their own, shall yet swear they composed it in three days, and that too for diversion: whereas I ever liked it best to speak whatever came first out.
But let none of you expect from me that after the manner of rhetoricians I should go about to define what I am, much less use any division; for I hold it equally unlucky to circumscribe her whose deity is universal, or make the least division in that worship about which everything is so generally agreed. Or to what purpose, think you, should I describe myself when I am here present before you, and you behold me speaking? For I am, as you see, that true and only giver of wealth whom the Greeks call Moria, the Latins Stultitia, and our plain English Folly. Or what need was there to have said so much, as if my very looks were not sufficient to inform you who I am? Or as if any man, mistaking me for wisdom, could not at first sight convince himself by my face the true index of my mind? I am no counterfeit, nor do I carry one thing in my looks and another in my breast. No, I am in every respect so like myself that neither can they dissemble me who arrogate to themselves the appearance and title of wise men and walk like asses in scarlet hoods, though after all their hypocrisy Midas' ears will discover their master. A most ungrateful generation of men that, when they are wholly given up to my party, are yet publicly ashamed of the name, as taking it for a reproach; for which cause, since in truth they are morotatoi, fools, and yet would appear to the world to be wise men and Thales, we'll even call them morosophous, wise fools.
But if you ask me why I appear before you in this strange dress, be pleased to lend me your ears, and I'll tell you; not those ears, I mean, you carry to church, but abroad with you, such as you are wont to prick up to jugglers, fools, and buffoons, and such as our friend Midas once gave to Pan. For I am disposed awhile to play the sophist with you; not of their sort who nowadays boozle young men's heads with certain empty notions and curious trifles, yet teach them nothing but a more than womanish obstinacy of scolding: but I'll imitate those ancients who, that they might the better avoid that infamous appellation of sophi or wise, chose rather to be called sophists. Their business was to celebrate the praises of the gods and valiant men. And the like encomium shall you hear from me, but neither of Hercules nor Solon, but my own dear self, that is to say, Folly. Nor do I esteem a rush that call it a foolish and insolent thing to praise one's self. Be it as foolish as they would make it, so they confess it proper: and what can be more than that Folly be her own trumpet? For who can set me out better than myself, unless perhaps I could be better known to another than to myself? Though yet I think it somewhat more modest than the general practice of our nobles and wise men who, throwing away all shame, hire some flattering orator or lying poet from whose mouth they may hear their praises, that is to say, mere lies; and yet, composing themselves with a seeming modesty, spread out their peacock's plumes and erect their crests, while this impudent flatterer equals a man of nothing to the gods and proposes him as an absolute pattern of all virtue that's wholly a stranger to it, sets out a pitiful jay in other's feathers, washes the blackamoor white, and lastly swells a gnat to an elephant. In short, I will follow that old proverb that says, "He may lawfully praise himself that lives far from neighbors." Though, by the way, I cannot but wonder at the ingratitude, shall I say, or negligence of men who, notwithstanding they honor me in the first place and are willing enough to confess my bounty, yet not one of them for these so many ages has there been who in some thankful oration has set out the praises of Folly; when yet there has not wanted them whose elaborate endeavors have extolled tyrants, agues, flies, baldness, and such other pests of nature, to their own loss of both time and sleep. And now you shall hear from me a plain extemporary speech, but so much the truer. Nor would I have you think it like the rest of orators, made for the ostentation of wit; for these, as you know, when they have been beating their heads some thirty years about an oration and at last perhaps produce somewhat that was never their own, shall yet swear they composed it in three days, and that too for diversion: whereas I ever liked it best to speak whatever came first out.
But let none of you expect from me that after the manner of rhetoricians I should go about to define what I am, much less use any division; for I hold it equally unlucky to circumscribe her whose deity is universal, or make the least division in that worship about which everything is so generally agreed. Or to what purpose, think you, should I describe myself when I am here present before you, and you behold me speaking? For I am, as you see, that true and only giver of wealth whom the Greeks call Moria, the Latins Stultitia, and our plain English Folly. Or what need was there to have said so much, as if my very looks were not sufficient to inform you who I am? Or as if any man, mistaking me for wisdom, could not at first sight convince himself by my face the true index of my mind? I am no counterfeit, nor do I carry one thing in my looks and another in my breast. No, I am in every respect so like myself that neither can they dissemble me who arrogate to themselves the appearance and title of wise men and walk like asses in scarlet hoods, though after all their hypocrisy Midas' ears will discover their master. A most ungrateful generation of men that, when they are wholly given up to my party, are yet publicly ashamed of the name, as taking it for a reproach; for which cause, since in truth they are morotatoi, fools, and yet would appear to the world to be wise men and Thales, we'll even call them morosophous, wise fools.
