The old-dependency ratio was 1:11.6

The old-dependency ratio was 1:11.6 in 1990 and approximately 1:9.8 in 2000. In 2030 it is expected to be 1:3.5 . Not 11.6 but 3.5 economically active per sons will be supporting one older person in 2030. To that must be added the young-de pendency ratio. In Singapore in 2030 approximately 56.4% of the population will be a charge on someone else. In 2001 the figure was 40.4%: 30.0 per 100 under 15, 10.4 per 100 over 65 . Foreign labour, both contract and immigrant, will increase value added and reduce the proportion of the GDP that goes to non-producing consumers. The baby bonus to encourage larger resident families may have a similar effect. What policy cannot do is to reduce the rising absolute burden of very old people who depend and do not produce.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตราส่วนอ้างอิงเก่าถูก 1:11.6 ในปี 1990 และ 1:9.8 ประมาณ 2000 ในปี 2030 คาดว่าจะ 1:3.5 11.6 ไม่แต่ 3.5 งานกาญจน์ต่อบุตรจะได้สนับสนุนคนเก่าในปี 2030 ที่ต้องเพิ่มอัตราส่วนหนุ่มเด pendency ในสิงคโปร์ในปี 2030 ประมาณ 56.4% ของประชากรจะมีค่าธรรมเนียมของบุคคลอื่น ในปี 2544 ตัวเลขถูก 40.4%:30.0 ต่อ 100 ใต้ 15, 10.4 ต่อ 100 กว่า 65 แรงงานต่างประเทศ ทั้งสัญญา และอพยพ จะเพิ่มมูลค่าเพิ่ม และลดสัดส่วนของ GDP ที่ไปไม่ใช่ผลิตกับผู้บริโภค โบนัสเด็กเพื่อส่งเสริมให้ครอบครัวขนาดใหญ่มีถิ่นที่อยู่อาจมีผลคล้ายกัน นโยบายใดไม่สามารถทำได้เพื่อ ลดภาระเพิ่มขึ้นแน่นอนของคนมากขึ้น และไม่ก่อให้เกิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราส่วนเก่าพึ่งพาเท่ากับ 1: 11.6 ในปี 1990 และประมาณ 1: 9.8 ในปี 2000 ในปี 2030 คาดว่าจะเป็น 1: 3.5 ไม่ 11.6 แต่ 3.5 ที่ใช้งานทางเศรษฐกิจต่อลูกหลานจะได้รับการสนับสนุนผู้สูงอายุในปี 2030 ในการที่จะต้องเพิ่มอัตราส่วนหนุ่ม-de pendency ในประเทศสิงคโปร์ในปี 2030 ประมาณ 56.4% ของประชากรที่จะคิดค่าบริการคนอื่น ในปี 2001 คิดเป็น 40.4%: 30.0 ต่อ 100 อายุต่ำกว่า 15, 10.4 ต่อ 100 มากกว่า 65 แรงงานต่างชาติทั้งสัญญาและผู้อพยพจะเพิ่มมูลค่าเพิ่มและลดสัดส่วนของจีดีพีที่จะไปที่ไม่ได้ผลิตผู้บริโภค โบนัสทารกเพื่อส่งเสริมให้ครอบครัวมีถิ่นขนาดใหญ่อาจจะมีผลที่คล้ายกัน สิ่งที่นโยบายที่จะไม่สามารถทำได้คือการลดภาระแน่นอนที่เพิ่มขึ้นของคนเฒ่าคนแก่ที่ขึ้นอยู่มากและไม่ได้ผลิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราส่วนการพึ่งพิง อายุประมาณ 1:9.8 1:11.6 ในปี 1990 และ 2000 ในปี 2573 คาดว่าจะ 1:3.5 . ไม่คิดแต่ 3.5 คอรัปชั่นปราดเปรียวต่อลูกหลานจะสนับสนุนหนึ่งคนรุ่นเก่าใน 2030 นั้นต้องเพิ่ม ยอง เดอ pendency อัตราส่วน ในสิงคโปร์ในปี 2030 ประมาณปัจจัย % ของประชากรจะถูกคิดค่าบริการกับคนอื่น ในปี 2001 คิดเป็น 40.4 % : 300 / 100 ภายใต้ 15 10.4 ต่อ 100 กว่า 65 . แรงงานต่างด้าว ทั้งสัญญาและผู้อพยพจะเพิ่มมูลค่าเพิ่มและลดสัดส่วนของ GDP จะไม่ผลิต ผู้บริโภค เด็กพิเศษเพื่อส่งเสริมให้ครอบครัวมีขนาดใหญ่อาจให้ผลที่คล้ายกัน สิ่งที่ไม่ได้ทำคือ นโยบายลดภาระเพิ่มขึ้นแน่นอน เก่ามาก คนที่ไว้วางใจ และไม่ผลิต