0/5000
At what rate soever the world talks of me (for I am not ignorant what an ill report Folly has got, even among the most foolish), yet that I am that she, that only she, whose deity recreates both gods and men, even this is a sufficient argument, that I no sooner stepped up to speak to this full assembly than all your faces put on a kind of new and unwonted pleasantness. So suddenly have you cleared your brows, and with so frolic and hearty a laughter given me your applause, that in truth as many of you as I behold on every side of me seem to me no less than Homer's gods drunk with nectar and nepenthe; whereas before, you sat as lumpish and pensive as if you had come from consulting an oracle. And as it usually happens when the sun begins to show his beams, or when after a sharp winter the spring breathes afresh on the earth, all things immediately get a new face, new color, and recover as it were a certain kind of youth again: in like manner, by but beholding me you have in an instant gotten another kind of countenance; and so what the otherwise great rhetoricians with their tedious and long-studied orations can hardly effect, to wit, to remove the trouble of the mind, I have done it at once with my single look.
But if you ask me why I appear before you in this strange dress, be pleased to lend me your ears, and I'll tell you; not those ears, I mean, you carry to church, but abroad with you, such as you are wont to prick up to jugglers, fools, and buffoons, and such as our friend Midas once gave to Pan. For I am disposed awhile to play the sophist with you; not of their sort who nowadays boozle young men's heads with certain empty notions and curious trifles, yet teach them nothing but a more than womanish obstinacy of scolding: but I'll imitate those ancients who, that they might the better avoid that infamous appellation of sophi or wise, chose rather to be called sophists. Their business was to celebrate the praises of the gods and valiant men. And the like encomium shall you hear from me, but neither of Hercules nor Solon, but my own dear self, that is to say, Folly. Nor do I esteem a rush that call it a foolish and insolent thing to praise one's self. Be it as foolish as they would make it, so they confess it proper: and what can be more than that Folly be her own trumpet? For who can set me out better than myself, unless perhaps I could be better known to another than to myself? Though yet I think it somewhat more modest than the general practice of our nobles and wise men who, throwing away all shame, hire some flattering orator or lying poet from whose mouth they may hear their praises, that is to say, mere lies; and yet, composing themselves with a seeming modesty, spread out their peacock's plumes and erect their crests, while this impudent flatterer equals a man of nothing to the gods and proposes him as an absolute pattern of all virtue that's wholly a stranger to it, sets out a pitiful jay in other's feathers, washes the blackamoor white, and lastly swells a gnat to an elephant. In short, I will follow that old proverb that says, "He may lawfully praise himself that lives far from neighbors." Though, by the way, I cannot but wonder at the ingratitude, shall I say, or negligence of men who, notwithstanding they honor me in the first place and are willing enough to confess my bounty, yet not one of them for these so many ages has there been who in some thankful oration has set out the praises of Folly; when yet there has not wanted them whose elaborate endeavors have extolled tyrants, agues, flies, baldness, and such other pests of nature, to their own loss of both time and sleep. And now you shall hear from me a plain extemporary speech, but so much the truer. Nor would I have you think it like the rest of orators, made for the ostentation of wit; for these, as you know, when they have been beating their heads some thirty years about an oration and at last perhaps produce somewhat that was never their own, shall yet swear they composed it in three days, and that too for diversion: whereas I ever liked it best to speak whatever came first out.
But let none of you expect from me that after the manner of rhetoricians I should go about to define what I am, much less use any division; for I hold it equally unlucky to circumscribe her whose deity is universal, or make the least division in that worship about which everything is so generally agreed. Or to what purpose, think you, should I describe myself when I am here present before you, and you behold me speaking? For I am, as you see, that true and only giver of wealth whom the Greeks call Moria, the Latins Stultitia, and our plain English Folly. Or what need was there to have said so much, as if my very looks were not sufficient to inform you who I am? Or as if any man, mistaking me for wisdom, could not at first sight convince himself by my face the true index of my mind? I am no counterfeit, nor do I carry one thing in my looks and another in my breast. No, I am in every respect so like myself that neither can they dissemble me who arrogate to themselves the appearance and title of wise men and walk like asses in scarlet hoods, though after all their hypocrisy Midas' ears will discover their master. A most ungrateful generation of men that, when they are wholly given up to my party, are yet publicly ashamed of the name, as taking it for a reproach; for which cause, since in truth they are morotatoi, fools, and yet would appear to the world to be wise men and Thales, we'll even call them morosophous, wise fools.
But if you ask me why I appear before you in this strange dress, be pleased to lend me your ears, and I'll tell you; not those ears, I mean, you carry to church, but abroad with you, such as you are wont to prick up to jugglers, fools, and buffoons, and such as our friend Midas once gave to Pan. For I am disposed awhile to play the sophist with you; not of their sort who nowadays boozle young men's heads with certain empty notions and curious trifles, yet teach them nothing but a more than womanish obstinacy of scolding: but I'll imitate those ancients who, that they might the better avoid that infamous appellation of sophi or wise, chose rather to be called sophists. Their business was to celebrate the praises of the gods and valiant men. And the like encomium shall you hear from me, but neither of Hercules nor Solon, but my own dear self, that is to say, Folly. Nor do I esteem a rush that call it a foolish and insolent thing to praise one's self. Be it as foolish as they would make it, so they confess it proper: and what can be more than that Folly be her own trumpet? For who can set me out better than myself, unless perhaps I could be better known to another than to myself? Though yet I think it somewhat more modest than the general practice of our nobles and wise men who, throwing away all shame, hire some flattering orator or lying poet from whose mouth they may hear their praises, that is to say, mere lies; and yet, composing themselves with a seeming modesty, spread out their peacock's plumes and erect their crests, while this impudent flatterer equals a man of nothing to the gods and proposes him as an absolute pattern of all virtue that's wholly a stranger to it, sets out a pitiful jay in other's feathers, washes the blackamoor white, and lastly swells a gnat to an elephant. In short, I will follow that old proverb that says, "He may lawfully praise himself that lives far from neighbors." Though, by the way, I cannot but wonder at the ingratitude, shall I say, or negligence of men who, notwithstanding they honor me in the first place and are willing enough to confess my bounty, yet not one of them for these so many ages has there been who in some thankful oration has set out the praises of Folly; when yet there has not wanted them whose elaborate endeavors have extolled tyrants, agues, flies, baldness, and such other pests of nature, to their own loss of both time and sleep. And now you shall hear from me a plain extemporary speech, but so much the truer. Nor would I have you think it like the rest of orators, made for the ostentation of wit; for these, as you know, when they have been beating their heads some thirty years about an oration and at last perhaps produce somewhat that was never their own, shall yet swear they composed it in three days, and that too for diversion: whereas I ever liked it best to speak whatever came first out.
But let none of you expect from me that after the manner of rhetoricians I should go about to define what I am, much less use any division; for I hold it equally unlucky to circumscribe her whose deity is universal, or make the least division in that worship about which everything is so generally agreed. Or to what purpose, think you, should I describe myself when I am here present before you, and you behold me speaking? For I am, as you see, that true and only giver of wealth whom the Greeks call Moria, the Latins Stultitia, and our plain English Folly. Or what need was there to have said so much, as if my very looks were not sufficient to inform you who I am? Or as if any man, mistaking me for wisdom, could not at first sight convince himself by my face the true index of my mind? I am no counterfeit, nor do I carry one thing in my looks and another in my breast. No, I am in every respect so like myself that neither can they dissemble me who arrogate to themselves the appearance and title of wise men and walk like asses in scarlet hoods, though after all their hypocrisy Midas' ears will discover their master. A most ungrateful generation of men that, when they are wholly given up to my party, are yet publicly ashamed of the name, as taking it for a reproach; for which cause, since in truth they are morotatoi, fools, and yet would appear to the world to be wise men and Thales, we'll even call them morosophous, wise fools.
การแปล กรุณารอสักครู่..
สิ่งที่เท่าของอัตราการเจรจาโลกของฉัน (สำหรับผมไม่ได้ไม่รู้ว่าสิ่งที่รายงานเขลาป่วยได้มีแม้แต่ในหมู่คนโง่ส่วนใหญ่) ยังว่าฉันว่าเธอว่ามีเพียงเธอซึ่งสร้างเทพทั้งพระเจ้าและมนุษย์แม้ นี้เป็นข้อโต้แย้งเพียงพอที่ฉันไม่ช้าก้าวขึ้นไปพูดคุยกับการชุมนุมเต็มรูปแบบกว่านี้ใบหน้าของคุณใส่อยู่กับชนิดของใหม่และไม่เคยชินร่มรื่น ดังนั้นก็มีคุณล้างคิ้วของคุณและเพื่อความสนุกสนานและแสนอร่อยเสียงหัวเราะให้ฉันเสียงปรบมือของคุณที่ในความเป็นจริงเป็นจำนวนมากของคุณเป็นฉันดูเถิดทุกด้านของฉันดูเหมือนจะให้ฉันไม่น้อยกว่าพระเจ้าของโฮเมอร์เมาน้ำหวานและ Nepenthe; ขณะที่ก่อนที่คุณนั่งเป็นโม่งโค่งและหม่นเช่นถ้าคุณได้มาจากการให้คำปรึกษาของออราเคิล และมันมักจะเกิดขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มแสดงคานของเขาหรือเมื่อหลังจากฤดูหนาวฤดูใบไม้ผลิที่คมชัดหายใจอีกครั้งบนแผ่นดินโลกทุกสิ่งได้ทันทีหน้าใหม่สีใหม่และกู้คืนมันเป็นบางชนิดของเยาวชนอีกครั้ง ในทำนองเดียวกันโดย แต่ฉันเห็นคุณมีในทันทีอากาศชนิดของสีหน้าอื่น และเพื่อให้สิ่งที่ดี rhetoricians อย่างอื่นที่มี orations น่าเบื่อและระยะยาวการศึกษาของพวกเขาแทบจะไม่สามารถมีผลบังคับใช้ปัญญาในการลบปัญหาของจิตใจที่ฉันได้ทำมันได้ในครั้งเดียวด้วยรูปลักษณ์เดียวของฉัน. แต่ถ้าคุณถามฉันว่าทำไมฉันปรากฏก่อน คุณในการแต่งกายที่แปลกประหลาดนี้จะยินดีที่จะให้ฉันยืมหูของคุณและฉันจะบอกคุณ; ไม่หูเหล่านั้นผมหมายถึงคุณดำเนินการไปโบสถ์ แต่ในต่างประเทศกับคุณเช่นคุณมีความเคยชินที่จะทิ่มขึ้นไปโยนคนโง่และเชื้อพระวงศ์และเช่นเพื่อนของเรา Midas ครั้งเดียวให้กับแพน เพราะเรากำลังทิ้งสักครู่เพื่อตบตาเล่นกับคุณ; ไม่ได้ของการจัดเรียงของพวกเขาที่ปัจจุบัน boozle หัวของชายหนุ่มที่มีความคิดบางอย่างที่ว่างเปล่าและมโนสาเร่อยากรู้อยากเห็น แต่สอนให้พวกเขา แต่ไม่มีอะไรมากไปกว่าความดื้อรั้นของตัวเมียดุ แต่ฉันจะเลียนแบบสมัยที่เหล่านั้นว่าพวกเขาดีกว่าอาจจะหลีกเลี่ยงที่น่าอับอายของนาม Sophi หรือฉลาดเลือกที่ค่อนข้างจะเรียกว่าโซฟิส ธุรกิจของพวกเขาคือการเฉลิมฉลองสรรเสริญของพระเจ้าและมนุษย์ที่กล้าหาญ และสรรเสริญว่าคุณจะได้ยินจากฉัน แต่ไม่ของดาวหรือโซล แต่ตัวเองที่รักของตัวเองที่จะพูดความเขลา และฉันไม่นับถือเร่งด่วนที่เรียกว่าเป็นสิ่งที่โง่เขลาและอวดดีได้รับการยกย่องตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นคนโง่ที่สุดเท่าที่พวกเขาจะทำให้มันดังนั้นพวกเขาสารภาพว่ามันเหมาะสมและสิ่งที่ได้มากกว่าที่จะเป็นความเขลาทรัมเป็ตของเธอเอง? สำหรับผู้ที่สามารถตั้งค่าให้ฉันออกดีกว่าตัวเองเว้นแต่บางทีฉันอาจจะรู้จักกันดีไปยังอีกกว่าตัวเอง? แม้ว่า แต่ฉันคิดว่ามันค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นกว่าการปฏิบัติทั่วไปของขุนนางและคนฉลาดของเราที่ทิ้งความอัปยศทั้งหมดจ้างโจทก์บางประจบหรือกวีนอนจากที่มีปากพวกเขาอาจจะได้ยินเสียงสรรเสริญของพวกเขาที่จะพูดโกหกเพียง; และยังเขียนตัวเองด้วยความพอประมาณดูเหมือนกระจายออกขนนกนกยูงของพวกเขาและสร้างยอดของพวกเขาขณะนี้ประจบประแจงยโสโอหังเท่ากับคนที่มีอะไรกับพระเจ้าและแนะว่าเขาเป็นรูปแบบที่แน่นอนของคุณธรรมทุกที่ในเครือคนแปลกหน้าไปชุด ออก jay น่าสงสารในขนอื่นล้างนิโกรสีขาวและสุดท้ายฟูริ้นช้าง ในระยะสั้นผมจะทำตามที่สุภาษิตเก่าที่บอกว่า "เขาถูกต้องตามกฎหมายอาจสรรเสริญตัวเองที่อาศัยอยู่ห่างไกลจากเพื่อนบ้าน." แม้ว่าโดยวิธีการที่ฉันไม่สามารถ แต่สงสัยที่เนรคุณฉันจะพูดหรือความประมาทของคนที่แม้จะมีพวกเขาให้เกียรติเราในสถานที่แรกและยินดีที่มากพอที่จะสารภาพความโปรดปรานของฉันยังไม่ได้หนึ่งของพวกเขาเหล่านี้จำนวนมาก ทุกเพศทุกวัยได้มีผู้กล่าวคำปราศรัยในบางขอบคุณได้มีการกำหนดออกมาสรรเสริญของความเขลา; เมื่อยังมีไม่อยากให้พวกเขามีความพยายามที่ซับซ้อนได้ยกย่องทรราช agues แมลงวันศีรษะล้านและศัตรูพืชอื่น ๆ เช่นของธรรมชาติกับการสูญเสียของตัวเองทั้งเวลาและการนอนหลับ และตอนนี้คุณจะได้ยินจากฉันพูดซึ่งไม่ได้ตระเตรียมมาก่อนล้วน แต่มากแท้จริง หรือฉันมีคุณจะคิดว่ามันเหมือนส่วนที่เหลือของทั้งนั้นทำสำหรับโอ้อวดของปัญญา; เหล่านี้ที่คุณรู้ว่าเมื่อพวกเขาได้รับการตีหัวของพวกเขาบางสามสิบปีเกี่ยวกับการปราศรัยและที่สุดท้ายอาจจะผลิตค่อนข้างที่ไม่เคยตัวเองของพวกเขายังจะต้องสาบานที่พวกเขาแต่งขึ้นในสามวันและที่เกินไปสำหรับการผัน: ในขณะที่ฉัน เคยชอบมันที่ดีที่สุดที่จะพูดสิ่งที่ได้มาครั้งแรก. แต่ขอให้ไม่มีที่คุณคาดหวังจากฉันว่าหลังจากที่ลักษณะของการ rhetoricians ฉันควรจะไปเกี่ยวกับการกำหนดสิ่งที่ฉันใช้น้อยมากส่วนใด ๆ เพราะเราถือมันโชคร้ายอย่างเท่าเทียมกันเพื่อ จำกัด วงของเธอที่มีเทพเป็นสากลหรือส่วนน้อยในการนมัสการเกี่ยวกับการที่ทุกอย่างเพื่อให้ตกลงกันโดยทั่วไปว่า หรือเพื่อวัตถุประสงค์อะไรคิดว่าคุณผมควรจะอธิบายตัวเองเมื่อฉันอยู่ที่นี่ในปัจจุบันก่อนที่คุณและคุณเห็นเราพูด? สำหรับผมที่คุณเห็นว่าคนที่มอบให้เป็นความจริงและคนเดียวของความมั่งคั่งที่ชาวกรีกเรียกมอเรีย Latins Stultitia และภาษาอังกฤษธรรมดาเขลาของเรา หรือสิ่งที่จำเป็นที่จะต้องได้รับการมีที่จะได้กล่าวมากเช่นถ้ารูปลักษณ์ที่มากของฉันมีไม่เพียงพอที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าฉันเป็นใคร? หรือว่าถ้าผู้ใดเข้าใจผิดฉันสำหรับภูมิปัญญาไม่ได้ตั้งแต่แรกเห็นโน้มน้าวตัวเองด้วยใบหน้าของฉันดัชนีความจริงจากใจของฉัน? ผมปลอมไม่มีหรือฉันจะดำเนินการสิ่งหนึ่งในลักษณะของฉันและอีกในเต้านมของฉัน ไม่มีผมทุกประการเพื่อให้เหมือนตัวเองว่าไม่ว่าพวกเขาสามารถอำพรางผมที่ทึกทักตัวเองลักษณะและชื่อของคนฉลาดและเดินได้เหมือนลาในหมวกสีแดง แต่หลังจากความเจ้าเล่ห์ของพวกเขาทั้งหมดหู Midas 'จะพบเจ้านายของตน รุ่นเนรคุณคนส่วนใหญ่ที่เมื่อพวกเขาจะได้รับทั้งหมดขึ้นอยู่กับบุคคลที่ฉันยังละอายใจต่อสาธารณชนที่มีชื่อเป็นที่จะใช้มันสำหรับตำหนิ; ซึ่งก่อให้เกิดเนื่องจากในความเป็นจริงพวกเขาจะ morotatoi, คนโง่และยังจะปรากฏไปทั่วโลกที่จะเป็นคนฉลาดและวส์เราก็จะเรียกพวกเขา morosophous, คนโง่ฉลาด
การแปล กรุณารอสักครู่..
ที่เท่ากันในทุกกรณีโลกพูดนะ ( ผมไม่ได้โง่อะไรรายงานป่วยความโง่ได้ แม้อยู่ท่ามกลางคนที่โง่เขลาที่สุด ) ยังว่าฉันว่า เธอ เท่านั้น ที่ เธอ มีเทพ recreates ทั้งเทพเจ้าและมนุษย์ แม้เป็นอาร์กิวเมนต์เพียงพอ ฉันก็ก้าวขึ้นมาพูด การชุมนุมทั้งหมดนี้กว่าใบหน้าของคุณทั้งหมดใส่ชนิดใหม่และผิดปกติความรื่นรมย์อยู่ๆ ก็มีคุณลบคิ้วของคุณ และดังนั้น สนุกสนานชื่นมื่น หัวเราะให้ดังๆ ว่าจริงอย่างที่หลายท่านที่ผมเห็นทุกด้านของฉันดูเหมือนว่าไม่น้อยกว่าของโฮเมอร์ และพระเมาน้ำหวาน Nepenthe ; ในขณะที่ก่อนที่คุณนั่งลงอย่างครุ่นคิด ถ้าคุณโง่ และ มาปรึกษาที่ Oracle และมันมักจะเกิดขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มแสดงคานของเขาหรือเมื่อหลังจากฤดูหนาว ฤดูใบไม้ผลิคมหายใจใหม่บนโลก ทุกสิ่งทันทีได้รับใบหน้าใหม่ สีใหม่ และกู้คืนมันเป็นบางชนิดของเยาวชนอีกเหมือนกัน โดยผม แต่เห็นคุณได้ทันทีได้รับชนิดอื่นของใบหน้า แล้วเกิด rhetoricians ที่ดีอย่างอื่นกับ พวกเขาน่าเบื่อ และศึกษามาอย่างยาวนาน orations ไม่ค่อยได้ผล กล่าวคือเอาปัญหาของจิตใจ ฉันได้ทำมันอีกครั้งด้วยสีหน้าเดียวของฉัน . . . . . .
แต่ถ้าคุณถามฉันว่าฉันมาหาเธอในชุดนี้แปลก ยินดีที่จะให้ฉันยืมหูของคุณ และผมจะบอกคุณ ไม่ใช่หู นั่นหมายถึง คุณอุ้มไปโบสถ์ แต่ในต่างประเทศ กับคุณ เช่น คุณเคยชินบ่งถึงลึก คนเขลา และตัวตลก และ เช่น เพื่อนไมดัสของเราเคยให้กับแพนฉันทิ้งเวลาสักครู่เพื่อเล่นโซฟิสต์กับคุณ ไม่ใช่ประเภทที่ปัจจุบัน boozle ของชายหนุ่มหัวที่มีช่องว่างบางอย่างและการถอดถอนขี้สงสัยยังสอนพวกเขา แต่ไม่มีอะไรมากกว่า ซึ่งมีลักษณะเหมือนผู้หญิง แต่ความดื้อรั้นของตำหนิผมจะเลียนแบบผู้ใหญ่ผู้นั้น เขาอาจดีกว่าหลีกเลี่ยงชื่อที่น่าอับอายของโสภี หรือ ฉลาดเลือกมากกว่าที่จะเรียกว่า sophists .ธุรกิจของพวกเขาคือเพื่อเฉลิมฉลองสรรเสริญของพระเจ้าและมีคน และชอบคำสรรเสริญคุณจะได้ยินจากฉัน แต่เฮอร์คิวลิส หรือ โซลอน แต่ผมเองที่รักตนเอง กล่าวคือ ความเขลา ผมไม่นับถือวิ่งที่เรียกมันว่าโง่ และอวดดี ที่สรรเสริญหนึ่งของตนเอง มันโง่อย่างที่พวกเขาจะทำเพื่อให้พวกเขายอมรับที่เหมาะสม :และสิ่งที่ได้มากกว่าที่เป็นแตรความโง่ของตัวเอง สำหรับผู้ที่สามารถตั้งค่าฉันมากกว่าตัวเอง ยกเว้นบางทีผมอาจจะรู้จักดีอื่นมากกว่าตัวเอง ? แต่ฉันยังคิดว่ามันค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นกว่าการปฏิบัติทั่วไปของขุนนางและนักปราชญ์ที่ทิ้งหมดความละอาย รถเช่าบางสอพลอนักพูด หรือโกหก กวีจากปากใคร พวกเขาอาจได้ยินเสียงสรรเสริญของพวกเขาว่าเพียงอยู่ และยังแต่งเพลงเอง ด้วยความที่กระจายออกไปของพวกเขาของนกยูงขนนก และสร้างยอดของพวกเขาในขณะที่ขี้ประจบอวดดีนี้เท่ากับคนไม่มีพระเจ้าและเสนอเขาเป็นแบบสัมบูรณ์ของความดีนั้นทั้งหมดเป็นคนแปลกหน้า , ชุดออกเจน่าสงสารในอื่น ๆของขนนก ล้างกลยุทธ์สีขาว และสุดท้ายฟูริ้นกับช้าง ในสั้นข้าจะทำตามสุภาษิตเก่าที่กล่าวว่า " เขาอาจมีสิทธิ์สรรเสริญตัวเองที่อาศัยอยู่ห่างจากเพื่อนบ้าน แต่โดยวิธีการที่ผมไม่สามารถ แต่สงสัยที่เนรคุณจะพูด หรือความประมาทของคนที่ มี พวกเขาให้เกียรติฉันในสถานที่แรกและยินดีพอที่จะสารภาพโปรดปรานของฉันยังไม่ได้หนึ่งของพวกเขาสำหรับทุกวัยมากมายเหล่านี้มีใครบ้างขอบคุณนักพูดได้ตั้งออกมาสรรเสริญความเขลา ; ตอนที่ยังไม่มีต้องการที่ซับซ้อนความพยายามได้ยกย่องทรราช agues , แมลงวัน , ศีรษะล้าน , และศัตรูพืชอื่น ๆ เช่นธรรมชาติ การสูญเสียของตนเอง ทั้งเวลา และ นอน และตอนนี้คุณจะได้ยินจากฉันเป็นคำพูดธรรมดาโดยฉับพลัน แต่มากตัวจริง .และผมก็คิดว่ามันเหมือนพวกนักพูด ทำให้สำหรับการโอ้อวดของปัญญา เพราะเหล่านี้ ตามที่คุณทราบ , เมื่อพวกเขาถูกตีศีรษะบางสามสิบปีเป็นนักพูด และในที่สุดอาจผลิตค่อนข้างที่ไม่เคยของตัวเองจะยังสาบานพวกเขาประกอบด้วยในสามวัน และที่ เกินไปสำหรับผัน : ส่วนผมเคยชอบมันที่ดีที่สุดที่จะพูดสิ่งที่มา
ออกก่อนแต่ให้ไม่มีคุณคาดหวังจากฉันว่าตามลักษณะของ rhetoricians ฉันควรไปเกี่ยวกับการกำหนดสิ่งที่ผมน้อยมากครับ ใช้ ส่วน ผมถือมันโชคร้ายอย่างเป็นหย่อมๆของเธอที่มีพระเจ้าเป็นสากล หรือทำให้ฝ่ายน้อยที่นมัสการ ซึ่งทุกอย่างเป็นดังนั้นโดยทั่วไปจะเห็นด้วย หรือเพื่อจุดประสงค์อะไร คิดว่า ผมควรอธิบายตัวเองเมื่อฉันที่นี่ต่อหน้าคุณและดูเถิดฉันพูด ? สำหรับผม ก็อย่างที่เห็น จริง และผู้อุปถัมภ์ของความมั่งคั่งที่ชาวกรีกเรียกมอเรีย , ละติน stultitia และความโง่ภาษาอังกฤษธรรมดาของเรา หรือสิ่งที่ต้องมี ต้องบอกว่าเยอะมาก ถ้าดูของผมมีไม่เพียงพอที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าฉันเป็นใคร ? หรือถ้ามีคนเข้าใจผิดว่าฉันเป็นปัญญา ไม่อาจที่แรกเห็นเชื่อตัวเองด้วยหน้าดัชนีที่แท้จริงของจิตใจของฉันฉันไม่ใช่ของปลอมผมไม่ถือสิ่งหนึ่งในลักษณะของฉันอีกในเต้านมของฉัน ไม่ , ฉันทุกประการเหมือนตัวเองหรือพวกเขาสามารถอำพรางฉันผู้ถือสิทธิ์ของตัวเองลักษณะและชื่อของปราชญ์ และชอบเดินลาสีแดงใต้ แม้ว่าหลังหู ความเจ้าเล่ห์ของไมดัสจะค้นพบทั้งหมดของพวกเขาหลัก รุ่นเนรคุณที่สุดของผู้ชายที่เมื่อพวกเขาทั้งหมดให้กับงานเลี้ยงของผม ยังเปิดเผยอายชื่อ สละให้นินทา เหตุ เพราะในความจริงพวกเขาจะ morotatoi พวกโง่ แต่จะปรากฏขึ้นเพื่อให้โลกเป็นนักปราชญ์ และไทยรัฐ เราจะเรียกพวกเขา morosophous ฉลาดโง่
แต่ถ้าคุณถามฉันว่าฉันมาหาเธอในชุดนี้แปลก ยินดีที่จะให้ฉันยืมหูของคุณ และผมจะบอกคุณ ไม่ใช่หู นั่นหมายถึง คุณอุ้มไปโบสถ์ แต่ในต่างประเทศ กับคุณ เช่น คุณเคยชินบ่งถึงลึก คนเขลา และตัวตลก และ เช่น เพื่อนไมดัสของเราเคยให้กับแพนฉันทิ้งเวลาสักครู่เพื่อเล่นโซฟิสต์กับคุณ ไม่ใช่ประเภทที่ปัจจุบัน boozle ของชายหนุ่มหัวที่มีช่องว่างบางอย่างและการถอดถอนขี้สงสัยยังสอนพวกเขา แต่ไม่มีอะไรมากกว่า ซึ่งมีลักษณะเหมือนผู้หญิง แต่ความดื้อรั้นของตำหนิผมจะเลียนแบบผู้ใหญ่ผู้นั้น เขาอาจดีกว่าหลีกเลี่ยงชื่อที่น่าอับอายของโสภี หรือ ฉลาดเลือกมากกว่าที่จะเรียกว่า sophists .ธุรกิจของพวกเขาคือเพื่อเฉลิมฉลองสรรเสริญของพระเจ้าและมีคน และชอบคำสรรเสริญคุณจะได้ยินจากฉัน แต่เฮอร์คิวลิส หรือ โซลอน แต่ผมเองที่รักตนเอง กล่าวคือ ความเขลา ผมไม่นับถือวิ่งที่เรียกมันว่าโง่ และอวดดี ที่สรรเสริญหนึ่งของตนเอง มันโง่อย่างที่พวกเขาจะทำเพื่อให้พวกเขายอมรับที่เหมาะสม :และสิ่งที่ได้มากกว่าที่เป็นแตรความโง่ของตัวเอง สำหรับผู้ที่สามารถตั้งค่าฉันมากกว่าตัวเอง ยกเว้นบางทีผมอาจจะรู้จักดีอื่นมากกว่าตัวเอง ? แต่ฉันยังคิดว่ามันค่อนข้างเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นกว่าการปฏิบัติทั่วไปของขุนนางและนักปราชญ์ที่ทิ้งหมดความละอาย รถเช่าบางสอพลอนักพูด หรือโกหก กวีจากปากใคร พวกเขาอาจได้ยินเสียงสรรเสริญของพวกเขาว่าเพียงอยู่ และยังแต่งเพลงเอง ด้วยความที่กระจายออกไปของพวกเขาของนกยูงขนนก และสร้างยอดของพวกเขาในขณะที่ขี้ประจบอวดดีนี้เท่ากับคนไม่มีพระเจ้าและเสนอเขาเป็นแบบสัมบูรณ์ของความดีนั้นทั้งหมดเป็นคนแปลกหน้า , ชุดออกเจน่าสงสารในอื่น ๆของขนนก ล้างกลยุทธ์สีขาว และสุดท้ายฟูริ้นกับช้าง ในสั้นข้าจะทำตามสุภาษิตเก่าที่กล่าวว่า " เขาอาจมีสิทธิ์สรรเสริญตัวเองที่อาศัยอยู่ห่างจากเพื่อนบ้าน แต่โดยวิธีการที่ผมไม่สามารถ แต่สงสัยที่เนรคุณจะพูด หรือความประมาทของคนที่ มี พวกเขาให้เกียรติฉันในสถานที่แรกและยินดีพอที่จะสารภาพโปรดปรานของฉันยังไม่ได้หนึ่งของพวกเขาสำหรับทุกวัยมากมายเหล่านี้มีใครบ้างขอบคุณนักพูดได้ตั้งออกมาสรรเสริญความเขลา ; ตอนที่ยังไม่มีต้องการที่ซับซ้อนความพยายามได้ยกย่องทรราช agues , แมลงวัน , ศีรษะล้าน , และศัตรูพืชอื่น ๆ เช่นธรรมชาติ การสูญเสียของตนเอง ทั้งเวลา และ นอน และตอนนี้คุณจะได้ยินจากฉันเป็นคำพูดธรรมดาโดยฉับพลัน แต่มากตัวจริง .และผมก็คิดว่ามันเหมือนพวกนักพูด ทำให้สำหรับการโอ้อวดของปัญญา เพราะเหล่านี้ ตามที่คุณทราบ , เมื่อพวกเขาถูกตีศีรษะบางสามสิบปีเป็นนักพูด และในที่สุดอาจผลิตค่อนข้างที่ไม่เคยของตัวเองจะยังสาบานพวกเขาประกอบด้วยในสามวัน และที่ เกินไปสำหรับผัน : ส่วนผมเคยชอบมันที่ดีที่สุดที่จะพูดสิ่งที่มา
ออกก่อนแต่ให้ไม่มีคุณคาดหวังจากฉันว่าตามลักษณะของ rhetoricians ฉันควรไปเกี่ยวกับการกำหนดสิ่งที่ผมน้อยมากครับ ใช้ ส่วน ผมถือมันโชคร้ายอย่างเป็นหย่อมๆของเธอที่มีพระเจ้าเป็นสากล หรือทำให้ฝ่ายน้อยที่นมัสการ ซึ่งทุกอย่างเป็นดังนั้นโดยทั่วไปจะเห็นด้วย หรือเพื่อจุดประสงค์อะไร คิดว่า ผมควรอธิบายตัวเองเมื่อฉันที่นี่ต่อหน้าคุณและดูเถิดฉันพูด ? สำหรับผม ก็อย่างที่เห็น จริง และผู้อุปถัมภ์ของความมั่งคั่งที่ชาวกรีกเรียกมอเรีย , ละติน stultitia และความโง่ภาษาอังกฤษธรรมดาของเรา หรือสิ่งที่ต้องมี ต้องบอกว่าเยอะมาก ถ้าดูของผมมีไม่เพียงพอที่จะแจ้งให้คุณทราบว่าฉันเป็นใคร ? หรือถ้ามีคนเข้าใจผิดว่าฉันเป็นปัญญา ไม่อาจที่แรกเห็นเชื่อตัวเองด้วยหน้าดัชนีที่แท้จริงของจิตใจของฉันฉันไม่ใช่ของปลอมผมไม่ถือสิ่งหนึ่งในลักษณะของฉันอีกในเต้านมของฉัน ไม่ , ฉันทุกประการเหมือนตัวเองหรือพวกเขาสามารถอำพรางฉันผู้ถือสิทธิ์ของตัวเองลักษณะและชื่อของปราชญ์ และชอบเดินลาสีแดงใต้ แม้ว่าหลังหู ความเจ้าเล่ห์ของไมดัสจะค้นพบทั้งหมดของพวกเขาหลัก รุ่นเนรคุณที่สุดของผู้ชายที่เมื่อพวกเขาทั้งหมดให้กับงานเลี้ยงของผม ยังเปิดเผยอายชื่อ สละให้นินทา เหตุ เพราะในความจริงพวกเขาจะ morotatoi พวกโง่ แต่จะปรากฏขึ้นเพื่อให้โลกเป็นนักปราชญ์ และไทยรัฐ เราจะเรียกพวกเขา morosophous ฉลาดโง่
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- อาทิตย์นี้ฉันต้องอ่านหนังสือหนักมากเลยไม
- หอยดอง
- คุยเพลินลืมเวลานอน
- Hospitality
- เคยอายไหม
- Watching football is not vetted
- New York, but I opened my company here.
- คุณรู้จักปิงปองหรือไม่ฉันพอรู้จัก แต่เล่
- ฉันไม่เก่งภาษาอังกฤษ
- มีชายคนนึงชื่อว่า จอส
- Today, I fully 3 years. I come to the te
- ฉันขอเรียกว่าพี่ชายได้หรือป่าว
- Watching football is not vetted
- don't make me angry "Let Have some fun"
- Watching football is not vetted
- โดยเริ่มเกม
- คำหรือประโยคขาดความน่าสนใจ
- I still love to do it
- สารภาพรัก
- โปทโมชั่นร้าน
- ทุกวิชาที่ผมเคยเรียนมา มีส่วนในการเตรียม
- ยังคงรัก
- BTS president Arnat Arpapirom said commu
- ฉันชอบกินส้มตำ
